เมื่อเป็เช่นนี้ ทั้งสองคนยังสามารถเดินไปพร้อมกันได้หรือ?
นางทึ้งผมด้วยความวุ่นใจ
“อืม ร่างกายเช่นนี้ไม่ไหวจริงๆ...”
“ดังนั้น?” โจวอ้าวเสวียนหรี่ตาลง มือก็ยิ่งไวมากขึ้น
“ดังนั้นข้าควรจะเริ่มต้นเพิ่มความแข็งแรงให้กับร่างกาย แล้วลดการออกกำลังกายในห้องให้น้อยลงั้แ่ตอนนี้ คนเขาพูดกันว่าการออกกำลังกายระหว่างสามีกับภรรยาหากทำบ่อยๆ แล้วจะเสียพลังชีวิตไปมาก ดังนั้นั้แ่นี้ต่อไป สามี เพื่อร่างกายของข้า เพื่อชีวิตที่ยาวนานของพวกเรา เ้าก็ออกห่างจากเื่พวกนี้ดีหรือไม่?”
โจวอ้าวเสวียนบีบนางแรงๆ
“ไม่ได้ ั้แ่ตอนนี้ไป พวกเราจะต้องรีบทำเื่นั้นกัน อยู่ด้วยกันตลอดเวลา พอเป็เช่นนี้ถึงจะสามารถทำให้ร่างกายของเ้าอึดขึ้น ที่สำคัญกว่านั้นั้แ่ตอนนี้ไป เพื่อที่จะสามารถเดินไปในจังหวะเดียวกัน เ้าจะต้องรับการฝึกไปพร้อมกับข้า”
เฉินเนี้ยนหรานทำหน้าขม ก็รู้อยู่แล้วว่าปกติเ้าปีศาจนี่ร้ายกาจแค่ไหน
ดูสิๆ เริ่มหาเื่แล้ว
“ไม่ฝึกได้หรือไม่? ข้าไม่อยากเหนื่อยเกินไป”
“ไม่ได้ ไม่ลุกจริงๆ หรือ? ไม่ลุกขึ้นมา เช่นนั้นพวกเราไปต่อที่เตียงแล้วคุยรายละเอียดการฝึกสักหน่อยเป็อย่างไร?”
โจวอ้าวเสวียนทำหน้าเหนียมอาย มือก็เลื่อนลงไป....
“อา สามี ข้าอยากจะลุกแล้วพวกเรารีบไปที่ร้านกันดีกว่า อาาา ทำไมสาวใช้สีถึงไม่มาเรียกพวกเรากัน? ไม่ได้การ พวกเราจะต้องไปกันแล้ว ์ นี่มันกี่ชั่วยามแล้ว รีบไปเร็ว รีบไปสิ สามี เื่ของเ้าเป็อย่างไรบ้าง? วันนี้เ้าก็ไปกับพวกเราเถิด มีเ้าอยู่ในร้านหัวใจของข้าก็สงบขึ้นมาไม่น้อยเลย”
นางทำท่าทางน่าสงสารขอร้องเขา
ร่างของโจวอ้าวเสวียนแข็งทื่อ เงยหน้ามองดวงตากลมโตของนางนิ่ง
ทั้งๆ ที่เมื่อวานพูดกันไว้แล้วว่าจะแต่งเป็สตรีแค่วันเดียว
หรือว่านางลืมไปแล้ว?
“ถึงเมื่อวานพวกเราจะตกลงกันแล้วว่าจะแต่งเป็อู๋ซวงแค่วันเดียว แต่ว่า เ้าเคยคิดหรือไม่ว่า พวกเราไปกันหมดแล้ว เหลือแค่เ้าอยู่ในเรือนคนเดียว ข้า ข้าไม่เห็นเ้า มันจะไม่สบายใจมากเลยนะ แล้วที่สำคัญกว่านั้น หากเ้าไม่ไป ไม่ดึงดูดความสนใจของบุรุษมากมาย ถึงตอนนั้นสายตาของเหล่าบุรุษพวกนั้นจะต้องมามองที่ร่างอันเย้ายวนใจของข้า หากไม่ระวัง มีบุรุษหลายคนเข้ามาตอมจะทำเยี่ยงไร....”
สีหน้าของโจวอ้าวเสวียนเปลี่ยนมาทะมึนทันที
เฉินเนี้ยนหรานรีบห้ามเอาไว้ โดยการกอดแขนของเขาเหมือนสาวน้อย
“สามี พวกเราไปด้วยกันเถิด เ้าคิดสิ ตอนที่ข้าต้อนรับลูกค้าเสร็จ ก็สามารถเงยหน้าขึ้นมาสบกับตาของเ้า มันต้องเป็เื่ที่มีความสุขมากแค่ไหน ไปเถอะนะ....”
เมื่อถูกนางใช้ไม้นี้มาโจมตีจนพ่ายแพ้ โจวอ้าวเสวียนก็จิ้มขมับของนางอย่างหมดทางเลือก
“เ้ามันสตรีจอมแก่น ก็ได้ ข้าจะไปเพื่อเ้า”
เมื่อได้รับคำยินยอม เฉินเนี้ยนหรานก็ดีใจยิ้มกว้างตาหยี
ก่อนที่ทั้งสองคนจะจูงแขนกันออกมาอย่างมีความสุข
คู่ที่ติดกันเหนียวหนึบ ทำเอาหนิงเซียงที่มองอยู่ถึงกับมองบนใส่ทั้งสองคน
“ข้าว่านะ พวกเ้าสองคนมาทำให้คนโมโหใช่หรือไม่? ต้องมาทำให้คนโมโหแน่ๆ เฮ้อ มีคนอย่างพวกเ้าด้วยหรือ? จริงๆ เลย ทั้งๆ ที่รู้ว่าข้าไม่มีคู่ ก็ยังอวดความรักกันต่อหน้า ช่างน่าโมโหนัก ทั้งเสียงตอนกลางคืนอีก ขอร้องล่ะ ต่อไปพวกเ้าช่วยทำกันเบาๆ ได้หรือไม่ ฟังแล้วมันนอนไม่หลับ...”
ตอนแรกเฉินเนี้ยนหรานไม่เข้าใจ ต่อก็เข้าใจขึ้นมาแล้ว
รู้สึกว่าสตรีผู้นี้เมื่อคืนคงจะไม่ได้นอนหลับดีๆ ท่าทางหาวทั้งวันตอนนี้ก็เป็เพราะสามีภรรยาคู่นี้ทำ
เอาเถิด เมื่อคืน เหมือนเสียงของพวกนาง...คงจะดังไปหน่อยจริงๆ
แม้เฉินเนี้ยนหรานจะหน้าหนาแค่ไหน แต่เมื่อถูกเพื่อนรักพูดแทงใจเช่นนี้ ก็รู้สึกเก็บหน้าเอาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน
ก่อนจะค่อยๆ มองไปทางโจวอ้าวเสวียน บุรุษบางคนยังเดินไปด้านหน้าเหมือนไม่เป็อะไร
ดูจากท่าทางของเขาแล้ว เหมือนไม่ได้รู้สึกเลยว่าเมื่อคืนมีอะไรแปลก
ก็ได้ ความจริงแล้วหนังหนาของบุรุษคนนี้ยังหนากว่านาง
หลังจากทุกคนกินข้าวเช้ากันเสร็จแล้ว ก็ออกเดินทางไปที่ร้านด้วยกัน
เมื่อวานที่มีลูกค้ามากเกินจำนวน ในวันนี้คนน้อยลงมานิดหน่อย
แต่ก็เป็จำนวนที่เทียบกับเมื่อวานเท่านั้น ความจริงแล้วคนก็มาไม่หยุดอยู่ดี
พวกนางคอยรับลูกค้าไม่หยุด จนถึงตอนเที่ยง เฉินเนี้ยนหรานถึงได้มีเวลาได้พัก
แก้วน้ำถูกส่งมาตรงหน้านาง “เห็นเ้าพูดจนเสียงแหบแล้ว คนไม่รู้จะคิดว่าข้ารังแกจนความสวยงามของเ้าหายไป”
เขาทำหน้ารังเกียจ ทั้งยังเลือกมาก แต่เฉินเนี้ยนหรานที่ฟังเขาพูดกลับรู้สึกสบาย
“ฮี่ๆ สามี ข้าสามารถคิดว่าเ้ากำลังเป็ห่วงข้าได้หรือไม่ ใช่หรือไม่?”
พอดีกับที่มีลูกค้าเข้ามา มองสตรีสองคนพูดถึงคำว่าสามี แขกคนนั้นก็ถึงกับชะงักไปตรงนั้น
“หา พวกเ้า?”
นางมองทั้งสองคนเหมือนเห็นของแปลก เฉินเนี้ยนหรานรีบทำหน้าจริงจัง ทุบบ่าของโจวอ้าวเสวียนไปหนึ่งที
“ฮ่าๆ เื่นี้ อย่าใส่ใจเลยเ้าค่ะ พวกเรามักจะล้อเล่นกันเช่นนี้ ทำให้ฟูเหรินเห็นเื่ตลกเสียได้”
โจวอ้าวเสวียนยังอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางี้เีจะสนใจใคร
โชคดีที่ลูกค้าคนนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจ แล้วมองดูเสื้อไปเรื่อย เมื่อรู้ว่าชุดสำเร็จรูปนี่ถูกจองไปแล้ว ก็แสดงท่าทางเสียใจออกมา แต่หลังจากนั้น นางก็ยังเลือกเครื่องประดับบนหัวไปไม่น้อย โดยเฉพาะดอกไม้ปลอมบนหัวของโจวอ้าวเสวียน สตรีคนนั้นก็เลือกไปหลายแบบ
หลังจากส่งคนนั้นจากไปแล้ว เฉินเนี้ยนหรานก็ขมวดคิ้ว
“เป็อะไร? ธุรกิจเพิ่งจะเริ่ม กิจการก็คึกคักดีทำไมเ้ายังทำหน้าไม่ดีใจอยู่?” เฉินเนี้ยนหรานดื่มน้ำเข้าไป แล้วคำนวณด้วยความเ็ป สุดท้าย คำนวณอยู่นานถึงนับนิ้วออกมา เหมือนจะตัดสินใจทำเื่ใหญ่สักเื่
“ไม่ได้การ การบรรยายครั้งนี้ ข้าจะต้องผลักดันเื่ธุรกิจความงาม แค่ชุดสำเร็จรูปพวกนี้ ข้าก็ไม่ได้มีแบบมากมายขนาดนั้น ถึงแม้ในระยะสั้นๆจะหาเงินได้แล้ว แต่ก็ลำบากพอตัวจะต้องทำของที่เกี่ยวข้องกับใบหน้าสตรีถึงจะได้ ที่สำคัญที่สุดจะต้องวัดตัวพวกนางเพื่อสร้างเสื้อผ้าที่สวยงามอีก แล้วยังต้องออกความคิดว่าจะแต่งตัวอย่างไรถึงจะดี....หรือก็คือ ที่นี่จะต้องเปลี่ยนชื่อเป็ร้านออกแบบรูปลักษณ์ไปซะ”
พูดไปๆ นางก็จ้องไปทางโจวอ้าวเสวียนนิ่ง
ครั้งนี้ โจวอ้าวเสวียนก็ไม่ต้องถามถามให้ละเอียดอีก แต่ยิ้มงดงามออกมา
“อยากจะให้ข้าออกแรง ก็ได้ เอาความจริงใจของเ้าออกมา แล้วก็ หากข้าพอใจแล้ว จะพูดอะไรก็จะง่าย”
คำว่าพอใจ เขาพูดออกมาเบามากๆ แต่เสียงกลับลากออกมายาวเป็พิเศษ ที่ยิ่งน่าอายมากกว่าไปนั้น บุรุษคนนี้ยังมองตรงมาที่หน้าอกของนาง
คนอื่นเวลาทำท่าทางทั้งหมดนี้ออกมาจะดูเป็คนหื่นกาม แต่พอบุรุษคนนี้ทำ กลับดูสง่างามสูงส่ง ทำให้รู้สึกร่างทั้งร่างร้อนไปหมดจนอยากจะล้มลง....
***
“อะแฮ่ม ระวังเกินผลกระทบ” หนิงเซียงเตือนสองคนนี้ด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย
น่าโมโหเสียจริง ตอนนี้นางรู้สึกเสียใจภายหลังแล้วที่เอาตู้ซินถงไปสลับไปบุรุษคนนี้ หากรู้ว่าพวกเขาสองคนจะตัวติดกันทั้งวัน จะอย่างไรก็ต้องให้คู่นี้แยกกันให้ได้
ตอนนี้นางมองคนทั้งคู่แล้วอิจฉามากจริงๆ
“หนิงเซียง เ้าเหนื่อยแล้วใช่หรือไม่ มา ข้าจะบอกเ้า อีกไม่กี่วันพวกเราจะต้องเลือกเื่ที่สตรีโกรธออกมาให้หมด ถึงตอนนั้น เ้าไม่ต้องไปเปิดหอโคมเขียวอีก แต่เป็คนดูแลธุรกิจเื่ของสตรี”
“ผิดแล้ว ความใฝ่ฝันของข้า ก็คือเปิดหอโคมเขียวของหนิงเซียงให้เต็มไปทั่วทั้งโลก ส่วนอื่นๆ ข้าจะดูแลแทนเ้าไปก่อน”
หนิงเซียงโบกมือด้วยท่าทางภาคภูมิใจ รวบความรับผิดชอบเข้ามา เมื่อเป็เช่นนี้ เฉินเนี้ยนหรานก็สามารถปล่อยมือไปทำร้านเพื่อสตรีได้แล้ว
ความจริงแล้ว หลังจากมาที่โลกนี้ นางมีความคิดที่สวยงามอยู่ในหัวมาตลอด ก็คือค่อยๆ เปลี่ยนความคิดของสตรีในโลกนี้ทีละนิด
แน่นอน อยากจะให้เปลี่ยนทั้งหมด โดยมีแค่นางคนเดียวนั้นเป็ไปไม่ได้ แต่ใช้การกระทำ แล้วก็ตัวอย่างการแก้ไขจริง นางเชื่อว่าเื่พวกนี้จะได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็ว
เมื่อพิจารณาเรียบร้อยแล้ว เฉินเนี้ยนหราก็เริ่มวางแผนของร้านอีกครั้ง เมื่อเตรียมตัวได้พอสมควรแล้ว งานบรรยายของร้านเพื่อสตรีก็เริ่มขึ้นอย่างเป็ทางการ
ตอนนี้หลังจากนางออกไปแล้ว โจวอ้าวเสวียนก็เดินไปทางกระโจมของเสี่ยวอู่
“ทางนั้นเป็อย่างไรบ้าง?”
“เรียนคุณชาย องค์หญิงสามทางด้านนั้นได้กลับมาแล้ว ที่ทำให้แปลกใจก็คือ นางไม่พบการเปลี่ยนแปลงของตู้ซินถงเลยสักนิดขอรับ”
“บางที อาจจะพบแล้วก็รู้สึกว่ามันปกติมาก ที่สำคัญที่สุด ตอนนี้ทั้งสองคนเหมือนจะเหมือนกำลังอยู่ใน่ร้อนแรง เ้าตู้ซินถงคนนั้นก็ใช่ย่อย ถึงได้ทำให้องค์หญิงสามร้องครวญครางทั้งคืนไม่หยุด”
โจวอ้าวเสวียนถึงกับเหม่อไป
“ความหมายของเ้าก็คือ ตู้ซินถงกับองค์หญิงสามอยู่ด้วยกันแล้ว?”
“ขอรับคุณชาย”
“เป็เช่นนี้ก็ดีแต่ก่อน ถึงแม้ข้าจะได้รับความเชื่อมั่นจากองค์หญิง แต่ว่าก็ไม่เคยเสนอตัวขึ้นเตียงกับนาง สตรีคนนั้นก็ไม่ค่อยจะเชื่อใจข้าสักเท่าไร แต่ไหนแต่ไรนางก็มักเอาข้อมูลที่สำคัญที่สุดไปซ่อนเอาไว้ ครั้งนี้ตู้ซินถงอยู่กับนางแล้ว คิดว่าอีกไม่นานตอนนี้พวกเขาเริ่มโจมตีอีกครั้ง ตู้ซินถงจะเอาข้อมูลออกมาได้”
เสี่ยวอู่พยักหน้า “แน่นอนขอรับ ตอนนี้ดูแล้ว ตู้ซินถงคนนี้ไม่เลวเลย แต่ขอให้เขาสามารถต้านการโจมตีขององค์หญิงสามได้ก็พอ ได้ยินมาว่าคนของแคว้นผีข่าโจมตีเขตแดนทางใต้ของพวกเรารุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เื่นี้ทำเอาฮ่องเต้หงุดหงิดจนกินข้าวไม่ได้”
“แคว้นผีข่าครั้งนี้ใจแข็งพอที่จะปรากฏตัวออกมาจากทางนั้น แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องลงมืออย่างโหดร้ายอยู่แล้ว สิ่งที่สำคัญกว่านั้น ที่ครั้งนี้แคว้นผีข่าโจมตีชายแดนของพวกเรา เพราะมีคนคอยหนุนหลังเอาไว้ และครั้งนี้พวกเขาก็ไม่ได้มาโจมตีเพื่อปล้นสะดมเหมือนคนโง่อย่างเช่นเมื่อก่อน แต่รู้จักใช้สมองแล้ว ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าคนที่หักหลังพวกเราเป็ใคร ขอแค่ควานตัวคนคนนั้นออกมาได้ เื่นี้ก็จะสำเร็จ”
ขอแค่ควานตัวคนที่คอยวางแผนอยู่ด้านหลังออกมาได้ เขาก็จะมีหน้ามีตาและได้อยู่กับภรรยา
“จริงสิ สถานการณ์ที่เรือนเป็อย่างไรบ้างแล้ว?”
เมื่อคุยธุระเสร็จ โจวอ้าวเสวียนก็คิดว่าที่เรือนคงจะส่งจดหมายมา
“ฮูหยินเฒ่าได้ส่งหนังสือมา....”
อู่เอ๋อร์อยากจะพูดแต่กลับไม่เอ่อยอะไรออกมา ก่อนจะส่งจดหมายไปให้โจวอ้าวเสวียน
หลังจากอ่านจดหมายจบ โจวอ้าวเสวียนก็ฉีกมันทิ้ง
“เ้าพูดสิ เ้าว่า ฮูหยินเฒ่าคนนี้วันๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่จะบีบพวกนางแม่ลูกให้สิ้นหนทาง ทำไมไม่คิดแทนข้าให้มากๆ เสียหน่อย นั่นคือเมียของข้า ลูกชายและลูกสาวของข้า หากเนี้ยนหรานรู้ว่าเชวียนเชวียนถูกฮูหยินเฒ่าเอาลูกไป คงจะเสียใจมากแน่”
