จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นนายเอกนิยายแฟนฟิก
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
จดหมายจากสกาลาร์
ฉากงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของเ้าตระกูลลูเซียโน่ปีที่ 87 แน่นอนว่าเราคงไม่ได้มาพูดเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่ของลูเซียโน่ หรือเ้าตระกูลสุขภาพเป็อย่างไร เพราะภายในงานอันทรงเกียรติและหรูหรามีเื่ราวที่ชวนเปรี้ยวเข็ดฟันเสียยิ่งกว่าการดื่มน้ำเลม่อนของร้านเบอร์บาร์ตี้
ข้อแรก โอเมก้าลึกลับ ชู้รักที่่นี้คุณชายลูเซียโน่คนโตหิ้วไปไหนต่อไหนได้โอกาสเปิดตัวต่อสาธารณชนว่าชื่อฮิโนกิ ทว่านอกจากชื่อแล้วก็จำสิ่งใดไม่ได้อีก ลูเซียโน่ที่เป็ตระกูลหน้าใหญ่ใจโตจึงรับเลี้ยงแขกคนนี้เป็การชั่วคราว แต่อุ๊บส์… ยังไม่ทันที่โอเมก้าคนสวยจะได้เฉิดฉายไปมากกว่านี้ กลับกลายเป็ว่าเมื่อคุณชายตระกูลเบอร์ตินีเดินเข้ามาทักก็เกิดอาการหน้าซีดตัวสั่น แถมยังไปหัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่ไฮยาซินท์ กล่าวหาว่าเขากลั่นแกล้งตนเองด้วยการเชิญตระกูลเบอร์ตินีมาเข้าร่วม (พูดกันตามตรงเ้าตัวยังอ้างว่าไม่รู้อดีตของตนเอง แล้วคุณนายโอเมก้าที่วัน ๆ อยู่แต่ในคฤหาสน์จะไปรู้เื่สายตระกูลของหล่อนได้อย่างไร) ดูท่าแล้วชู้รักของเซฟิรอสคงถูกชุบเลี้ยงมาเป็อย่างดี ถึงได้กล้าโหวกเหวก ทำตัวถือดีปีนเกลียวใส่คุณนายลูเซียโน่อย่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเช่นนั้น
ข้อสองเด็ดเสียยิ่งกว่าข้อแรก หลังจบเื่ภูมิหลังชู้รัก เ้าตัวก็วิ่งร้องห่มร้องไห้หนีออกจากงานเลี้ยง ด้วยความรักความเอ็นดูเซฟิรอสก็รีบวิ่งตามโอเมก้าตัวน้อย ทิ้งภรรยาหลวงไว้ด้านหลัง แขกในงานนึกว่าทุกอย่างจะจบแล้ว แต่กลายเป็ว่าในจังหวะที่เ้าตระกูลลูเซียโน่กำลังเปิดภาพวีดิทัศน์ฉายความยิ่งใหญ่ประวัติศาสตร์ลูเซียโน่ โอ้พระเ้า! กลับกลายเป็เทปหนังโป๊ นักแสดงหลักก็คือคนสองคนที่เพิ่งวิ่งตามออกจากงานเมื่อครู่ แถมภาพดังกล่าวยังเป็ภาพชนิดฉายให้ดูกันแบบสด ๆ ผ่านกล้อง ทำเอาวุ่นวายจนงานล่มั้แ่ตอนนั้น สกาลาร์ก็ไม่รู้ว่าระหว่างภาพเซฟิรอสที่อาเจียนกลางงานครั้งก่อนหรือภาพการร่วมรักไม่รู้จักเวล่ำเวลาเฉกเช่นเดรัจฉาน ภาพไหนจะเป็ภาพที่ลดความอยากอาหารมากกว่ากัน (แต่แหม เสียงครางของโอเมก้าชู้รักนี่ยิ่งกว่าหมูถูกเชือด วันนั้นได้ประจักษ์ถึงรสนิยมของคุณชายลูเซียโน่คนโตเสียแล้ว อาหารตลาดคงถูกปากกว่าอาหารในภัตตาคาร)
ข้อสาม ข้อนี้เป็ข้อเสริมสำหรับผู้ที่ห่วงใยดอกไม้งามแห่งโนแมนแลนด์ ฉากร่วมรักอันน่าสะอิดสะเอียนนั้นไฮยาซินท์เองก็ได้เป็ผู้รับชมด้วย โชคดีที่ข้างกายมีบุตรชายคนเล็กของลูเซียโน่คอยปลอบใจ ภาพตอนถอดเสื้อสูทมาคลุมให้ ช่วยพูดปกป้องไฮยาซินท์ทำเอาสกาลาร์อดใจเต้นตึกตักไม่ได้ พอมองดูเช่นนี้ทั้งคู่ก็ช่างเหมาะสม อัลฟ่าองอาจหล่อเหลากับโอเมก้าคนงาม ดีเลียนที่ปกติมักวางตัวเหินห่างจากผู้คนทว่าพอเป็พี่สะใภ้กลับยอมลดระยะห่างหลายครั้งหลายครา ช่างน่าเสียดายเหลือเกินที่โชคชะตาของทั้งคู่ไม่ตรงกัน
วิมานลอย ตอบกลับถึง สกาลาร์
หากไม่ได้มีคนกลั่นแกล้งก็คงตั้งกล้องถ่ายเก็บไว้ดูเอง มีคลับหนึ่งที่พวกอัลฟ่ามักรวมตัวเพื่อแลกเปลี่ยนคลิปยามไปร่วมรักกับโอเมก้าตามข้างทาง คลับนี้มีสมาชิกเกือบร้อยคน ดิฉันก็ขอเตือนเพื่อน ๆ ว่าสามีที่พวกคุณมองว่าดีนักดีหนาอาจจะเป็สมาชิกคลับนี้อยู่
รักจากใจจร ตอบกลับถึง สกาลาร์
บุตรชายคนโตสร้างเื่ไม่เว้นแต่ละวัน คราวโรงม้าก็ทีหนึ่ง คราวนี้มาถึงงานฉลองวันเกิดของบิดาตนเองก็ยังไม่อาจสำนึกได้ว่าอะไรควร อะไรมิควร หากเ้าตระกูลลูเซียโน่เลือกบุตรชายที่กระทำตัวเยี่ยงเดรัจฉาน ผสมพันธุ์ไม่เลือกที่เช่นนี้เป็ผู้นำ ไม่ใช่แค่ลูเซียโน่ โนแมนแลนด์ก็คงกลายเป็ซ่องดี ๆ นี่เอง
คาซาบลังกา ตอบกลับถึง สกาลาร์
โอเมก้านั่นคงเป็ลูกนอกสมรสของเบอร์ตินี ดูท่าจะหัวสูงหวังจับลูเซียโน่สักคนเพื่อยกฐานะตัวเอง แล้วก็กลายเป็ลูเซียโน่คนโตที่ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมแพศยา ในฐานะที่ผมเป็อัลฟ่าเช่นเดียวกันก็อยากขอเตือนว่าการมองหารสชาติใหม่ ๆ เป็เื่สามัญตามสัญชาตญาณของอัลฟ่าก็จริง ทว่าของเล่นไร้ราคาต่อให้นำมาขัดสีแค่ไหนก็ยังไร้ราคา ไม่อาจสู้ภรรยาที่จะเป็หน้าเป็ตาของเราไปทั้งชีวิต สุภาพบุรุษที่ดีไม่ควรปล่อยให้ใครมาิ่เกียรติภรรยาเช่นนี้
โรดันเต้รำลึก ตอบกลับถึง สกาลาร์
หากข่าวลือความสัมพันธ์ระหว่างดีเลียนกับโอเลนเดอร์เป็จริง นี่ออกจะเป็ความคิดเห็นที่เสียมารยาทสักหน่อย แต่ดิฉันก็คิดว่าดีเลียนกับไฮยาซินท์เหมาะสมกันยิ่งนัก บ้านของดิฉันอยู่ไม่ไกลจากโรงพิมพ์ดังกล่าว ภาพยามที่คนทั้งสองยืนเคียงคู่กัน พูดคุยเื่งานกิจการ รวมถึงสายตาและสุ้มเสียงของดีเลียนที่มีต่อพี่สะใภ้ช่างอ่อนโยนชวนฝัน อย่างไรอินิกม่าก็สามารถลบพันธะได้ ดิฉันแนะนำให้ไฮยาซินท์มองหาคู่คิดคนใหม่ คนที่เพียบพร้อมทั้งชาติตระกูล ความสามารถ รวมถึงรูปลักษณ์ ไม่สมควรต้องมาตกอยู่กับผู้ชายเช่นนั้น ไม่รู้ว่าข้อความนี้จะไปถึงไฮยาซินท์หรือไม่แต่ดิฉันและเพื่อนโอเมก้าที่รู้จักอีกสองสามคนเป็กำลังใจให้อยู่นะคะ คุณที่สามารถพลิกฟื้น ดึงอำนาจของลอเรนโซ่กลับคืนสู่มือและทำให้กิจการของลอเรนโซ่รุ่งเรืองกว่าที่เคย ทำให้ดิฉันได้รับแรงบันดาลใจ และรู้ว่าโอเมก้าก็สามารถทำอะไรได้หลายอย่าง
ป.ล. หากความเห็นนี้สกาลาร์คิดว่าไม่ถูกไม่ควร สามารถนำจดหมายของดิฉันไปเผาทิ้งได้
“ฉันสงสัยมานานแล้วว่าน้องชายของฉันคงแอบหลงรักสามีฉันจนหัวปักหัวปำ” ไฮยาซินท์โยนจดหมายทิ้งลงพื้น พลิกตัวนอนตะแคงเหยียดขาไปกับโซฟาอย่างเกียจคร้าน ชุดเดรสยาวผ้าเรียบลื่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วง แนบไปกับส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่าง
“พูดอะไรกัน! ผมเนี่ยนะจะไปหลงรักอัลฟ่าขยะมักมาก คุณพี่ไม่เห็นหรือว่าที่ผ่านมาผมติเตียนมันแค่ไหน” โอเลนเดอร์หน้าหมองลง ทั้งที่อุตส่าห์รีบเอาจดหมายมาเมื่อพี่ชายปรากฏตัวที่คฤหาสน์ลอเรนโซ่ แต่กลายเป็ว่านอกจากจะไม่ได้รับคำชม ยังได้ยินวาจาแปลกประหลาด
“เพราะไม่เห็นน่ะสิ ข้อความในนี้มีแต่คำส่อเสียดฮิโนกิ ครั้งเก่าก่อนก็มีเพียงแค่ฉันที่โดนติเตียน ส่วนสารตั้งต้นอย่างเซฟิรอสกลับลอยตัว หากน้องชายไม่ได้มีใจลำเอียงอยากเลียแข้งเลียขาพวกอัลฟ่า เธอก็คงแอบหลังรักสามีฉันจนมิอาจเขียนข้อความตำหนิได้ ซ้ำยังเลือกจดหมายตอบกลับที่มีใจความตำหนิโอเมก้าเป็ส่วนใหญ่”
สมาชิกจดหมายของสกาลาร์แบ่งออกเป็สองระดับ คือสมาชิกระดับสูงและระดับทั่วไป สำหรับสมาชิกระดับสูงจะถูกจัดลำดับการส่งจดหมายเป็พวกแรก และมีสิทธิ์ส่งจดหมายตอบกลับแสดงความคิดเห็น จากนั้นจดหมายความคิดเห็นที่ตอบกลับมาก็จะถูกสุ่มคัดเลือกนำไปเขียนลงจดหมายสกาลาร์
นี่คือสาเหตุที่จดหมายของสกาลาร์ได้รับความนิยม ในขณะที่สำนักข่าวทั่วไปแค่เพียงตีพิมพ์ข่าวแล้วจบ จดหมายสกาลาร์จะสร้างการมีปฏิสัมพันธ์กับสมาชิก
ทว่าการสุ่มคัดเลือกจดหมายที่กล่าวอ้าง ก็คือการสุ่มจากอารมณ์ของตัวสกาลาร์เอง ดังนั้นแม้จะบอกว่านี่เป็คลับที่เปิดรับความคิดเห็นของสมาชิก แต่ส่วนใหญ่ความคิดเห็นเ่าั้ก็เป็สิ่งที่ตัวเ้าของคลับชักจูงสมาชิกไว้ก่อนแล้ว
“คุณพี่!” โอเลนเดอร์หน้าเสียไปทันที “ในอดีตผมผิดเองจริง ๆ ก็ตอนนั้นใครใช้ให้คุณพี่ทำตัวเช่นนั้น แต่ตอนนี้ผมทำเพราะหวังดีกับคุณพี่ ยิ่งโอเมก้าผู้นั้นถูกลดทอนคุณค่ามากเท่าไร คนก็จะยิ่งเห็นค่าและเห็นใจคุณพี่”
“น้องชายนับว่าฉลาดหลักแหลม” อย่างไรนี่ก็เป็โลกแห่งแฟนฟิกชั่น เป็เพียงตัวละครที่ถูกเขียนขึ้นมา ทว่าไฮยาซินท์ก็อดจะสงสารอีกฝ่ายไม่ได้หากต้องแบกรับข่าวฉาวแต่เพียงผู้เดียว อย่างไรหลังจากนี้ชีวิตคู่ของฮิโนกิก็คงเหมือนตกนรกทั้งเป็ “แต่ฮิโนกิก็เปรียบเสมือนเพียงตัวประกอบในโรงละครแห่งนี้ พี่ชายหวังว่าจะได้เห็นความฉิบหายของตัวต้นเื่อย่างเซฟิรอสมากกว่าน่ะ”
[ท่านจอมมารสมกับเป็นักอ่านทรงคุณค่าแห่งยุคจริง ๆ วิเคราะห์ได้เฉียบขาดฮึก น้องชายท่านโง่เขลาเอาแต่โจมตีโอเมก้าด้วยกันเองจะไปมีประโยชน์อะไร ตอนนี้ที่เราต้องจัดการคือเ้าเซฟิรอสต่างหาก ขนาดเป็สามีสารเลวก็ยังอุตส่าห์มีคนนับหน้าถือตาอยู่!!! ลองสลับให้เป็โอเมก้าบ้าง ป่านนี้คงไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแล้ว โลกนี้ช่างลำเอียงยิ่งนักฮึก… (T^T)]
“แล้วหลังจากนี้คุณพี่จะเอาอย่างไรต่อ ไม่คิดเลยว่างานฉลองวันเกิดพ่อตาคุณพี่จะมีเื่แบบนั้นได้ ถึงจะดีที่ทำให้ภาพลักษณ์ของทั้งคู่ติดลบแต่แบบนี้จะส่งผลเสียกับแผนคุณพี่หรือเปล่า ลูเซียโน่ตระกูลใหญ่เสียเปล่าแต่กลับสะเพร่าเื่แบบนั้น”
โอเลนเดอร์กล่าวอย่างกังวลใจ ใน่ระหว่างกำลังฟื้นฟูกิจการนี้ทำให้ตนมีโอกาสได้สนิทสนมกับพี่ชายมากขึ้น และได้เห็นความเป็ไปได้ในการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างดีเลียนกับไฮยาซินท์ อย่างไรอินิกม่าก็สามารถลบพันธะได้
ทว่าการที่เซฟิรอสมีข่าวฉาวเช่นนี้ เ้าตระกูลลูเซียโน่คงยิ่งไม่พอใจชู้รักของอีกฝ่าย และน่าจะอยากดึงรั้งลูกสะใภ้ที่มีภาพลักษณ์บริสุทธิ์มาช่วยฉุดบุตรชายออกจากโคลนตม
“มันทำให้แผนง่ายขึ้นต่างหาก”
ลูเซียโน่สะเพร่างั้นหรือ แน่นอนว่าไม่ใช่ ไฮยาซินท์เองก็ไม่ใช่คนไร้เดียงสาขนาดจะไม่สังเกตเห็น
‘ดูท่าว่าผมเองก็ต้องรีบทำคะแนนเสียแล้ว’
พวกชอบยุ่งกับคนรักผู้อื่น ไม่ว่าผู้ใดก็ล้วนชั่วช้าไปเสียหมดจริง ๆ
สัปดาห์หลังวันงานฉลองวันเกิด คฤหาสน์ลูเซียโน่ปิดตัวเงียบ นอกเหนือจากดีเลียนที่ยังออกไปทำงาน เจรจาธุรกิจด้วยความปกติสุข สมาชิกครอบครัวคนอื่นล้วนไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน ไฮยาซินท์เองก็เพียงแค่เทียวไปเทียวมาระหว่างสองคฤหาสน์ และโรงพิมพ์ลอเรนโซ่
แล้วในที่สุดวันแห่งความปกติสุขก็จบลง เมื่อไฮยาซินท์ถูกเรียกตัวเข้าห้องทำงานของเ้าตระกูลลูเซียโน่
ภายในห้องนอกจากไทเนียแล้ว ก็มีทั้งสามีและชู้รักยืนรอต้อนรับเขาอยู่
“สายัณดิ์สวัสดิ์ครับคุณพ่อ” ไฮยาซินท์โน้มตัวพลางกล่าวทักทาย ประคองแก้วชาร้อนในมือไปวางไว้บนโต๊ะทำงานด้านหน้าเ้าตระกูลลูเซียโน่ “่นี้อากาศเริ่มเย็นแล้ว ประจวบเหมาะกับคุณพ่อเรียกตัวเข้ามาพอดี ลูกเลยชงชาที่เพิ่งได้มาจากจัตุรัส เห็นว่าเป็ชาสมุนไพรชื่อดังของตะวันออก”
[อร่อยแน่นอน ท่านจอมมารใช้ส้นตีนคนให้เป็อย่างดี!]
แค่เพียงคิดเท่านั้น โปรดอย่าบรรยายเหมือนข้าเป็คนชาติชั่วสารเลว
“เพราะมียาเซียช่วยจัดการเื่ภายในคฤหาสน์มาตลอด พ่อเลยหมดห่วงไปได้หลายอย่าง”
“ถือว่าเล็กน้อยหากเทียบกับสิ่งที่ลูเซียโน่มอบให้”
ไทเนียบุ้ยใบ้ให้เซฟิรอสซึ่งยืนอยู่อีกฝั่งเป็ฝ่ายพูดเอง สีหน้าท่าทางของเ้าตระกูลลูเซียโน่ในวันนี้มีทั้งความกระอักกระอ่วน และลำบากใจฉายชัดอยู่
“ยาเซียที่ผ่านมาคุณคงเหนื่อยมากกับการต้องดูแลคฤหาสน์เพียงคนเดียว คุณคิดว่าคงจะดีกว่ามั้ยหากมีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระ”
ไฮยาซินท์จ้องมองใบหน้าของสามีด้วยความไม่เข้าใจ
ไอ้หมูโสโครก คราวนี้แสร้งทำความเข้าใจว่างานดูแลครัวเรือนในคฤหาสน์มันยากลำบากแค่ไหน หลังจากที่ตลอดมาดูถูกเหยียดหยามค่อนแคะ
“ผมผูกพันธะกับฮิโนกิแล้ว”
“หมายความว่าอย่างไร” ไฮยาซินท์ดวงตาเบิกตากว้าง ร่างกายแข็งทื่อ
“ผมกับคุณพ่อคุยกันว่าจะให้ฮิโนกิแต่งเข้ามาเป็ภรรยาคนที่สอง แน่นอนว่าสถานะของเขาย่อมไม่มีทางเท่าเทียมกับคุณ แม้จะจดทะเบียนเหมือนกันแต่อย่างไรคุณก็ยังเป็ภรรยาหลวงต่อไป มีอำนาจมากที่สุดในคฤหาสน์ รวมถึงทายาทของผม… ทายาทของเรา คุณก็จะเป็คนที่ได้สั่งสอน ดูแลเขา”
“...”
“ฮิโนกิเขาเป็คนที่น่าสงสารมาก หากพวกเราไม่ยื่นมือมาช่วยตอนนี้เขาที่ไม่มีที่ไปคงต้องกลับเบอร์ตินีเพราะพวกนั้นเจอเขาแล้ว ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจเื่นั้น แต่หากคุณตรวจสอบรายชื่อ ภูมิหลังแขกให้ดีกว่านี้ก็คงไม่เกิดเื่แบบนั้นในงาน อีกอย่างตอนนี้ฮิโนกิ… กับผมเองก็ไปถึงขั้นนั้นแล้ว ทั้งคุณและคนทั่วไปต่างรู้ดี หากปล่อยโอเมก้าที่ถูกตีตราออกไปด้านนอกคุณก็รู้ว่าจะเกิดเื่อะไรขึ้น”
“ครั้งก่อนที่คุยกัน ทั้งคุณพ่อ ทั้งสามีต่างบอกว่าเขาจะมีสถานะเป็แค่คนอุ้มท้องทายาท ไม่ได้รับการจดทะเบียนสมรส ไม่ได้ออกหน้า ทว่าครั้งนี้พวกคุณกลับมาบอกฉันว่าจำเป็จะต้องจดทะเบียนสมรส แบบนี้จะยังให้ฉันมั่นใจหรือว่าเขาจะมีสิทธิ์เป็เพียงภรรยารองอย่างที่พวกคุณกล่าว”
ไฮยาซินท์เหลือบไปมองฮิโนกิ เพียวโอเมก้าผู้นั้นกำลังจ้องหน้าไฮยาซินท์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่รู้ว่าภายในใจกำลังคิดสิ่งใดอยู่
หรือบางทีเ้าตัวอาจจะแค่คิดว่ากำลังรับชมละครฉากหนึ่ง ที่ในตอนสุดท้ายตนเองจะกลายเป็ผู้ชนะ
“ฉันจะมั่นใจได้อย่างไรว่าตัวเองจะไม่มีจุดจบเฉกเช่นภรรยาคนแรกของคุณพ่อ แม่ของคุณ”
“ยาเซีย!” ประโยคนั้นจี้จุดอ่อนไหวภายในใจของเซฟิรอสได้เป็อย่างดี “แล้วพ่อคุณดีหรืออย่างไร พ่อคุณเองก็จดทะเบียนภรรยาถึงสองคน!!!”
“อย่าเอาพ่อฉันไปเปรียบกับคุณหรือพ่อคุณ แต่เดิมจุดเริ่มต้นของเขาก็ไม่เหมือนกันแล้ว” พ่อของไฮยาซินท์แต่งงานกับภรรยาทั้งสองในเวลาไล่เลี่ยกัน โดยั้แ่ก่อนแต่งนั้นก็ได้มีการตกลงถึงความสัมพันธ์ที่จะมีมากกว่าสองคนั้แ่แรก “แล้วฉันก็ไม่ได้ชมชอบการที่คุณพ่อของฉันมีภรรยาเล็ก ภรรยาน้อยไปทั่ว”
ไฮยาซินท์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีฟ้าของผู้เป็สามี ั์ตาสีแดงกลมโตวาววับจากม่านน้ำตาที่กำลังเอ่อล้น น้ำเสียงที่ตลอดมาหนักแน่นมั่นคงดั่งหินผา ในยามนี้มันกำลังสั่นไหว ใกล้พังทลาย
[ฮึก… ะเืใจจังโอเมก้าคนงามผู้น่าสงสาร] ระบบ 666 สูดน้ำมูกเสียงดังฟืดฟาด
“คุณสัญญากับฉันไว้ทั้งหมดสามครั้ง ตอนที่คุณขอฉันคบหาในสวนหลังโรงเรียน ตอนคุณคุกเข่าขอฉันแต่งงานที่จัตุรัส และตอนที่คุณยืนอยู่ตรงหน้าฉันในงานแต่งงานของเรา”
“...”
“คุณบอกว่าจะมีฉันเป็ภรรยาเพียงคนเดียวไปชั่วชีวิต”
[ว้าวว สมกับเป็นักอ่าน เก็บครบทุกรายละเอียด ท่านจอมมารเตรียมบทพูดนี้นานมั้ยเนี่ย]
โอเลนเดอร์ร่างบทพูดให้น่ะ
“ยาเซีย ผม…”
น้ำเสียงของเซฟิรอสในครั้งนี้คล้ายว่าจะแตกต่างไปจากที่เคย
“ยาเซีย ครั้งนี้พ่อจะเป็คนให้คำมั่นสัญญาเอง ตราบใดที่ยังมีพ่ออยู่ ยาเซียจะไม่มีทางตกเป็สถานะรอง… ฮิโนกิเป็ถึงเพียวโอเมก้า ถ้ายาเซียเห็นว่าควรส่งเสริมตระกูลให้รุ่งเรืองก็ไม่ควรปล่อยเขาไปให้ตระกูลอื่นสิ”
ไฮยาซินท์หลับตาลง สะกดกลั้นทุกความเสียใจและอ่อนไหวหลบซ่อนมันลงไปให้มิดชิด แล้วเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าก็เชิดขึ้น ยืดตัวตรงมากกว่าที่เคย กวาดไล่สายตาั้แ่พ่อสามี ฮิโนกิ และหยุดลงที่เซฟิรอส
“เข้าใจแล้วครับ” ไฮยาซินท์ตอบรับ เป็คำตอบรับเดียวกับครั้งก่อนยามที่สองอัลฟ่าภายในบ้านบีบบังคับให้ต้องยอมรับแม่อุ้มบุญ แต่ทว่าคำตอบรับครั้งนี้ไฮยาซินท์มีความหมายไม่เหมือนเดิม “เอกสารจะมาตอนไหน ฉันจะได้เตรียมตัวและส่งมอบธุระภายในคฤหาสน์ให้กับคุณฮิโนกิต่อ”
“เอกสารอะไร”
“เอกสารหย่า”
ประโยคนั้นคล้ายกับเป็น้ำเย็น ๆ ที่ราดใส่หัวของเซฟิรอสจนชาไปทั่วทั้งร่าง
“ยาเซียคุณไม่จำเป็ต้องทำถึงขนาดนี้ คุณยังไม่รู้ว่าโอเมก้าที่ผูกพันธะแล้วหากไร้ซึ่งอัลฟ่าคู่พันธะจะใช้ชีวิตยากลำบากแค่ไหน พวกอัลฟ่าสารเลวมันไม่มีทาง…”
“ฉันเองก็เป็คนที่น่าสงสารเช่นกัน”
“...”
“ฉันแค่เพียงคาดหวังว่าอยากจะใช้ชีวิตกับคนที่มอบความรักให้ฉันเพียงคนเดียว ดังนั้นหากคุณแบ่งปันความสงสารที่มอบให้ผู้อื่นมาให้ฉันสักน้อยนิดบ้าง ก็ได้โปรดปล่อยฉันไป”
เซฟิรอสพุ่งเข้ามาประชิดตัวไฮยาซินท์ จับมือบางทั้งสองข้างรั้งเอาไว้คล้ายกับเป็ฟางชีวิตเส้นสุดท้าย สีหน้าท่าทางตื่นตระหนกอย่างมาก
“ไม่เอา! ผมขอโทษ ผม…”
ในวินาทีหนึ่งในสายตาของไฮยาซินท์ ใบหน้าของคนตรงหน้ากลับไม่ใช่เซฟิรอส สามีสารเลวที่ทอดทิ้งภรรยาอีกต่อไป
ในวินาทีหนึ่งคล้ายกับว่าเขาจะได้เห็นใครบางคนจากความทรงจำในวัยเยาว์ที่ผ่านมาเนิ่นนาน
ทว่ามันก็เป็เพียงวินาทีเดียวราวกับภาพลวงตา ใบหน้าของคนตรงหน้ายังเป็เซฟิรอส สามีของไฮยาซินท์ที่ตอนนี้โกรธเกรี้ยวที่ไฮยาซินท์ไม่เป็ไปอย่างใจนึก
“ทำไมเื่แค่นี้ต้องทำตัวประชดประชันด้วย! คุณคิดว่าศักดิ์ศรีของคุณมันสำคัญมากเลยหรือ หย่ากับผมแล้วคุณจะทำอะไรได้ คุณมันโอเมก้าที่ผูกพันธะไปแล้วด้วยซ้ำ หน้าตาสะสวยแล้วอย่างไรคิดว่าจะมีคนยอมกินหมากฝรั่งที่ผู้อื่นคายทิ้งแล้วงั้นหรือ!”
[อะไรเนี่ย เ้านี่มันเป็โรคประสาทกลับหรืออย่างไร]
ไม่ใช่แค่ระบบสงสัย ท่านจอมมารเองก็สงสัย
“สามี”
ไฮยาซินท์เอ่ยเรียกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง
สรรพนามที่เรียกแทนชื่อมาสิบปี ก่อนที่หลังจากนี้อัลฟ่าสารเลวผู้นี้จะไม่มีทางได้ยินอีกชั่วชีวิตจากปากของไฮยาซินท์
“ฉันก็แค่รู้สึกว่าควรพอแล้ว”
ไฮยาซินท์ก้าวออกมาจากห้อง ปิดประตูบานนั้น แบ่งกั้นโลกระหว่างตัวเองและเหล่าตัวละคร
เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เป็ครั้งแรกที่รู้สึกปลอดโปร่งเช่นนี้ รอยยิ้มหวานแห่งความสุขแต่งแต้มบนใบหน้า
ยินดีด้วยนะฮิโนกิ หลังจากนี้เ้าจะได้กลายเป็ดอกไม้ดอกถัดไปที่ถูกขังไว้ในแจกันแสนโทรมใบนี้แทน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
