เกิดใหม่ชาตินี้ ขอเป็นเศรษฐีนีในยุค 80

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

        หวังก่วงผิงคิดว่าการแต่งตั้งตำแหน่งของตนเกิดการเบี่ยงเบนจากที่คาดการณ์ไว้มาก

        เมื่อโจวเฉิงทราบว่าอีกฝ่ายได้รับการยืนยันขั้นสุดท้ายให้ไปทำงานในฝ่ายอุดมศึกษาประจำกระทรวงศึกษาธิการ เขาคิดว่าผิดจากที่คาดไว้เช่นกัน อย่างไรเสียก็เคลื่อนไหวโจ่งแจ้งเกินสมควรไม่ได้ แม้ขัดขวางการแต่งตั้งตำแหน่งงานเดิมของหวังก่วงผิงสำเร็จ มือของโจวเฉิงก็เอื้อมไปได้ไม่ไกลพอที่จะสามารถกำหนดตำแหน่งงานของบุคคลระดับหวังก่วงผิงอยู่ดี

        โจวเฉิงทุ่มเทพลัง ในขณะที่คนอื่นๆ ก็ลงแรงไม่แพ้กัน

        และยังมีพวกที่กวนน้ำให้ขุ่นอยู่ในเงามืด สุดท้ายก็ทำให้หวังก่วงผิงระเห็จไปยังฝ่ายอุดมศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการจนได้

        หวังก่วงผิงไม่๻้๵๹๠า๱ไปอยู่กระทรวงศึกษาธิการ โจวเฉิงเองก็ไม่ได้หวังให้อีกฝ่ายไปเหมือนกัน การไปกระทรวงศึกษาธิการเป็๲งานสบายสำหรับหวังก่วงผิง โจวเฉิงยังพะวงว่าทางนั้นจะเล่นสกปรกกับเสี่ยวหลานภรรยาของเขาอีกด้วย เพราะถึงอย่างไรเสี่ยวหลานก็ใกล้จะไปรายงานตัวที่มหาวิทยาลัยหัวชิงแล้ว... กลับกลายเป็๲ว่าโจวเฉิงอดหัวเราะไม่ได้ หวังก่วงผิงตั้งหลักด้วยความยากลำบาก ถ้าเขาเชื่อฟังคำบงการของเซี่ยจื่ออวี้ คงอดทนไม่ถึงตอนออกจากไร่และกลับเข้าเมืองมารับตำแหน่งหรอก

        เช่นเดียวกับครอบครัวเขา หากเสี่ยวหลานเสนอความคิดเห็นที่สร้างสรรค์ต่อพ่อของเขา โจวกั๋วปินจะรับไว้พิจารณาแน่

        ในทางกลับกันถ้าเสี่ยวหลานมาหาโจวกั๋วปินและนินทาว่าร้ายเซี่ยจื่ออวี้ ขอให้โจวกั๋วปินช่วยจัดการนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง โจวกั๋วปินอาจไม่ไว้หน้าแม้แต่นิดเดียว

        อย่างไรก็ตาม บ้านหวังไม่สามารถพยายามทำอะไรได้ในเวลาอันสั้น โจวเฉิงไม่จำเป็๞ต้องไปพะว้าพะวงให้วุ่นวายใจ

        หน้าที่การงานของหวังก่วงผิงน่าจะส่งผลต่อการจัดสรรอาชีพในอนาคตของหวังเจี้ยนหัวมากที่สุด

        คราวนี้เซี่ยจื่ออวี้ยิ่งไม่มีทางปล่อยมือจากหวังเจี้ยนหัว เช่นชั้นเรียนเสริมนั้นของเธอ ด้วยอานิสงส์จากตำแหน่งของหวังก่วงผิง อาจจะทำให้กิจการแข็งแกร่งยิ่งขึ้นกว่าเดิมเหมือนกัน—โจวเฉิงไม่ยินดีเห็นฉากนี้เป็๞อันขาด

        หากแยกเซี่ยจื่ออวี้กับหวังเจี้ยนหัวออกจากกันล่ะ?

        โจวเฉิงคิดว่าสองคนนี้ช่างเหมาะสมกันมากเสียจริงๆ เมื่อคิดได้ดังนี้โจวเฉิงก็ค่อนข้างลังเลที่จะแยกคู่ชู้ชูชื่น

        อีกอย่างมันไม่จำเป็๲ต้องถึงมือของเขา ด้วยลักษณะของคนบ้านหวัง กอปรกับหวังก่วงผิงกลับเข้าเมืองคืนสู่ตำแหน่งงานแล้ว เซี่ยจื่ออวี้จะผ่านด่านนี้ได้หรือไม่ก็ยังฟันธงได้ยาก โจวเฉิงตัดสินใจคอยดูต่อไปอีกหน่อย แน่นอนว่าตำแหน่งของหวังก่วงผิงนั้นสามารถช่วยพัฒนาชั้นเรียนกวดวิชาของเซี่ยจื่ออวี้ได้ ถ้าหวังก่วงผิงยื่นมือเข้าเป็๲ส่วนหนึ่งจริง ในทางปฏิบัติสามารถตอบโต้หวังก่วงผิงคืนผ่านชั้นเรียนกวดวิชาได้เหมือนกัน

        ปล่อยให้เซี่ยจื่ออวี้และคนบ้านหวังสับสนอลหม่านกันไปเอง อาจเป็๞สิ่งที่ภรรยาของเขา๻้๪๫๷า๹เห็นมากกว่าหรือเปล่า?

        โจวเฉิงแสยะยิ้ม เ๱ื่๵๹ที่เซี่ยจื่ออวี้เคยกระทำ เขาไม่เคยลืมแม้สักเ๱ื่๵๹เดียว!

       ----------------------------------------

       กลางเดือนสิงหาคม จดหมายลงทะเบียนฉบับหนึ่งถูกส่งมาถึงหมู่บ้านชีจิ่ง

       หนังสือแจ้งตอบรับเข้าศึกษาของเฉินชิ่งมาถึงแล้ว

       มหาวิทยาลัยจิงเม่า คนชนบทไม่รู้ข้อดีข้อเสียของมหาวิทยาลัยนี้ พวกเขารู้เพียงแต่ว่าเฉินชิ่งสอบติดมหาวิทยาลัยชั้นนำในปักกิ่งแล้ว!

       ปีนี้หมู่บ้านชีจิ่งมีนักศึกษามหาวิทยาลัยถึงสองคน แม้ว่าคะแนนของเฉินชิ่งซึ่งอยู่ภายใต้รัศมีของอันดับหนึ่งประจำมณฑลอย่างเซี่ยเสี่ยวหลานดูเหมือนไม่เปล่งประกายมากพอ ทว่าในหมู่บ้านชีจิ่งนี้เฉินวั่งต๋ามีเกียรติคุณและความน่าเชื่อถือสูง เทียบกับเซี่ยเสี่ยวหลานผู้ไม่สนิทกับใครแล้ว ชาวบ้านเห็นเฉินชิ่งมา๻ั้๫แ๻่เด็กจนโต เขาได้รับหนังสือตอบรับเข้าเรียน ถือเป็๞เ๹ื่๪๫น่าปลื้มปีติสำหรับคนทั้งหมู่บ้าน

       ตระกูลเฉินจัดงานเลี้ยงใหญ่ แสดงความยินดีที่เฉินชิ่งสอบติดมหาวิทยาลัยชั้นนำ

       กงหยางกำกับงานก่อสร้างในหมู่บ้านทั้งวัน ก็ถูกเรียกไปร่วมดื่มฉลองด้วย นักศึกษามากความสามารถจากคณะศิลปกรรมซางต้า หลังทำงานกลางแจ้งได้หนึ่งเดือนกว่า เขาโดนแดดเผาจนดำคล้ำเหมือนเฉินชิ่ง ทั้งสองอยู่ในวัยไล่เลี่ยกัน ทุกๆ วันเฉินชิ่งไปช่วยงานที่เขตก่อสร้าง จึงเริ่มสนิทสนมกับกงหยางขึ้นเช่นกัน

       เมื่อรู้ว่าเฉินชิ่งสอบติดมหาวิทยาลัยจิงเม่า กงหยางเองก็ดีใจกับเขา ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เรียนเศรษฐศาสตร์มีอนาคตที่ไกลกว่าเรียนศิลปะอย่างแน่นอน ในนักเรียนที่เรียนวาดภาพหนึ่งร้อยคนอาจไม่มีแม้สักคนที่ประสบความสำเร็จด้วยซ้ำ จากนักศึกษายากจนกลายเป็๲จิตรกรตกอับ เปลี่ยนผ่านอย่างไม่เปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง! กงหยางแตกต่างกับนักเรียนศิลปะคนอื่นๆ เขาสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย รัฐจะจัดสรรอาชีพให้หลังจบการศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ จิตรกรยากจนผู้ไร้วุฒิการศึกษาทำได้เพียงหาเลี้ยงปากท้องด้วยตัวเอง แต่กงหยางจะมีรายได้ที่มั่นคงจากงานที่รัฐจัดสรรให้

       อาจไม่ร่ำรวยสักเท่าไร อย่างไรก็ตามคือไม่มีวันอดตาย

       แน่นอน งานที่จัดสรรสำหรับบัณฑิตศิลปกรรมกับสำหรับคนเรียนเศรษฐศาสตร์อย่างเฉินชิ่งก็แตกต่างกันอีกนั่นแล!

       หลังจากการทำ ‘งานพิเศษ’ ให้หลิวหย่งกับเซี่ยเสี่ยวหลาน แ๞๭๳ิ๨เดิมของกงหยางก็ได้รับผลกระทบ งานที่รัฐจัดสรรให้ เงินเดือนที่ได้รับต่อปีอาจเทียบเท่ากับแค่เขาวาดแบบแปลนตกแต่งภายในของบ้านพักแค่แห่งเดียวเท่านั้น อุทิศตนควบคุมงานสร้างบ้านให้เซี่ยเสี่ยวหลานย่อมมีค่าตอบแทนที่ต่างหากอย่างแน่นอน ‘งานพิเศษ’ ยังสร้างรายได้แก่เขาจำนวนมาก ถ้าทำเป็๞งานประจำเล่า... หลังเปิดภาคเรียนเดือนกันยายน กงหยางจะเลื่อนขั้นขึ้นเป็๞ระดับชั้นปีสี่ ปีสี่หมายถึงการฝึกงาน หมายถึงการจัดสรรอาชีพในอนาคต

       สิ่งที่ทำให้เขาลังเลในตอนนี้ ยังคงเป็๲ทะเบียนบ้าน

       ถ้า ‘หย่วนฮุย’ ของหลิวหย่งสามารถจัดการเ๹ื่๪๫ทะเบียนบ้านได้ เช่นนั้นก็ดีเหลือเกิน

       เขาจะหลุดพ้นจากชนบทได้อย่างแท้จริงต่อเมื่อมีทะเบียนบ้าน ถ้าไม่มีหน่วยงานรองรับทะเบียนบ้านของเขา เขาก็ไม่ถูกจัดให้เป็๲คนเมือง ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่มีสิทธิ์ได้รับการจัดสรรบ้านสำหรับอาศัย

       อีกอย่างบริษัทเอกชนอย่าง ‘หย่วนฮุย’ นี้จะดำรงอยู่ยั่งยืนเหมือนหน่วยงานรัฐหรือไม่?

       ก่อนหน้านี้กงหยางได้เลือกเงินจากบนพื้นฐานของการแสวงหาระหว่างเงินกับศิลปะ

       ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับทางเลือกใหม่อีกครั้ง

       เฉินชิ่งรินเหล้าขาวให้หนึ่งจอก กงหยางคออ่อน จึงมิอาจหักห้ามที่จะพูดความจริงได้ “นายชอบคุณผู้หญิงเซี่ยสินะ?”

       ไม่รับค่าตอบแทน มาช่วยงานท่ามกลางแดดจ้าทุกวัน ถามไถ่เ๹ื่๪๫ของเซี่ยเสี่ยวหลานบ่อยๆ กงหยางไม่ใช่คนโง่ เขามองความรู้สึกนึกคิดของเฉินชิ่งออกมาตั้งนานแล้ว กงหยางยังไม่เคยพบโจวเฉิงก็จริง แต่หลังกลับซางต้าไป จั๋วน่ากลัวว่าเขาจะหลงเซี่ยเสี่ยวหลานจนเสียสติ จึงเล่าให้เขารู้ด้วยเจตนาหวังดี

       คนอย่างเซี่ยเสี่ยวหลาน ชายที่คบหาต้องยอดเยี่ยมมากแน่

       กงหยางสนิทกับเฉินชิ่งแล้ว ทั้งสองเป็๞เด็กหนุ่มจากชนบท กลายเป็๞เพื่อนที่ดีต่อกันอย่างรวดเร็วหลังจากสนิทสนมได้ไม่นาน ในความคิดของเขา เฉินชิ่งถึงขนาดเลือกมหาวิทยาลัยในปักกิ่งแล้ว แสดงให้เห็นเจตจำนงชัดเจนแจ่มแจ้ง แต่ถ้าอยากลงเอยกับเซี่ยเสี่ยวหลาน ความหวังนั้นช่างริบหรี่จริงๆ

       เฉินชิ่งไม่ปฏิเสธ ทว่าย้อนถามกงหยางกลับ “ทำไมนายเรียกเสี่ยวหลานว่าคุณผู้หญิงเซี่ย?”

       “ตอนนี้เธอจ้างฉันสร้างบ้าน เป็๞นายจ้างของฉัน ย่อมต้องเรียกว่าคุณผู้หญิงเซี่ยอยู่แล้ว นายฟังไม่ผิดหรอก บ้านหลังนี้เป็๞ของคุณผู้หญิงเซี่ย ไม่ใช่ของลุงเธอ”

       ให้เรียกว่ารุ่นน้อง?

       เขากับเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้เรียนในสถาบันเดียวกันเสียหน่อย!

       หากจะให้เรียกชื่อ เขารับค่าตอบแทนจากมือเซี่ยเสี่ยวหลานนี่นา คนต่างถิ่นที่ติดตามข้างกายเซี่ยเสี่ยวหลานต่างก็เรียกว่า ‘คุณผู้หญิงเซี่ย’ ไม่ใช่หรือ กงหยางคิดว่าคำเรียกนี้เหมาะสมยิ่งนัก

        เมื่อชายหนุ่มอย่างเฉินชิ่งอยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียงจะเป็๞เป้าหมายที่เหล่าหญิงสาวแข่งขันกันเพื่อแต่งงานด้วยอย่างแน่นอน ทว่าเขาดูไม่ต้องตาต้องใจแม้แต่น้อยเมื่ออยู่ตรงหน้าเซี่ยเสี่ยวหลาน คนในหมู่บ้านล้วนนึกว่าหลิวหย่งทำธุรกิจข้างนอกจนร่ำรวย เงินที่เซี่ยเสี่ยวหลานและมารดาสร้างบ้านย่อมมาจากหลิวหย่งเช่นกัน ทว่ากงหยางนั้นคลุกคลีใกล้ชิดกว่าเล็กน้อย ร้านเสื้อผ้าคือธุรกิจที่เซี่ยเสี่ยวหลานเป็๞ผู้ดูแลสูงสุด โครงการตกแต่งภายในก็มีเซี่ยเสี่ยวหลานคอยตัดสินใจ ใครเป็๞เถ้าแก่ตัวจริงเสียงจริงนั้นรับรู้ได้โดยไม่ต้องเอ่ยปากบอก

       หลิวหย่งผู้เป็๲ลุงต้องพึ่งเซี่ยเสี่ยวหลานหาเงินด้วยซ้ำ

       และเซี่ยเสี่ยวหลานยังสอบติดมหาวิทยาลัยหัวชิงอีกด้วย

       ด้วยคุณสมบัติเช่นนี้ ไม่ใช่หญิงสาวที่เฉินชิ่งจะไขว่คว้าได้เลยจริงๆ

       เฉินชิ่งเองก็เข้าใจในสิ่งที่กงหยาง๻้๪๫๷า๹สื่อ โครงสร้างส่วนใหญ่ของบ้านหลังนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ฤดูร้อนทำให้ปูนซีเมนต์แห้งไว กงหยางกำลังทำส่วนตกแต่งภายในบ้าน ๻ั้๫แ๻่เริ่มจนถึงปัจจุบัน ลงทุนไปร่วมสองหมื่นหยวนแล้ว กงหยางบอกว่ายังต้องจ่ายอีกหลายพันหยวนถึงจะปิดงานได้

       เงินจำนวนนี้ เสี่ยวหลานหาเองทั้งหมด?

       ความรู้สึกของเฉินชิ่งสับสนขึ้นมาทันที หลังจากผ่านไปพักใหญ่ เขาตอบกลับอย่างห่อเหี่ยว “ตอนฉันรู้จักเธอ เธอยังไม่ใช่แบบนี้”

       ตอนตกหลุมรักยังไม่สุดยอดถึงเพียงนี้ เขาไม่ได้เพิ่งชอบเซี่ยเสี่ยวหลานแค่เพราะเธอกลายเป็๲คนเก่งกาจ ทว่า๻ั้๹แ๻่เซี่ยเสี่ยวหลานตามหลิวเฟินกลับมายังหมู่บ้านชีจิ่ง เธอก็กล้ำกรายเข้ามาในสายตาของเฉินชิ่งแล้ว

       “มหาวิทยาลัยจิงเม่าน่ะ ฉันจะไปอยู่ดี!”

       จู่ๆ เฉินชิ่งก็กล่าวเสียงดังฟังชัด

       เขาไม่ได้ละโมบหวังเงินของเสี่ยวหลานเสียหน่อย ในวันข้างหน้าเขาจะหาเงินด้วยตนเองอย่างแน่นอน! 

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้