แม่ลูกอ่อน
ร้อยสวาท
นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น
ผู้เขียน
กาสะลอง
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเื่นี้เป็เพียงเื่ที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเื่จริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเื่ ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเื่นี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเื่ขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเื่ด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
แม่ลูกอ่อน
ร้อยสวาท
พุทธศักราช 2536
จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
‘ดาหวัน’ กวาดสายตามองพาดหัวข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ที่แปะติดไว้ข้างผนังด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง
‘โจรสลัดโซมาเลียปล้นเรือประมง ลูกเรือตายสิบคน เจ็บสาม สูญหายอีกห้า’
จากวันนั้นถึงวันนี้ ‘เชิด’ ผู้เป็สามีของดาหวันคือหนึ่งในผู้สูญหาย หล่อนเฝ้ารอมานานเกือบปีอย่างมีความหวังว่าสักวันเขาจะต้องกลับมา แต่รอแล้วรอเล่า… หนึ่งปีผ่านมาก็ยังไร้วี่แววของเขา
“ตัดใจเสียเถอะดาหวัน… ไอ้เชิดผัวเอ็งมันคงไม่กลับมาแล้ว”
ป้าดำที่อยู่ห้องเช่าติดกับดาหวัน กล่าวปลอบใจแม่ลูกอ่อนผู้น่าสงสาร ทุกวันนี้ดาหวันต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง
“หนูมืดแปดด้าน… ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับชีวิตต่อจากนี้ เงินที่พี่เชิดฝากไว้ให้ก็กำลังจะหมดลงไม่กี่วัน”
ดาหวันรำพึงทั้งน้ำตา
“ต่อจากนี้เอ็งต้องหางานทำ… เอ็งจะอยู่เฉยๆ เหมือนก่อนไม่ได้แล้ว”
ป้าดำว่า
“ผู้หญิงการศึกษาต่ำอย่างฉันจะไปทำงานอะไรได้… ที่ผ่านๆ มาฉันทำเป็แต่งานบ้าน”
เสียงของหล่อนฟังดูเศร้า
“ก็ทำงานบ้านที่เอ็งถนัดนี่แหละ ตอนนี้มีคนอยากได้แม่บ้านไปทำงานบ้านแบบชั่วคราว เป็งานเหมาทำวันต่อวัน”
ป้าดำรู้ดีเพราะว่าทุกวันนี้แกทำงานเป็พนักงานทำความสะอาดอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่ง
“ขอบใจจะป้าถ้ามีอะไรช่วยแนะนำด้วยนะจ๊ะ ซักผ้า รีดผ้า ล้างจาน ถูบ้าน ถ้าเป็งานบ้านงานเรือนฉันทำได้ทุกอย่าง”
ในวันที่ความหวังว่าสามีจะกลับมาค่อยๆ ริบหรี่ลงทุกที ถึงตอนนี้ดาหวันต้องเริ่มคิดใหม่ จะหาเงินเลี้ยงลูกยังไง? ต้องรีบสลัดความท้อแท้สิ้นหวังออกไปจากชีวิต
อีกสัปดาห์ต่อมา
เนื่องจากป้าดำเป็พนักงานทำความสะอาดอยู่ในออฟฟิศแห่งหนึ่ง จึงมีเพื่อนที่รู้จักอยู่ในสายงานแม่บ้านหลายคน
เพื่อนคนหนึ่งแนะนำมาว่ามีผู้ชายคนหนึ่ง้าจ้างแม่บ้านทำความสะอาดบ้านแบบชั่วคราว ป้าดำจึงแนะนำให้ดาหวันไปทำงานที่บ้านหลังนั้น
“สวัสดีจ้ะลุง… ”
ดาหวันยกมือขึ้นไหว้ชายวัยห้าสิบปีผู้เป็เ้าของบ้านที่เดินออกมาเปิดประตูรับ แกนุ่งกางเกงขาก๊วยเพียงตัวเดียว แสงแดดยามสายที่สาดมากระทบร่างหนา ทำให้มองเห็นชัดว่าแกเป็คนตัวใหญ่ แม้อายุจะมาก แต่หุ่นก็ยังสมาร์ท อกและแขนก็ยังมีกล้ามเนื้อเด่นชัด ดูมาดแมนสมชายชาตรี ลุงเบิ้มเป็พ่อม่ายเพราะเมียแกตายจากไปนานหลายปี
“สวัสดีจ้ะ… โอ้ว หนูเป็แม่ลูกอ่อนหรือนี่”
ไม่รู้ว่าทำไมต้องดีใจจนออกนอกหน้า ‘ลุงเบิ้ม’ จ้องมองร่างเอิบอิ่มสะดุดตาของดาหวันด้วยความตะลึงพรึงเพริดในความงาม โดยเฉพาะสองเต้าอวบคัดที่เบียดอัดกันอยู่ในเสื้อยืดบางๆ หัวนมแทงตุงขึ้นมาจนเห็นตำแหน่งของจุกหัวนม ทำเอาเ้าของบ้านจ้องมองตาไม่กะพริบ
