ระบบอั่งเปาสะท้านภพ
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 99 เกิดเื่
หลิวจูยืนมองอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง เย่จื่อเฉินเหลือบตามองเธอเล็กน้อย ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอเป็คนไปตามคนพวกนี้มา
ในตอนนั้นเองเ้าของร้านก็ได้รีบเดินออกมา เ้าของร้านเป็คุณลุงที่ดูท่าทางใจดี เมื่อเห็นตำรวจมา เขาก็รีบเข้ามาพูดด้วยรอยยิ้ม
“คุณตำรวจครับ จะดื่มอะไรไหมครับ ผมเลี้ยงเอง ทางนั้นยังมีโต๊ะว่างอยู่ เชิญครับ”
“อย่ามาตีสนิท” นายตำรวจที่หลิวจูพามาผลักเ้าของร้านออกไปด้านข้าง ก่อนจะยกมือขึ้นชี้เย่จื่อเฉินกับหลี่เจียอี๋ แล้วพูดขึ้น
“คุณตำรวจครับ เข้าใจผิดกันหรือเปล่าครับ” เ้าของร้านหน้าตาเป็กังวล พร้อมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“อย่ามาพูดว่าเข้าใจผิดกับฉัน พนักงานร้านคุณเป็ผู้ต้องสงสัยในคดีลักลอบนำเข้าของเถื่อน ถ้าคุณไม่อยากให้ร้านของคุณมีปัญหา ก็อย่าเข้ามายุ่ง”
หมวกใบใหญ่ถูกถอดออก เ้าของร้านยืนตะลึงอยู่กับที่ทันที
หลี่เจียอี๋ส่งยิ้มให้เล็กน้อย ส่งสัญญาณเป็เชิงบอกให้เ้าของร้านไม่ต้องเป็ห่วง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองนายตำรวจคนนั้น แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น
“คุณมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาฉันว่ามีความเกี่ยวข้องกับแก๊งลักลอบนำเข้าของเถื่อน ฉันว่าคุณมากกว่าที่อาศัยหน้าที่การงานเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว”
“พี่ จะไปเสียเวลาพูดกับมันทำไม จับตัวมันไปซะก็สิ้นเื่”
หลิวจูยืนยิ้มเยาะอยู่ข้างๆ เย่จื่อเฉินเลียริมฝีปากพลางเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นเล็กน้อย
ความเยือกเย็นผุดขึ้นมาั้แ่ปลายเท้าของเธอทันที เธอถอยหลังโดยอัตโนมัติ เย่จื่อเฉินจึงพูดกลั้วหัวเราะขึ้นมา
“คุณตำรวจหลิว?”
นายตำรวจชะงักไปนิด ก่อนจะพูดขึ้น “นายรู้จักฉันเหรอ?”
เย่จื่อเฉินยักคิ้วยิ้มให้ แล้วพูดขึ้น “พี่ของหลิวจู ถ้าไม่ใช่แซ่หลิวแล้วจะให้แซ่เย่หรือไง ตระกูลของพวกผมไม่มีลูกหลานแบบคุณหรอกนะ”
“ด่าฉันเหรอ?” นายตำรวจหลิวยิ้มเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยเสียงห้วน “หวังว่าพอนายไปถึงแล้วจะยังปากดีแบบนี้ได้นะ พาตัวพวกเขาสองคนไป”
“เดี๋ยวก่อน”
เย่จื่อเฉินยกมือขึ้นห้ามนายตำรวจที่จะพุ่งเข้าหา แล้วพูดพลางหัวเราะเบาๆ
“คุณแน่ใจนะว่าจะจับผมไป ผมกลัวว่าคุณจะรับผิดชอบการกระทำนี้ไม่ไหวนะครับ”
น้ำเสียงที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัวนั้น ทำให้นายตำรวจหลิวอึ้งไป หรือว่าจะมีคนอยู่เื้ัเ้าเด็กคนนี้
ขมวดคิ้วมองดูเย่จื่อเฉิน การแต่งตัวธรรมดา บวกกับในความทรงจำของเขาก็ไม่ได้มีคนคนนี้อยู่ในหัว
ทันใดนั้น นายตำรวจหลินก็ได้แสยะยิ้มเย็นขึ้น
“หึ คนของแก๊งค้าของเถื่อนมันก็อวดดีแบบนี้กันทั้งนั้น พาตัวไป”
ไม่ต้องพูดให้มากความ นายตำรวจอีกสองคนก็เข้ามาประกบทันที
เย่จื่อเฉินสะบัดไหล่ ทำให้มือของนายตำรวจสองคนหลุดออกไป ก่อนจะพูดเสียงห้วน
“ฉันเดินเองได้ แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่เสียใจที่หลังนะ”
หลี่เจี๋ยอี๋ก็โดนพาตัวมายังโรงพักด้วย ทั้งสองคนไม่ได้ถูกพาไปที่ห้องสอบปากคำ แต่โดนนายตำรวจหลินสั่งขังไว้ในห้องขัง
สองมือถูกใส่กุญแจมือติดเอาไว้กับเครื่องฮีตเตอร์
“เย่จื่อเฉิน เป็ยังไงบ้าง?”
หลี่เจียอี๋ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความเป็ห่วง โตมาตั้งขนาดนี้นี่เป็ครั้งแรกที่ได้เข้าห้องขัง
“ไม่ต้องห่วงหรอก”
เย่จื่อเฉินนิ่งสงบอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่จะมาเขาได้ส่งข้อความไปหาผู้การหลิวแล้ว อีกไม่นานทางการตำรวจฝั่งนั้นก็น่าจะโทรศัพท์มาที่นี่
ถึงตอนนั้นก็ถึงคราวของผู้ชายคนนั้นแทน
“เย่จื่อเฉิน นายดู นั่นมันแฟนของตำรวจหลินไม่ใช่เหรอ?”
หลิวฉิงลอยอยู่กลางอากาศ แล้วชี้มือออกไปข้างนอก เย่จื่อเฉินจึงมองออกไปนอกหน้าต่าง
ใช่จริงๆ ด้วย
“หลิวเฉียง!” จ้าวจื่อิเรียกหลิวเฉียง
“หัวหน้าจ้าว”
“ได้ยินว่านายจับพวกค้าของเถื่อนมา ชื่อว่าเย่จื่อเฉินใช่ไหม?”
จ้าวจื่อิหรี่ตาลง หลิวเฉียงขนหัวลุกพรึบขึ้นทันทีที่ได้ยิน
หรือว่าเ้าเด็กนั่นจะรู้จักหัวหน้าจ้าว?
“หัวหน้าจ้าว หัวหน้า…”
“ไม่ต้องตื่นเต้นไป” จ้าวจื่อิยื่นมือไปตบบ่าเขาสองครั้ง พร้อมกับยื่นผ้าผืนหนึ่งให้เขา “ถ้านายจับคนที่ชื่อเย่จื่อเฉินมาจริงๆ ก็ทำให้เขาอยู่สบายๆ หน่อย คงรู้นะว่าต้องทำยังไง?”
หลิวเฉียงมองผ้าในมือของเขาแล้วยิ้มออกมาทันที คิดไม่ถึงเลยว่าเ้าเด็กนี่จะมีความแค้นกับหัวหน้าจ้าว
“เข้าใจครับ”
“ได้ ไปเถอะ อย่าให้เหลือร่องรอย”
เมื่อตบบ่าหลิวเฉียงแล้วก็หันหน้าไปสบตากับเย่จื่อเฉินเล็กน้อย แล้วจึงหมุนตัวเดินออกไป
“เอ๊ะ ทำไมเขาถึงไปแล้วล่ะ?”
หลิวฉิงอุทานโดยไร้เสียงออกมา เย่จื่อเฉินกระตุกยิ้มมุมปาก
เ้าหมอนี่มีพิรุธแล้ว
แก๊ก
ประตูห้องขังถูกคนผลักเข้ามาจากด้านนอก หลิวเฉียงเดินเข้ามาจากด้านนอกพร้อมกับถือผ้าและกระบองไว้ในมือ
เมื่อเห็นผ้าผืนนั้นเย่จื่อเฉินก็หรี่ตาลงทันที นั่นเป็ผ้าที่จ้าวจื่อิมอบให้เขา
“เ้าหนู สารภาพมาเถอะ”
สิ่งแรกที่ทำเมื่อหลิวเฉียงเข้ามาในห้อง ก็คือกดล็อกประตูพร้อมกับดึงผ้าม่านลง
เย่จื่อเฉินหรี่ตาลง แสยะยิ้มมุมปากแล้วพูด
“ผมไม่มีอะไรต้องสารภาพ”
“งั้นเหรอ? ดูท่าว่าทางองค์กรจะสำคัญกับนายมากเลยนะ เก่งนักใช่ไหม”
หลิวเฉียงยิ้มเหี้ยมพร้อมกับเดินเข้าไปหาเย่จื่อเฉิน ก่อนจะเอาผ้าขนหนูคลุมท้องเขาไว้ แล้วยกกระบองขึ้นฟาดที่ท้องทันที
“เวรเอ๊ย!”
เย่จื่อเฉินเปล่งเสียงกระท่อนกระแท่น แล้วยกเท้าถีบหลิวเฉียงจนกระเด็นออกไป
หลิวเฉียงที่ลุกขึ้นจากพื้นได้ ก็ปัดฝุ่นบนร่างกายตัวเองเล็กน้อย หน้าตาดุดัน
“กล้าทำร้ายเ้าหน้าที่ตำรวจเหรอ”
ผ้าขนหนูเปียกโชก กระบองมีกระแสไฟฟ้าวิ่ง…
เปรี๊ยะ!
เย่จื่อเฉินที่พิงเครื่องฮีตเตอร์อยู่ตัวกระตุกขึ้นมาทันที
“เย่จื่อเฉิน!”
“เย่จื่อเฉิน!”
หลิวฉิงกับหลี่เจียอี๋อุทานขึ้นมาพร้อมกัน หลิวเฉียงลดกระบองลง ก่อนจะเอื้อมมือไปตบหน้าเย่จื่อเฉิน
“จะสารภาพไหม”
“สารภาพบ้าอะไร…ถุย…”
เย่จื่อเฉินพ่นน้ำลายใส่ หลิวเฉียงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดหน้า ความถี่ของกระแสไฟฟ้าที่กระบองเพิ่มขึ้น ก่อนจะฟาดไปที่เย่จื่อเฉินอีกครั้ง
“อุบ…อ๊อก…”
ทั้งร่างของเย่จื่อเฉินสั่นเทิ้มขึ้นมาอย่างรุนแรง หลี่เจียอี๋จึงะโขึ้นเสียงดัง
“ช่วยด้วย…ใครก็ได้ มีคนทำร้ายผู้ต้องหา!”
เพียะ!
หลิวเฉียงตวัดมือลงบนใบหน้าของหลี่เจียอี๋ เย่จื่อเฉินลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ ประจวบกับได้เห็นภาพนั้นเข้าพอดี
“แกมันไอ้สวะ เก่งจริงก็มาลงที่ฉันสิ!”
“ฮะฮะ ดูไม่ออกเลยนะเนี่ยว่าแกจะเป็ฮีโร่ด้วย แต่ว่าสายตาแย่ไปหน่อยนะเนี่ย”
เปรี๊ยะ!
เอากระบองจี้ใส่ตัวเย่จื่อเฉินอีกครั้ง
“จะสารภาพไหม”
“ฉัน…ถุย…”
เย่จื่อเฉินลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง แสยะยิ้มแล้วพ่นน้ำลายใส่หลิวเฉียง
“เย่จื่อเฉิน!”
หลี่เจียอี๋กระเสือกกระสนจะเข้าไปช่วยเย่จื่อเฉิน ข้อมือทั้งสองข้างโดนขูดจนมีรอยเืซึมออกมา
หลิวฉิงที่ลอยอยู่กลางอากาศกระทืบเท้าด้วยความร้อนใจ เธออยากช่วยเย่จื่อเฉิน แต่เย่จื่อเฉินกลับออกคำสั่งว่าไม่ให้เธอเข้าไปวุ่นวาย
“ทำไมพ่อถึงได้ช้าขนาดนี้นะ”
หลิวฉิงกัดริมฝีปากเต็มแรง ทำได้แค่เบิกตามองเย่จื่อเฉินที่โดนหลิวเฉียงเอากระบองจี้ตัวครั้งแล้วครั้งเล่า
ในเวลาเดียวกัน ณ กองบังคับการตำรวจ
ผู้การหลิวนั่งอ่านคดีใหญ่ใน่นี้อยู่ในห้องทำงาน ประตูห้องทำงานถูกคนผลักออก ตำรวจจางเดินเข้ามาจากข้างนอก
“ผู้การหลิวครับ ชาร์จแบตโทรศัพท์เต็มแล้วครับ”
“อ้อ วางไว้ตรงนั้นแหละ”
ผู้การหลิวไม่ได้ลืมตาขึ้นมอง นายตำรวจจางวางโทรศัพท์ลง แล้วจึงเดินออกไปจากห้อง
เนิ่นนาน ผู้การหลิวถึงได้วางเอกสารคดีใหญ่ในมือลง ก่อนจะคลึงขมับแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเครื่อง
เพียงครู่เดียว ก็มีข้อความของเย่จื่อเฉินเด้งขึ้นมาในโทรศัพท์ ผู้การหลิวรีบกดเปิดข้อความ ก่อนจะตะลึงงันไปทันที
เมื่ออ่านข้อความที่ส่งมาแล้ว
ตุบ
แย่แล้ว
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
