เซียวหยุนเหว่ยหัวเราะเสียงดัง เพราะในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสสังหารหลงเหยียนแล้ว ด้วยฝีมือของเซียวกงเป้า การเอาชนะหลงเหยียนที่มีพลังระดับชีพัที่เจ็ดนั้นแทบไม่มีอุปสรรคเลยด้วยซ้ำ
ครั้งนี้ หลงอวี่ซีและคนอื่นๆ ต่างก็ตื่นตระหนกแทนหลงเหยียน หลงหยุนฉีเองก็ใจนร้องไห้ ทว่าความจริงที่น่าอนาถก็มาถึง
เมื่อคืนประมุขอู่หยาแห่งสำนักบงกชมารกลับมาแล้ว อีกประเดี๋ยวนางก็จะมาช่วยคนตระกูลเซียวเช่นกัน เชื่อว่าครั้งนี้ สองมหาอำนาจร่วมมือกันต้องลบชื่อตระกูลหลงออกจากเมืองัได้แน่
เมื่อนึกเช่นนั้น เซียวหยุนเหว่ยก็พลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เวลานี้ราชสีห์หิรัณย์แปลงกายเป็สัตว์ร่างเล็กซ่อนตัวอยู่หลังหลงหยุนฉี แววตาของมันแฝงไปด้วยความโกรธ เมื่อครู่เซียวหยุนเหว่ยเหวี่ยงหมัดได้โหดร้ายเกินไป เกือบทำอันตรายกับมันเสียแล้ว
“ได้ ไอ้คนแซ่เซียว เ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ เมื่อถึงเวลา ตัวข้าจะจู่โจมเ้าแบบไม่ทันให้ตั้งตัวเลย ทำให้เ้าพ่ายอย่างราบคาบ!”
การต่อสู้ระหว่างตระกูลเซียวและตระกูลหลงนั้นอยู่บนเวทีของตระกูลหลงอู่พอดี การต่อสู้ในครั้งนี้ ดึงดูดผู้ฝึกยุทธ์ในเมืองที่ไม่รักตัวกลัวตาย พวกเขาแอบปืนขึ้นมาทางกำแพงเพื่อชมการต่อสู้ที่น่ากลัว
เพราะเป็ศึกระหว่างสองตระกูลมหาอำนาจ ถือได้ว่าเป็ศึกใหญ่ที่สุดในเมืองเชียวละ ทักษะการต่อสู้ระหว่างนั้นเป็วิชาการต่อสู้ที่ในชีวิตพวกเขาไม่เคยพบมาก่อน
ทว่าเมื่อพวกเขาพบว่าในตระกูลหลงอู่นั้น คนที่รับหน้าเซียวกงเป้าเป็หลงเหยียน ส่วนเซียวหยุนเหว่ยและคนอื่นๆ ขวางคนตระกูลหลงเอาไว้ ภาพที่เกิดขึ้นทำให้ผู้ฝึกยุทธ์ต่างก็เกิดความประหลาดใจ
“ไม่จริงใช่หรือไม่ เ้าเด็กหลงเหยียนกล้าต่อสู้กับเซียวกงเป้าด้วยหรือ ได้ยินมาว่าเซียวกงเป้ามีพลังระดับชีพัขั้นที่เก้าเชียวนะ”
“เ้าจะไปรู้อะไร หลงเหยียนมีวิธีรับมือหลากหลาย ไม่แน่อาจเกิดเื่ที่คาดไม่ถึงก็ได้”
ทุกคนต่างก็รู้ชื่อของหลงเหยียนดี บัดนี้ในเมืองัยังมีคนไม่รู้จักชื่อหลงเหยียนอีกหรือ? ชายหนุ่มผู้มากพร์ สร้างความตกตะลึงให้พวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าครั้งนี้ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเซียวกงเป้าแล้วรับมือกับศัตรูที่แข็งแกร่งเช่นนั้น คนจำนวนมากต่างก็เกิดความสงสัยในตัวเขา
คนจำนวนมากรู้สึกอย่างยิ่งว่าชายหนุ่มมีเมตตา ไม่อยากให้เขาเป็อันตราย
“ได้ยินมาว่านายน้อยหลงเหยียนฆ่านายน้อยเซียวปิงมั่วแห่งตระกูลเซียว ทำให้คุณชายใหญ่แห่งตระกูลเซียวเกลียดแค้นหลงเหยียนมาก”
เมื่อนึกถึงเซียวปิงมั่ว แววตาก็ฉายความโกรธแค้นขึ้นมาทันที เพียงเท่านี้ก็รู้แล้วว่าในใจของพวกเขา เซียวปิงมั่วและเซียวปิงหลานนั้นเป็อย่างไร
ทุกคนต่างก็ไม่เห็นด้วยกับหลงเหยียนนัก ทว่าก็ไม่อยากทนดูเขาถูกทำร้าย…
ขณะนั้นเอง คนรุ่นถัดไปของตระกูลหลงพุ่งจากด้านหน้าห้องโถงเพื่อเข้ามาหลังจวน นอกจากเซียวเชียนมั่วและเซียวหลานเฟิงที่ไม่ได้มาแล้ว เซียวเทียนอวี่ เซียนเทียนเซี่ยว และคนอื่นๆ ต่างก็มาถึงกันครบ ล้อมหลังจวนตระกูลหลงมิดชิด
“ท่านพ่อ เป็เขาที่ฆ่าปิงมั่ว ท่านต้องช่วยน้องชายแก้แค้นด้วย” เซียวปิงหลานะโเสียงดัง
เซียวหยุนเหว่ยและผู้าุโตระกูลหลงรับมือกันอย่างถอยไม่ได้ เวลานี้ทุกคนล้วนพุ่งความสนใจทั้งหมดไปบนตัวเซียวกงเป้า
พลังปราณที่แข็งแกร่งรวมไว้ในฝ่ามือของเซียวกงเป้า ยิ่งไปกว่านั้น หลงเหยียนััได้ถึงพลังการโจมตีที่น่ากลัวและอาจทำอันตรายกับตนได้ ถึงจะเป็เช่นนั้น หลงเหยียนก็ไม่ตื่นตระหนก เขาหันไปมองราชสีห์หิรัณย์ครู่หนึ่ง คนและสิงโตกำลังสื่อสารกันอย่างลับๆ
หินวิเศษในตัวหลงเหยียน พลังปราณที่แข็งแกร่งถูกหลงเหยียนขับเคลื่อนมารวมกันเป็พลังการโจมตีอีกหลายครั้ง พลังปราณลดลง ทว่าไม่นานก็ถูกเติมเต็มอีกครั้ง
“ไอ้หนุ่ม ครั้งนี้ข้าจะทำให้เ้าตายไร้ที่ฝัง เอาชีวิตเ้ามาชดใช้ให้กับลูกมั่วของข้า”
เซียวกงเป้ามีพลังระดับชีพัขั้นที่เก้าเริ่มแรก หลงเหยียนคำนวณความแตกต่างของระดับพลัง หากตนใช้แรงทั้งหมดโจมตีหนึ่งครั้งก็คงไม่อาจทำให้เขาาเ็หนักภายในการโจมตีเพียงครั้งเดียวได้
หากรวมกับการช่วยเหลือจากราชสีห์หิรัณย์ ไม่แน่ การต่อสู้ในครั้งนี้อาจเกิดการเปลี่ยนแปลง
เมื่อนึกเช่นนั้น หลงเหยียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเริ่มหัวเราะ ราวกับไม่เห็นความห่วงใยของทุกคนอยู่ในสายตา เสียงหัวเราะที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ในสายตาของคนอื่นนั้นก็เหมือนกับเสียงหัวเราะที่น่าพิศวง
“หลงเหยียน หรือเ้ายังมีไพ่ตายอะไรซ่อนอยู่อีก? เ้ารู้หรือไม่ ครั้งนี้เ้าต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งเพียงใด” หลงอวี่ซีตื่นตระหนกยิ่งกว่าหลงเหยียนเสียอีก ยามนี้เหงื่อท่วมทั้งมือนาง
เมื่อนึกถึงตอนที่หลงเหยียนช่วยชีวิตตนบนเทือกเขาหยุนหลัว นางก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ แต่ในเมื่อเป็พี่ใหญ่ของคนรุ่นถัดไปในตระกูลหลง นางต้องฝืนกลั้นน้ำตาไว้
หลงหยุนฉีกอดราชสีห์หิรัณย์ไว้กลางอก น้ำตาไหลริน ราชสีห์หิรัณย์แลบลิ้นออกมาเลียหน้านางเป็พักๆ
เซียวกงเป้าพลันะเิเสียง “วิชาสะท้านฟ้า”
พลังหมัดระลอกใหญ่ร่วงลงมาจากฟ้า กดทับลงมาทางหลงเหยียนทันที
“นี่เ้ากำลังหยามข้างั้นหรือ? วิชาทองคำขั้นกลาง?” หลงเหยียนเริ่มรวมพลังสะท้านปฐี พลังสายฟ้าะเิ หลงเหยียนสามารถใช้วิชาสะท้านปฐีได้อย่างรวดเร็ว
พลังสายฟ้าหลอมรวมไปด้วยความทรงพลัง ภายใต้พลังปราณที่แข็งแกร่ง หลงเหยียนะเิพลังสะท้านปฐีออกมาทันใด
เมื่อพลังะเิของพวกเขาสองคนกระจายออกไป ทุกคนแทบหยุดหายใจ บางคนยิ่งไม่กล้ามอง ส่วนผู้าุโและคนอื่นๆ ในตระกูลหลงตกตะลึงอย่างที่สุด เพราะการกระทำของหลงเหยียนทำให้พวกเขาต่างก็ต้องเบิกตาโต
“อะไรกัน? เพียงชั่วครู่เท่านั้น พละกำลังของหลงเหยียนแกร่งขึ้นอีกแล้วงั้นหรือ? เขาสามารถใช้พลังสะท้ายปฐี สายฟ้าหกพันระลอกได้”
ะเิที่ปรากฏนั้นกวาดล้างรุนแรงยิ่งนัก จึงทำให้เซียวกงเป้าเองก็ใไม่น้อย
“เหตุใดพละกำลังของเ้าหมอนี่เลื่อนขึ้นทุกเมื่อ เลื่อนขึ้นอย่างน่าขนลุก เขาน่ากลัวเกินไปแล้ว”
ทว่าหลังจากพลังที่แข็งแกร่งสองระลอกปะทะกัน ร่างหลงเหยียนก็ยังลอยลิ่วกลางอากาศอย่างควบคุมไม่ได้
ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่นั้น ราชสีห์หิรัณย์ที่เดิมทีอยู่ในอ้อมกอดหลงหยุนฉีก็ร้องคำราม ะโลอยตัวออกไปแล้วขยายร่างใหญ่ห้าเมตร ทันใดนั้น ร่างใหญ่ะโขึ้นกลางอากาศ พลังปราณกระจายออกจากกรงเล็บของราชสีห์หิรัณย์
มันจู่โจมเซียวกงเป้า ส่วนหลงเหยียนถูกพลังกระแทกลอยไปกลางอากาศ โลหิตสาดกระเซ็นออกมาจากหน้าอก บัดนี้สิงโตน้อยเริ่มเคลื่อนไหว ต่อให้ต้องตายก็ต้องจู่โจมด้วยพลังสูงสุดให้สำเร็จ
“โฮก!” เสียงัคำราม ทันใดนั้น หลงเหยียนะเิพลังการโจมตีที่แข็งแกร่งอีกหน พลังมายาแปดทิศในมือเริ่มทำงาน เช่นเดียวกับหมัดมายาที่ผสานเข้ากับหมัดสายฟ้าแปดทิศทำงานขั้นสูงสุด
ร่างของเขาพุ่งกลับมาหาเซียวกงเป้าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง หนึ่งคนหนึ่งสิงโตะเิพลังออกมาพร้อมกันทำให้เซียวกงเป้าถอยหลังไปหลายก้าว
ครั้งนี้ หนึ่งคนหนึ่งสิงโตะเิความน่ากลัวของพลังขั้นที่แปดออกมาพร้อมกัน ผู้ฝึกยุทธ์ที่ล้อมอยู่บนกำแพงเห็นภาพนี้ต่างก็เบิกตาโพลง
ยามนี้ คนที่ตกตะลึงยิ่งกว่าคือหลงหยุนฉี นางเช็ดน้ำตาด้วยสัญชาตญาณ มองราชสีห์หิรัณย์ตัวน่ารักที่ก่อนหน้านี้ยังอยู่ในอ้อมอก
ทุกคนถูกพลังที่รุนแรงนี้ซัดออกไปหลายเมตร ผู้าุโแห่งตระกูลหลงตื่นตะลึงอย่างยิ่ง รวมทั้งอ้าปากค้าง ไม่กล้าเชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า
ในยามคับขัน เซียวกงเป้าไม่ทันระวังตัวจากราชสีห์หิรัณย์ ใช้พลังทั้งหมดโจมตีหลงเหยียน ทว่า…
หนึ่งคนหนึ่งสิงโตโจมตีพร้อมกัน กรงเล็บของราชสีห์หิรัณย์ทำให้แขนของเซียวกงเป้าาเ็
“เดรัจฉาน นี่เ้ากล้าลอบทำร้ายข้าหรือ?”
ทุกคนต่างใ เสียงอุทานดังไม่ขาดสาย
“เหลือเชื่อ การโจมตีเช่นนี้รวมกับวิธีการเช่นนี้ ช่างไร้เทียมทานยิ่งนัก” ทุกคนอุทานออกมาด้วยความตื่นตะลึง
--------------------