ความหื่นกระหายของ องค์ฮ่องเต้หยางิ นั้นเต็มเปี่ยมจนถึงขีดสุด พระองค์เสพสุขกับเรือนร่างของ องค์ฮองเฮาหลานอวิ๋น ตลอดทั้งคืน เสมือนดั่งดวงอาทิตย์ที่ไม่รู้จักการตั้งตะวัน ความปรารถนาที่รุนแรงนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ในคืนที่มืดมิดและเงียบสงบ เสียงครางและการเคลื่อนไหวของทั้งคู่กลายเป็เพลงที่บรรเลงอย่างเร่าร้อน
ร่างกายของนางกลายเป็ที่พึ่งพิงให้กับอารมณ์และความหิวโหยของพระองค์ ทุกัั ทุกจังหวะที่ฮ่องเต้จัดการกับร่างกายนาง ราวกับว่าเวลาผ่านไปอย่างไม่รู้จบ ความร้อนแรงที่แผ่ซ่านออกมาทั้งจากเรือนร่างและจิตใจทำให้ทุกอย่างถูกเติมเต็มอย่างมีเสน่ห์
องค์ฮองเฮา รู้สึกว่าตนกลายเป็ทาสของอารมณ์ความรักและความปรารถนา ร่างกายของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย หยาดเหงื่อและเสียงกระเส่าผสมผสานกันเป็ดนตรีที่มีชีวิตชีวา อารมณ์ของนางถูกกระตุ้นด้วยทุกการััที่พระองค์มอบให้
“ข้าจะไม่หยุดจนกว่าเ้าจะรู้สึกถึงความสุขอย่างเต็มที่” ฮ่องเต้กระซิบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหาย ขณะเดียวกันก็เพิ่มความดุเดือดในจังหวะการเคลื่อนไหวที่ทำให้นางรู้สึกถึงพลังอันร้อนแรงที่ไม่อาจต้านทาน
“อ๊า… พระองค์!” เสียงของนางผสมกับความกระสันที่ดังก้องอยู่ภายในห้อง ทำให้ค่ำคืนแห่งความร้อนแรงนี้ดำเนินไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทุกจังหวะ ทุกััที่เกิดขึ้นเป็การยืนยันว่าความรักของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยพลังที่ไม่มีวันหมดสิ้น
ใน่เวลาแห่งความมืดมิดนี้ ทั้งสองได้สานสัมพันธ์กันอย่างร้อนแรง ทุกััทำให้นางรู้สึกว่าตนได้หลุดลอยไปในอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความสุขและความปรารถนา
การเสพสุขนี้ยิ่งทำให้คืนหนึ่งกลายเป็ค่ำคืนที่ไม่มีวันลืมเลือน ความหื่นกระหายของฮ่องเต้และความเร่าร้อนของฮองเฮา กลายเป็สายสัมพันธ์ที่ผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง จนกลายเป็ความทรงจำที่ประทับอยู่ในใจของทั้งคู่อย่างไม่มีวันลืมเลือน
อู๊ยยยย... อ๊า.... อ๊า.... เสียงร้องครางของ องค์ฮองเฮาหลานอวิ๋น ดังก้องไปทั่วห้อง ช่างเป็เสียงที่ ฮ่องเต้หยางิ รู้สึกชื่นชอบและโปรดปรานมากที่สุด ความหวานปนกับความเร่าร้อนในน้ำเสียงของนางไม่เพียงแต่กระตุ้นอารมณ์ของพระองค์ แต่ยังสร้างความรู้สึกเหมือนมีพลังอันไร้ขีดจำกัดหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของพระองค์
ทุกครั้งที่นางส่งเสียงออกมา ความ้าในตัวพระองค์ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น พระองค์รู้สึกเหมือนว่าพลังทั้งหมดในร่างกายถูกเติมเต็มด้วยอารมณ์ความรักและความปรารถนาอันร้อนแรง เมื่อได้ยินเสียงครางของนาง พระองค์แทบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
“เ้าช่างมีพลังที่จะทำให้ข้ารู้สึกถึงชีวิตอีกครั้ง” ฮ่องเต้กล่าวด้วยน้ำเสียงกระเส่าขณะััร่างกายของนางอย่างเต็มที่ ความรู้สึกอิ่มเอมและความกระสันนั้นเป็สิ่งที่ทั้งสองปรารถนาจะัักันต่อไป
องค์ฮองเฮา รู้สึกถึงพลังที่อัดแน่นอยู่ในตัวพระองค์ ความรู้สึกนี้เหมือนกระตุ้นให้ทุกอย่างลุกโชนขึ้นในร่างกายของนางเอง เสียงของนางเปรียบเสมือนเชื้อไฟที่เพิ่มพูนความรู้สึกทั้งในตัวนางและพระองค์
“ฮ่องเต้… หม่อมฉัน… อ๊า… หม่อมฉัน้าอีก…” คำพูดของนางปนเปไปด้วยเสียงร้องครางที่บ่งบอกถึงความ้าที่มากมาย ความเร่าร้อนที่อยู่ในตัวนางขยายออกไปเป็ลำดับ ทำให้ฮ่องเต้ยิ่งรู้สึกตื่นตัวและกระตือรือร้น
ทุกััที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งคู่ ไม่เพียงแต่เป็การเติมเต็มความปรารถนา แต่ยังสร้างสายสัมพันธ์ที่แแ่มากยิ่งขึ้น ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนนี้ เสียงครางที่แสดงออกถึงความสุขและความพึงพอใจของนาง ทำให้พระองค์รู้สึกว่าตนเองเป็บุรุษที่โชคดีอย่างยิ่ง
“ข้าจะทำให้เ้ารู้สึกถึงความสุขนี้ตลอดไป” ฮ่องเต้กล่าว เสียงของพระองค์ผสมผสานกับเสียงร้องของนาง สร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรักและความหลงใหลอย่างลึกซึ้ง
คืนที่เต็มไปด้วยเสียงครวญครางของนางและความร้อนแรงแห่งความรัก กลายเป็ความทรงจำที่ไม่สามารถลบเลือนในใจของทั้งสอง ทำให้พวกเขาตกอยู่ในโลกของอารมณ์และความปรารถนาอย่างไม่รู้จักจบสิ้น
ฮ่องเต้ทำตัวเสมือนว่าตนเองเป็ยอดมนุษย์ผู้ไร้ขีดจำกัดในความปรารถนา เขาปลดปล่อยอารมณ์และความเร่าร้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ดูเหมือนว่าไม่ว่าเขาจะพยายามเท่าไหร่ก็ยังคงไม่เพียงพอที่จะตอบสนองความ้าที่ดูเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุดของ องค์ฮองเฮาหลานอวิ๋น
ทุกครั้งที่เขาได้ััเรือนร่างของนาง ความกระหายก็กลับมาโหมกระหน่ำในใจ พระองค์ััได้ถึงพลังที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวนาง ราวกับว่ามันทำให้พระองค์รู้สึกถึงชีวิตและความมีชีวิตชีวา ในคืนที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนนี้ เสียงกระเส่าผสมผสานกับการเคลื่อนไหวทำให้ทุกสิ่งกลายเป็จังหวะที่ประสานกันอย่างลงตัว
“เ้าช่างมีความเร่าร้อนที่น่าสะพรึงกลัว” ฮ่องเต้กล่าวด้วยน้ำเสียงกระเส่าพร้อมทั้งเร่งจังหวะให้รุนแรงมากยิ่งขึ้น เขารู้สึกเหมือนกำลังขับเคลื่อนรถม้าที่ไม่มีวันหยุดเพื่อให้ถึงเป้าหมาย แม้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตัวเขาจะมีมากมายเพียงใด ก็ยังรู้สึกไม่เพียงพอเมื่อเปรียบเทียบกับความ้าที่ท่วมท้นในตัวนาง
องค์ฮองเฮา สะท้อนกลับด้วยเสียงร้องที่ดังก้อง “อ๊า… พระองค์… หม่อมฉัน้า… มากกว่านี้!” นางมีความ้าที่จะเติมเต็มช่องว่างในหัวใจและร่างกายของตน ซึ่งยิ่งทำให้ฮ่องเต้รู้สึกถึงความท้าทายและแรงผลักดันที่จะตอบสนองทุกความ้าของนาง
ทุกครั้งที่เขาปลดปล่อยอารมณ์ ความร้อนแรงในตัวนางกลับยิ่งทวีขึ้น ความรู้สึกนี้เหมือนจะไม่มีวันจบสิ้นและยังคงเร้าใจอยู่ตลอดเวลาที่อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน พระองค์สลับไปมาระหว่างความแรงกล้าและความอ่อนโยน เพื่อค้นหาจุดสมดุลที่สามารถทำให้นางรู้สึกถึงความพึงพอใจอย่างแท้จริง
“ข้าจะไม่หยุดจนกว่าเ้าจะอิ่มเอม” พระองค์ประกาศด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ขณะเดียวกันก็สร้างจังหวะที่เข้มข้นขึ้น ราวกับว่าเขาเป็นักรบในสนามรบที่ต่อสู้เพื่อชัยชนะ ด้วยความมุ่งหวังเพียงอย่างเดียวคือการทำให้ องค์ฮองเฮา รู้สึกถึงความสุขและความพอใจในทุกการเคลื่อนไหว
ใน่เวลาแห่งความร้อนแรงและความตื่นเต้นที่ท่วมท้น องค์ฮ่องเต้หยางิ กระทำกับเรือนร่างของ องค์ฮองเฮาหลานอวิ๋น อย่างบ้าคลั่ง ภายในห้องที่เต็มไปด้วยเสียงครางและความกระสันอันรุนแรง ทว่าอย่างกะทันหัน พระองค์กลับเริ่มรู้สึกหน้ามืดและหมดสติไปอย่างไม่ทันตั้งตัว สลบคาอกที่เต็มไปด้วยเสน่ห์และความเย้ายวนของนาง
องค์ฮองเฮา รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ทันที ความรู้สึกเสียวสะท้านที่พลุ่งขึ้นถึงขีดสุดกลับต้องสะดุดลงเมื่อเห็นฮ่องเต้ล้มตัวลงอย่างไร้เรี่ยวแรง “พระองค์เป็ไรเพคะ?หม่อมฉันยังไม่ได้ขึ้น์เลย” น้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยความกังวลและไม่พอใจ มันเต็มไปด้วยความปรารถนาอันรุนแรงที่ยังไม่ได้รับการตอบสนอง
นางกอดรัดร่างของพระองค์แน่น รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นระรัวอยู่ในอก หากแต่กลับต้องมาเผชิญกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ความรู้สึกผิดหวังนั้นจึงเกิดขึ้นในใจ “ทำไมถึงเป็แบบนี้!?” นางนึกในใจ ขณะที่มือของนางวางอยู่บนอกของฮ่องเต้ พยายามที่จะกระตุ้นให้พระองค์ฟื้นคืนสติ
