ซ่งเทียนอิงจัดชุดสูทและเน็กไทของตัวเองสักพักก่อนเดินอย่างเอื่อยเฉื่อยมาถึงห้องหนึ่งบนชั้นหกของคาสิโนเทียนหัว เดิมห้องนี้เป็ห้องทำงานของเตาปา แต่ตอนนี้เขาใช้มันขังซูเมิ่งหาน
“เป็ยังไง เื่ที่ให้จัดการเรียบร้อยดีใช่ไหม?” เมื่อเขาเดินเข้ามาก็เอ่ยปากถามทันที
“เรียบร้อยดีครับลูกพี่ซ่ง” เด็กวัยรุ่นแต่งตัวตุ้งติ้งตอบอย่างประจบ
ซ่งเทียนอิงพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนสำรวจภายในห้องและเห็นซูเมิ่งหานนอนสลบบนโซฟา ใบหน้าสวยขาวซีด เธอใส่เสื้อชีฟองสีชมพูและกระโปรงสีดำยาวคลุมเข่าเผยให้เห็นผิวขาวเล็กน้อย ชายฉกรรจ์ชุดดำสองคนที่ยืนอยู่ข้างโซฟารีบก้มหัวลงทันทีที่เห็นซ่งเทียนอิง และถือเป็การทักทายเขาในขณะเดียวกัน
“หนูน้อย ฉีดสารเสพติดเข้าไปเพียงครั้งเดียวก็ทำให้เธอเสพติดมันได้แล้ว ดูสิว่าตอนนี้เธอจะหนีจากเงื้อมมือฉันได้ยังไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม จากนั้นค่อยๆ เดินไปถึงขอบโซฟา แล้วยื่นมือออกมานึกอยากััใบหน้าขาวเนียนของซูเมิ่งหาน
ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกใครบางคนพังเข้ามา!
“แย่แล้วครับพี่ซ่ง เตาปา... พี่เตาปากลับมาแล้ว!” ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งหอบหายใจเข้ามารายงาน
“กลับมาก็กลับมาสิจะกลัวอะไร? เราเตรียมรับมือเขาแล้วไม่ใช่หรือไง? ลงมือทำตามแผนที่วางไว้!” ซ่งเทียนอิงกล่าวอย่างไร้กังวล
“พี่ซ่ง แต่เด็กหนุ่มที่ทำร้ายพี่เถี่ยครั้งก่อนก็มากับพี่เตาปาด้วย!” ลูกน้องรีบรายงานอย่างร้อนรน
ครั้งก่อนเย่เฟิงบุกมาคาสิโนเทียนหัวแล้วจัดการพี่เถี่ย จากนั้นก็เดินวางมาดกลับไป นั่นทำให้เกิดความกลัวฝังลึกในใจของเขา เมื่อเจอกับเย่เฟิงอีกครั้งจึงอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัวคนโเี้อย่างเขา
“อะไรนะ?” ซ่งเทียนอิงหน้าเปลี่ยนสี เ้าเด็กนั่นควรจะถูกนักฆ่าจากองค์กรไวเปอร์สังหารไปแล้วไม่ใช่เหรอแล้วเขาจะกลับมาได้อย่างไร? ตนต้องเสียเงินถึงแปดล้านเพื่อจ้างวานนักฆ่าและยังใช้สารพัดวิธีเพื่อสืบข่าวเื่ที่โหมวเจิ้นเฉียงตั้งด่านตรวจบนทางหลวง หรือนี่จะเป็การลงทุนเสียเปล่างั้นเหรอ?
“ไร้ประโยชน์จริง! สั่งการลงไป ฆ่าเ้าเด็กนั่นทิ้งไปด้วยเลย!” ความเกลียดชังฉายชัดบนใบหน้า แม้การสังหารเย่เฟิงที่นี่อาจเกิดเื่ยุ่งยากตามมาเพราะถึงอย่างไรเย่เฟิงก็มีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลหลินแห่งเมืองเยี่ยนจิง แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถใส่ใจมันมากนัก
“งั้นเหรอ? ฉันจะคอยดูว่าแกจะฆ่าฉันได้ยังไง” ในเวลานั้นเอง น้ำเสียงที่ซ่งเทียนอิงคุ้นเคยก็ดังมาจากนอกห้อง
เมื่อสิ้นเสียง เย่เฟิงที่สวมชุดสูทก็เดินเข้ามา เขาปรากฏตัวราวกับปีศาจร้าย เพียงหมัดเดียวลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตูก็ลอยไปไกลหลายเมตร ก่อนกระอักเืและลุกไม่ขึ้นอีก
คนอื่นในห้องต่างตื่นตัวทันที ชายฉกรรจ์ชุดดำสองคนรีบล้วงเข้าไปในอกเสื้อคิดจะหยิบปืนออกมา ทว่าการเคลื่อนไหวของเย่เฟิงรวดเร็วกว่ามาก ทิ้งไว้เพียงภาพติดตาอยู่ตรงที่เดิม ขณะที่ตัวเขาจะเข้าประชิดตรงหน้าซ่งเทียนอิง คว้าคอเสื้ออีกฝ่ายแล้วยกขึ้นด้วยมือเดียว!
“เย่เฟิง ทำไมแกยังไม่ตาย!” ซ่งเทียนอิงดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองหลุดจากเงื้อมมืออีกฝ่าย ใบหน้าของเขาตื่นตระหนก ชายหนุ่มคิดไม่ออกเลยว่าเย่เฟิงรอดชีวิตจากพวกนักฆ่าได้อย่างไร
“แกไม่จำเป็ต้องห่วงฉันหรอก คิดเื่ตัวเองก่อนเถอะว่าจะตายยังไง” เย่เฟิงแค่นเสียง ก่อนโยนซ่งเทียนอิงขึ้นกลางอากาศ
จากนั้นยืนอย่างมั่นคงและกำหมัดขวารวบรวมพลังลมปราณ แล้วปล่อยหมัดจู่โจมอย่างรุนแรงโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว พุ่งใส่ท้องของซ่งเทียนอิง!
ตูม!
ด้วยระดับพลังลมปราณของเขาในตอนนี้ทำให้แรงหมัดที่ชกออกไปมีน้ำหนักมากถึงห้าร้อยกิโลกรัม เพียงหมัดเดียวซ่งเทียนอิงก็กระเด็นออกไป ดูเหมือนลูกวอลเลย์บอลที่ถูกโยนทิ้ง ร่างของเขากระแทกกระจกหน้าต่างอย่างแรงจนแตกกระจายพร้อมกับร่างที่ลอยออกนอกตัวอาคาร!
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น ร่างของซ่งเทียนอิงหล่นลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานเสียงกรีดร้องก็หยุดลง ดูเหมือนเขาจะหล่นลงไปตายเสียแล้ว ถนนตรงร้านเหล้าที่อยู่ด้านล่างคงโกลาหลแน่นอน!
หลังต่อยเ้าสารเลวนี่ตกตึกไป ในใจของเย่เฟิงก็สงบลงเล็กน้อย สิ่งนี้จึงถือว่าเป็การล้างแค้นให้จ้าวอี้เป้ยอย่างแท้จริง หากไม่มีเด็กหนุ่มคนนั้นขวางะุให้เขา เย่เฟิงอาจจะไม่ตาย แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าจ้าวอี้เปยสละชีพเพื่อเขาไปแล้ว การล้างแค้นเพื่อเขาจึงถือว่าเป็ภาระหน้าที่ของเย่เฟิง เขาไม่อาจหลีกหนีความรับผิดชอบนี้ได้
เมื่อซ่งเทียนอิงตายไปอย่างนี้ เขาก็หวังว่าจะทำให้จ้าวอี้เปยตายตาหลับ เย่เฟิงถอนหายใจ แม้เื่ที่ทำอาจนำปัญหายุ่งยากเข้ามาเขาก็ไม่กลัว และไม่คิดจะปล่อยซ่งหู่ลุงของซ่งเทียนอิงเช่นกัน
ชายหนุ่มหันกลับไปก็เห็นชายฉกรรจ์ชุดดำสองคนยืนถือปืนอยู่ข้างโซฟา ทั้งคู่ต่างอยู่ในอาการตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าพวกเขานึกไม่ถึงว่าเย่เฟิงจะประชิดตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทั้งยังใช้เพียงหมัดเดียวจู่โจมจนทำให้ซ่งเทียนอิงตกตึกไป ด้วยอานุภาพจากหมัดอันน่าหวาดหวั่นของเขา ทั้งยังตกจากชั้นหกอีก ไม่ตายก็คงแปลก!
“พี่เย่!” ทั้งสองคนวางปืนอย่างไม่รอช้าพร้อมทั้งกล่าวทักทายอีกฝ่ายด้วยความเคารพ มีเพียงความกลัวฉายชัดในดวงตาของพวกเขา
“พวกแกไม่ใช่คนของซ่งเทียนอิงหรอกเหรอ?” เย่เฟิงถามเสียงเรียบพลางมองซูเมิ่งหานบนโซฟา เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของเธอก็อดปวดใจไม่ได้ ไม่รู้ว่าจนถึงตอนนี้เธอต้องทนทุกข์กับอะไรไปบ้าง?
“พี่เย่ พวกเราเป็ลูกน้องของพี่เตาปามาโดยตลอดครับ!” หนึ่งในชายฉกรรจ์ชุดดำกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ซ่งหู่กำเริบเสิบสาน พวกเราจำต้องยอมเขาชั่วคราว...”
“เื่นี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?” เย่เฟิงเอ่ยพร้อมเดินไปหาซูเมิ่งหาน ก่อนพยุงร่างบอบบางเข้ามาในอ้อมแขนจนรับรู้ถึงการเต้นของหัวใจอีกฝ่าย เขานึกโทษตัวเองอยู่ในใจ
หากเขากลับมาเร็วกว่านี้ เธอคงไม่ต้องทรมานอย่างนี้
“เอ่อ...” ชายชุดดำทั้งสองสบตากัน ไม่รู้ว่าควรอธิบายอย่างไร
“พูดมาตามตรง อย่าชักช้า” เย่เฟิงแค่นเสียงเ็า เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่านอกจากจะมีชายชุดดำสองคนแล้วยังมีชายหนุ่มอีกคนที่มีลักษณะตุ้งติ้ง และทำท่าจะแอบหนีไป
“คิดหนีงั้นเหรอ?” เย่เฟิงเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวก็คว้าชายหนุ่มคนนั้นมาไว้ในมือ
“พี่เย่ ไอ้คนนั้น!” หนึ่งในชายชุดดำกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น พลางชี้ชายอัปลักษณ์แล้วกัดฟันพูด “เมื่อครู่เขาฉีดยาเสพติดตัวใหม่ให้พี่สะใภ้เย่...”
“ว่าไงนะ?” สีหน้าเย่เฟิงแปรเปลี่ยนเป็ดุดัน เขาไม่สามารถควบคุมมือของตัวเองได้ พลังลมปราณพลุ่งพล่านและเผลอบีบคอเ้าหนุ่มอัปลักษณ์นี่จนแหลกละเอียด!
ซูเมิ่งหานถูกฉีดยาเสพติด!
เพล้ง!
เย่เฟิงโยนร่างเ้าหนุ่มอัปลักษณ์ลงไปจากชั้นหกเช่นเดียวกับซ่งเทียนอิง จากนั้นเข้าไปดูอาการของซูเมิ่งหานทันที
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าการฆ่าซ่งเทียนอิงนั้นเป็เื่ที่สมควรทำแล้ว เ้าสารเลวนี่นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะฉีดยาเสพติดให้ซูเมิ่งหาน!
ในเวลานั้นเองคนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้อง เตาปาจับตัวซูซิ่นชางที่คิดหลบหนีและพาเขามาห้องนี้
“ฉันไม่รู้เื่จริงๆ นะว่าเ้าสารเลวนั่นจะฉีดยาเสพติดให้ซูเมิ่งหาน จริงๆ นะ...” ซูซิ่นชางหวาดกลัวจนปัสสาวะราด เขาร้องไห้คร่ำครวญไม่หยุด
“พี่เย่ พี่สะใภ้เย่ถูกเ้านี่หลอกให้ออกมา จะจัดการกับมันยังไงดีครับ?” เตาปาพูดเสียงเคร่งขรึม จากนั้นผลักซูซิ่นชางให้คุกเข่าลงหน้าประตู
ซูซิ่นชางกวาดตามองภายในห้อง เมื่อเห็นสีหน้าเย่เฟิงที่พร้อมจะสังหารคนได้ทุกเมื่อ ในใจก็เต็มไปด้วยความกลัวพลางพยายามคิดหาทางรอดให้ตัวเอง
เขานึกไม่ถึงเลยว่ามือปืนห้าหกคนที่ซ่งเทียนอิงเตรียมไว้จะไม่สามารถทำอะไรเตาปาได้เลย ทั้งยังนึกไม่ถึงว่าจะถูกเย่เฟิงจัดการโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว แม้แต่ซ่งเทียนอิงเองก็ยังโดนหมัดจากอีกฝ่ายจนกระเด็นตกตึกลงไป
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้