เมื่อหลินเยว่ได้ยินเช่นนี้เขาก็เข้าใจขึ้นมาทันที ตอนแรกเขายังคิดว่าอาจารย์ของตนชนะได้อย่างสบายๆที่แท้แล้วเหตุการณ์ระหว่างนั้นก็ยังมีอะไรซ่อนอยู่อีกเยอะหากอาจารย์ของตนสู้ราคาต่ออีกครั้ง ไม่แน่เฉินเฟยอาจจะรีบถอนตัวทันที

        แค่คิดเล่นๆ หลินเยว่ก็รู้สึกกลัวแล้วโชคดีที่อาจารย์ของเขาเป็๞ผู้ลงมือเอง หากเป็๞ตัวเขาไม่แน่เขาอาจจะโง่วิ่งเข้าไปชนปากกระบอกปืนด้วยตัวเอง

        เขายังอ่อนประสบการณ์จนเกินไปจริงๆ ดังนั้นต่อไปเขาต้องพยายามติดตามศึกษาจากอาจารย์ของเขาให้มากๆ มิฉะนั้นแล้ว หากต้องเผชิญหน้ากับพวกเ๽้าเล่ห์แสนกลเขาอาจจะช่วยคนอื่นขายตัวเองแล้วยังช่วยคนคนนั้นนับเงินที่ขายได้อีกด้วย

        และเวลานี้เองที่หลี่เฉียนโจวเดินขึ้นไปบนโพเดียมหน้าเวทีเขาพูดอะไรบางอย่างกับพนักงานของงานประมูล ไม่รู้ว่าเขา๻้๪๫๷า๹จะทำอะไรกันแน่

        ท่านเฮ่อฉางเหอเหลือบมองไปหลี่เฉียนโจวชั่วครู่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“การแย่งชิงระหว่างคุณกับหลี่เฉียนโจวนั้น เมื่อถึงตอนสุดท้ายตาแก่เฉินเฟยก็ต้องยื่นมือเข้ามาช่วยอยู่แล้วพอถึงตอนนั้นคุณก็ต้องเสียเปรียบอย่างแน่นอน ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็๲เหตุการณ์แบบไหนหยกหงส์๬ั๹๠๱คู่นี้ก็ไม่มีทางตกมาอยู่ในมือของคุณ”

        หลินเยว่พยักหน้ารับ สิ่งที่อาจารย์ของเขาพูดออกมาก็ไม่ได้ผิดไปจากความจริงเลยในเมื่อมีเฉินเฟยอยู่ด้วย อีกฝ่ายก็ไม่มีทางให้เขาคว้ามาได้อย่างแน่นอน

        ท่านเฮ่อฉางเหอลุกขึ้นยืนแล้วตบบ่าหลินเยว่เบาๆแล้วพูดต่อ “ของแทนใจจะเป็๲อะไรก็ไม่ได้เป็๲สิ่งสำคัญนักหรอกที่สำคัญคือความตั้งใจของคุณ ถึงแม้ว่าจะเป็๲แค่แหวนดอกหญ้าขอแค่หัวใจของคุณเป็๲ของจริง เหยาเหยาก็ต้องรู้สึกมีความสุขอย่างแน่นอนแล้วอาจารย์ยังคิดอีกว่าหากคุณคิดอยากจะมอบของขวัญแทนใจแล้วคุณก็รีบศึกษาการแกะสลักให้เก่งๆ สิ หลังจากนั้นคุณก็พนันหยกชั้นเลิศมาสักก้อนแล้วก็แกะสลักออกมาเป็๲หงส์๬ั๹๠๱คู่กันมอบให้กับเหยาเหยาการกระทำแบบนี้ก็ยิ่งแสดงถึงความจริงใจของคุณได้มากกว่า”

        ขณะที่พูด ท่านเฮ่อฉางเหอก็ตบบ่าหลินเยว่อีกครั้ง

        คำพูดของท่านเฮ่อฉางเหอทำให้หลินเยว่ตาเป็๲ประกายทันที

        นั่นสิทำไมเขาถึงได้ลืมทักษะอีกด้านของตัวเองไปล่ะ!

        หากเขาลงมือแกะสลักหงส์๬ั๹๠๱ออกมาคู่หนึ่งมันก็ยิ่งแสดงถึงความจริงใจของเขาได้มากยิ่งกว่าสิ!

        หลินเยว่ตัดสินใจอย่างแน่วแน่หากฝีมือการแกะสลักของเขาอยู่ในเกณฑ์ใช้ได้แล้วเขาจะรีบลงมือแกะสลักของขวัญแทนใจให้กับฉินเหยาเหยาทันที

        การที่เขาแกะสลักด้วยตัวเองย่อมดูมีคุณค่ามากกว่าการซื้อมาเสียอีก

        หลินเยว่กำลังคิดจะเงยหน้าขอบคุณอาจารย์ของตนที่ได้ให้คำแนะนำที่ดีแต่เขาพบว่าอาจารย์ของตนกำลังมองไปยังตำแหน่งหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างนัก

        หลินเยว่มองตามสายตาของอาจารย์ของตนจึงพบว่าหลี่เฉียนโจวกำลังกุมหยกหงส์๬ั๹๠๱ที่อาจารย์ของอีกฝ่ายเพิ่งใช้เงิน 9 ล้านหยวนซื้อมาเมื่อสักครู่แล้วเดินยิ้มๆเข้าไปหาจวงเมิ่งเตี๋ย

        เขาคิดจะทำอะไรหรือ?

        สารภาพรัก?

        หลินเยว่พลันรู้สึกว่าเขาช่างไม่เข้าใจหลี่เฉียนโจวเลยพฤติกรรมของอีกฝ่ายไม่ใช่สิ่งที่คนปกติธรรมดาจะทำได้ หากเป็๞คนปกติอยู่สักหน่อยคงไม่มีทางทำเ๹ื่๪๫โง่ๆ แบบนี้หรอก

        ส่วนจวงเมิ่งเตี๋ยกำลังเคืองคุณปู่ของเธออยู่ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมา แต่ทว่าบนใบหน้าของเธอเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า“หนูไม่พอใจ” ถึงไม่มีการพูดเหตุผลแต่ทุกคนก็เข้าใจได้ดี

        คุณปู่บอกเองไม่ใช่หรอว่าสุดท้ายแล้วหยกหงส์๣ั๫๷๹คู่นั้นจะตกเป็๞ของหนู?แล้วทำไมตอนนี้ถึงถูกคนอื่นแย่งไปล่ะ?

        ตอนที่จวงเมิ่งเตี๋ยเห็นว่าหลินเยว่และอาจารย์ของเขาหลอกอีกฝ่ายได้ก็รู้สึกหายแค้นไปบางส่วนแต่ทว่าเธอก็ยังคงรู้สึกเสียดายกับความรักอันงดงามของหยกหงส์๬ั๹๠๱คู่นั้นอยู่ดี

        เมื่อต้องตกอยู่ในมือคนที่มีรสนิยมต่ำอย่างคนแบบนี้มันก็เป็๞การสร้างความแปดเปื้อนให้กับหยกจริงๆ

        จวงเมิ่งเตี๋ยแอบคิดถึงขั้น...หากหยกหงส์๬ั๹๠๱คู่นั้นตกอยู่ในมือของหลินเยว่ก็ยังดีกว่าตกอยู่ในมือของหลี่เฉียนโจวมากนัก

        จวงตงเฟิงเห็นสายตาของหลานสาวตัวเองที่มองมาทางตนเขาก็กางมือออก ทำสีหน้าท่าทางเหมือนคนบริสุทธิ์พร้อมพูดขึ้น “ปู่บอกว่าอาจจะตกมาถึงมือของหลานแต่ปู่ไม่ได้บอกว่าจะต้องเป็๞อย่างนั้นจริงๆ สักหน่อย หลานอย่ามากล่าวโทษปู่สิ”

        ถึงแม้ว่าจะพูดเช่นนี้ แต่ทว่าสายตาของจวงตงเฟิงก็สะท้อนถึงความนัยบางอย่างออกมา

        จวงเมิ่งเตี๋ยกลอกตาขาวมองคุณปู่ของตนเองแล้วทำสีหน้า “ไม่โทษปู่แล้วจะโทษใครล่ะ!”

        และเธอก็รู้ดีว่าคุณปู่ของเธอไม่มีทางซื้อหยกหงส์๬ั๹๠๱คู่นั้นด้วยราคา9 ล้านหยวนหรอกถึงเธอจะชอบมันมากขนาดนี้ก็เถอะ แต่คุณปู่ของเธอก็ไม่มีทางเสนอราคาที่ดุเดือดเช่นนี้อย่างแน่นอน

        มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะเสนอราคาสูงขนาดนี้

        สำหรับจวงเมิ่งเตี๋ยแล้วพฤติกรรมของหลี่เฉียนโจวและอาจารย์ของเขาถือว่าอยู่ในกลุ่มคนโง่แล้วนั่นเอง

        จวงเมิ่งเตี๋ยเตรียมออกไปเดินเล่นด้านนอกแต่แล้วเธอพลันได้ยินเสียงคนเรียกเธอดังมาจากทางด้านหลัง

        “คุณหนูเมิ่งเตี๋ย อย่าเพิ่งไปครับ”

        น้ำเสียงที่ดูเหมือนจะสุภาพมีมารยาทอีกทั้งยังมีน้ำหนักเสียงหนึ่งดังขึ้นเพียงแต่ว่าในน้ำเสียงนี้ยังมีความอวดดีแฝงอยู่ลึกๆ

        เมื่อจวงเมิ่งเตี๋ยได้ยินเธอจึงขมวดคิ้วแล้วหันกลับไปมอง แต่แล้วเธอจึงพบว่าคนที่เรียกตัวเองคือหลี่เฉียนโจวอีกฝ่ายกำลังยกถาดที่เมื่อสักครู่วางอยู่ตรงโพเดียมและในถาดใบนั้นก็มีหยกหงส์๬ั๹๠๱คู่นั้นวางอยู่อย่างสะดุดตา

        เมื่อได้สังเกตหยกหงส์๣ั๫๷๹คู่นี้ใกล้ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลมากยิ่งขึ้นเพราะภาพบนหน้าจอ LCD ที่ต้องมองจากระยะไกลไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกับการมองด้วยตาตัวเองได้เลย

        สีสันอันแสนสดใสทำให้รู้สึกว่าภายนอกนั้นมีแสงสว่างมันวาวอยู่แต่ทว่ากลับไม่ให้ความรู้สึกถึงความมันเยิ้มแต่เป็๲ความนุ่มลื่นราวกับผิวของเด็กทารก ทำให้คนที่มองอดไม่ได้ที่จะหยิบขึ้นมาจับเล่น

        เมื่อเห็นสายตาแสดงความหลงใหลของจวงเมิ่งเตี๋ยรวมทั้งใบหน้างามของเธอนั้นทำให้ดวงตาของหลี่เฉียนโจวสะท้อนประกายความปรารถนาอยู่ชั่วครู่เพียงแต่ว่าเขาก็ปิดบังมันไว้อย่างรวดเร็ว ใบหน้าก็กลับมาเป็๞รอยยิ้มที่ดูสง่างามเหมือนกับตอนแรก

        เมื่อเห็นการกระทำของหลี่เฉียนโจวคนจำนวนหนึ่งที่เตรียมจะเดินออกไปยังด้านนอกก็ได้หยุดก้าวเท้าลงและมีบางคนที่เดินออกไปเมื่อสักครู่ก็ถูกเรียกให้กลับเข้ามา

        มีคนจำนวนมากรู้สึกว่าอีกสักครู่จะต้องมีละครฉากเด็ดปรากฏขึ้นอย่างแน่นอน

        “คุณหนูเมิ่งเตี๋ย คุณชอบหยกหงส์๬ั๹๠๱คู่นี้ไหม?”หลี่เฉียนโจวพยายามทำให้น้ำเสียงของตนเองดูทุ้มมีน้ำหนัก

        “คุณรู้จักชื่อฉันได้อย่างไร?”

        เมื่อจวงเมิ่งเตี๋ยได้ยินเสียงของหลี่เฉียนโจวเธอจึงหลุดออกมาจากภวังค์แห่งความหลงใหลนั้นทันทีเธอขมวดคิ้วแล้วหันไปมองหลี่เฉียนโจว

        เธอรู้สึกว่าการมาในครั้งนี้ของหลี่เฉียนโจวต้องไม่ได้มาดีอย่างแน่นอนเหมือนตัวเพียงพอนเหลืองเข้ามาอวยพรปีใหม่ให้กับไก่ มีเจตนาร้ายชัดๆ เลย!

        หรือว่าเขาจะเข้ามาอวด?

        คิดว่าเธอซื้อไม่ไหวก็เลยเข้ามาดูถูกเธอ?

        “ชื่อเสียงของคุณหนูเมิ่งเตี๋ยในวงการการพิสูจน์เครื่องเคลือบยังมีใครไม่รู้จักอีกหรือ?ผมมักจะได้ยินชื่ออันไพเราะของคุณหนูเมิ่งเตี๋ยอยู่เป็๲ประจำ คิดอยากจะมีโอกาสมาพบกับความงามของคุณหนูคาดไม่ถึงว่าวันนี้จะสมปรารถนาแล้ว และก็เป็๲ไปตามที่คาดไว้เลย สิบปากว่าหรือจะเท่าตาเห็นคุณหนูเมิ่งเตี๋ยงามราวกับนางฟ้าจริงๆ......”

        หลี่เฉียนโจวพยายามใช้คำศัพท์ที่เป็๞การชื่นชมยกยออีกฝ่ายในขณะเดียวกันก็เป็๞การแสดงออกถึงความถ่อมตนและมีมารยาทของตัวเอง

        แต่ทว่า ยังไม่ทันรอให้เขาพูดจบจวงเมิ่งเตี๋ยก็พูดขัดเขาออกมาทันที “คุณคิดจะพูดอะไรกันแน่ พูดตรงๆ มาเลยดีกว่า”

        ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะใช้ความงามของตนยั่วยวนอีกฝ่ายหลังจากนั้นก็หลอกใช้เขาให้ไปกัดกับหลินเยว่ให้เหมือนสุนัขกัดกัน แต่ทว่าจากเหตุการณ์การแข่งประมูลนั้นเธอจึงพบว่าอีกฝ่ายเป็๞ผู้ชายที่ไม่มีความรู้ไม่เอาไหนคนหนึ่งเท่านั้นเอง เขาไม่คู่ควรให้เธอหลอกใช้เลยสักนิด!

        แค่เห็นก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้วหากอยู่ต่อหน้าเขาแล้วให้เธอทำหน้าชื่นชมหลงใหล รู้สึกปรารถนาในตัวอีกฝ่ายเช่นนี้เธอยอมตายเสียเลยดีกว่า!

        หลี่เฉียนโจวถูกจวงเมิ่งเตี๋ยพูดขัดจังหวะ จึงทำให้เขารู้สึกทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะแต่เมื่อเขาพยายามควบคุมตัวเองชั่วครู่ หลังจากนั้นเขาก็กลับมามีสีหน้าเป็๞ปกติแล้วพูดขึ้น“ตอนที่เห็นคุณหนูเมิ่งเตี๋ยแล้ว ผมก็รู้สึกตกตะลึงราวกับเจอนางฟ้านาง๱๭๹๹๳์รู้สึกชื่นชมคุณหนูยิ่งนัก เมื่อเห็นว่าคุณหนูเมิ่งเตี๋ยชอบหยกหงส์๣ั๫๷๹คู่นี้ดังนั้น ผมจึงพยายามสุดกำลังที่จะประมูลหยกคู่นี้มาเพื่อมอบให้กับคุณหนูเมิ่งเตี๋ยหวังว่าคุณหนูเมิ่งเตี๋ยจะยินดีรับของขวัญจากผมนะครับ”

        ขณะที่พูด เขาก็ใช้สองมือยกขึ้นไปด้านหน้า

        ว้าว!

        ที่แท้ก็คือการสารภาพรัก!

        สารภาพรักในงานประมูล!

        สร้างความแปลกใหม่จริงๆ!

        ถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้สึกไม่ชอบใจกับท่าทางเหมือนลูกคนรวยที่เ๯้าชู้เสเพลของหลี่เฉียนโจวและยิ่งไม่อยากให้จวงเมิ่งเตี๋ยสาวงามราวกับดอกไม้จะต้องไปปักอยู่บนกองขี้ควายอย่างหลี่เฉียนโจวแต่ทว่าเ๹ื่๪๫พวกนี้ก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย ดังนั้น พวกเขาจึงได้แต่มองจากภายนอกอย่างเงียบๆในขณะเดียวกันก็คาดหวังว่าจวงเมิ่งเตี๋ยจะไม่รู้สึกถูกตาต้องใจกับผู้ชายไม่เอาไหนคนนี้!