บทที่ 13 : ห้องเรียนวิศวะเที่ยงคืน
วันต่อมา เครื่อง Wave Soldering เดินเครื่องได้ราบรื่นราวกับของใหม่ พนักงานต่างพากันยกย่องลินดาราวกับแม่มดผู้มีเวทมนตร์
แต่มีคนหนึ่งที่ไม่พอใจแค่คำว่าเวทมนตร์...
"คุณลินครับ..." เย็นวันนั้น กล้าหาญเดินถือสมุดจดเล่มหนาเข้ามาหาลินดาในออฟฟิศ "ไอ้พี... พีไอดี (PID) อะไรนั่นน่ะ... มันทำงานยังไงครับ?"
ลินดาวางปากกาลง มองหน้าชายหนุ่มที่มีแววตาหิวกระหายความรู้ "พี่กล้าอยากรู้จริงๆ เหรอ? มันคำนวณเยอะนะ ต้องใช้คณิตศาสตร์ด้วย"
"อยากรู้ครับ!" กล้าหาญตอบเสียงหนักแน่น "เมื่อคืนผมเห็นคุณลินซ่อมเครื่อง... ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก ผมเป็หัวหน้าช่างแท้ๆ แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ต่อสายตามสั่ง... ผมไม่อยากเป็ภาระคุณลิน"
ลินดายิ้ม... นี่แหละคือ Growth Mindset ที่เธอ้า
"โอเค... งั้นเริ่มเรียนกันั้แ่วันนี้เลย" ลินดาลากกระดานไวท์บอร์ดออกมา
"ก่อนจะไปถึง PID... พี่ต้องเข้าใจ 'กฎของโอห์ม' (Ohm's Law) ก่อน" เธอเขียนสูตร V = I x R ตัวเบ้อเริ่ม
"V คือแรงดัน (โวลต์) เปรียบเหมือนแรงดันน้ำในท่อ" "I คือกระแส (แอมป์) เปรียบเหมือนปริมาณน้ำที่ไหล" "R คือความต้านทาน (โอห์ม) เปรียบเหมือนขนาดท่อ... ท่อเล็ก น้ำไหลยาก ความต้านทานสูง"
ลินดาอธิบายเื่ยากๆ ให้กลายเป็ภาพที่จับต้องได้ กล้าหาญจดทุกคำพูด ยิงคำถามไม่หยุด สายตาที่เคยมองแต่เครื่องจักรด้วยความคุ้นชิน ตอนนี้เริ่มมองทะลุถึงหลักการทำงานของมัน
"แล้วไอ้ตัวที่ะเิเมื่อวานล่ะครับ?"
"นั่นคือ Triac... มันเหมือนประตูน้ำที่เปิดปิดเร็วๆ 50 ครั้งต่อวินาที เพื่อหรี่ไฟ..."
การติวเข้มดำเนินไปทุกเย็นหลังเลิกงาน จากวันเป็สัปดาห์ กล้าหาญเริ่มอ่านวงจร (Schematic Diagram) ภาษาอังกฤษได้ เริ่มคำนวณค่าตัวต้านทานได้ และเริ่มเข้าใจว่าทำไมลินดาถึงสั่งให้ทำแบบนั้นแบบนี้
[System Notification] [Mentorship Success] [Character 'Klahan' Skill Up: Electronics Basic (Level 1)] [Relationship Up: ศิษย์-อาจารย์ / คู่หู]
"พี่กล้ารู้ไหม..." ลินดาพูดในคืนหนึ่งขณะตรวจการบ้าน "พี่หัวไวมากนะ ถ้าพี่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย พี่ต้องเป็วิศวกรเกียรตินิยมแน่ๆ"
กล้าหาญยิ้มเศร้าๆ "บ้านผมจนครับ จบ ปวส. ก็บุญแล้ว ต้องรีบออกมาทำงานส่งน้องเรียน"
"ไม่เป็ไร..." ลินดามองเขาด้วยสายตามุ่งมั่น "ใบปริญญามันก็แค่กระดาษ... ความรู้ในหัวพี่ต่างหากของจริง ที่รุ่งโรจน์นี่แหละ จะเป็มหาวิทยาลัยให้พี่เอง"
