ทุกคนนั่งรวมกันอยู่ที่โซฟาภายในบ้านพักหลังเล็กนี้อีกครั้งฉันกอดหมอนอิงเอาไว้ เพราะฉันหิวอีกแล้ว ความหิวนี่ทำให้ฉันห่อเหี่ยวไปเลย
"พี่ชายเธอล่ะ" เจียงเหยี่ยนหันไปถามเหมาเหมา เหมาเหมาชี้นิ้วขึ้นไปข้างบนฉันดีใจขึ้นมาในทันที "ในที่สุดก็กลับไปซะที"
"เปล่าหรอก" ขนบนใบหน้าเหมาเหมาขยับไปมา เธอมองฉันด้วยสีหน้าที่อยากขอโทษ "พี่ชายฉันกลับไปเก็บกระเป๋า เตรียมจะย้ายมาที่นี่ต่างหาก"
"เยี่ยมไปเลย!" เจียงเหยี่ยนะโลุกขึ้นมาด้วยความดีใจแถมยังหันไปจับมือชิงิกับซืออีนั่วที่นั่งอยู่ข้างๆ อีก
ฉันหรี่สายตามองพวกเขา "นี่พวกนายหมายความว่าไง"
พวกเขาทั้งสามคนหน้าถอดสีขึ้นมาทันทีเจียงเหยี่ยนกลับไปดูดเืที่โซฟาต่อ ชิงิก็เอาแต่ก้มหาของใต้โต๊ะ ฉันล่ะอยากจะรู้จริงๆว่าตรงนั้นมันมีสมบัติอะไรถึงได้พลิกหาอยู่ได้ทั้งวันแบบนั้น
"พี่เสี่ยวหลัน..." ซืออีนั่วที่ก้มหน้าหลบอยู่ด้านหลังเสี่ยวไป๋พูดขึ้นมาด้วยเสียงอันผ่าเบา "ดูไม่ชอบรุ่นพี่โม่ิซะขนาดนั้น...ถ้างั้น...ให้รุ่นพี่โม่ิเป็ฝ่ายตามจีบพี่เสี่ยวหลันเถอะ..."
"แบบนั้นมันยิ่งเป็ไปไม่ได้!"
เอ๊ะ? ประโยคสุดฮิตหลุดออกมาจากปากเหมาเหมา เอาเถอะตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าเธอกับโม่ิเป็พี่น้องกันจริงๆและฉันก็รู้ตัวว่าฉันเป็แค่คนธรรมดา ไม่ใช่คนสวยอะไร แต่พูดออกมาตรงๆ แบบนี้มันก็เกินไปหน่อยรึเปล่า
"พี่ชายฉันไม่ชอบรุ่นพี่เสี่ยวหลันแน่นอนพี่ชายฉันชอบคนสวย"
พรูดดดด! เพื่อนตัวน้อยเหมาเหมาฉันรู้ตัวดีว่าฉันไม่สวย เธอไม่ต้องมาซ้ำเติมฉันแบบนี้ก็ได้
ฉันก้มหน้านิ่ง " เหมาเหมาเธอช่วยไว้หน้าฉันหน่อยได้ไหม ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็เหมือนหม่าลี่ ซู สักนิดนึงได้ไหม"
เหมาเหมายิ้มเจื่อนๆ "ขะ ขอโทษทีปากฉันมันไปเร็วกว่าความคิดน่ะ..." เธอเลียนิ้วของตัวเองด้วยอาการประหม่า
"หม่าลี่ ซูคือใครเหรอ" ซืออีนั่วสงสัยชิงิเองก็หันไปมองเจียงเหยี่ยนด้วยความสงสัย เจียงเหยี่ยนมองหน้าพวกเขาจากนั้นเจียงเหยี่ยนจึงพูดขึ้นมาราวกับศาสตราจารย์ที่มากไปด้วยความรู้"หม่าลี่ ซู หรือออกเสียงทับศัพท์ว่า แมรี่ ซูเป็ชื่อของตัวละครหญิงคนหนึ่งในนิยายต่างประเทศ เป็ตัวละครจากนวนิยายแนวไซไฟที่มาจากจินตนาการของผู้แต่งตัวละครตัวนี้มีชื่อเสียงเพิ่มมากขึ้นตัวละครตัวนี้จึงได้กลายมาเป็คำนามถึงสิ่งที่เป็ตัวแทนทางความคิดและทัศนคติต่างๆั้แ่นั้นมาผู้หญิงบนโลกมนุษย์ก็แทนตัวเองว่าเป็หม่าลี่ ซูที่ทำให้ผู้ชายหลายคนหลงรักได้อย่างหัวปักหัวปำ”
ชิงิ ซืออีนั่ว และเหมาเหมาต่างพากันมองหน้าเจียงเหยี่ยนด้วยอาการตกตะลึงอ้าปากค้างอย่าว่าแต่พวกเขาเลย ฉันเองก็มองเขาจนอ้าปากค้างแล้วตอนนี้ " เจียงเหยี่ยนนี่นายคงจะไม่ได้เอาข้อมูลในเว็บไป๋ตู้ทั้งหมดมาใส่ไว้ในหัวนายหรอกนะ"
เจียงเหยี่ยนหัวเราะขึ้นมาเบาๆ " เพราะว่าไม่ค่อยมีงานทำไงก็เลยเล่นอินเทอร์เน็ตบ่อย"
นี่คือลักษณะของผู้ชายที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้านแถมยังเป็ผู้ชายรอบรู้ที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้านอีกต่างหาก
"เพราะงั้นนะพี่เสี่ยวหลันไม่ต้องคิดอยากเป็หม่าลี่ ซูหรอกทุกคนในแดนเทพนี้ไม่มีใครชอบพี่หรอก..."
ฉันชะงักไปทันที "เอ๊ะ? ถึงแม้ว่าฉันจะไม่อยากเป็หม่าลี่ซู แล้ว แต่ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ"
"ถ้าจะให้บอกว่าไม่มีคนชอบสู้บอกว่าไม่มีคนกล้าชอบจะดีกว่า เพราะในดินแดนเทพแห่งนี้ ใครที่ตกหลุมรักมนุษย์ก็จะต้องกลายเป็มนุษย์ไปด้วย" หลังจากที่เหมาเหมาพูดจบบรรยากาศภายในห้องก็ดูอึดอัดแปลกๆ ขึ้นมาทันที เจียงเหยี่ยน ชิงิ ซืออีนั่วต่างก็พากันนิ่งเงียบแต่ซืออีนั่วนั้นยังคงแอบมองหน้าฉันอยู่อย่างนั้น
แต่ฉันกลับไม่คิดอย่างนั้น " เป็มนุษย์แล้วมันไม่ดีตรงไหนฉันว่าการเป็มนุษย์ก็ดีออก"
"แน่นอนว่ามันไม่ดี!" เหมาเหมาผุดลุกขึ้นมาคนแรก "ต้องมีประจำเดือนยุ่งยากจะตายไป"
"เอ๊ะเื่แบบนี้ เธอไม่ต้องพูดออกมาต่อหน้าผู้ชายแบบนี้ก็ได้มั้ง" ฉันมองสามคนที่เหลือด้วยท่าทางเลิ่กลั่กพร้อมกับหัวเราะแห้งๆแต่เจียงเหยี่ยนก็พูดต่อ " มนุษย์ผู้ชายยังมีปัญหาทางความรู้สึกและควบคุมมันไม่ได้ด้วย"
"ความรู้สึกอะไร"
"ฮอร์โมนแล้วก็อารมณ์ทางเพศยังไงล่ะ"
"คิดซะว่าฉันไม่ได้ถามละกันนะ"
"และยังที่หนักกว่านั้นอีกเธออยากรู้ไหม"
ฉันยกมือขึ้นห้ามทันทียกหมอนขึ้นมาปิดหน้า "ฉันว่าฉันคิดออกแล้ว" ทำไมพวกเขาถึงได้พูดเื่อารมณ์ความรู้สึกอะไรพวกนี้ได้หน้าตายขนาดนั้นนะอย่างกับประโยคสนทนาปกติที่คุยกับหมอเลย แต่ดูเหมือนฉันต่างหากที่เป็ทุกข์อาจจะเป็เพราะว่าพวกเขาไม่มีความรู้สึกพวกนั้นพวกเขาถึงได้พูดคุยกันเป็ปกติราวกับกำลังถกประเด็นทางวิชาการ ดังนั้นผู้ชายที่นี่ก็คงจะไม่เกิดความรู้สึกหรืออารมณ์อะไรพวกนั้นหรอกใช่ไหม
ฉันวางหมอนอิงลงกับโซฟา "ฟังจากที่พวกเธอพูดมามันก็ถูกที่มนุษย์ที่จะปัญหายุ่งยากทางสรีระร่างกาย แล้วก็ยังหิว ยังป่วย..."
"แล้วก็แก่ด้วย" เหมาเหมายกมือกุมหน้าตัวเอง
ฉันนิ่งอึ้งไป มองหน้าเธอ สาวน้อยเธอน่าจะดูเื่อายุไม่เป็รึเปล่า จริงด้วย นี่พวกเขาอายุเท่าไรกันแล้วฉันมองพวกเขาอย่างใ "พวกเธอไม่ได้อายุยี่สิบปีหรอกเหรอ"
และทันใดนั้นทุกคนก็ไม่มีคำพูดอะไรออกมาอีก ต่างก็หันไปขลุกอยู่สิ่งที่ตัวเองจะทำต่อ
เหมาเหมาเริ่มสางขนของตัวเองเจียงเหยี่ยนก็หันกลับไปดูดเืในถุงต่อ ชิงิก็หันกลับไปค้นใต้โต๊ะอีกครั้งอีกทั้งซืออีนั่วก็เอาแต่หลบอยู่ด้านหลังเสี่ยวไป๋
เข่าแทบทรุดลงกับพื้นฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเสวียนเย่ถึงได้รีบร้อนขนาดนั้นคนพวกนี้ไม่ได้ดูจากหน้าตาแล้วจะบ่งบอกถึงอายุได้
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก" และทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา ฉันผุดลุกขึ้นมาทันทีด้วยความรวดเร็วคงจะไม่ใช่เ้าสุนัขนั่นหรอกนะ
"ส่งของ! เซี่ยเสี่ยวหลันออกมารับของด้วย"
"ฟู่" ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่ก็ยังแปลกใจ ใครส่งของมาให้ฉันแล้วฉันก็ไม่ได้สนิทกับใครที่นี่ ฉันลุกขึ้นอย่างไร้เรี่ยวแรง หนึ่งคือหิวสองคือคิดว่าไม่สามารถมีความรักได้นี่ทำให้หมดแรงไปเลย ฉันยังไม่เคยมีความรักเลยพอเข้ามหาลัยใครบ้างจะไม่คาดหวังถึงการมีความรักที่สวยงาม
จับมือกันจุ๊บกันอะไรแบบนี้หรือว่าเป็เพราะประเทศมีกฎที่ห้ามจูบกันและทำคิสมาร์กดังนั้นพออยู่ที่นี่ฉันเลยนึกถึงมันขึ้นมา
หน้าก็ดำ สวยก็ไม่สวยทุกคนเป็เทพกันก็ดีอยู่แล้วจะมาเสี่ยงเป็มนุษย์ไปอีกทำไม
แต่เดี๋ยวนะ
แต่ก่อนแม่ฉันก็เรียนที่นี่นี่นาเพราะงั้น
และในวินาทีนั้นฉันก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมา เพราะว่าแม่รักพ่อ ถึงได้ยอมละทิ้งการเป็เทพความรักแบบนี้ มันช่างสวยงามจริงๆ
แน่นอนว่าฉันยอมที่จะเสี่ยงยังไงซะก็มีผู้หญิงมากกว่า
ฉันดีใจที่ได้รับของที่ส่งมาให้จนกลบความกังวลที่มีก่อนหน้านี้ออกไปจนหมด ตอนที่เปิดประตูฉันก็มองไม่เห็นว่าจะมีใคร และในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านล่าง "ยินดีด้วย เซี่ยเสี่ยวหลัน"
ฉันเบนสายตาลงไปมองที่พื้นด้านล่างก็เลยได้เห็นว่ามีเต่าตัวหนึ่งแบกของไว้บนกระดองของมัน
"วีดีโอเข้าร่วมการทดสอบนักศึกษาใหม่ของเธอมีจำนวนยอดคนเข้าชมมากที่สุดเป็อันดับหนึ่งดังนั้น เธอเลยได้รับของขวัญสุดพิเศษสำหรับนักศึกษาใหม่" เขาเลื่อนกล่องพัสดุลงจากกระดอง บนกระดองของเขามีช่องเซ็นชื่อรับของอยู่ "แล้วก็ ฉันเป็แฟนคลับของเธอด้วย ช่วยเซ็นลายเซ็นให้ฉันหน่อยนะขอบคุณมากเลย" เขามองฉันพร้อมกับโค้งตัวให้น่ารักชะมัดเลย
"โอเค โอเค" ฉันวางมือลงบนกระดอง จากนั้นก็มีเอกสารโผล่ขึ้นมาจากหลังของเขาทันทีหลังจากนั้นก็มีพื้นราบเรียบโผล่ขึ้นมาอีกหนึ่งช่องปากกาด้ามหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาในมือของฉัน ฉันยกปากกาขึ้นแล้วจรดปากกาเซ็นชื่อลงไป
"ขอบคุณ ขอบคุณ" เ้าเต่าตรงหน้าโค้งตัวลงติดๆ กันอย่างดีใจเขาชื่นชอบจนเอาแต่ลูบกระดองไม่หยุด น่ารักจนฉันเืกำเดาจะไหลอยู่แล้วฉันถามหยอกล้อเขาขึ้นมาทันที "ของขวัญพิเศษนี้รวมตัวเธอด้วยรึเปล่า"
เต่าน้อยตัวนั้นนิ่งค้างทันทีและในตอนนั้นนั่นเองที่ฉันเห็นว่าเขาหน้าแดงจนแทบจะะเิ เขาลูบหน้าลูบตาตัวเอง "ฉัน ฉัน ฉัน ฉันไปแล้ว!"
เต่าในดินแดนเทพนี้ทำหน้าที่ส่งของทำให้กระต่ายที่อยู่บนพื้นโลกรับไม่ได้เลยจริงๆ
ฮ่าฮ่า น่ารักมาก อยากจะเลี้ยงสักตัวจังไม่มีผู้ชายให้ฉันรัก งั้นขอแค่มีสัตว์เลี้ยงน่ารักๆ ให้ฉันเลี้ยงสักตัวก็ยังดีแฮะๆ และการมีสัตว์เลี้ยงก็อาจจะอบอุ่นใจมากกว่าการมีแฟนก็ได้
อือ อือไม่ว่ายังไงก็คงจะไม่มีแฟนแล้วละ ดูๆ ไว้ดีกว่าว่าพอจะเลี้ยงสัตว์อะไรน่ารักๆ ได้บ้างไหม
ฉันเดินถือกล่องพัสดุนั้นเข้ามาในบ้านแฮะๆ ดูท่าวันนี้จะโชคดีแฮะ ดูสิว่าในนี้มีอะไรที่ใช้ทำประโยชน์ได้บ้าง
"พี่ได้รับของขวัญพิเศษแล้วเหรอยอดไปเลย!" เหมาเหมาวิ่งเข้ามาดูด้วยความตื่นเต้นเจียงเหยี่ยนและคนอื่นๆ ก็เข้ามารุมล้อมเช่นกัน "มาดูกันเร็วว่าข้างในมีอะไรแต่ละปีของขวัญพิเศษที่ให้นักศึกษาใหม่จะไม่เหมือนกัน แต่ว่าก็เป็ของดีๆ ทั้งนั้นเลย"
แค่ได้ยินคำว่าของดีฉันก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเลย ฉันเอากล่องของขวัญขึ้นมาวางบนโต๊ะจากนั้นกล่องของขวัญก็เปิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ นี่ฉันควรไปเอาแว่นกันแดดมาใส่กันไว้ดีไหมเผื่อป้องกันแสงที่มันจะส่องสะท้อนมา
สังเกตดูจากของข้างในแล้วฉันคงคิดมากเกินไป
ในกล่องนั้นเป็แผ่นกระจกเงาวับแผ่นหนึ่ง
"โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดเลยนี่!" เหมาเหมาเป็คนแรกที่ดูใขึ้นมาจากนั้นทุกคนก็เข้ามารุมล้อมเหมาเหมาทันที
อะไรนะ โทรศัพท์เหรอ
เป็ของที่ฉัน้าที่สุดในตอนนี้เลย
"เยี่ยมไปเลยพี่เสี่ยวหลัน แบบนี้พี่ก็ไม่ต้องไปอัปเกรดโทรศัพท์แล้วสิ อ๊ะ!" เหมาเหมายื่นโทรศัพท์คืนกลับมาให้ฉัน ก็ยังคงเป็แค่กระจกใสๆ แผ่นหนึ่งอยู่ดีแต่ว่า ฉันก็รู้มาบ้างว่าบนโลกมนุษย์ก็มีโทรศัพท์ที่มีลักษณะโปร่งใสแบบนี้แล้วเหมือนกัน
ฉันรีบลงมือปลดล็อกโทรศัพท์ทันทีและทันใดนั้น นิ้วของฉันก็เผลอจิ้มลงไปบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่ได้ตั้งใจจากนั้นโทรศัพท์ก็เปิดเครื่องเองโดยอัตโนมัติ
"ยืนยันตัวตน เซี่ยเสี่ยวหลัน" เสียงของผู้หญิงที่ไพเราะน่าฟังดังออกมาจากในโทรศัพท์
"พี่เสี่ยวหลันมันมาสามารถเปลี่ยนเสียงได้ พี่เปลี่ยนเป็เสียงที่พี่ชอบได้" เหมาเหมาบอกฉัน ตื่นเต้นจนผิดปกติ
ฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้สมองฉันคิดอะไรอยู่เลยพูดออกไปโดยที่ไม่ทันได้คิด "กัวเต๋อกัง"
ทันทีที่พูดจบก็มีเสียงของกัวเต๋อกังออกมาจากในโทรศัพท์ทันที" สวัสดี ฉันคือกัวเต๋อกัง ตอนนี้ฉันจะมาให้บริการคุณถ้าเธอเสียงดังหน่อยก็ไม่เสียค่าบริการ"
"พรูดดด!" โทรศัพท์นี่คงไม่ได้อัดเสียงของกัวเต๋อกังเอาไว้หรอกใช่ไหม