"พอดีข้าได้ยินว่าเ้าจะเข้าวังหลวงพรุ่งนี้ เลยอยากจะมาทักทายเสียหน่อย" คลาสเริ่มทำาประสาททันที เนื่องจากเป็ความถนัดของแฝดผู้พี่ที่มักใจเย็นและสุขุมมากกว่าแฝดน้อง
"แต่ข้าดันควบคุมพลังไม่ได้เพราะหวงพี่สะใภ้ก็เลยพลั้งมือทำกระจกบ้านเ้าแตกจนหมด เดี๋ยวจะชดเชยค่าเสียหายให้หลังจากคุยเสร็จ" ครอสราดน้ำมันต่อจากแฝดผู้พี่ทันทีเพราะตนไม่ใช่คนใจเย็น จึงเปิดประเด็นไม่เก่งเท่าไหร่นัก เรียกว่าความแฝดนรกนี้น้อยคนที่จะแยกออกเพราะพวกเขาชอบแต่งตัวและทำท่าทางเหมือนกันตลอดเวลา ถึงจะทำงานกันคนละที่ แต่การแต่งตัวยังไม่เปลี่ยนไปเลย
"ล้อหม่อมฉันเล่นหรือเปล่าพะยะค่ะ มีหรือที่หนึ่งในอันดับราชวงศ์ที่มีความสามารถของพวกท่านจะพลั้งมือ หากบอกว่าเป็ความตั้งใจจะน่าเชื่อถือกว่าเลย"
"ใช่! ข้าจงใจทำเองเพราะหมั่นไส้ ไม่รู้จักหาของตัวเองหรือไงถึงได้มาแย่งของคนอื่น" ครอสเริ่มตีฝีปากทันทีเพราะยังไงก็ยอมรับไปแล้วว่าจงใจทำ ไม่จำเป็ต้องหาเหตุผลอะไรทั้งนั้น ก็แค่อยากเห็นสีหน้าของราชวงศ์ที่กลัวจนตัวสั่นบ้างก็เท่านั้นเอง
"ข้าจะชวนเ้าไปวังหลวงพร้อมกันเลย น่าจะมีอะไรสนุกๆ รอพวกเราอยู่"
"ทำไมเ้าต้องไปชวนมันด้วยคลาส ไหนบอกว่าพวกเรามาป่วนเฉยๆ ไง"
"ไปด้วยกันนี่ล่ะ ข้าว่าพี่สะใภ้ต้องมีอะไรที่คาดไม่ถึงมากกว่านี้อีกแน่นอน"
ณ วังหลวง
หลังจากทราบข่าวการมาของริคและคีย์ทางวังหลวงก็เตรียมการต้อนรับเป็อย่างดี และยังไม่ลืมที่จะเชิญหัวหน้าตระกูลริคมาด้วยเพื่อให้รู้จักสมาชิกใหม่ล่าสุดที่จะต้องมาแต่งตั้งอย่างเป็ทางการในอีกไม่กี่วัน ทำให้วุ่นวายกันไปทั้งวังหลวงมีทั้งคนที่เห็นด้วยและคนที่ไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งขององค์จักรพรรดินี การดำเนินงานภายในทั้งหมดเป็หน้าที่ของจักรพรรดินีแม้บุคคลที่อยู่สูงสุดอย่างจักรพรรดิก็ไม่อาจเข้าไปยุ่งสักอย่าง
"ท่านจักรพรรดินีทำไมถึงจัดงานใหญ่โตขนาดนี้ ข้าประหลาดใจยิ่งนัก" ดยุคตระกูลริคเอ่ยถามทันทีเพราะน้องสาวของตน ไม่ค่อยโปรดปรานใครง่ายๆ คนที่ทำให้พึงพอใจได้นั้นต้องเป็คนที่น่าสนใจมากพอสมควร
"ท่านพี่ก็พูดเกินไป ข้าไม่ได้ทำถึงขนาดนั้นหรอก" เพราะข้าทำมากกว่านั้นต่างหาก
"แต่เ้าเอานามสกุลของตระกูลข้าไปให้มนุษย์ที่ไหนก็ไม่รู้ แบบนี้ข้าควรทำเช่นไรดี น้องสาวของข้า" ดยุคถึงกับหน้าถอดสีเมื่อมองไปยังใบหน้าของผู้เป็น้องสาวของตนเอง ในเวลานี้ช่างน่ากลัวเหนือสิ่งอื่นใดยิ่งนัก นานมากแล้วที่ไม่เห็นแววตาและรังสีอำมหิตแบบนี้ต่อหน้าเขา แผ่นดินไหวไปทั่ววังหลวง กระจกแตกเป็เสี่ยง ข้าวของเครื่องใช้ต่างหล่นลงมาโดยไม่ได้นัดหมาย
"ท่านจักรพรรดินี ข้าผิดไปแล้ว...อย่าเพิ่งโกรธกันเลยนะ" เสียงของชาร์คไม่สามารถเข้าไปในโสตประสาทของนีน่าได้เลย เพราะร่างกายของนีน่าเริ่มขยับเข้ามาหมายจะต่อสู้ด้วย แต่ทว่า
แอ๊ด!
"เกิดอะไรขึ้นครับ! ทำไมข้าวของหล่นแบบนี้ ท่านจักรพรรดินีาเ็ตรงไหนหรือเปล่าพะยะค่ะ" ร่างสูงโปร่งรีบถลาเข้ามาประคององค์จักรพรรดินีด้วยสีหน้าใ ใบหน้าหวานปานผู้หญิง น้ำเสียงอ่อนโยนราวกับเด็ก ท่าทางทะมัดทะแมงแบบนี้ดูยังไงก็ไม่รู้จะบอกว่าเป็เพศชายหรือเพศหญิงกันแน่
"แม่ไม่เป็ไรนะหนูไวท์ เ้าเป็อะไรไหม" ทำไมท่าทีของน้องสาวเขาถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็หลังมือได้ขนาดนี้ เด็กคนนี้เป็ใครกัน
"ไม่ครับ...แต่ผมเห็นทุกคนล้มลงหมดเลยแม้แต่พี่คีย์ก็ด้วย ผมเลยรีบวิ่งมาดูว่าท่านจักรพรรดินีจะเป็อะไรหรือเปล่า" หมายความว่ายังไง เขางงไปหมดแล้ว เป็ดยุคมาหลายร้อยปีไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิตเลย
"แล้วหนูไวท์ไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยเหรอลูก เจ็บตรงไหนไหม"
"ไม่ครับ ยังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมทุกคนถึงล้มไปกันหมด"
"อาจจะเป็เพราะสายเืของหนูไวท์ก็ได้นะลูก"
"ที่ว่าผมเป็ลูกครี่งระหว่างเทพกับมนุษย์เหรอครับ"
ดยุคริคได้แต่มองหน้าน้องสาวตนเองสลับกับเด็กหนุ่มหน้าหวานแปลกหน้าไปมาด้วยความสงสัย ทำไมมนุษย์ถึงไม่ได้รับผลกระทบจากเืบริสุทธ์ ยังไม่รวมเื่ท่าทีที่เปลี่ยนไปนั่นอีก ไหนจะเื่ลูกครึ่งเทพ เขาควรจะเริ่มถามจากตรงไหนก่อนดีนะ
ปึง!
"กระรอกน้อย! เ้าาเ็ตรงไหนไหม" คีย์วิ่งเข้ามาถามด้วยอาการเหนื่อยหอบ ไม่ผิดแน่! แรงกดดันมหาศาลเมื่อกี้จะต้องมาจากท่านแม่อย่างแน่นอน ไม่งั้นเขาคงจะไม่ล้มลงกับพื้นแบบนั้น แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่ได้ผลกับคนตรงหน้า มือหนาจับร่างสูงโปร่งหมุนไปมา สำรวจอย่างละเอียดจนแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้รับาเ็อะไรถึงได้วางใจ
"ผมไม่เป็อะไรครับพี่คีย์ ใจเย็นๆ นะ" มือขาวหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหยดเหงื่อที่ไหลอยู่ใบหน้าหล่อเหลาออกพลางตบไหล่เบาๆ เป็การปลอบให้อีกฝ่ายสงบใจลงให้มากกว่านี้
"มีใครสามารถอธิบายให้ข้าฟังได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ข้างงไปหมดแล้ว" ดยุคตระกูล ริค ทนกับสถานการณ์ที่เหมือนครอบครัวสุขสันต์ไม่ไหวจนต้องรีบเบรคเสียก่อน เขาไม่ได้เข้าวังหลวงแค่ไม่กี่เดือนทำไมถึงมีเื่ราวเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ เมื่อทั้งสามคนมาสนใจบุคคลที่เรียกหาก็เริ่มรู้แล้วว่ามีคนมองอยู่ ทั้งที่ความจริงมีคนมองทั้งท้องพระโรงเลยนั่นแหละ
"เดี๋ยวข้าจะแนะนำให้ท่านพี่รู้จักเอง เด็กคนนี้ชื่อริค ไวท์ หรือก็คือบุตรชายบุญธรรมที่ข้าั้แ่งให้อย่างไม่เป็ทางการเมื่อไม่กี่วันก่อน และเป็ลูกครึ่งมนุษย์กับเทพ"
"ก็เลยเอานามสกุลตระกูลพวกเราไปตั้งให้เด็กคนนี้เนี่ยนะ! " รัชทายาทเห็นท่าไม่ดีเลยโบกมือไล่คนรับใช้และทหารในท้องพระโรงออกไปจนหมดั้แ่ที่ดยุคริคเริ่มสงสัยในตัวกระรอกน้อยแล้ว
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม เ้ามีปัญหาอะไรงั้นรึชาร์ค” สีหน้าของจักรพรรดินีไม่ได้สะทกสะท้านกับสิ่งที่ตนเองพูดออกไปเลยแม้แต่น้อย เด็กคนนี้เป็ใครกัน! ทำไมถึงสามารถเปลี่ยนดำเป็ขาวและขาวเป็ดำได้ขนาดนี้ จะต้องมีสาเหตุอย่างแน่นอน ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลล่ะก็...เขาไม่มีทางยอมอย่างแน่นอน
