Quint hip l femboy
2
/
“ทำไมเธอถึงจีบเค้าอะ”
เจ็ดโมงเช้าของวันธรรมดา ๆ วันหนึ่งแต่ทว่ามันดันพิเศษเพราะมีคุณอยู่...เราทั้งคู่กำลังนั่งกินน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ใต้คอนโดที่ผมลงไปซื้อั้แ่ตีห้าครึ่งทั้งยังนั่งดูข่าวยามเช้าไปพร้อม ๆ กันดังเช่นทุกวันที่ผ่านมา
“ก็เธอน่ารัก”
“เค้าหมายถึงนิสัยไงแค่อยากรู้ว่าเค้ามีดีอะไรทำไมเธอถึงมาชอบ” มือที่กำลังฉีกปาท่องโก๋เป็ชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำชะงักเมื่อได้รับคำถามที่แสนจะไม่เข้าหู—คุณไม่มีความมั่นใจในตัวเอง, ข้อนี้ผมรู้ดีและผมปวดใจทุกครั้งยามที่ได้ยินคุณตำหนิติฉินตัวเอง
“ทำไมเธอถามแบบนั้น”
“เค้าแค่สงสัยว่าทำไมเธอถึงเลือกเค้า”
“หยาฟังนะ ควินท์ไม่ได้เลือกเธอแต่เป็เธอต่างหากที่เลือกควินท์” ผมยังจำได้ดีวันแรกที่เราคุยกันแล้วอยู่ ๆ คุณหายไปซึ่งนั่นมันทำให้ผมว้าวุ่นใจแทบแย่ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเจอกันแต่ผมดันรู้สึกอกหักจนต้องลุกขึ้นมาเขียนเพลงแก้ช้ำใจและไม่กี่ชั่วโมงถัดมาคุณส่งข้อความอธิบายยกใหญ่ว่าที่หายไปคือเผลอหลับ...
ผมหัวเราะทั้งน้ำตากับความคิดมากของตัวเอง
“...”
“เกิดอะไรขึ้นบอกควินท์ได้ไหม” ผมขมวดคิ้วจ้องมองใบหน้าสวย ๆ ไร้ซึ่งการเติมแต่งอย่างจริงจังและเมื่อได้รับคำตอบเป็การชูโทรศัพท์ให้ดู แร็ปเปอร์หนุ่มปากหมาก็มือสั่นปากสั่นด้วยความกรุ่นโกรธในทันที
‘ไม่เห็นเหมาะกับพี่ควินท์เลย’
‘อันนี้คือทำหน้ามาแล้วใช่ไหม?’
‘อีกะเทย’
‘ผิดเพศ’
ระยะเวลาสามปีที่ผ่านมานี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณโดนคนบนอินเทอร์เน็ต Hate speech ใส่และดูเหมือนว่าทุกอย่างมันเริ่มร้ายแรงั้แ่ที่ผมเลิกทำงานเื้ัแล้วหันมาเป็แร็ปเปอร์ที่มีคำว่าชื่อดังต่อท้ายทุกครั้งที่ถูกกล่าวขาน...
“เวรเอ๊ย!” ผมสบถออกมาอย่างเหลือก่อนจะเริ่มใจเย็นเมื่อฝ่ามือนุ่ม ๆ ของคุณลูบไล้บริเวณต้นแขนพร้อมกับส่งยิ้มเล็ก ๆ ราวกับตั้งใจจะบอกว่าไม่เป็อะไร
“เค้านอยด์เฉย ๆ เดี๋ยวก็หายแล้ว”
“...”
“ช่างมันเนาะ”
ผมดึงทิชชูเปียกมาเช็ดมือจนมั่นใจว่ามันสะอาดดีก่อนจะประคองมือซ้ายของคุณขึ้นมาจูบซ้ำ ๆ พร้อมกับพึมพำว่าขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า—แล้วผมจะขอโทษทำเหี้ยอะไรวะ รักกันอยู่สองคนชาวเน็ตเสือกอะไรด้วยเนี่ย
“ั้แ่คบกันมามีสักครั้งไหมที่ควินท์หยาบคายกับเธอหรือทำเธอเสียใจ”
“งืม ไม่ค่ะ” คุณตอบกลับทันใดทั้งยังส่ายหน้าจนผมหน้าม้าสีน้ำตาลสั่นไหวตามแรงขยับ
“เธออย่าเพิ่งน่ารัก ควินท์ซีเรียสอยู่” ผมบ่นออกมาอย่างเหลืออดพร้อมกับกัดฝ่ามือคุณแรง ๆ หนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยว ไอ้อาการหัวร้อนระอุเมื่อครู่หายวับไปในพริบตาราวกับโดนน้ำเย็น ๆ ซัดสาด
“เค้าไม่คุยกับเธอแล้ว”
“ฮ่า ๆ โอเคควินท์จะเข้าโหมดซีเรียสแล้วนะครับ”
“...”
“เธอบอกว่าควินท์ไม่เคยทำเธอเสียใจ แล้วพวกห่านั่นมีสิทธิ์อะไรถึงมาทำแบบนี้กับเมียควินท์?”
“เค้าขอโทษที่ฟ้องเธอ ความจริงเค้าควรจะปล่อยผ่าน”
“ขอโทษทำไม ก็เธอมีผัวให้ฟ้องอะ” คุณหน้าแดงก่ำและนั่นทำให้ผมยิ้มกว้างก่อนจะมองดูคุณเอาแก้วที่ซื้อมาแบบแพคคู่ไปวางไว้ในซิงค์ล้างจาน อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีผมย่อมดูออกว่าอาการสงบปากสงบคำทำตัวยุ่ง ๆ เช่นนั้นมันแปลว่าคุณเขิน
ใช่ครับที่รัก คุณกำลังเขินผม
ผมยิ้มบ้าบอคนเดียวอยู่พักใหญ่ ๆ ก่อนจะตั้งสติส่งข้อมูลทุกอย่างที่แคปมาได้ไปยังสมาร์ตโฟน
ของตัวเองและทำการส่งต่อให้ผู้จัดการซึ่งในขณะเดียวกันนั้นก็เป็เพื่อนสนิทอีกคนของผม
ควินท์ : ฝากจัดการด้วย
ควินท์ : ฟ้องแม่งให้หมด ไม่ไกล่เกลี่ย ไม่ยอมความกูจะหาเงินซื้อ Chanel boy ให้เมีย
เช้าวันนั้นทุกอย่างจบลงด้วยการที่ผมร่อนหมายศาลหลายสิบใบจนเป็ Talk of the town อยู่หลายสัปดาห์...
Quin hip ได้แสดงความคิดเห็น : แฟนใครน่ารักจัง
Unknow ตอบกลับความคิดเห็น : เหอะ ตาต่ำ
Quint hip ตอบกลับความคิดเห็น : ส่วนมึงระวังจะตาบอด
นอกจากรักคุณและปากดีไปวัน ๆ ผมแม่งก็ไม่เก่งอะไรอีกเลย :-)
/
“เอาสีนี้จริงดิ”
“ทำไมง่า เธอไม่ชอบเบ๋อ?” จากที่เคยขมวดคิ้วเพราะความไม่มั่นใจอยู่ ๆ ผมก็หลุดยิ้มกว้างกับคำพูดแสนน่ารักของคุณ หากไม่ติดว่าถูกกดบ่าให้นั่งหน้ากระจกป่านนี้ผมลุกขึ้นยืนหอมหัวคุณไปนานแล้ว
“โอเคครับ ควินท์ตามใจเธอเลย”
จุ๊บ
“น่ารัก”
เอาเหอะกะอีแค่ย้อมผมสีชมพูตามใจเมียมันจะสักแค่ไหนกันเชียว
่ที่คุยกันแรก ๆ คุณเล่าให้ผมฟังว่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัยคุณเคยไปรับจ๊อบแต่งหน้าสลับกันไปเป็ลูกมือที่ร้านทำผมซึ่งลูกค้าส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็ชาวต่างชาติเพราะที่นั่นเป็แหล่งท่องเที่ยวอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยและนอกจากจะได้สกิลด้านการทำผมมาแล้วยังได้ภาษาอังกฤษเป็ของแถมเพิ่มอีกด้วย...
คนอะไรนอกจากสวยแล้วยังเก่งอีก เฮ้อ
“เค้าคิดว่ามันคงไม่ออกชมพูจ๋าหรอกเพราะกัดไปแค่นิดเดียวเอง”
“กัดเพิ่มไหมล่ะ” ผมเอ่ยถาม
“ไม่เอา เดี๋ยวผมเธอเสีย”
วันนี้คุณสวมเสื้อบาสเกตบอลทีมโปรดของผมกับกางเกงขาสั้นลูกไม้ที่ยามก้มเมื่อไหร่ใจผมแทบจะวายเสียทุกที—คุณเป็คนผิวขาวต่างจากผมที่ผิวดำคล้ำตามกรรมพันธุ์ของปู่ คุณสูงร้อยหกสิบนิด ๆ ส่วนผมอีกไม่ถึงสิบเซ็นก็จะแตะสองร้อยอยู่รอมร่อ
แต่เชื่อเถอะต่อให้ตัวโตกว่านี้อีกกี่สิบเท่าผมก็แพ้ให้คุณอยู่ดี
“เธอตัดหน้าม้าเป็ไหมอะ” คุณดึงเก้าอี้มานั่งตรงหน้าผมก่อนจะเอียงคอตั้งคำถามด้วยความสงสัย...ตัดหน้าม้าเป็ไหมน่ะเหรอ ไม่รู้สิแต่ผมเคยตัดผมให้น้องสาวนะเพราะฉะนั้นก็คงจะเหมือน ๆ กันล่ะมั้ง
“ก็พอได้ครับ ว่าแต่เธอถามทำไมฮึ?”
“แฮะ ๆ หน้าม้าเค้ายาวจึ๋งนึงแล้ว เธอตัดให้เค้าหน่อยสิ...นะคะ” ประโยคปฏิเสธถูกกลืนกลับเข้าไปในลำคอเมื่อคุณพูดออดอ้อนกันก่อนจะกะพริบตาปริบ ๆ ไปตามสเต็ปเวลาที่้าให้ผมเอาใจ
“ถ้าควินท์ตัดพลาดเธออย่างอแงนะ”
“อือฮึ เค้าไม่งอแงแน่นอน”
ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับโอบอุ้มคุณเอาไว้ด้วยสองแขนก่อนจะก้าวยาว ๆ ไปยังห้องน้ำจากนั้นจึงค่อยบรรจงว่างคุณลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า—เพราะคอนโดที่เราเช่าอยู่ด้วยกันขนาดไม่ได้กว้างเท่าไหร่นักฉะนั้นพื้นที่การใช้สอยจึงมีน้อยอย่างไม่ต้องสงสัย
“เดี๋ยวควินท์ไปหยิบกรรไกรกับหวีแป๊บนึงนะครับ”
“อื้อออ”
จุ๊บ!
คุณตอบรับเสียงเบาในลำคอและนั่นมันน่ารักมากพอที่จะทำให้ผมโน้มใบหน้าจุ๊บปากของคุณแรง ๆ จนเกิดเสียง มันเขี้ยวเสียจนอยากจะปั้นเป็ก้อน ๆ แล้วกลืนลงท้องให้รู้แล้วรู้รอดกันไป
ผมเดินกลับเข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์ในมือก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อพบว่าคุณถอดเสื้อออกเหลือเพียงชั้นในลูกไม้สีดำที่โอบอุ้มเต้าอวบเอาไว้ก็เท่านั้น...ผมกลืนน้ำลายลงคอแม้จะเคยเห็นมาจนนับครั้งไม่ถ้วนแต่ทว่าไอ้อาการอยากเอาหน้าซุกนมทุกครั้งที่เห็นนี่มันแก้ไม่หายจริง ๆ
“เธอทะลึ่ง มองนมเค้าได้ไง” คุณยกสองมือขึ้นปิดหน้าอกก่อนจะตวาดกันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ให้ตาย จะน่ารักเผื่อใครเยอะแยะวะ
“โอเค้ ไม่มองก็ได้ แล้วนี่เธอถอดเสื้อทำไมอะครับ”
“เค้ากลัวเศษผมติดแล้วซักไม่ออก เธอซื้อมาแพงด้วยนี่” เมื่อรับรู้ถึงเจตนาผมก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบแก้มทว่าคุณดันรู้ทันเลยเบือนหน้าหนีพร้อมกับสงสายตาแมวขู่มาให้เป็เชิงว่าห้ามยุ่มย่ามกับใบหน้าเป็อันขาด
ได้ค่ะ ควินท์ไม่ยุ่งก็ได้
หมับ!
มือข้างซ้ายที่ว่างจับหมับเข้าที่หน้าอกก่อนจะบีบแรง ๆ ซึ่งนั่นทำเอาคนที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าเบิกตากว้างก่อนจะะโเรียกชื่อผมเสียงดังลั่นด้วยความโมโห
“ควินท์!”
“ครับหยา”
ผมตอบรับเพื่อกวนอารมณ์คนสวยและแน่นอนว่าทุกอย่างย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย—ผมโดนงอน นอกจากจะไม่ยอมให้ตัดหน้าม้าแล้วแม่คุณยังเดินหลบเข้าไปในห้องก่อนจะหันหลังนอนคลุมโปง
ใส่โดยไม่สนใจผมที่กำลังยืนมองตาละห้อยอยู่ตรงนี้
ในสายตาผมคุณเหมือนแมวที่หวงตัว มีบ้างที่เข้ามานัวเนียแต่หากถูกลูบหัวลูบหางกลับเมื่อไหร่คุณจะเมินเฉยและเดินหนีราวกับว่าเมื่อครู่นี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น แต่หากวันใดที่ผมเมินหรือเฉยชาใส่คุณจะเข้ามาอ้อนยอมให้เกาคางแต่มันก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ
“เธอ ควินท์เอาโอริโอ้มาให้” ผมนั่งยอง ๆ กับพื้นข้างเตียงก่อนจะเอ่ยหลอกล่อคนช่างงอนด้วยขนมยี่ห้อโปรดซึ่งดูเหมือนว่าจะได้ผล...แต่ก็แค่เหมือนนะเพราะแม่คุณเอามือออกจากผ้าห่มมาหยิบขนมมิได้โผล่หน้าสวย ๆ ออกมาให้เห็นแต่อย่างใด
ผมหัวเราะกับการกระทำน่ารัก ๆ ในลำคอก่อนจะมองหน้าปัดนาฬิกาและคิดว่าควรล้างสีผมได้แล้ว ผมเอ่ยบอกคุณด้วยน้ำเสียงแ่เบาก่อนจะเดินถือผ้าขนหนูเพราะตั้งใจจะชำระร่างกายไปพร้อม ๆ กันเลย
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทุกอย่างก็เป็อันเสร็จเรียบร้อย ผมมองตัวเองในกระจกก่อนจะพบว่าผมที่ถูกแกะออกนั้นชี้ฟูเล็กน้อยทั้งยังเป็สีแดงเข้มไม่ใช่สีชมพูอย่างที่คุณคาดหวังไว้—ผมหยิบฮู้ดแขนสั้นสีดำขึ้นมาใส่ ส่วน่ล่างก็เป็กางเกงยีนขาสามส่วนง่าย ๆ ไม่ต่างอะไรจากชุดอยู่บ้าน
ผมทากันแดด พรมน้ำหอมกลิ่นโปรดก่อนจะเดินไปหยิบโอริโอ้มาสองห่อและไอศกรีมรสช็อกโกแลตที่มักจะซื้อเก็บเอาไว้ติดมือมาหนึ่งแท่ง—ผมวางทุกอย่างเอาไว้บนหัวเตียงก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนพร้อมกับคว้าก้อนผ้าห่มเข้ามากอดเอาไว้อย่างแแ่
“อื้อ ควินท์เค้าหายใจไม่ออก!” คุณยอมโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มด้วยใบหน้ายุ่งเหยิงพร้อมกับวีนผมไปหนึ่งครั้งถ้วนแต่เชื่อสิผมไม่เคืองหรอกออกจะเอ็นดูเสียด้วยซ้ำไป
“ขอโทษครับ”
“ปล่อยเลยไม่ต้องมากอด”
“ควินท์ขอโทษ คราวหลังจะไม่เล่นแบบนี้อีกแล้ว” ผมกดจมูกลงบนเส้นผมของคุณฟอดใหญ่ก่อนจะพร่ำขอโทษซ้ำ ๆ กับความพิเรนทร์ของตัวเอง
“เมื่อกี้เธอบีบแรงมากเลย เค้าเจ็บ” คุณงอแงแต่ทว่าก็ยอมให้ผมกอดไม่ได้ดีดดิ้นเหมือนดั่งคราแรก ผมยิ้ม...แต่ทว่าในใจกลับรู้สึกผิดอย่างท่วมท้น
“ควินท์ให้เธอตีมือ” ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นก่อนจะเสนอให้คุณตีมือผมกลับและเป็อย่างที่คาดการณ์ไว้คุณไม่คิดจะเอาคืนแถมยังพูดจาน่ารัก ๆ ใส่กันเสียจนผมใจฟูอีกต่างหาก
“ไม่เอาค่ะ เค้ากลัวควินท์เจ็บ” เนี่ย ผมเป็ฝ่ายผิดแท้ ๆ แต่คุณก็ยังอุตส่าห์มีเมตตาให้
“คราวหลังควินท์จะระวังนะครับ”
“อื้อ เค้ารู้ เธอเลิกเครียดได้แล้ว”
“ครับ” ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงอย ๆ ก่อนจะสะดุ้งใเมื่อคุณประคองฝ่ามือของผมไปวางบนหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เสียจนเต็มไม้เต็มมือ
“เธอมีสิทธิ์ในร่างกายของเค้าทุกอย่าง อยากจะจับ อยากจะกอดแค่เอ่ยปากขอเค้าก็จะให้” ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามสะกดกลั้นไฟตัณหาที่เตรียมจะลุกโชนของตัวเองแต่ทว่าปากมันไม่เป็เหมือนดั่งใจเพราะทันทีที่คุณขยับกายเข้ามาใกล้อะไร ๆ ก็แตกสลายไปหมดแล้ว...
“งั้นควินท์ขอบีบนมได้ไหมคะ?” เมื่อไหร่ที่ลงท้ายคะขานั่นแปลว่ากำลังอ้อนเย็ด
“อ...อือ เบา ๆ นะ”
“ค่ะ”
ผมบีบเคล้นหน้าอกอย่างมันมือจากนั้นจึงพลิกกายขึ้นคร่อมก่อนจะสอดมือเข้าไปปลดตะขอชั้นในให้ผละออกจากกัน
“เธอปลดเสื้อในเค้าทำไม” คุณเอ่ยถามด้วยใบหน้ายุ่งเหยิง
“ควินท์อยากลองกินไอติมกับนม” ไอศกรีมช็อกโกแลตบนหัวเตียงที่เริ่มละลายถูกวางลงบนหน้าอกที่บัดนี้เหลือเพียงเสื้อบาสเกตบอลโง่ ๆ ปกปิดเอาไว้
“ก็กินสิ เค้าซื้อนมไว้ในตู้เย็น—”
“เข้าใจผิดแล้วค่ะ ควินท์อยากกินนมจากเต้าต่างหาก” พ่อหนุ่มแร็ปเปอร์ที่แพรวพราวเฉพาะกับเมียใช้สายตาโลมเลียความอวบอัดที่ปรากฏอยู่เบื่องหน้า ใจจริงอยากจะฉีกเสื้อเหี้ยนี่ทิ้งแล้วเอาหน้าซุกนมให้รู้แล้วรู้รอดแต่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก...
เพราะผมน่ะกลัวคุณโกรธครับ
“วันนี้ต้องเข้าสตูนี่ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก”
“แค่ดูดนมครับเธอ ไม่มากกว่านั้นแน่นอน” ถึงแม้จะอยากให้มากกว่านั้นแค่ไหนผมก็ต้องหักห้ามใจไว้ไม่ให้รังแกคุณ
“...” การที่คุณเงียบใส่นั่นหมายความว่าอัตราการโดนปฏิเสธค่อนข้างสูง ผมขบคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจใช้ท่าไม้ตายเดียวกันกับวันที่ได้คุณมาเป็แฟน
“นะคะพี่หยา ขอควินท์ดูดนมหน่อยนะ”
คุณแพ้หมา
“อ...อื้อ แต่ควินท์อย่าดูดแรงนะคะเดี๋ยวพี่หยาเจ็บนม”
และบังเอิญผมดันเป็หมาด้วยนี่สิ
:-)
2:00 PM
Quint hip โพสต์คลิปวิดีโอ : รักเมียที่สุดในโลก – cover by Quint hip (@panhya)
อย่าลืมไปฟัง Her นะคะ :-)
คอมเมนท์ or #ควินท์ฮิป
ทุกคนอาจจะงง ๆ ที่เนื้อหาไม่ต่อเนื่องกันนะคะ ขอชี้แจงก่อนว่าเราเขียนรูปแบบไดอารี่ค่ะ สุ่มเล่าเื่ความสัมพันธ์ของตัวละคร
เนื้อหาไม่ยาวมาก ไม่มีดราม่าแน่นอน ฝากด้วยนะคะ โฮฮฮฮ
แปะเพลย์ลิสต์เพลงคับ
https://open.spotify.com/playlist/09mZURnb5EPPSO9XfDxsOY?si=81c647214fdf494f
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้