"ใช่ วันนี้พวกเ้าทั้งหมดจะต้องถูกฝัง"
เสียงของเจียงเฉินดังก้องขณะที่มันแฝงไปด้วยความสูงส่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้คนของเมืองหงหยางต่างได้ยินคำพูดเขาชัดเจน นั่นยิ่งทำให้ทุกคนฮึกเหิมมากยิ่งขึ้น ราวกับว่ามีเจียงเฉินอยู่ พวกปีศาจโลหิตจักต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
"ฮึ่ม...!เป็เพียงเศษสวะแก่นแท้มนุษย์ ที่ยังไม่ทะลวงสู่ขอบเขตแก่นแท้์ กล้าดียังไงถึงได้มาโอ้อวดต่อหน้าข้า? รนหาที่ตาย!พวกเ้าทั้งสามไปฆ่าพวกชาวเมืองทั้งหมดซะ ข้าจะจัดการเ้าหนุ่มนี่เอง ข้าจะสูบเืของมันไม่ให้เหลือแม้แต่หยดเดียว"
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแค่นเสียงเ็า ขณะเดียวกันมันได้ออกคำสั่งให้หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตอีกสามคน ขณะที่จ้องไปยังเจียงเฉินอย่างกระหายเื เมื่อมันพูดจบมันก็ได้นำลิ้นของมันออกมา เลียไปที่เขี้ยวที่แหลมคม
"""ได้!"""
หัวหน้าหน่วยทั้งสามตอบรับพร้อมกัน พวกมันหันและบินลงไปเบื้องล่าง ความเร็วของมันก็ไม่ได้ช้าอะไร แต่เจียงเฉินนั้นรวดเร็วยิ่งกว่า เจียงเฉินคิดจะลงมือก็จะลงมือโดยที่ไม่พูดจาใดๆ เขาได้เคลื่อนมาขวางหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตตนหนึ่งในพริบตา และได้ใช้ฝ่ามือฟาดไปที่หัวของหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตผู้โชคร้าย ทำให้หัวของมันะเิในทันที และเขาได้ควักแก่นพลังงานโลหิตออกมาจากร่างของมัน
เคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวสังหารไปได้หนึ่งตน หลังจากเขาสังหารได้ตนหนึ่งแล้ว ความเร็วของเจียงเฉินมิได้ลดลงแม้แต่น้อย ปีกโลหิตของเขากวัดแกว่งราวกับใบมีดที่คมกริบ ได้ผ่าร่างของหัวหน้าหน่วยอีกตนเป็สองซีก เช่นเดียวกันเขาได้ควักเอาแก่นพลังงานโลหิตออกมา แก่นพลังงานเหล่านี้เป็ทรัพยากรชั้นยอดสำหรับเจียงเฉิน
"อะไรกัน?"
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นกลางะโออกมาด้วยความใ มันทำได้แค่เพียงตกตะลึงเท่านั้น มันไม่เคยคาดคิดว่าชายหนุ่มที่มันดูถูก จะโเี้ไร้ความปรานี ได้สังหารหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตไปสองตนในชั่วพริบตา ทำให้พวกมันสูญเสียครั้งใหญ่
"ไปตายซะ!"
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตกราดเกรี้ยวนัก มันยกอาวุธปีศาจของมันขึ้น จากนั้นมันก็สับลงมาที่เจียงเฉิน ลงมือเพื่อช่วยชีวิตหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นต้นอีกตนที่เหลืออยู่
เจียงเฉินลงมืออย่างรวดเร็ว ใช้ขวานอัสนีบาตสับไปยังอาวุธปีศาจของมัน
เคร้ง!
เกิดประกายไฟกระเด็นไปทั่วทุกทิศทาง หลังจากการปะทะกันอาวุธปีศาจได้ส่งเสียงดังแสบแก้วหูขึ้น หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นกลางกระเด็นไปไกลนับสิบจ้างก่อนที่มันจะสามารถทรงตัวได้ บนใบหน้าของมันปรากฎความแตกตื่น
หัวหน้าหน่วยแก่นแท้์ขั้นกลางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเฉินแม้แต่น้อย แม้ว่ามันจะแข็งแกร่งกว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลาง เมื่อเทียบกับเหล่าอัจฉริยะเขตในของนิกายเซวียนอี้นับว่ามันยังอ่อนด้อยนัก แม้แต่เจียงเหว่ยก็สามารถจัดการหัวหน้าหน่วยนี้ได้ บางทีแม้แต่สังหารมันก็ยังได้
ในตอนที่เจียงเฉินสังหารเจียงเหว่ย ในทะเลปราณของเขามีตราประทับัเพียงแค่แปดสิบดวง แต่ในตอนนี้เขามีตราประทับัถึงเก้าสิบดวง พละกำลังการต่อสู้ของเขาย่อมมากกว่าก่อน หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตตนนี้ไม่อาจต้านการโจมตีของเขาแม้แต่กระบวนท่าเดียวเสียด้วยซ้ำ
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตทั้งสี่นั้น สองตนถูกเจียงเฉินสังหารไปแล้ว ส่วนหัวหน้าหน่วยอีกหนึ่งได้บินลงไปเบื้องล่าง เป้าหมายของมันคือชาวเมือง แต่ในตอนนี้ลำแสงสีขาวได้พุ่งมาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นมันได้ขวางทางของหัวหน้าหน่วยตนนั้น แสงสีขาวนั่นมิใช่ใครอื่นนอกจากอี้จื่อฮันที่ได้มุ่งหน้ามาจากเมืองหวงฉีนั่นเอง
"น้องเจียง เ้าปีศาจโลหิตตนนี้ยกให้ข้านะ"
อี้จื่อฮันบอกกับเจียงเฉิน ทันใดนั้นเขาได้ปลดปล่อยฝ่ามือขนาดใหญ่ออกมา ฝ่ามือได้พุ่งไปยังหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิต
โฮก...!!
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแหงนหน้าขึ้นและคำรามอย่างกราดเกรี้ยว จากนั้นมันก็ปลดปล่อยฝ่ามือสีแดงโลหิตขนาดใหญ่ออกมาต้านทานการโจมตี
เปรี้ยง!...
พลังอันกล้าแกร่งทั้งสองสายได้เข้าปะทะกัน ทำให้เกิดแสงเจิดจ้าทั่วฟ้ายามมืดมิด หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอี้จื่อฮัน มันได้กระเด็นไปสิบสองจ้าง และมุมปากของมันมีเืไหลซึมออกมา
"ฮึ่ม!แค่ฝ่ามือเดียวก็ยังรับไม่ได้!"
อี้จื่อฮันแค่นเสียงเ็าออกมา เหล็กจะต้องตีในขณะที่มันยังร้อนอยู่ เขาได้ปลดปล่อยประกายแสงเจิดจ้าปกคลุมร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปหาหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิต
อีกด้านหนึ่ง เจียงเฉินฟาดฟันขวานของเขาใส่หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ขั้นกลางอย่างบ้าคลั่ง
ตูม
ตูม....
ตูม........
ทุกครั้งที่เขาฟันขวานออกไป ได้เกิดเสียงดังราวกับะเิตามมา หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตทำได้เพียงปัดป้องการโจมตีด้วยอาวุธปีศาจอย่างต่อเนื่อง ภายใต้การโจมตีของเจียงเฉิน อาวุธปีศาจได้รับแรงสะท้อนกลับมา ทำให้มือของมันได้ถูกฉีกออกเป็ชิ้นๆ ทุกครั้งที่เจียงเฉินโจมตี หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตได้กระอักเืออกมากองโต
"มารดามันเถอะ!เ้าสัตว์ประหลาดนี่มาจากไหนกัน ทำไมมันถึงแข็งแกร่งถึงเพียงนีี้?"
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตก่นสาปแช่ง ในวันนี้มันได้ตัดสินใจที่จะบุกจู่โจมด้วยตนเอง และมันได้นำหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตระดับแก่นแท้์สามตนมาพร้อมกับมัน ในความคิดของมัน ด้วยพลังทีแข็งแกร่งขนาดนี้ มันสามารถเข่นฆ่าทุกคนในเมืองหงหยางได้ ไม่คิดเลยว่ามันจะยากลำบากถึงเพียงนี้ มันไม่มีโอกาสแม้ตอบโต้เสียด้วยซ้ำ
"จงคำราม อัสนีบาต!เตรียมตัวตาย!"
เจียงเฉินะโออกมาดังสนั่น ขวานรบของเขาปกคลุมด้วยแสงสีขาว ราวกับไหมอัสนีลงมาจากฟ้า เขาได้มาถึงตัวหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตในพริบตา
"ไม่ดีแน่!"
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตตกตะลึงอย่างหนัก มันรู้สึกได้ถึงอันตรายจากการโจมตีครั้งนี้ แต่เจียงเฉินนั้นรวดเร็วมาก มันเร็วจนหัวหน้าหน่วยไม่อาจหลบหนีไปได้ มันทำได้เพียงขยับตามสัญชาตญาณ ยกอาวุธปีศาจของมันป้องกันการโจมตีนี้ไว้
เคร้ง!ฉัวะ...!
อาวุธปีศาจของมันไม่อาจทนรับการโจมตีอันหนักหน่วงนี้ได้ มันได้หักเป็สองท่อน หลังจากนั้นหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตกรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช มันเป็เช่นเดียวกับอาวุธของมัน มันถูกขวานของเจียงเฉินผ่าเป็สองซีก เืของมันสาดไปทั่วท้องฟ้าอันมืดมิด
เจียงเฉินยื่นมือของเขา ดึงเอาแก่นโลหิตออกมา
อ๊าก!
ในขณะเดียวกัน ได้มีเสียงกรีดร้องดังออกมาจากอีกทิศทางหนึ่ง หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตตนสุดท้ายได้ถูกอี้จื่อฮันสังหารอย่างโเี้ และตกตายอย่างอนาถ อี้จื่อฮันไม่แสดงความเมตตาใดๆกับศัตรูของเขา เขาทำลายแม้กระทั่งแก่นโลหิตของมัน
พวกปีศาจโลหิตเพิ่งเริ่มบุกโจมตี หัวหน้าหน่วยทั้งสี่ของมันได้ถูกฆ่าตาย และด้วยการบุกจู่โจมของหวงต้ากับจางเจิ้นปีศาจโลหิตกว่าครึ่งบนพื้นดินได้ตกตายอนาถ เมื่อเหล่าปีศาจโลหิตได้เห็นหัวหน้าของมันถูกสังหาร พวกมันที่ได้สูญเสียเหตุผลในการต่อสู้ไป พวกมันรีบเผ่นหนีกระจายไปทั่วทุกทิศทาง
"ฮึ่ม!ข้าบอกไปแล้วมิใช่รึ วันนี้จะไม่มีปีศาจโลหิตรอดชีวิตแม้แต่ตนเดียว!ฆ่าพวกมันให้หมด!"
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็า เขาลงมาจากบนฟ้ามือของเขาถือขวานในแนวขวาง เขาดูราวกับเทพาที่ได้ลงมาจากฟากฟ้า เขาได้ปิดทางหนีของปีศาจโลหิตทุกเส้นทาง
ด้วยมวลพลังอันแ่า เจียงเฉินฟาดฟันขวานของเขา ปลดปล่อยลำแสงส่องสว่างออกมาจากขวาน ทันใดนั้นตัวขวานได้สังหารปีศาจโลหิตที่มาทางเขานับสิบตนในทันที ร่างของพวกมันะเิกลายเป็หมอกเื จากนั้นเจียงเฉินได้ฟันขวานอีกครั้งและสังหารปีศาจโลหิตเป็จำนวนมาก สำหรับเขานั้นปีศาจโลหิตแก่นแท้มนุษย์นั้นเปรียบได้เช่นเดียวกับมดปลวก ไม่ว่าเขาเข่นฆ่าพวกมันมากเท่าไร เขาก็ไม่สูญเสียพลังงานแม้แต่น้อย
อี้จื่อฮันมองไปยังท่าทีองอาจของเจียงเฉิน เขาไม่สามารถปิดบังความตกตะลึงของเขาไว้ได้
"เขาแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว"
ใช่แล้ว เมื่อเทียบกับตอนที่เขาสังหารเจียงเหว่ย ชัดเจนว่าเจียงเฉินนั้นแข็งแกร่งขึ้น สามารถบอกได้ง่ายดายจากการสังหารหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิต เพียงแค่สองวันหลังจากที่เจียงเฉินสังหารเจียงเหว่ย นั่นหมายความว่าเจียงเฉินเติบโตขึ้นทุกวัน อี้จื่อฮันประหลาดใจจนไม่รู้ว่าเขาจะประหลาดใจอย่างไรอีก
อ๊า............
ภายใต้การไล่ล่าสังหารที่โหดร้ายของเจียงเฉินและหวงต้า เหล่าปีศาจโลหิตที่เหลืออยู่ได้ถูกสังหารทั้งหมด เมืองหงหยางได้ถูกเติมเต็มไปด้วยซากศพและชิ้นส่วนร่างกายของปีศาจโลหิตตกเกลื่อนกลาด ปีศาจโลหิตทั้งหมดที่มาบุกโจมตีในวันนี้ รวมถึงหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตทั้งสี่ไม่มีผู้ใดเหลือรอด
"เจียงเฉิน ผู้ยิ่งใหญ่!"
เ้าเมืองจางเจิ้นยกมือทั้งสองขึ้น จากนั้นก็ะโเสียงดัง
"เจียงเฉิน ผู้ยิ่งใหญ่!"
"เจียงเฉิน ผู้ยิ่งใหญ่!"
ชาวเมืองหงหยางทุกคนต่างกู่ร้องสรรเสริญพร้อมกัน พวกเขาจ้องมองไปยังเจียงเฉินด้วยตาเป็ประกาย ราวกับพวกเขากำลังมองไปที่เทพาแห่งการกอบกู้ที่แท้จริง ชายหนุ่มอายุราวสิบหกปี เขาได้เป็ผู้มีพระคุณของเมืองหงหยาง และเป็ผู้กอบกู้ที่แท้จริงของชาวเมืองทุกคน
ภาพลักษณ์ที่ทรงอำนาจและสูงส่งของเจียงเฉิน ที่ได้สลักลึกลงไปในใจของชาวเมืองทุกคน บัดนี้ภาพลักษณ์ของเจียงเฉินในใจของพวกเขายิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น
การต่อสู้เมื่อคืนเป็เื่น่ายินดีสำหรับชาวเมืองหงหยางทุกคน พวกเขาได้ล่าสังหารพวกมันทั้งหมด เืของปีศาจโลหิตได้อาบทั่วมือของพวกเขา พวกเขาต่อสู้เพื่อล้างแค้นให้กับเหล่าคนที่ถูกฆ่าตาย ที่สำคัญกว่านั้นการต่อสู้นี้ไม่มีผู้ได้รับาเ็หรือเสียชีวิตแม้แต่คนเดียว
หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตแก่นแท้์ทั้งสี่ ปีศาจโลหิตที่โเี้นับร้อย พวกมันทั้งหมดถูกฆ่าตายเพียงไม่กี่นาที เื่เช่นนี้แม้แต่ในฝันพวกเขาก็ไม่เคย
เจียงเฉินให้สัญญาณให้หยุดสรรเสริญ เสียงสรรเสริญเขาจึงได้เงียบลง ทั้งหมดมองไปที่เจียงเฉินเพื่อรอคำสั่งต่อไป
"การต่อสู้กับปีศาจโลหิตมันเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น ยังห่างไกลกับคำว่าผลสรุป ดังนั้นทุกๆคนจะต้องระวังตัวให้มาก"
เจียงเฉินพูดด้วยเสียงที่ดัง จากนั้นเขาก็มองไปที่เ้าเมืองจางเจิ้น
"ท่านเ้าเมือง ใช้ไฟเผาศพพวกมันทั้งหมด และคอยเฝ้าระวังให้ดี สถานการณ์ในตอนนี้ยังไม่อาจวางใจได้"
"ขอรับ คุณชายเจียง"
จางเจิ้นกุมหมัดต่อเจียงเฉิน ชัยชนะที่เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบเพราะความสามารถของเจียงเฉิน เขารู้สึกชื่นชมเขาเป็อย่างมาก ในตอนนี้ต่อให้เจียงเฉินบอกให้เขาะโลงในกองไฟ เขาก็จะทำโดยปราศจากข้อโต้แย้ง
"น้องเจียง แผนการของเ้าท้าทาย์นัก นับถือ นับถือ"
อี้จื่อฮันกุมมือต่อเจียงเฉิน เขานับถือเจียงเฉินด้วยใจจริง
"พี่อี้ ความสามารถของเ้ายอดเยี่ยมนัก ข้ามั่นใจว่าเ้าจะต้องมีอนาคตไร้ขีดจำกัดแน่นอน"
เจียงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม
"ต่อหน้าน้องชายเจียง ตัวข้าไม่มีค่าอันใดหรอก"
อี้จื่อฮันส่ายหัวของเขา หลังจากการต่อสู้ในวันนี้ เขาได้คิดขึ้นว่า นับจากนี้ไปเขาจะติดตามเจียงเฉิน และร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ร่วมไปกับเขา
"พี่อี้ ตระกูลอี้ของท่านตัดสินใจอย่างไรหรือ?"
เจียงเฉินถามขึ้น
"หลังจากที่ได้รับคำแนะนำของน้องชายเจียง บิดาข้าได้ส่งคนของเราไปยังทั่วทุกเมืองเท่าๆกัน นอกจากนี้บิดาข้ายังได้ยินชื่อน้องชายเจียงมานาน เขาหวังว่าในอนาคตคงได้มีโอกาสพบกับเ้า"
อี้จื่อฮันพูด
"แน่นอน เมื่อพวกเราจัดการเหล่าปีศาจโลหิตเสร็จเรียบร้อย ข้าจะแวะเวียนไปหาท่านเป็การส่วนตัว"
เจียงเฉินยิ้มขึ้นแล้วพูดออกมา
"เอาล่ะ ตอนนี้ข้าขอตัวไปพักก่อน พี่อี้ในระหว่างที่ข้าไม่อยู่ รบกวนท่านช่วยดูแลเมืองหงหยางแทนข้าด้วย"
"น้องเจียงเ้าวางใจได้ ข้าจะไม่ประมาทโดยเด็ดขาด"
อี้จื่อฮันพูดด้วยท่าทีจริงจัง เมื่อเกี่ยวพันกับปีศาจโลหิตเช่นนี้ ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธ
เจียงเฉินผงกหัว เมื่อมีคนเช่นอี้จื่อฮันอยู่ สามารถตัดปัญหาให้เขาได้มาก เขาหันตัวกลับไปมองจางเจิ้น
"ท่านเ้าเมือง ช่วยหาใครสักคนสร้างบ้านให้ข้าสักหลังที่บริเวณทางเหนือของเมืองหงหยางได้หรือไม่ ภายหลังข้า้าบ่มเพาะสงบๆที่นั่น ข้าจะให้หวงต้านำทางคนของท่านไปยังบริเวณนั้น"
เื่ชีพจรพลังงานนั้นเจียงเฉินเก็บเป็ความลับไว้ ส่วนชาวเมืองทั้งหลาย เมื่อเขาได้สังหารปีศาจโลหิตทั้งหมดและเขาได้เป็ที่ยอมรับ เขาจะได้เปิดชีพจรพลังงานและให้พวกเขาได้บ่มเพาะพลัง ชีพจรพลังงานเป็สิ่งล่อตาล่อใจทุกคน และเมื่อข่าวของมันได้กระจายออกไป ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในปัจจุบัน เขาไม่มั่นใจว่าเขาจะรักษามันไว้กับตัวเขาเองได้ และมันจะนำปัญหามาสู่ผู้คนเมืองหงหยางเป็แน่
