“คุณแม่ น้องไอด้ามาที่นี่เพื่อให้กำลังใจน้องไอรีนใช่ไหมคะ?”
“ขออนุญาตสอบถามครับ สภาพจิตใจของน้องไอรีนตอนนี้เป็ยังไงบ้างครับคุณแม่ ทางครอบครัวได้มีการพูดคุยกันถึงเื่ที่เกิดขึ้นบ้างหรือยังครับ น้องไอรีนยืนยันที่จะลดสถานะความสัมพันธ์กับคุณณัฐดนัยแน่ ๆ แล้วใช่ไหมครับ”
“สิ่งที่พี่สาวโพสต์ยืนยันว่าคือเื่จริงใช่ไหมคะน้องไอด้า?”
“คุณแม่ และน้องไอด้ามีอะไรจะฝากถึงคุณณัฐดนัยไหมคะ?”
“ความรู้สึกของคุณแม่หลังทราบข่าวเป็ยังไงบ้างคะ”
เพราะไม่สามารถขับรถเข้าไปด้านในคอนโดมิเนียมได้จึงต้องเดินเท้าเข้ามาท่ามกลางนักข่าวที่รุมล้อม เวลานี้ต้องเป็ผู้อาศัยแจ้งไว้เท่านั้นว่าจะมีคนเข้ามาหา เ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงจะเปิดทางให้ขับรถผ่านเข้าไปได้ ทว่าจันทร์แรมและครอบครัวไม่ได้รับสิทธิ์นั้น ทั้งยังไม่สามารถติดต่อเปรมาได้อีกด้วย
เสี่ยบรรจงถูกคลื่นมนุษย์จำนวนมากเบียดจนกระเด็นมาอยู่ด้านหลังสุด ยากมากที่จะพาตัวเองเข้าไปถึงตัวภรรยาและลูกสาวได้เหมือนเดิม จึงตัดสินใจหยุดแค่ตรงนั้น หันกลับไปนั่งรอบนรถที่จอดไว้ริมถนนแทน จันทร์แรมจับมือเปรมมิกา ทั้งสีหน้าและแววตามีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด ยิ้มเซียว ๆ ให้นักข่าว
ถ้าจะมีใครพูดชมว่าบทบาทการแสดงของเปรมาได้รับการถ่ายทอดมาจากมารดาเธอไม่มีทางยอมรับมันโดยเด็ดขาด เพราะความสามารถทางการแสดงของตนเองเก่งไม่เท่าผู้หญิงคนนี้ ที่โยนบทให้ก็เล่นได้ทันทีโดยไม่ต้องซ้อม
แววตาเปรมาเ็าสุดขั้ว มุมปากยกยิ้มหยัน มองมารดาผู้มีคุณธรรมล้นปรี่และนังน้องสาวตัวดีที่เดินมาหาถึงที่ตามที่คิดเอาไว้เป๊ะ ในโลกอันโหดร้ายใบนี้ใครว่าคนเป็แม่จะต้องรักลูกทุกคนเท่ากัน เธอขอค้านหัวชนฝาอย่างแน่วแน่ แล้วยังกล้าแถมเงินสดให้อีกหนึ่งก้อนโต ๆ เพื่อยืนยันว่าไม่จริง เพราะเจอมากับตัว แต่เธอแคร์ที่ไหน มันเลยจุดที่เสียใจมานานมากแล้ว
“กับสิ่งที่ลูกสาวแม่โพสต์ แม่ยังไม่ทราบรายละเอียดทั้งหมด ยังไงแม่ขอคุยกับน้องก่อนนะคะ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่สามารถให้ข้อมูลทุกคนได้ในตอนนี้ แต่แม่อยากบอกว่าไม่ว่าไอรีนจะตัดสินใจยังไงแม่ก็จะเคารพในการตัดสินใจนั้นของลูกค่ะ เพราะความสุขของไอรีนก็คือความสุขของแม่”
“แล้วคุณแม่มีอะไรจะพูดถึงฝ่ายชายไหมครับ?”
“ถ้าตอนนี้เขาดูอยู่คุณแม่อยากพูดอะไรกับคุณณัฐดนัยคะ?”
นักข่าวถามซ้ำ
จันทร์แรมส่ายหน้า พลางเม้มปากเครียด ไม่โทษนักข่าวเพราะคิดไว้แล้วว่าจะต้องโดนถามอย่างนี้ และถ้าจะพูดกันจริง ๆ เธอจะกล้าว่าอะไร ในเมื่อยังไงซะในอนาคตณัฐดนัยก็ต้องกลายมาเป็ลูกเขยของเธออยู่ดี เพียงแค่เปลี่ยนจากเปรมามาเป็เปรมมิกา แต่ต่อหน้าสาธารณะเธอไม่อาจพูดอย่างนั้นได้ แค่ทำให้ดูว่าเสียใจเพื่อจะได้ไม่มีใครว่าอะไร
“ถ้ามีโอกาสแม่อยากพูดคุยกับเขาต่อหน้ามากกว่าพูดฝากค่ะ”
“งั้นถ้าเจอแล้วคุณแม่จะพูดอะไรกับเขาครับ?” นักข่าวจี้ต่อ
ชาวโซเชียลที่กำลังดูไลฟ์สดก็คอมเมนต์นาทีต่อนาที
[การแสดงออกเหมือนจะดี แต่มันไม่ดีเลยคุณแม่]
[ฮัลโหลคุณแม่จันทร์แรมขา ผู้ชายคนนั้นเขาทำกับลูกสาวของคุณแม่ขนาดนี้แล้วนะคะ ฝากด่าได้ทำไมไม่ฝากไปก่อน คุณแม่ยังอยากคุยกับเขาอีกเหรอคะ? ฉันงงมากนะ นี่ถ้าเป็ฉันนะ ฉันจะต่อว่า ด่าฝากเอาให้จำทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้เลยเชื่อปะ ไอ้ที่มาของคำที่ว่า งงมากแม่ มีที่มาแบบนี้เองสินะ]
[มีใครคิดเหมือนกันไหมว่าคุณแม่ดูแปลก ๆ เสียใจก็ดูไม่สุด]
[ในที่สุดก็มีคนคิดเหมือนเรา]
[ที่มีข่าวลือว่าคุณแม่ทิ้งไอรีนไปั้แ่ยังเล็กฉันว่าน่าจะจริง]
[ไอรีนไม่สนิทกับคุณแม่จันทร์แรม และคุณแม่ก็ดูพยายามใช้แสงของไอรีนให้ไอด้าทุกครั้งที่มีโอกาสออกสื่อ เื่นี้เราไม่ได้คิดไปเองแน่ ๆ มีใครคิดเหมือนเราบ้าง คนในครอบครัวที่ไอรีนมักจะพูดถึงอยู่บ่อย ๆ ก็คือคุณพ่อ คุณแม่หน่อยที่เป็แม่เลี้ยง และน้องภามม์ น้องชายสุดหล่อ]
[ใช่ ๆ ไอรีนดูไม่สนิทกับแม่ แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรไม่ดีออกมา]
[คุณแม่ฉันว่านางไม่ธรรมดา ฉันสังเกตมานานแล้ว]
[ไอด้า ตอนนี้นางกำลังจะกลายเป็ดาราสาวท่านหนึ่งตามพี่สาวอย่างไอรีนแล้วนี่ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าการปรากฏตัวครั้งนี้ของนางดูแปลก ๆ อ่า แล้วแต่งหน้ามาหนามากถ้าลองมองดูดี ๆ จะไปทำงานต่อเหรอหรือว่ายังไง]
[อือ ๆ เราก็ว่าไอด้านางดูแปลก ๆ]
[ยัยไอด้าคงไม่เกี่ยวกับเื่ไอรีนหรอกมั้ง]
[ไอรีนน่ารัก ภาวนาให้หลังจากนี้ได้พบกับความรักดี ๆ สักที]
จันทร์แรมไม่ตอบเื่ที่นักข่าว้าจะรู้ จึงเป็หน้าที่ของเปรมมิกาที่รับไม้ต่อมา “ขอโทษค่ะ ให้เราสองคนแม่ลูกได้เจอพี่ไอรีนก่อนนะคะพี่ ๆ ถ้าสามารถบอกอะไรเพิ่มเติมได้ไอด้าจะบอกหลังจากที่เราออกมาแล้วนะคะ” ใช้โทนเสียงอ่อนโยน ประคองมารดาพาเดินออกจากวงล้อมของนักข่าวที่ยังรุมไม่เลิกอย่างช้า ๆ ภายใต้การนำทางของพนักงานรักษาความปลอดภัย หันหลังมาไม่เห็นบิดาแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอกังวลตอนนี้อาจจะไปรอที่รถแล้ว
ถึงจะมีสถานะเป็มารดาแต่จันทร์แรมก็ไม่สามารถเดินเข้าลิฟต์เพื่อขึ้นไปหาลูกสาวของตนเองได้ตามใจชอบ มากสุดที่เข้ามาได้คือล็อบบี้เท่านั้น เปรมมิกาพยามยามที่จะเก็บสีหน้าทางอารมณ์มากกว่าที่ผ่านมา พวกเธอแม่ลูกติดต่อเองก็ไม่ได้ ต้องให้เ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์โทร. ขึ้นไป
“ฉันกับลูกสาวขึ้นไปได้เลยใช่ไหม?” จันทร์แรมถามทันทีที่เ้าหน้าที่วางสาย น้ำเสียงไม่มีความนุ่มนวลอีกแล้ว กดข่มเพราะคิดว่าตนเหนือกว่า แต่ความเหนือกว่ากลับต้องรอฟังคำอนุญาตที่ล้วนเก้อมานับครั้งไม่ถ้วน อารมณ์ที่จะทำดีกับคนที่นี่จึงไม่มีอีกแล้ว เข้ามาหาแต่ละครั้งกว่าจะได้เจอยากเย็นแสนเข็ญ เคยทวงขอคีย์การ์ด บัตรผ่านขึ้นไปยังห้องเปรมา แต่ยายตัวดีไม่ยอมเอาให้
“ยังขึ้นไปไม่ได้ค่ะ ทางคุณอุ้ม ผู้จัดการของคุณไอรีนแจ้งเอาไว้ว่า พวกคุณต้องรออีกประมาณ 20 นาทีค่ะ ตอนนี้คุณไอรีนยังไม่สะดวกให้แขกท่านใดเข้าพบ ถ้าไม่อยากรอนานคุณอุ้มฝากบอกว่าให้พวกคุณกลับบ้านไปก่อนค่ะ หากมีเวลาว่างจะให้คุณไอรีนติดต่อกลับไปค่ะ” เ้าหน้าที่สาวยิ้มน้อย ๆ พูดจากับแขกโทนเสียงปกติ ทว่าในใจกลับรังเกียจพฤติกรรมสองคนนี้อย่างถึงที่สุด บุคคลคนภายนอกอาจจะไม่รู้นิสัยแย่ ๆ ของแม่ลูกคู่นี้ แต่คนทำงานกินเงินเดือนของที่นี่ ล้วนรู้หมด
“นี่มันจงใจแกล้งกันชัด ๆ” เปรมมิกากระทืบเท้าไปทีหนึ่ง แสดงออกมากกว่านี้ก็กลัวกล้องนักข่าวจะจับภาพได้ “ให้เรารออะไรตั้ง 20 นาที หนูไม่อยากรอนานขนาดนั้นเลยค่ะแม่” อยากเคลียร์ให้เื่นี้มันจบเร็ว ๆ เธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างสบายใจต่อไปได้แบบไร้ความกังวล
“แต่ยังไงเราก็จำเป็ต้องรอ ในเมื่อยังต่อรองไม่ได้เราก็ต้องยอมตามน้ำไปก่อน” จันทร์แรมดึงมือลูกสาวออกมานั่งรอที่โซฟารับรองแขก “โมโหยังไงลูกก็ต้องสงบสติอารมณ์ ตรงนี้ไม่ได้มีแค่เรา สองคน คุณนัยติดต่อมาบ้างหรือยัง เขามีความคิดเห็นยังไงเกี่ยวกับเื่ที่ไอรีนโพสต์ลูกรู้หรือเปล่า”
“ั้แ่เมื่อคืนจนตอนนี้เรายังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ พี่นัยเขาเงียบไปเลย หนูคิดว่าทางเขาก็คงไม่ง่ายเหมือนกัน” เมื่อพูดถึงณัฐดนัยขึ้นมาเธอก็มีความกังวลในใจ ครอบครัวเขาจะยอมให้ถอนหมั้นง่าย ๆ หรือเปล่า เธอถึงได้รีบมาเพื่อทำให้มันจบ ปากเก่งประกาศว่ายังไงก็จะถอนหมั้นก็ต้องทำตามนั้น มานึกเสียใจเอาทีหลังเธอไม่ยอมหรอก “คุณแม่ต้องช่วยไอด้านะคะ พี่นัยต้องเป็ของไอด้าเท่านั้น นังเปรมามันไม่อยากได้แล้วก็ต้องไม่ได้ไปตลอดกาล แต่สิ่งที่หนูกลัวคือครอบครัวพี่นัยจะอยากให้หมั้นต่อน่ะสิคะ”
“ไม่ต้องห่วงจ้ะลูกรัก ยังไงคุณนัยก็ต้องเป็ของลูกสาวแม่” ความมั่นใจนี้ที่จันทร์แรมมีให้เปรมมิกาเสมือนคำสัญญา อย่างไรวันนี้จะต้องหาทางให้เปรมาพูดออกมาให้ได้ว่าคนที่ทำผิดพลาดคือตัวเองอนาคตลูกรักของเธอจะต้องแต่งเข้าบ้านลูกเขย ภาพลักษณ์ที่ดีงามทางสังคมรักษาได้ควรรักษาให้ถึงที่สุด
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้