หากใส่ยาฆ่าแมลงลงในชา ชาจะต้องเปลี่ยนสีและรสชาติอย่างแน่นอน แม้ว่าจะใส่เพียงเล็กน้อย แต่ก็จะมีรสชาติที่ฉุนมาก
แต่หากฉีดพ่นยาฆ่าแมลงบนต้นชา ใบชาที่ถูกเก็บก็จะผ่านการคั่ว เมื่อนำมาชงเป็น้ำชา กลิ่นของยาฆ่าแมลงก็จะหายไป
หากปริมาณของยาฆ่าแมลงมีไม่มากก็สามารถมองข้ามได้ เช่นนั้นไม่ว่าจะตรวจสอบใบชาหรือน้ำชา ก็ยังสามารถตรวจพบปริมาณของสารกำจัดศัตรูพืชตกค้างได้ การดื่มชาที่มีสารกำจัดศัตรูพืชตกค้างเป็เวลานานย่อมมีผลแน่นอน และมันส่งผลกระทบต่อร่างกายมนุษย์
เช่นนั้น การแทนที่ยาฆ่าแมลงด้วยยาพิษ ถ้าแทนที่ด้วยพิษงูหมื่นตัวล่ะ?
มันจะใช่หลักการเดียวกันหรือไม่? ในชามีพิษงูหมื่นตัว แต่เมื่อชงแล้วกลับไม่มีรสชาติใดๆ เลย ไม่เปลี่ยนทั้งสีหรือรสชาติ? มีเพียงการทดสอบระดับมืออาชีพเท่านั้นถึงจะสามารถตรวจจับได้หรือ?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หานอวิ๋นซีก็ใ ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง “มันต้องเป็แบบนี้แน่ๆ!”
มู่ชิงอู่กลับตกอยู่ในความงุนงง “หวังเฟย ท่านกำลังพูดถึงเื่อะไรกัน?”
หานอวิ๋นซีที่กำลังจะอธิบาย แต่จู่ๆ ก็มีเสียงแหลมของสายลมดังขึ้นมาจากด้านหลัง
“หวังเฟย ระวัง!”
มู่ชิงอู่อุทาน ทันใดนั้นก็ผลักหานอวิ๋นซีไปทางต้นชา และหันหลังมาเพื่อปกป้อง
เขาที่มีประสบการณ์ในสนามรบมาอย่างโชกโชนนั้น ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็เสียงลูกธนูแหลมคมที่ดังมาจากข้างหลัง
มีผู้ลอบสังหาร!
ในขณะที่มู่ชิงอู่หันกลับมาเพื่อป้องกันหานอวิ๋นซีไว้ ก็ดึงดาบยาวออกมา และฟันลงไปที่ลูกธนูแหลมคมที่กำลังพุ่งเข้าหาเขา ท่าทางการเคลื่อนไหวนั้นชัดเจนและเรียบร้อยสวยงามมาก
ลูกธนูที่แหลมคมร่วงหล่นลง ทว่ากลับมองไม่เห็นว่ามือสังหารอยู่ที่ไหน ข้างหน้าเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ไม่มีอะไรนอกจากต้นชาและความเงียบ
มู่ชิงอู่ที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย คอยระมัดระวังความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นโดยรอบ พลางะโว่า “เรียกองครักษ์มา มีคนลอบสังหาร!”
ปรมาจารย์ชาสองคนที่อยู่ด้านข้างใมากจนหันกลับและวิ่งหนีทันที องครักษ์ของสวนชายังไม่ทันจะมา ทว่าทันใดนั้นลูกธนูอีกดอกก็พุ่งมาจากด้านขวา และมู่ชิงอู่ก็ฟันมันอย่างง่ายดายด้วยดาบยาวของเขา
ด้วยเพราะหวังเฟยที่อยู่ข้างหลัง เขาจึงไม่กล้าที่จะไล่ตามไป นอกจากนี้ ภูมิประเทศที่พวกเขาอยู่นั้นไม่เอื้ออำนวยต่อการไล่ล่า มู่ชิงอู่จึงได้แต่อยู่นิ่งๆ และรอให้หน่วยช่วยเหลือมาถึง
มองจากความเร็วของลูกธนูแล้ว มีมือสังหารเพียงคนเดียว
หานอวิ๋นซีอยู่บนต้นชา ไม่กล้าขยับเขยื้อน นางยอมรับว่าตนเองขี้ขลาดอย่างมาก ทั้งยังไม่รู้ศิลปะการต่อสู้ใดๆ หากไม่ระวัง นางต้องตายแน่ๆ!
“หวังเฟย ทหารหน่วยช่วยเหลือจะมาถึงในไม่ช้านี้ ข้าต้องขออภัยท่านด้วย” มู่ชิงอู่กระซิบ
“มะ...ไม่เป็ไร! เ้าระวังด้วยล่ะ” หานอวิ๋นซีรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย นางงอตัวเก้าสิบองศา ร่างทั้งร่างพิงไปที่ต้นชา รู้สึกอยากจะอาเจียนออกมา
“ฟึ่บ...” ลูกธนูคมอีกดอกมาจากทางด้านซ้าย!
มู่ชิงอู่ยังคงฟันมันร่วงลงอย่างโหดร้ายและพูดอย่างเ็า “ใครกัน? มัวแต่หลบๆ ซ่อนๆ วีรบุรุษประสาอะไรกัน!”
หานอวิ๋นซีเหงื่อตก...เขาเป็นักฆ่า จะไปพูดเื่วีรบุรุษอะไรกับเ้ากัน เห็นได้ชัดว่าเป็เพราะความสามารถที่จำกัด เลยได้แต่ลอบโจมตี และทำได้เพียงลอบโจมตีต่อไปเท่านั้น
ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว ทำไมไม่รีบออกมาปรากฏตัวในตอนที่ทหารหน่วยช่วยเหลือยังมาไม่ถึงล่ะ?
หานอวิ๋นซีผู้ซึ่งไม่เคยพบนักฆ่ามาก่อน และไม่เคยเจอการเฆี่ยนตีหรือการฆ่าใดๆ รู้สึกสบายใจขึ้นมากหลังจากคาดเดาเช่นนั้น
แต่ใครจะรู้ว่า จู่ๆ มู่ชิงอู่ก็ใและพูดด้วยเสียงเบาว่า “หวังเฟย พวกมันมีจำนวนไม่น้อยเลย! ขออภัยท่านล่วงหน้า”
“อะไรนะ?”
ก่อนที่หานอวิ๋นซีจะเข้าใจ มู่ชิงอู่ก็หันหลังกลับ กอดนางไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วบินขึ้นไปในอากาศ ในขณะเดียวกัน ก็มีลูกธนูแหลมคมนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทุกทางพร้อมๆ กัน “ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!” เสียงของลูกธนูพุ่งเข้ามาไม่หยุดอย่างไม่รู้จบ!
มู่ชิงอู่โอบหานอวิ๋นซีไว้ในอ้อมแขนอย่างแ่าด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ถือก็ดาบฟันลูกธนู ขณะเดียวกันก็เบี่ยงตัวหลบ
หานอวิ๋นซีฝังศีรษะไว้ในอ้อมแขนของเขา ด้วยการหลบขึ้นและลงอย่างรุนแรง หมุนตัวไปมา นางรู้สึกวิงเวียนและมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กลับได้ยินเสียงลูกธนูคมและดาบยาวปะทะกันอย่างชัดเจน “แกร๊ง! แกร๊ง! แกร๊ง!” รวดเร็ว เสียงดัง และรุนแรงสุดๆ
คิดไม่ถึงว่าจะมีคนซุ่มโจมตีมากขนาดนี้ เป้าหมายของพวกเขาคือมู่ชิงอู่หรือนางกัน?
มู่ชิงอู่จดจ่ออยู่กับการตอบโต้ ทว่ามือสังหารยังไม่ปรากฏตัวออกมา พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในต้นชาและใช้ลูกธนูจากหน้าไม้ซึ่งง่ายต่อการยิง
เหตุผลที่เมื่อครู่ไม่ได้ยิงธนูทั้งหมด เป็เพราะกังวลว่าจะถูกจับได้เร็วเกินไปและไม่สามารถทำร้ายเขาได้ คงอยากจะให้เขาได้รับาเ็ก่อน แล้วค่อยยิงอย่างเต็มกำลังทีหลัง
เห็นได้ชัดว่ามือสังหารเหล่านี้รู้จักเขาเป็อย่างดี!
อาจเป็มือสังหารที่ลอบสังหารเขาในเมืองหลวงครั้งก่อน?
ในขณะนี้ มู่ชิงอู่ไม่สามารถสนใจอะไรได้มากมายนัก ภารกิจแรกของเขาคือการปกป้องหวังเฟยและห้ามให้นางได้รับอันตรายใดๆ อย่างเด็ดขาด มิฉะนั้นเขาคงไม่สามารถอธิบายกับจวนฉินอ๋องได้
มีจำนวนลูกธนูที่แหลมคมมากขึ้นเรื่อยๆ มู่ชิงอู่ที่เดิมทีไม่มีโอกาสหลบหนีอยู่แล้ว จนกระทั่งถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถหาโอกาสที่จะโจมตีกลับได้ เขาทำได้เพียงต้านทานเท่านั้น
มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาโชคดีคือที่นี่เป็สวนชา และกำลังเสริมจะมาถึงในไม่ช้า
ถ้าพวกเขาถูกลอบสังหารในถิ่นทุรกันดาร ด้วยกำลังของศัตรูเช่นนี้ เขาก็คงต้านได้ไม่นาน
“เร็วเข้า! พวกมันซ่อนตัวอยู่ในต้นชา!”
“แยกย้ายค้นหา!”
ในไม่ช้าก็มีคำสั่งอันแข็งกร้าว และไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้ดูแลสวนชา ผู้แทนของเ้าของร้านและซ่างกวน
ชายวัยสี่สิบต้นๆ ไว้หนวดเครา ใบหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง
เขาหันกลับพร้อมกับดึงดาบออกมาและเหาะขึ้นไปในอากาศเพื่อช่วยมู่ชิงอู่ ในขณะเดียวกันก็ออกคำสั่ง
หลังจากนั้น องครักษ์จำนวนมากในชุดสีเขียวก็รีบลงมาจากูเาทันที แต่ละคนมีรูปร่างแข็งแรง ถือดาบและพุ่งเข้าไปในพุ่มไม้ชาที่หนาแน่น
ทันทีที่กองกำลังเสริมมาถึง มีเพียงเสียงหวีดหวิวแปลกๆ ลูกธนูที่แหลมคมก็หยุดลงในทันที เห็นแค่เพียงมือสังหารแต่ละคนสวมหน้ากากสีดำ ลุกขึ้นยืนจากต้นชาและถอยกลับไปทุกทิศทาง
ซ่างกวนรีบเหาะตามไปทันที ชักดาบยาวออกมาและแทงเข้าที่ด้านหลังของนักฆ่าโดยตรง เขาไล่ตามไป ชักดาบฟันลูกธนูตรงหน้าที่ยิงเข้ามา และรีบเหาะไปข้างหน้าทันที แล้ววางดาบยาวลงบนคอของนักฆ่า
“อย่าขยับ มิฉะนั้นเ้าจะตาย!” ซ่างกวนพูดอย่างเ็า
ในเหตุการณ์เช่นนี้ แน่นอนว่าต้องรักษาชีวิตไว้และการจับคนที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นสำคัญกว่าการฆ่าทุกคน
แต่ใครจะรู้ว่านักฆ่าไม่ได้หันหลังกลับไป เดินเข้ามาใกล้อย่างเงียบๆ และลากคอตัวเองไปกับคมดาบและฆ่าตัวตาย!
ซ่างกวนใ ทว่าก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก และไล่ตามนักฆ่าคนอื่นที่อยู่รอบๆ อีกครั้ง และทุกทิศทุกทาง องครักษ์ของโรงน้ำชาได้ต่อสู้กับนักฆ่า เสียงอาวุธปะทะกันดังระงม
มู่ชิงอู่เองก็อยากที่จะตามไปและ้าจับคนที่ยังมีชีวิตอยู่เพื่อสอบสวน แต่เขาต้องอดทนไว้ เพื่อปกป้องหวังเฟย
ปกป้องหานอวิ๋นซีให้ห่างจากสนามรบ เขาลงสู่พื้นราบสูง ทันทีที่ลงถึงพื้น เขาก็ปล่อยมือทันทีและพูดอย่างจริงจังว่า “หวังเฟย ขออภัยที่ล่วงเกิน”
“ไม่เป็ไร ข้าต้องขอบคุณเ้าเสียมากกว่า!” หานอวิ๋นซีลูบหน้าอกตัวเอง โดยยังมีความรู้สึกตื่นตระหนก
เดิมทีคิดว่ามีนักฆ่าเพียงคนเดียว แต่ใครจะรู้ว่ามีการซุ่มโจมตีมากมายขนาดนี้ โชคดีที่มีกำลังเสริม ไม่เช่นนั้นคงไม่มีใครรู้ว่านางและมู่ชิงอู่เสียชีวิตได้อย่างไร
เมื่อมองไปที่การต่อสู้ที่ดุเดือดด้านล่าง มู่ชิงอู่ยังคงไม่กล้าที่จะประมาทและคอยจับตาดูสถานการณ์รอบข้างตลอดเวลา
ในไม่ช้า กำลังเสริมอีกกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาล้อมูเาทั้งหมดจากด้านนอก ทำให้นักฆ่าไม่สามารถหลบหนีได้อีก
นักฆ่าค่อยๆ ถอยและค่อยๆ รวมตัวกันที่ศูนย์กลาง พวกเขาที่ไม่ยอมแพ้ในการโจมตี แต่ละคนยิงธนูหน้าไม้ออกไปอย่างต่อเนื่อง บังคับให้องครักษ์โรงน้ำชาต้องต้านทานไว้อย่างระมัดระวัง
หานอวิ๋นซีและมู่ชิงอู่ที่มองอยู่ ทั้งคู่ต่างกังวลว่าซ่างกวนจะสามารถจับเขาได้เป็ๆ หรือไม่
“แม่ทัพใหญ่ คนเหล่านี้ตามท่านมาใช่หรือไม่?” หานอวิ๋นซีถามเบาๆ นางรู้ว่าตนเองทำให้หลายคนขุ่นเคืองใจ แต่ความคับข้องใจเ่าั้ไม่คุ้มค่ากับศัตรูที่พยายามลอบสังหารนาง ต้องรู้ว่าความผิดในการลอบสังหารหวังเฟยนั้นร้ายแรงอย่างมาก เบาที่สุดคือตัดศีรษะทั้งครอบครัว และหนักที่สุดก็คงปะาแม้กระทั่งคนในตระกูล
“อืม พวกเขารู้จักข้าเป็อย่างดี” มู่ชิงอู่พูดอย่างใจเย็น สายตาของเขามองไปที่สนามรบ
แต่ใครจะรู้ จู่ๆ ตอนนี้ก็มีเสียง “ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้นในหูของหานอวิ๋นซี
จากความถี่ของเสียงเตือนนี้ นางได้รับแจ้งว่ามีพิษกำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วและมันคงจะอยู่ข้างหลัง
หานอวิ๋นซีที่ยังไม่ทันจะตั้งตัว ก็หันศีรษะไปมองข้างหลังโดยไม่รู้ตัว
“อ๊า…”
หานอวิ๋นซีกรีดร้องเสียงดัง และไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนผลักมู่ชิงอู่ออกไปอย่างแรง มู่ชิงอู่เองก็ถูกผลักลงไปที่พื้นโดยไม่ทันตั้งตัว
ในเวลาไล่เลี่ยกัน ดาบคมแทงเข้ามาจากด้านหลังตรงที่มู่ชิงอู่ยืนอยู่เมื่อครู่ ถ้าไม่ใช่หานอวิ๋นซีที่ผลักเขาออกไป ผลลัพธ์ที่ตามมา…คงไม่ต้องคาดคิด!
คิดไม่ถึงว่าจะสามารถเข้ามาใกล้ได้โดยไม่มีเสียงแม้แต่น้อย ทั้งยังเกือบจะฆ่ามู่ชิงอู่โดยที่มู่ชิงอู่ไม่ทันได้สังเกตเห็นอีกด้วย?
นี่มันยอดฝีมือหรือไร?
ข้างหลัง คือนักฆ่าหญิงในชุดดำพร้อมดาบในมือ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าศิลปะการต่อสู้ของนางเหนือกว่าของมู่ชิงอู่เป็แน่
นางเดินเข้ามาใกล้และคว้ามือของหานอวิ๋นซี!
“ปล่อยข้านะ ปล่อย!”
หานอวิ๋นซีะโและต่อต้านอย่างรุนแรงด้วยความหวาดกลัว ที่แท้เป้าหมายของนักฆ่าเหล่านี้ไม่ใช่มู่ชิงอู่แต่เป็นาง!
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น นักฆ่าหญิงคนนี้คือมือสังหารตัวจริง! ทั้งหมดที่เหลือคือการหลอก!
แม้แต่ซ่างกวนที่มองมาก็ถึงกับตกตะลึง
อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของมู่ชิงอู่นั้นเร็วอย่างมาก เขาชักดาบออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะโต้กลับ แต่ใครจะรู้ว่านักฆ่าหญิงหันกลับมาในขณะที่จับมือของหานอวิ๋นซีอยู่และแทงไปที่มู่ชิงอู่อย่างรุนแรงด้วยดาบยาว
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มู่ชิงอู่ไม่มีทางเลือกอื่น ต่อให้เขาจะโดนดาบแทงก็ต้องปกป้องหวังเฟยไว้ให้ได้
เขาไม่หลบหลีกใดๆ ไหล่ของเขาปะทะกับปลายดาบของนักฆ่าหญิง และปลายดาบของเขาก็แทงทะลุหัวใจของนักฆ่าหญิงในเวลาเดียวกัน
โดยไม่คาดคิด ในขณะที่ดาบเหล็กส่องประกาย หานอวิ๋นซีอุทานว่า “ระวัง ดาบของนางมีพิษ เ้าอาจจะตายได้เลยนะ!”
มู่ชิงอู่ที่สติหลุดลอยไป ในขณะที่ดาบทั้งสองกำลังจะแทงกัน นักฆ่าหญิงก็หันเหดาบของนางและสะบัดดาบของมู่ชิงอู่ออกไป ในเวลาเดียวกันนางก็ดึงหานอวิ๋นซีเข้าไปในอ้อมแขน หันหลังกลับและวิ่งหนีไป!
“หวังเฟย!”
มู่ชิงอู่รู้สึกตื่นตระหนก ะโขึ้นไปในทันที ในตอนนี้ซ่างกวนเองก็ได้เหาะผ่านหน้าเขาและไล่ตามไป
มู่ชิงอู่เองก็ไม่รอช้ารีบไล่ตามไป แต่ไม่คาดคิดว่าความเร็วของนักฆ่าหญิงคนนั้นเร็วมากจนมู่ชิงอู่และซ่างกวนไม่สามารถตามทันได้
เมื่อเห็นว่าพวกนางกำลังจะออกจากโรงน้ำชาเทียนเซียงจากที่ไกลๆ ทั้งสองก็วิ่งไล่ตามด้วยกำลังทั้งหมดที่มี แต่กลับตามไม่ทัน ทำได้เพียงเฝ้าดูอย่างหมดหนทาง พร้อมกับร่างที่หายลับไปเหนือเนินเขาหวงซานเพียงพริบตา
มันจบแล้ว!
ซ่างกวนทรุดลงกับพื้นอย่างหอบหืด ใบหน้าซีดเซียว ฉินหวังเฟยถูกลักพาตัวไปจากโรงน้ำชาเทียนเซียง เื่นี้เขาจะรับไหวได้อย่างไร?
สีหน้าของมู่ชิงอู่นั้นซีดกว่าซ่างกวน รู้ตัวอีกที มือสังหารเหล่านี้ก็พุ่งเข้ามาหาหวังเฟยเสียแล้ว!
ทั้งสองมองหน้ากัน ทว่ากลับไม่ทันสีงเกตเห็นว่ามีเงาสีแดงเคลื่อนผ่านและหายไปในูเาหวงซาน
ในไม่ช้า ทั้งสองนึกถึงกลุ่มนักฆ่าที่ทิ้งไว้บนไหล่เขาของหนานซาน แต่น่าเสียดายที่ในตอนที่พวกเขามาถึง เห็นเพียงศพกองกันอยู่ และนักฆ่าในชุดดำทั้งหมดฆ่าตัวตาย
“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!” ซ่างกวนโกรธมากจนเตะองครักษ์ออกไป
มู่ชิงอู่กำหมัดแน่นและพูดอย่างเ็า “ค้นหาให้ทั่วูเา! ซ่างกวน รีบค้นหาในูเาเดี๋ยวนี้! แล้วส่งคนไปรายงานที่จวนฉินอ๋อง!”
พูดจบและยังไม่ทันจะได้หยุดพักหายใจ เขาก็ไปที่เนินเขาหวงซานทันที
ซ่างกวนไม่กล้ารอช้า เขาจัดการเื่นี้ทันที และตัวเขาเองก็เหาะไปที่ยอดเขาซีซานทันที เกิดเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้ขึ้น เขาต้องรายงานเ้าของโรงน้ำชา!
