เซี่ยหรงเอ๋อร์โกรธมากถึงมากที่สุด ดาบนี้นางใช้กำลังเต็มที่ และใช้เพลงดาบเก่าแก่ที่มาตรฐานที่สุดของสำนักกังเหริน นั่นคือ ดาบตัดลมปราณ
หากเพิ่งฝึกดาบตัดลมปราณ อานุภาพของมันจะยังไม่สามารถปล่อยออกมาได้อย่างเต็มที่ แต่หากฝึกการใช้ดาบทุกวันและฝึกมันจนชำนาญ พลังของมันจะค่อยๆ ถูกปรับเปลี่ยน และสุดท้ายก็จะกลายเป็การใช้ดาบที่สมบูรณ์แบบ
เซี่ยหรงเอ๋อร์ฝึกดาบตัดลมปราณมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันกี่หมื่นครั้งแล้ว ดาบที่ฟันออกไปมีพลังที่หนาแน่นมาก ยิ่งกว่านั้น พลังของดาบยังแข็งแกร่งมากจนตัดผ่านอากาศและปล่อยเสียงกรีดร้องเสียดหูตรงหน้าิอวี่
ในสายตาของเซี่ยหรงเอ๋อร์เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะเป็ผู้หญิง แต่อยู่ในสำนักกังเหรินนางก็เป็คนที่โดดเด่นมาก นางจะทำให้ิอวี่รู้ว่าอะไรคือวีรบุรุษหญิง ทำให้เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของสำนักกังเหริน
แต่ระหว่างที่เซี่ยหรงเอ๋อร์ฟันดาบออกไปนั้นิอวี่ก็กลายร่างเป็เงา เขาใช้อสรพิษหลงทางแล้วมาโผล่ที่ด้านหลังของนางในพริบตา ทำให้ดาบของเซี่ยหรงเอ๋อร์ฟันเจอแต่อากาศ
เป็ไปได้อย่างไร!
ขณะที่เซี่ยหรงเอ๋อร์กำลังตะลึงอยู่นั้น ิอวี่ก็จับเสื้อที่บริเวณแผ่นหลังของนาง จากนั้นก็ยกแล้วโยนขึ้นไปทำให้เซี่ยหรงเอ๋อร์กระเด็นสูงไปกว่าพันเมตร!
“กรี๊ด ... กรี๊ด!”
เซี่ยหรงเอ๋อร์เสียความสมดุลไปแล้ว นางม้วนตัวไปมาอยู่กลางอากาศจนใกรีดร้องไม่หยุด เพราะอารมณ์ของนางเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วใน่เวลาสั้นๆ เท่านั้น วินาทีที่นางคิดว่าดาบเข้าเป้าแน่แล้วแต่กลับพลาด นางก็เวียนหัวขึ้นมาทันที และจากนั้นก็มีแรงมหาศาลมาดันตัวนางให้ลอยขึ้นสูงทันที
ผู้กล้าคนอื่นของสำนักกังเหรินตะลึงกันไปหมด พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่จะมีพลังกายที่ประหลาด สามารถหลบการโจมตีของเซี่ยหรงเอ๋อร์ได้ ดูท่าิอวี่น่าจะมีฝีมือพอตัว ผู้กล้าในระดับเซี่ยหรงเอ๋อร์ยังสู้ิอวี่ไม่ได้เลย
“หรงเอ๋อร์!”
เมื่อเห็นเซี่ยหรงเอ๋อร์ถูกจับโยนขึ้นไปบนท้องฟ้า คนแรกที่ออกตัวไม่ใช่ชุยเฟิง แต่เป็ศิษย์น้องผู้ชายอีกคนที่ก่อนหน้านี้เกือบเข้าไปตบหน้าิอวี่ เขามีชื่อว่าเซี่ยฮาว เป็พี่ชายแท้ๆ ของเซี่ยหรงเอ๋อร์
เมื่อเห็นน้องสาวตัวเองถูกจับโยนไปบนท้องฟ้าต่อหน้าต่อตาแบบนี้ เซี่ยฮาวจะไม่ร้อนใจได้อย่างไร!
ิอวี่จับเซี่ยหรงเอ๋อร์โยนไปฝั่งตรงกันข้ามกับที่คนของสำนักกังเหรินอยู่ นั่นก็หมายความว่า หากเซี่ยฮาวจะมารับน้องสาวของเขาก็จะต้องผ่านิอวี่ไป!
“หลีกไป! หากว่าน้องสาวข้าเป็อะไรไป ข้าจะฆ่าเ้าแน่!”
เซี่ยฮาวรู้สึกปวดใจแทนน้องสาวของตนเองมาก เห็นเซี่ยหรงเอ๋อร์ถูกิอวี่รังแก เซี่ยฮาวจึงอยากจะฉีกิอวี่ออกเป็ชิ้นๆ
เขากับเซี่ยหรงเอ๋อร์ไม่เหมือนกัน ถึงแม้จะมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่แปดเหมือนกัน แต่เขามีพลังเทียบเท่าราชสีห์ห้าพันตัว เวลาออกเพลงดาบนั้นรวดเร็วและแม่นยำกว่ามาก แทบไม่ได้กลัวพลังกายประหลาดพวกนั้นเลย
“เ้าควรจะทำความสะอาดปากสกปรกของเ้าบ้างนะ” ิอวี่ยืนอยู่ตรงหน้าของเซี่ยฮาว แบบไม่ขยับตัวเลย
“จะตายอยู่แล้วยังปากดีอีก เ้าบ้าเอ๊ย ข้าจะตัดลิ้นของเ้าออกมาเดี๋ยวนี้เลย!” ระหว่างที่พูดเซี่ยฮาวก็ชักดาบในมือแล้วฟันใส่ิอวี่ มันแฝงไปด้วยพลังสังหาร ดาบนี้รวดเร็วว่องไวมาก ต่อให้ิอวี่จะเร็วแค่ไหนก็ไม่มีทางหลบดาบที่ดุดันนี้ไปได้แน่นอน!
แต่ิอวี่กลับเดินก้าวออกมาแล้วสะบัดมือขวาออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กระทบเข้าไปบนใบหน้าของเซี่ยฮาวก่อนที่ดาบของเขาจะมาถึง!
“เพียะ!”
เสียงดังขึ้นอย่างสนั่นหวั่นไหว ฝ่ามือขวาของิอวี่ที่เต็มไปด้วยลมปราณที่แข็งแกร่งทำให้เซี่ยฮาวฟันร่วงหมดปาก ส่วนลิ้นของเขาก็ถูกลมปราณบีบจนเละมีเืไหลออกมาไม่หยุด ลิ้นของเขาใช้งานไม่ได้อีกแล้ว!
ในเวลานี้เอง เซี่ยหรงเอ๋อร์ที่กรีดร้องลอยอยู่กลางอากาศก็ตกลงมาบนพื้นดัง “ตุ้บ” อวัยวะภายในะเืและกระอักเืออกมา
“นี่มันอะไรกัน!”
ผู้กล้าสำนักกังเหรินตะลึงกันหมด อ้าปากค้างจนแทบจะหล่นลงมาถึงพื้น ิอวี่ใช้แค่สองกระบวนท่าก็เล่นงานเซี่ยฮาวกับเซี่ยงหรงเอ๋อร์สองพี่น้องไม่มีชิ้นดี อนาถจนทนดูไม่ไหวเลย
เหลือเชื่อเกินไปแล้ว เมื่อครู่ทุกคนเห็นเซี่ยฮาวฟันดาบออกไปอย่างดุดันแหลมคมรวดเร็วขนาดนั้น แต่ิอวี่แค่เอี้ยวตัวก็มาโผล่หน้าเซี่ยฮาวและใช้ฝ่ามือตบมาก่อนที่ดาบของเขาจะไปถึงอีก ถึงขนาดทำให้เซี่ยฮาวหน้าสั่นเลย!
ต้องมีความสามารถมากแค่ไหนถึงจะทำได้ขนาดนี้!
คนที่ดูถูกิอวี่เมื่อครู่ เริ่มให้ความสำคัญกับเขาขึ้นมาแล้ว!
เซี่ยฮาวล้มนอนกองอยู่ที่พื้น กระอักเืออกมา ตอนนี้เขาแทบไม่มีแรงจะคลาน ทำได้แค่เหลือบมองมาที่ิอวี่ สายตาของเขาเมื่อครู่มันเต็มไปด้วยความคลั่ง แต่ในตอนนี้สายตาของเขามันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!
เพราะถูกตบฟันร่วงหมดปากและลิ้นก็แหลกไปแล้ว เซี่ยฮาวจึงทำได้แค่ส่งเสียงในลำคอเท่านั้น ถึงแม้จะฟังไม่รู้เื่ว่าพูดอะไร แต่น้ำเสียงของเขามันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและอ้อนวอน
เขากำลังอ้อนวอนให้ิอวี่ไว้ชีวิตเขา!
เซี่ยฮาวรู้ตัวแล้วว่าเขากำลังล่วงเกินชายที่แข็งแกร่งอย่างมาก เขารู้สึกเสียใจ ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็แบบนี้ก็คงไม่ทำั้แ่แรก!
เขาตายเพราะปากของตัวเอง ต่อให้เขาต้องตายไปจริงๆ มันก็สมควรแล้ว เซี่ยฮาวรู้สึกสิ้นหวังมาก เขาเตรียมตัวเตรียมใจที่จะตายแล้ว
ิอวี่กำลังเดินใกล้เข้ามาแต่กลับเดินข้ามหัวของเขาไป โดยแทบจะไม่ได้สนใจอะไรเขาเลย
เซี่ยฮาวตะลึงไป วินาทีนั้นเขารู้สึกว่าหน้าอกเหมือนถูกทุบ เพราะเขาพบว่าตัวเองตัวเล็กมาก เล็กจนิอวี่ไม่ได้คิดจะลงมือสังหารเขาเลย
ถูกแล้ว อยู่ต่อหน้าิอวี่เขาก็แค่มดที่ต่ำต้อยที่ิอวี่ดูแคลนมาก
“ ... เ้าคิดจะทำอะไร?”
เห็นิอวี่ค่อยๆ เดินเข้ามาทีละก้าว ชุยเฟิงก็เหงื่อไหลออกมาเต็มหน้าผาก และค่อยๆ เดินถอยหลังไปพร้อมกับคนในสำนักกังเหริน
ก่อนหน้านี้ชุยเฟิงนั้นมั่นใจมาก คิดว่าเขาสามารถสังหาริอวี่ได้ แต่ตอนนี้ก็ได้พบว่าเขาเดาทางิอวี่ไม่ออกเลย!
“ข้าจะให้เ้าสองทางเลือก อย่างแรก ขอโทษข้าต่อหน้าทุกคน อย่างที่สอง ข้าอัดเ้า จนกว่าข้าจะพอใจ” ิอวี่ยิ้มอย่างประชดประชัน
เมื่อได้ยินดังนั้นชุยเฟิงก็หน้าสั่น “อัดจนกว่าจะพอใจ” มันหมายความว่าอย่างไร พูดเหมือนจะทรมานเขาได้อย่างนั้นแหละ
พอคิดได้แบบนี้ชุยเฟิงก็อยากจะโต้กลับ แต่คำพูดของเขามันจุกอยู่ที่คอจนพูดอะไรไม่ออกเลย เพราะนาทีนี้เขาไม่รู้จะสู้กับิอวี่อย่างไร หรือพูดได้อีกอย่างว่าเขารู้สึกว่าโอกาสที่เขาจะชนะิอวี่นั้นมันน้อยมาก
แต่จะให้เขาขอโทษิอวี่ต่อหน้าศิษย์สำนักกังเหริน ศักดิ์ศรีของชุยเฟิงต้องไม่เหลือแน่ ต่อให้เขาจะมีบารมีในสำนักกังเหรินอยู่ แต่ใครจะชื่นชมเขาอีกล่ะ
หลังจากที่เขาขอโทษไปแล้ว คนอื่นก็จะพูดได้ว่า เ้าดูสิ คนนั้นไงที่ขอโทษคนอื่นต่อหน้าศิษย์ในสำนักเรา นี่น่ะหรือศิษย์พี่ใหญ่? ขยะชัดๆ
ชุยเฟิงรู้สึกปวดหัว เขาเข้าใจแล้วว่าเขาจะขายหน้าคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด!
หากเลือกที่จะสู้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีโอกาสชนะก็ได้!
ทำให้ชุยเฟิงเกิดความมั่นใจขึ้นมาอีกครั้ง เขาเริ่มพูดว่า “ข้าจะบอกเ้าอีกครั้ง เป็คนอย่าได้คืบจะเอาศอก ข้าชุยเฟิงเป็ชายชาตรี มีศักดิ์ศรี มีเส้นของตัวเอง เ้า้าให้ข้าขอโทษ ข้าก็ต้องขอโทษด้วยหรือ? ข้าจะบอกเ้าสี่คำ เป็! ไป! ไม่! ได้!”
“เ้านี่พูดมากจัง เ้าบอกมาเลยว่าเลือกอย่างที่สองก็จบแล้ว” ิอวี่บอกว่าเลือกอย่างที่สอง นั่นก็คืออัดจนกว่าจะพอใจ
“โอหัง อวดดี!”
ชุยเฟิงตะคอก “เอาล่ะนะ!”
ทันใดนั้นเอง ในมือของชุยเฟิงก็มีดาบปรากฏขึ้นมา ดาบเล่มนี้เป็ดาบที่ดีที่สุดในหมู่ศิษย์ มันเป็ศาตราวุธระดับแปดที่มีความแหลมคมอย่างมาก
ชุยเฟิงฉลาดมาก เมื่อมีตัวอย่างของศิษย์น้องให้ได้เห็นแล้ว เขาไม่มีทางใช้กำลังทางร่างกายอย่างเดียวแน่นอน แต่เขาเลือกที่จะใช้อาวุธเพื่อหยั่งเชิงิอวี่ก่อน
ชุยเฟิงเริ่มทำการวิ่งวนรอบตัวิอวี่อย่างรวดเร็ว ร่างของเขาราวกับเงาแบบนี้ิอวี่จับทางเขาไม่ได้แน่
แต่ิอวี่กลับยืนอยู่ที่เดิม สีหน้าไร้อารมณ์ เขาแทบไม่ได้คิดอยากจะตอบโต้อะไรเลย
ระหว่างนั้น ชุยเฟิงก็ฟันดาบออกไปหยั่งเชิงอยู่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็ต้องเก็บกลับมาทั้งๆ ที่ยังไม่โดนตัวของิอวี่เลย เพราะเขากลัวิอวี่จู่โจมใส่แล้วใช้กระบวนท่าเล่นงานเขาอย่างกะทันหัน
แต่ชุยเฟิงพบว่า ิอวี่เหมือนไม่ได้มีไม้ตายอะไร เขาฟันดาบเล่นงานถึงตายไปสองครั้ง แต่ิอวี่ก็ยังไม่ขยับเลย
เพราะดาบของเขาเร็วเกินไป ิอวี่จึงไม่เห็นดาบของเขา แม้แต่เวลาจะััถึงความอันตรายยังไม่มีเลย!
“ตาย!”
ชุยเฟิงไปหยุดอยู่ด้านหลังของิอวี่แล้วฟันดาบลงไปที่หลังคอ ะเิพลังเทียบเท่าราชสีห์หกพันตัวออกมา ชุยเฟิงััได้เลยว่าอีกเดี๋ยวคอของิอวี่จะต้องหลุดออกมาอย่างแน่นอน!
แต่หลังจากนั้น ิอวี่กลับหันหลังมาแล้วยกมือซ้ายขึ้น เขาได้ยินแค่เสียงที่ดังขึ้นอย่างชัดเจน ... มือซ้ายของิอวี่จับไปที่ตัวดาบของเขา!
“อะไรกัน!”
ชุยเฟิงดวงตาเบิกกว้างและอยู่ท่ามกลางความตกตะลึง! จับคมดาบด้วยมือเปล่า จะต้องมีระดับสูงแค่ไหนถึงจะทำได้กัน!
หลังจากที่ิอวี่เอามือจับดาบแล้วก็ได้ยินเสียงดาบหักเป็สองท่อน!
“อ่า!?”
ชุยเฟิงควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาส่งเสียงตกตะลึงออกมาก้องหู ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น ศิษย์สำนักกังเหรินที่อยู่ด้านหลังก็ใกันหมด
เมื่อครู่ิอวี่ทำอะไรลงไป เขายกมือซ้ายขึ้นมาจากนั้นก็จับมันอย่างนุ่มนวล ศิษย์พี่ใหญ่ที่ไร้เทียมทานที่สุดในสำนักกังเหริน ดาบที่แหลมคมที่สุดของสำนัก หักลง ... แบบนี้เลยหรือ?
หักแล้วจริงๆ หรือ!
นี่เป็ฝีมือของคนจริงหรือ?
“เอ่อ ... เอ่อ ... ”
ชุยเฟิงยังคงตะลึงอยู่ เขาอ้าปากค้าง มีคำพูดมากมายแต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เมื่อเห็นิอวี่เดินเข้ามาใกล้ขาทั้งสองข้างของเขาก็สั่น “ตุ้บ” เสียงคุกเข่าดังสนั่นตรงหน้าิอวี่!
ชุยเฟิงรู้ถึงความน่ากลัวของิอวี่ชัดเจนแล้ว เมื่อครู่เขาใช้ลมปราณทั้งหมดที่ตนมีแล้ว เดิมดาบนั้นคมขนาดที่ตัดไผ่ขาดได้ แต่เมื่อถูกิอวี่จับเขาก็มีความรู้สึกเหมือนวัวตกในหลุมโคลน ต่อให้เขาจะออกแรงมากแค่ไหนมันก็ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว
จากนั้นิอวี่ก็แค่จับ ดาบของเขาก็หักเป็สองท่อนทันที
สามารถหักดาบศาสตราวุธระดับแปดได้ ความสามารถจะน่ากลัวแค่ไหน ชุยเฟิงได้เห็นมันด้วยตาแล้ว!
คนแบบนี้ไม่ใช่คนที่เขาจะไปมีเื่ด้วยได้
มิน่าก่อนหน้านี้ิอวี่ถึงได้สามารถมองออกว่าเหยี่ยวชางโม่นั้นมีปัญหา และสามารถจ่ายเงินสี่สิบห้าล้านออกไปได้แบบสบายๆ ที่แท้ เขาก็เป็คนที่ทำอะไรเรียบง่าย แต่เป็คนที่มีความสามารถแข็งแกร่งมากจริงๆ นั่นเอง!
“ต้องขออภัย ... ข้าผิดไปแล้ว ... ข้าขอร้องท่านล่ะปล่อยข้าไปเถอะนะ ... ท่านเป็คนใจกว้างปล่อยข้าไปเถอะนะ!” น้ำเสียงของชุยเฟิงนั้นสั่นเครือ
ิอวี่มองลงไปที่ชุยเฟิงแล้วส่ายหน้า “ก่อนหน้านี้ข้าให้เ้ายืนขอโทษข้า เ้าไม่ทำ จะต้องให้จนมุมก่อนค่อยมาคุกเข่าให้ข้าเหมือนหมาเ้าถึงจะพอใจ ที่แท้เส้นของเ้ามันเป็แบบนี้นี่เอง นี่น่ะหรือศักดิ์ศรีของเ้า”
