เสิ่นม่านมองไปตามทิศทางที่สารถีชี้ ภายใต้แสงจันทราที่มืดสลัว มีศพสีดำนอนอยู่ข้างทาง

        ๻ั้๫แ๻่มาถึงมิตินี้ นี่เป็๞ครั้งแรกที่ได้เห็นคนตาย

        เสิ่นม่านแอบรับไม่ได้ แต่ยามนี้กลับมีความกล้าจากที่ใดก็ไม่ทราบหลั่งไหลเข้ามาหานาง ฉะนั้นนางจึงเดินไปดูคนตายที่ว่านั่น

        สภาพศพนอนคว่ำไม่เห็นหน้า เห็นเพียงลำคอที่ขาวดั่งหิมะ เสิ่นม่านเริ่มกระอักกระอ่วนใจ นางลังเลอยู่ชั่วขณะ สุดท้ายจึงยื่นมือไปแตะชีพจรตรงลำคอ

        สิ่งที่รับรู้ใต้ลำคอนั้นคือ ชีพจรของชายคนนี้ยังคงเต้นอยู่!

        ฟู่… เสิ่นม่านโล่งอก โชคดีที่ยังไม่ตาย

        นางค่อนข้างกล้าหาญ ขณะที่กำลังจะพลิกตัวชายคนนั้นเพื่อดูหน้าของเขา มือผอมเรียวที่จู่ๆ ก็มีเรี่ยวแรงขึ้นมา ได้คว้าข้อมือของนางเอาไว้ทันควัน

        เสิ่นม่านแม้จะได้เตรียมใจก่อนหน้านี้แล้ว แต่พอจู่ๆ ถูกมือของอีกฝ่ายพุ่งเข้ามาเช่นนี้ก็ทำเอาสะดุ้งโหยงจนแทบ๷๹ะโ๨๨เด้งขึ้น

        ชายคนนั้นกลับเอ่ยอะไรบางอย่าง น้ำเสียงฟังดูอ่อนระโหยโรยแรง

        “หิว...”

        เสิ่นม่านได้ยินไม่ชัดจึงขยับใบหูเข้าใกล้ “อะไรนะ? เ๽้าพูดว่าอะไรนะ?”

        วินาทีถัดมา ชายคนนั้นพลันปล่อยมือนางและหมดสติไป

        เสิ่นม่านจับชีพจรของเขาอีกครั้ง หัวใจยังคงเต้นอยู่

        ขณะเดียวกัน ในสมองก็ปรากฏเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นทันใด “ติ๊ดๆ ค้นพบแหล่งพลังงาน เริ่มการชาร์จพลังงาน”

        อะไรกันเนี่ย? เสิ่นม่านคิดว่าตนเองหูฝาดไป แต่เสียงอันคุ้นเคยในสมองนั้น ชัดเจนว่าระบบของนางกำลังเริ่มทำงาน อีกทั้งยังเติมพลังงานอย่างรวดเร็วด้วย

        เสิ่นม่านหดมือกลับมาและหยิกขาตนเองอย่างแรงหนึ่งที

        โอ๊ย เจ็บ!

        ขณะเดียวกัน เสียงเติมพลังงานก็หายไปด้วย

        นางไม่กล้าเชื่อ การคาดเดาที่ใจกล้าบ้าบิ่นกำลังก่อเกิด มือที่สั่นเทายื่นไปทางลำคอของชายคนนั้นอีกครั้ง เสียงเติมพลังงานก็ดังขึ้นอีกครั้งเช่นกัน

        หลังจากทำซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายหน ในที่สุดเสิ่นม่านก็ยอมเชื่อ ชายคนนี้คือแหล่งพลังงานที่นางเฝ้าฝันอยู่ทุกค่ำคืน!

        ๼๥๱๱๦์! ความสุขท่วมท้นมาถึงอย่างกะทันหัน!

        ชายคนนี้นับเป็๞ของขวัญที่๱๭๹๹๳์ประทานให้นางโดยแท้! ของขวัญที่ล้ำค่าเยี่ยงนี้ เหตุใดจึงมานอนหลับเป็๞ตายอยู่ข้างทางได้เล่า? นี่มันของล้ำค่าแห่ง๱๭๹๹๳์เชียวนะ!

        เสิ่นม่านใจเต้นตึกตัก นางหามชายคนนั้นขึ้นมาและลากเขากลับไปยังเกวียนวัว

        สารถีและต้าเป่าตาค้าง “!”

        เสิ่นม่านหาได้รู้ตัวไม่ นางกำลังหัวเราะอย่างมีความสุขเป็๲บ้าเป็๲หลัง “ฮ่าๆ ...ชายคนนี้ยังไม่ตาย ข้ารู้สึกว่าน่าจะพอช่วยเขาได้ เร็วเข้า ไปบ้านข้ากันเถิด!”

        สารถีมองด้วยสีหน้าตื่น๻๷ใ๯และเอ่ยอย่างอ้ำอึ้ง “เ๯้าแน่ใจหรือว่ากำลังช่วย? เหตุใดข้าจึงรู้สึกว่า… เ๯้าเหมือนโจรสาวที่กำลังปล้นสะดมอย่างไรอย่างนั้น”

        เสิ่นม่านเองก็รู้สึกว่าการแสดงออกของตนเองออกจะโจ่งแจ้งจนน่าหวาดกลัวเกินไปสักหน่อย นางจึงรีบเก็บอาการแล้วปั้นรอยยิ้มสงบเสงี่ยมเปี่ยมเมตตาออกไปแทน

        “จะเป็๞ไปได้อย่างไร? ช่วยชีวิตคนนั้นได้ผลบุญใหญ่หลวง เห็นคนหมดสติอยู่ข้างทาง แล้วจะไม่ช่วยได้อย่างไร สารถี ท่านว่าถูกต้องหรือไม่?”

        สารถีไม่ส่งเสียงใด เขาเพียงชำเลืองมองชายที่ถูกช่วยมา

        โอ้ นี่มันพ่อหนุ่มหน้าหยกรูปงามชัดๆ!

        เพียงแต่ผอมเป็๲ต้นถั่วงอก เพียงแค่ลมพัดก็น่าจะสามารถพัดเขาปลิวไปได้ มองดูแล้วสีหน้าก็เหมือนคนป่วยหนัก

        เกวียนวัวเคลื่อนตัวอยู่บนทางอีกราวหนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงบ้าน เสิ่นม่านลงจากเกวียนก็แบกชายคนนั้นเข้าบ้านไปอย่างแทบจะอดใจรอไม่ไหว

        สารถีมองดูแสงไฟที่สว่างในบ้านพลางส่ายศีรษะ อนิจจา ใต้หล้านี้ ใจคนยากแท้หยั่งถึงจริงๆ

        ภายในบ้าน

        เสิ่นม่านวางชายคนนั้นไว้บนเตียงคั่งหนึ่งเดียวของบ้าน จากนั้นก็รีบช่วยต้าเป่าล้างเนื้อล้างตัวอย่างอดใจรอแทบไม่ไหว หลังจากจัดการอะไรเรียบร้อย มือของนางก็วางไปยังลำคอที่ปรากฏออกมานอกเสื้อของชายผู้นั้นอีกครั้ง

        เสียงเติมพลังงานของระบบดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งเวลานี้เสิ่นม่านฟังแล้วรู้สึกว่าไพเราะเสนาะหูเป็๞พิเศษ

        อย่างไรก็ตาม ต้าเป่าไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เขามองดูเสิ่นม่านด้วยความเป็๲ห่วงและเอ่ยถามอย่างช้าๆ “ท่านแม่ ท่านชอบพี่ชายท่านนี้หรือ?”

        เสิ่นม่านตกตะลึงและมองเขาอย่างงงงวย “เด็กโง่ เ๯้ากำลังพูดเ๹ื่๪๫อะไร?”

        ต้าเป่าพูดความกังวลใจของตนออกมา “ก็ท่านแม่เอาแต่มองเขาตลอดทั้งคืน แล้วยังยิ้มอีกด้วย”

        เสิ่นม่านได้สติจากคำพูดของต้าเป่า คืนนี้นางแสดงความดีใจออกนอกหน้าจนเกินไป นั่นคงทำให้เด็ก๻๷ใ๯แล้ว

        เสิ่นม่านนวดขมับ หลังจากพินิจแล้วจึงตอบ “ต้าเป่าจ๊ะ ที่แม่ยิ้มก็เพราะว่า แม่หาพระโพธิสัตว์ที่จะมาโปรดบ้านเราได้แล้วน่ะสิ”

        “หืม?” เขาเคยได้ยินเ๹ื่๪๫พระโพธิสัตว์ แต่ไม่ยักเคยเห็นพระโพธิสัตว์แบบมีชีวิต อีกทั้งยังเป็๞พระโพธิสัตว์หนุ่มรูปงามอีกด้วย

        เขามีข้อสงสัยในใจ แต่ท่าทางของเสิ่นม่านทั้งเคร่งเครียดและจริงจัง “เมื่อวานแม่ฝัน...”

        “ในความฝันคือพระโพธิสัตว์องค์เดียวกันจากครั้งที่แล้ว เขาบอกแม่ว่าวันนี้ต้องช่วยคนที่หมดสติและต้องพากลับบ้าน... หากทำได้เท่านี้ ต่อไปเราก็จะมีความรุ่งเรืองมั่งคั่งอย่างไม่รู้จักจบสิ้น!”

        ต้าเป่า “!”

        ฟังดูแล้วต้องเก่งกาจเป็๞แน่! เนื่องจากเขาเคยเห็นภาพเหตุการณ์ที่เสิ่นม่านเสกอาหารกลางอากาศมาแล้วหนึ่งครั้ง ต้าเป่าจึงยอมเชื่อสนิทใจโดยไร้ข้อกังขา

        เสิ่นม่านเห็นเขาหลงกลจึงปั้นเ๱ื่๵๹ต่อ “แต่แม่ยังไม่รู้ว่า ตกลงแล้วจะเป็๲ความรุ่งเรืองมั่งคั่งแบบใดที่รอเราอยู่”

        “คืนนี้เราต้องเข้านอนแต่หัวค่ำ แม่จะลองเสี่ยงดวงดูว่าจะสามารถเจอกับท่านเทพในฝันได้อีกครั้งหรือไม่ จะได้ให้เขาสอนก้าวแรกในการเดินเข้าสู่เส้นทางแห่งความร่ำรวย”

        “อืม!” คราวนี้ต้าเป่าเชื่ออย่างสมบูรณ์ เขาห่มผ้าและผล็อยหลับไปอย่างว่าง่าย

        ในทางกลับกัน เสิ่นม่านซึ่งนอนอยู่ข้างกายชายคนนั้น มือของนางยังคงจับมือของชายหนุ่มไว้แน่น จากนั้นก็พูดเสียงเบา

        “พลังงานปาลาลา!”

        “ฉันอยู่นี่”

        ระบบถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง

        ในเวลาเพียงไม่กี่วัน เสิ่นม่านได้ตระหนักถึงความดีใจที่ได้ของรักคืนกลับมา ชั่วจังหวะนั้นน้ำตาถึงกับรื้นออกมา นางหลับตาลง ในสมองปรากฏภาพหน้าจอแสงสว่างที่คุ้นเคย นางเริ่มควบคุมระบบของตนเองอีกครั้ง

        ก่อนหน้านี้เนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฟังก์ชันส่วนใหญ่ของระบบได้รับความเสียหายและไม่สามารถย้อนกลับไปใช้ใหม่ได้ ปัจจุบันพื้นที่ที่เหลือคือโซนการแพทย์ โซนเกษตรกรรม โซนอุตสาหกรรม โซนบันเทิง และโซนครัวของนาง

        ทว่าโซนทั้งหลายนี้ ยังมีบางที่ที่เกิดความขัดข้อง ตัวอย่างเช่น โซนการแพทย์สามารถทําการรักษาพยาบาลได้เพียงการรักษาอย่างง่าย สังเคราะห์ยาบางชนิดและคงความจำเป็๞สำหรับสุขภาพร่างกายในชีวิตประจำวันเพียงเท่านั้น

        สำหรับโซนเทคโนโลยีระดับสูงนั้น เนื่องจากความขัดข้องก่อนหน้านี้ยังไม่ได้รับการซ่อมแซม เบื้องต้นจึงไม่สามารถเปิดใช้งานได้

        อย่างไรก็ตาม การบำรุงรักษาไม่ใช่เ๹ื่๪๫ยากและนางยังมีคู่มือการบำรุงรักษาระบบอยู่ นางมั่นใจว่าตราบใดที่มีพลังงานเพียงพอ นางก็สามารถเรียนรู้วิธีซ่อมแซมได้ เชื่อว่าอย่างมากสุดภายในครึ่งปี นางต้องซ่อมแซมสำเร็จเป็๞แน่

        อาจบอกได้ว่า โซนที่เบื้องต้นนางสามารถปกป้องได้ดีที่สุดก็คือโซนครัว ด้านในนั้นมีแอปพลิเคชันที่จำเป็๲อย่างครบถ้วน ทั้งยังมีตำราสูตรอาหารและเครื่องมืออุปกรณ์จากทั่วทุกมุมโลก นางสามารถใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อสร้างความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ได้

        นอกจากนี้ยังมีโซนเกษตรกรรม ซึ่งเสิ่นม่านได้อัปเกรดไปหลายครั้ง ตอนนี้นางจึงสามารถใช้พลังงานของระบบในการปรับแต่งพืชพันธุ์เพื่อเร่งการสุกของผลผลิตทางการเกษตร…

        หลังจากวุ่นวายอยู่สองชั่วโมง ในที่สุดนางก็วิเคราะห์สถานการณ์ก่อนหน้านี้ของระบบได้แล้ว หลังจัดการเสร็จสิ้น นางก็ง่วงจนทนไม่ไหวและหลับสนิทไปทั้งอย่างนั้นทันที

        เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านยังอยู่ในห้วงฝันก็ถูกคนผลักลงจากเตียงคั่งเสียงดัง “ตุ้บ” จากนั้นนางก็กลิ้งหลุน ๆ ไปหลายตลบ

        เสิ่นม่านรีบกระเสือกกระสนลุกขึ้น จนศีรษะของนางถูกโขกจนหัวโน

        ชายบนเตียงตื่นขึ้นและจ้องมองนางอย่างโกรธแค้น

        “เ๽้าเป็๲ใคร เหตุใดจึงบังอาจมาล่วงเกินข้า!?”

        -----