หลี่ชิงหยุนอยากตบหน้าผากตัวเองที่ไม่ได้สังเกตุดูให้ดี
[ ดูเหมือนว่าจะสลัดเ้าเฒ่าผู้นี้ได้ยากจริงๆ ข้าจำเป็ต้องคิดแผนบางอย่างในสถานการณ์นี้ ]
"คารวะท่านผู้าุโ ข้าหลี่ชิงหยุนจากตระกูลหลี่ แล้วท่านคือ...?" หลี่ชิงหยุนพยายามทำตัวนอบน้อมอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้ผู้เฒ่าผู้นี้สงสัย
"ตระกูลหลี่? เ้าคือนายน้อยตระกูลหลี่นี่เอง ข้าคือหน่วยสืบทางราชการของราชวงศ์ เ้ามาจากไหนที่ไหนกัน?" ชายชราเริ่มถามคำถามพร้อมปลดปล่อยออร่าคุกคามเพื่อกดดันหลี่ชิงหยุนไม่ให้ต่อต้าน
ในความเป็จริงออร่าแค่นี้ไม่สามารถทำให้เขายอมจำนนได้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีทางเลือก เขายังไม่อยากปะทะกับตระกูลขุนนางเล่ยในเร็วๆนี้ ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาอ่อนแอเกินว่าจะเป็ศัตรูกับตระกูลขุนนางเล่ยทั้งหมด
"เอ่อ... ข้ามาจากป่าสนดำ ข้าไปเก็บสมุนไพรมาให้บิดาของข้า" หลี่ชิงหยุนตอบแบบเสียงสั่นๆ ราวกับว่าเขากำลังหวาดกลัวออร่าที่คุกคามจากชายชราผู้นี้
"เ้าเคยเห็นผู้หญิงที่ใส่ชุดสีดำและสวมหน้ากากบ้างหรือไม่?" ชายชรา้าสังหารผู้หญิงชุดดำคนนั้นให้เร็วที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา
"ข้าไม่เคยเห็นเลย" หลี่ชิงหยุนตอบแบบสุภาพพร้อมกับทำให้ขาสั่นเบาๆ
"อืม..." ชายชราผู้นี้ดูไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าใด จากนั้นไม่นานชายชราก็พูดต่อ "เอาล่ะ เ้าหนู ข้าขอตรวจสอบที่พักของเ้าหน่อย หากเ้าโกหกข้าเ้าคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่เป็ปัญหาใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับราชวงศ์โดยเฉพาะ หวังว่าเ้าจะให้ความร่วมมือ"
"ข้าเข้าใจ เชิญทางนี้ผู้าุโ" หลี่ชิงหยุนเชิญชวนชายชราผู้นี้ไปที่บ้านของเขา แต่ในใจของเขา เขากำลังสาปแช่งผู้เฒ่าที่ไร้ยางอายคนนี้
[ ปัญหาราชวงศ์หัวของแกเถอะ! เห็นได้ชัดว่าเ้าเป็สุนัขของตระกูลเล่ย ]
ชายชรารู้ว่าตระกูลหยานและตระกูลหลี่เป็ศัตรูกันมาอย่างช้านาน ตอนนี้มันต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกตระกูลหลี่ไม่รู้เกี่ยวกับแผนการของพวกมัน
เมื่อเกือบจะถึงหน้าตระกูลหลี่ ผู้คนจากกองทัพตระกูลเล่ยกำลังรออยู่ด้านนอกที่พักของตระกูลหลี่ เมื่อหัวหน้ากลุ่มในกองทัพเห็นชายชราเดินมากับเด็กหนุ่ม พวกมันทำความเคารพชายชราอีกครั้ง
"อืม เ้ารออยู่ด้านนอก ข้าจะเข้าไปตรวจสอบ" ชายชราโบกมือบอกให้เหล่าทหารรออยู่ด้านนอก ด้วยตัวมันที่อยู่ระดับลมปราณโลกขั้นกลาง ในเมืองนี้ไม่มีใครที่สามารถทำร้ายมันได้แน่นอน
เมื่อชายชราเข้าไปในเขตลานบ้านและพบกับหลี่หยุนเฟิง รวมถึงยามเฝ้าประตู หลังจากคุยกันอยู่พักใหญ่ ชายชราเริ่มเข้าไปค้นหาในที่พักทันที
หลี่ชิงหยุนที่ยืนอยู่นอกอาณาเขตของข้อจำกัด เขากำลังหัวเราะอย่างเ็าในใจ
ตอนนี้ชายชราได้เข้าสู่ภาพมายาเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ชายชราได้พบเจอนั้น เป็เพียงภาพมายาที่สร้างขึ้น แต่ในความเป็จริง ชายชราผู้นั้นกำลังยืนอยู่กับที่โดยไม่ได้ขยับไปไหนเลย
ผ่านไปไม่นานชายชราก็เดินออกมานอกอาณาเขต สีหน้าของมันตอนนี้ดูหงุดหงิดอย่างมาก ราวกับว่ามันไม่พบอะไรที่น่าสงสัยในตระกูลหลี่เลย เมื่อเห็นชายชราเดินออกมา หลี่ชิงหยุนเข้าไปทักทายชายชราทันที
"ท่านผู้าุโ เป็อย่างไรบ้าง?" หลี่ชิงหยุนถามด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
"ไม่มีอะไรเลยจริงๆ เ้าหนู ครอบครัวของเ้าให้ความร่วมมือดีมาก" ชายชรารู้สึกปกติเกี่ยวกับเื่นี้ ในราชวงศ์ไม่มีใครกล้าต่อต้านหน่วยสืบทางราชการอย่างแน่นอน แต่มันก็ยังไม่พบอะไรที่แปลกๆในตระกูลหลี่
[ ดูเหมือนว่ามันได้ผล ] หลี่ชิงหยุนเยาะเย้ยในใจ
"ผู้าุโ ขออภัยที่เสียมารยาท ท่านรู้สึกหายใจลำบากบ้างหรือไม่?" จู่ๆหลี่ชิงหยุนถามคำถามนี้ขึ้นมา ทำให้ชายชราขมวดคิ้ว
แม้ว่าชายชราจะรู้ว่าตระกูลหลี่เชี่ยวชาญในด้านการแพทย์ แต่มันไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มอายุ 15 สามารถมองผ่านอาการของมันได้
[ ชายหนุ่มผู้นี้มีดวงตาเฉียบแหลมจริงๆ ]
"เ้าหนู อย่าบอกนะว่าเ้ารู้สาเหตุอาการป่วยของข้า?" อาการของชายชราก็เองเป็มาหลายปี เพียงแต่มันไม่มีผลกระทบใดๆต่อชีวิตประจำวันมากนัก ดังนั้นจึงไม่สนใจมันราวกับว่ามันเป็แค่โรคภัยไข้เจ็บที่เกิดขึ้นเมื่อเข้าสู่วัยชรา แต่เมื่อเด็กหนุ่มคนนี้ทักขึ้นมา มันจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ตัวมันเองรู้อยู่แล้วว่าหัวหน้าตระกูลหลี่เป็แพทย์และเป็นักปรุงยาที่เก่งกาจ แต่มันไม่ได้คาดหวังว่าบุตรชายของหัวหน้าตระกูลหลี่ผู้นี้จะมีความเชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์ด้วย
"ถูกต้อง ข้ารู้สึกว่าลมหายใจของท่านไม่ต่อเนื่อง ในความเป็จริงอาการนี้เกิดจากท่านไม่ค่อยได้พักผ่อน และท่านอาจจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการทำกิจกรรมบนเตียงมากเกินไป..." เมื่อหลี่ชิงหยุนกำลังจะพูดจบ ใบหน้าชายชราที่อยู่ด้านหน้าก็มืดลง
"เ้าหนู เ้ากำลังหาเื่ตาย!" ชายชราปล่อยออร่าคุกคามทันที เื่นี้เป็เื่ส่วนตัวของมัน เหตุใดเ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมถึงมายุ่งในเื่นี้?
ทหารที่อยู่รอบๆรู้สึกหวาดกลัวกับออร่าที่ชายชราปล่อยออกมา
เมื่อเห็นชายชราปล่อยออร่าออกมา หลี่ชิงหยุนกำลังทำให้ขาของตัวเองสั่นด้วยความกลัว "ทะ-ท่านผู้าุโ ข้าไม่ได้คิดจะดูิ่ อาการของท่านเกิดจากพลังหยางในร่างกายของท่านลดลงมากเกินไปจนทำให้เสียสมดุล หากปล่อยไว้เช่นนี้อีกสองปี ท่านอาจจะถึงขั้นพิการ แต่...ข้าสามารถรักษาท่านได้"
เมื่อได้ฟังคำพูดของหลี่ชิงหยุน ชายชราลดออร่าคุกคามออกด้วยคิ้วที่ขมวด มันไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของหลี่ชิงหยุนคืออะไร ดังนั้นมันจึงถาม "เ้าหนู เ้ามีจุดประสงค์อะไรกันแน่?"
การที่หลี่ชิงหยุนพูดเช่นนี้มันต้องมีเหตุผลบางอย่าง
หลี่ชิงหยุนยิ้มอย่างเ็าในใจ นี่คือประโยคที่เขากำลังรออยู่ เขาจึงรีบตอบกลับทันที "ท่านผู้เฒ่า ข้าอยากไปที่เมืองหลวงเพื่อหาประสบการณ์และความรู้ และข้าวางแผนจะเปิดร้านขายยาในเมืองหลวง หากข้าสามารถรักษาท่านได้ ข้าแค่อยากให้ท่านช่วยโฆษณาและให้ภูมิหลังแก่ข้าในการเปิดร้าน หากข้าไม่มีภูมิหลัง ร้านขายยาของข้าคงจะโดนปล้นั้แ่วันแรกที่ไปถึงอย่างแน่นอน"
หลังจากหลี่ชิงหยุนพูดจบ ชายชรากำลังครุ่นคิดในคำพูดของหลี่ชิงหยุนเล็กน้อย
ตอนนี้ชายชราเข้าใจจุดประสงค์ของชายหนุ่มผู้นี้แล้ว และเมื่อเห็นแววตาที่มุ่งมั่นของหลี่ชิงหยุน มันเองก็รู้สึกว่าเื่นี้ไม่มีอะไรเสียหาย
"เอาล่ะ มาดูกันว่าเ้ามีความสามารถหรือไม่ หากเ้าโกหกข้า ข้าจะทำลายตระกูลของเ้าทิ้งทันที!" ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่
ชายชราพูดจบ เจตนาฆ่าในดวงตาของหลี่ชิงหยุนกำลังจะพุ่งพล่าน ไม่มีใครสามารถใช้ครอบครัวของเขาเพื่อคุกคามเขาได้ นี่คือเกล็ดัย้อนกลับของหลี่ชิงหยุน!
แต่เพื่อแผนการในอนาคตของเขา เขาทำได้แค่ระงับเจตนาฆ่าของเขาไว้ทันทีโดยที่ชายชราไม่รู้ตัว
"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าขอััชีพจรของท่าน" หลี่ชิงหยุนสงบสติอารมณ์ และนำทางชายชราเพื่อหาที่นั่งใกล้ๆหน้าที่พักของเขา
ชายชราให้ความร่วมมือเป็อย่างดี มันยื่นมือออกไป
หลี่ชิงหยุนจับชีพจรของชายชราและหลับตาลง พร้อมกับส่งพลังฉีเพื่อตรวจสอบอาการ
เวลาผ่านไปเกือบ 1 นาที หลี่ชิงหยุนลืมตาขึ้น ตอนนี้เขากำลังทำสีหน้าแปลกๆ
ชายชราเห็นว่าหลี่ชิงหยุนมีสีหน้าผิดปกติ มันจึงถามขึ้นมาทันที "เ้าหนูเกิดอะไรขึ้น?"
หลี่ชิงหยุนถอนหายใจ "ผู้าุโ ร่างกายของท่านขาดหยางฉีอย่างรุนแรง ตอนนี้มีเพียงสมุนไพรโสมเก้าตะวันที่มีฤทธิ์เป็หยางเท่านั้นที่สามารถช่วยท่านได้ แต่ข้าไม่มีสมุนไพรชนิดนี้เลย บางทีสิ่งนี้อาจจะหาได้จากเมืองหลวง"
เมื่อหลี่ชิงหยุนพูดจบ ชายชราเริ่มขมวดคิ้ว 'เ้าเด็กนี่กำลังหลอกข้าหรือไม่?'
"แต่ไม่ต้องกังวล ข้าสามารถลดอาการการรั่วไหลของหยางฉีให้ท่านได้ แต่ท่านต้องทำตามคำแนะนำของข้า" หลี่ชิงหยุนพูดตัดขึ้นมา
"เ้าหมายความว่าอย่างไร?" ชายชราสงสัยและไม่เข้าใจคำพูดของเขา
"ข้าจะฝังเข็มให้ท่าน เพื่อสกัดกั้นการระบายของหยางฉีออกโดยไม่จำเป็ เมื่อการฝังเข็มเสร็จสิ้น อาการของท่านควรจะกลับมาเป็ปกติ เพียงแต่ท่านต้องไม่ยุ่งเกี่ยวกับกิจกรรมบนเตียงในระยะเวลานี้ จนกว่าท่านจะได้โสมเก้าตะวันมา" หลี่ชิงหยุนอธิบายอาการต่างๆให้ชายชราฟัง ชายชราที่ได้ฟังก็พยักหน้าตอบ อาการที่หลี่ชิงหยุนพูดมาทั้งหมดนั้นคือความจริง
"เ้าควรจะลองดู หากมันได้ผล ข้าจะช่วยเ้าสร้างร้านขายยาในเมืองหลวงให้เ้าเอง" ชายชราเริ่มมั่นใจมากขึ้นเมื่อฟังคำอธิบายของหลี่ชิงหยุน มันจึงริเริ่มที่จะถอดเสื้อเพื่อทำการฝังเข็ม พร้อมกับหันหลังให้กับเขา
"ข้าจะใส่ปราณฉีของข้าเข้าสู่เส้นลมปราณของท่าน มันอาจจะเจ็บมากใน่แรก ท่านอย่าได้ต่อต้านพลังฉีที่ข้าส่งไป" หลี่ชิงหยุนหยิบชุดเข็มการแพทย์ออกมา เขากำลังจัดเรียงเข็มเข้าสู่ตำแหน่งต่างๆ
"เข้าใจแล้ว ทำมันซะ" ชายชราพยักหน้ายืนยัน ขณะนี้มันจำเป็ต้องลดการป้องกันลง
หลี่ชิงหยุนหยิบเข็มเล่มแรกออกมา พร้อมอัดพลังฉีต้นกำเนิดสีทองเข้าไปในเข็ม พร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มองไม่เห็นบนใบหน้าของเขา "ข้าจะเริ่ม..."