Quint hip | มี Ebook
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
Quint hip l femboy
7
/
“เธอว่าเค้าดูเป็ไงบ้าง”
ผมละความสนใจจากสมาร์ตโฟนตรงหน้าก่อนจะไล่สายตามองคุณั้แ่หัวจรดเท้าด้วยแววตาที่ตระเต็มไปด้วยความรู้สึกคลั่งรัก–ผมถูกใจทุกอย่างที่เป็คุณ เครื่องหน้าที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางสีอ่อน ทรงผมที่ถูกดัดเป็ลอนเข้ากับโครงหน้ารูปไข่แล้วไหนจะมินิเดรสลูกไม้ตัวจิ๋วที่รอยเชือกเอาไว้ด้านหลังนั่นอีก
สวยครบเครื่องทุกอย่างจะขาดก็แค่ปีกเท่านั้น…เท่านั้นเลยจริง ๆ
“สวยมากครับแต่ควินท์ว่ากระโปรงสั้นไปหน่อยนะ” ตอนยืนเฉย ๆ ก็ว่าสั้นแล้วไม่อยากคิดถึงเวลานั่งเลย เฮ้อ
“งืม สั้นไปเหรอ” คุณทำหน้าอ้อนและแน่นอนว่าคนที่แพ้ทางั้แ่แรกเจอเช่นผมทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินไปหอมหัวฟอดใหญ่เอาอกเอาใจไม่ให้คุณกริ้ว
“เวลานั่งเอาผ้ามาคลุมหน่อยดีไหมครับ” ไม่อยากจะลิดรอนสิทธิ์การแต่งกายของคุณหรอกแต่ทว่าคนสมัยนี้มันเหี้ยคุกคามทั้งสายตาทั้งคำพูดไม่ยอมตระหนักรู้ห่าอะไรเลยทั้ง ๆ ที่อีกไม่กี่สิบวันข้างหน้าก็จะปี 2024 แล้วแท้ ๆ
“โอเค เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ”
“น่ารัก”
“ฮึ่ย วันนี้แฟนเค้าแต่งตัวหล่อจัง” ท่าทีที่ใช้สองมือประกบลงบนแก้มนุ่ม
ของตัวเองพร้อมกับเอียงคอน้อย ๆ ทำเอาผมอดไม่ได้ที่จะคว้าลำคอของคุณเข้ามาจูบด้วยความมันเขี้ยว
“จะไม่หล่อได้ไงครับ แฟนอุตส่าห์เลือกให้ทั้งที”
“เว่อร์มาก” คุณกล่าวเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินไปหยิบ Hobo bag สีขาวเข้ากับชุดขึ้นมาสะพายและไม่ลืมที่จะหยิบกล่องของขนาดกลางซึ่งวางอยู่ใกล้กันติดมือมาด้วย
“วันนี้เดี๋ยวควินท์เป็สารถีให้เธอเอง”
“หืม? เธอไม่ดื่มเหรอคะ”
“อาจจะแค่จิบ ๆ ครับแต่ไม่เมาแน่นอน”
“โอเค เอางั้นก็ได้ค่ะ”
หลังจากตกลงกันเสร็จสรรพเราทั้งคู่ก็ลงลิฟต์มายังชั้นใต้ดินซึ่งเป็สถานที่จอดรถสำหรับผู้พักอาศัย…ผมหยิบกุญแจขึ้นมาปลดล็อกก่อนจะเดินไปเปิดประตูข้างคนขับโดยไม่ลืมที่จะดันหลังมือชิดกับขอบประตู้าเพราะเกรงว่าคนซุ่มซ่ามอย่างคุณศีรษะจะกระแทกเอา
“ขอบคุณค่ะ”
“ยินดีครับ”
สถานที่นัดหมายสำหรับปาร์ตี้วันเกิดในค่ำคืนนี้เป็ผับวีไอพีใจกลางเมืองซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่อยู่พอสมควร
“เธอไปผิดทางหรือเปล่าคะ” คนที่นั่งเปิดมือถือดูแผนที่อยู่ข้างกายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็กังวลเมื่อพบว่าบัดนี้รถสปอร์ตได้หลุดออกจากเส้นทางหลักไปแล้วเป็ที่เรียบร้อย
“เดี๋ยวควินท์พาไปทางลัดครับ ไกลกว่าหน่อยแต่รถไม่ติดแน่นอน”
“เธอเอาอะไรมามั่นใจเนี่ย” ผมยักไหล่ไม่ยอมตอบซึ่งแน่นอนว่าคุณก็ไม่คิดจะเซ้าซี้อะไรแต่นั่นก็ดีแล้วล่ะเพราะหากคุณจี้ถามต่อผมคงอดไม่ได้ที่จะตอบไปตามตรงว่าบ้านแฟนเก่าอยู่แถวนี้จะไม่ให้ชำนาญทางก็กระไรอยู่
…ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังนะแต่บางเื่ที่มันผ่านไปแล้วไม่บอกให้รู้น่าจะดีกว่า
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเราทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงผับที่เจี๋ยนัดแนะ ผมขับรถเข้าไปจอดในซองที่ทางร้านจัดไว้ให้สำหรับลูกค้าวีไอพีและไม่ลืมที่จะแจ้งชื่อเ้าของงานเพื่อให้เด็กในร้านพาขึ้นไปยังห้องที่ถูกจองเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้
“วานเธอหยิบเสื้อหนังที่วางไว้ตรงเบาะหลังให้ควินท์หน่อยค่ะ”
“ตัวนี้เหรอ”
“ครับ”
หลังจากที่เช็กนู่นนี่เป็ครั้งสุดท้ายเราทั้งคู่ก็เดินตามพนักงานไปซึ่งในระหว่างทางผมก็อดไม่ได้ที่จะโอบเอวคอดแสดงความเป็เ้าของไม่ห่าง ยิ่งคุณเป็คนเฟรนลี่แล้วด้วยใครยิ้มให้ก็ยิ้มตอบกลับอย่างไม่ถือตัวจะมีก็แต่หมาบ้าอย่างผมนี่แหละที่หวงจนหน้าหงิกแต่กระนั้นก็ทำได้แค่กัดฟันจัดการความของรู้สึกตัวเอง
“ทำหน้าดี ๆ หน่อยค่ะ”
“ขอโทษครับควินท์กำลังตีกับตัวเองอยู่”
“หือ ยังไงนะคะ”
“หวงเธอครับแต่พยายามไม่หวงอยู่–Shit! ไอ้หมอนั่นแม่งยิ้มให้เธอไม่หยุดเลยอะ”
ฟอด
“โอ๋ อย่าหงุดหงิดไปเลยนะคะ คนอื่นได้แค่มองแต่เธอได้เค้าทั้งตัวเลยนะ” คุณโอบรอบลำคอผมด้วยมือข้างเดียวก่อนจะเขย่งปลายเท้ากดจูบลงบนแก้มสากและไม่ลืมที่จะทิ้งวาจาหวานหูเอาไว้อย่างแ่เบา
“แง เราคิดว่าควินท์จะไม่มาวันเกิดเราแล้ว” หญิงสาวหน้าหมวยเอ่ยทักทายผมเป็คนแรกก่อนจะหันไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ปั้นหยาเพื่อนสนิทั้แ่สมัยประถมของอีกฝ่าย
“ต้องมาอยู่แล้วครับงานวันเกิดเจี๋ยทั้งที”
“สาบานเลยถ้าเจี๋ยเจอควินท์ก่อนนะ ปั้นหยามันไม่ได้เกิดหรอก”
“ไอ้เจี๋ย!” ผมหลุดขำเมื่อคนสวยเดินไปล็อกคอเพื่อนสนิทก่อนจะเขย่าไปมาแน่นอนว่าคนที่ตัวเล็กกว่าอย่างเจี๋ยทำอะไรไม่ได้นอกจากพ่นคำหยาบคายด่าทอราวกับคนที่เกลียดกันั้แ่ปางก่อน…
“เธอครับ”
“ขา ว่าไง”
“โถ่ อีดอกเสียงสองก็มา”
“ฮึ่ย เจี๋ยหุบปากไปเลยนะ…เมื่อกี้ควินท์ว่าอะไรนะคะ” ประโยคแรกหันไปเอ็ดเพื่อนด้วยโทนเสียงแมวขู่ส่วนประโยคหลังคุณหันมาพูดกับผมด้วยโทนเสียงแมวอ้อนจนเพื่อน ๆ ที่ได้ยินพากันเบ้หน้าเพราะนึกหมั่นไส้
“เอากระเป๋ามาครับ ควินท์สะพายให้”
“...”
“แล้วก็นี่ เอาไว้คลุมขาเวลานั่งนะ”
“อือฮึ ขอบคุณค่ะ” คุณยื่น Hobo bag ใบโปรดให้ผมสะพายก่อนจะหยิบเสื้อหนังมาพาดที่แขนตัวเองแล้วดึงผมให้ไปนั่งบนโซฟาตัวสีขาวด้วยกัน
ในคราแรกเจี๋ยบอกว่าเป็ปาร์ตี้เล็ก ๆ เชิญแค่คนรู้จักแต่สิ่งที่ผมเห็นมันไกลจากคำว่า ‘เล็ก ๆ’ อยู่มากโข ก็นะ…ถ้าแก๊งของหยาพูดอะไรให้หารร้อยเอาไว้ก่อน
“กรี๊ด อีหยาลุกขึ้นมาค่ะนี่เพลงโปรดมึง” หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาดึงเรียวแขนขาวให้ลุกขึ้นยืนซึ่งคุณทำหน้าเหลอหลาก่อนจะส่ายหัวปฏิเสธจนผมที่ถูกเซตอย่างดีฟูฟ่องไม่เป็ทรง
“ไม่เอา–”
“ถ้ายังชักช้าอยู่กูแย่งมึงเป็พี่สาวฮโยรินแน่!”
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!” คุณผละกายออกอย่างรวดเร็วก่อนจะสาวเท้ายาว ๆ ไปยังฟลอแดนซ์จากนั้นก็เริ่มโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเพลงกับกลุ่มเพื่อนอย่างสนุกสนาน
เรือนร่างบอบบางที่ถูกปกคลุมด้วยมินิเดรสลูกไม้เคลื่อนไหวท่ามกลางแสงสีฉูดฉาดซึ่งผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่าภาพเ่าั้น่าดูอยู่ไม่น้อย…ผมชอบเวลาที่คุณเป็ตัวเอง พูดคำหยาบคายกับเพื่อนสนิททำตัวเปิ่น ๆ โดยที่ไม่ต้องมานั่งกังวลว่าผมจะไม่ชอบใจหรือเปล่า
“คุณควินท์หรือเปล่าครับ ควินท์ฮิป?” ดวงตาคมเหลือบมองผู้ชายตัวสูงชะลูดซึ่งเอ่ยทักทายกันด้วยท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ ผมพยักหน้าตอบรับและไม่ลืมที่จะลุกขึ้นตอบรับคำทักทายอย่างให้เกียรติ
“อาครับ ไม่ทราบว่าคุณ?”
“ผมฮิลล์ครับเป็เพื่อนกับเจี๋ย…ไม่สิ คือผมตามจีบเจี๋ยอยู่อะครับ แฮะ ๆ” อีกฝ่ายเกาต้นคอแก้เก้อและนั่นทำเอาผมอดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มเพราะท่าทีเหล่านี้ไม่ต่างอะไรกับตอนที่ผมจีบหยาแรก ๆ เลย
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณฮิลล์”
“เช่นกันครับ เอ่อ ไม่รู้จะฟังดูแปลก ๆ ไหมแต่ผมเป็แฟนคลับคุณครับ มีเก็บทุกอัลบั้ม ไว้วันหลังหากไปรบกวนจนเกินไปขอเชิญคุณไปนั่งเซ็นที่บ้านผมจะได้ไหมครับ…”
ผมกับฮิลล์ (ที่เพิ่งมารู้ทีหลังว่ามันเป็รุ่นน้อง) คุยกันอย่างถูกคอแต่จะเรียกว่าอย่างนั้นก็คงไม่ถูกนักเพราะส่วนใหญ่ผมเป็ฝ่ายฟังไอ้เด็กนี่พูดเสียมากกว่า
“ผมไปเอาเค้กก่อนนะพี่ เดี๋ยวมาครับ”
“อือฮึ” ผมตอบรับทั้ง ๆ ที่สายตายังไม่ยอมละความสนใจจากใครบางคนที่กำลังกระดกขวดไวน์ตามแรงยุยงของเหล่าเพื่อนสนิท…ดื้อเกินไปแล้วหยา
และดูเหมือนว่าคุณจะรู้ตัวว่ากำลังถูกจ้องมอง เรียวขาขาวจึงทอดน่องเข้าหากันด้วยท่วงท่าเชื้องช้าไม่ต่างจากแมวคุณหนูเลยสักนิด
พรึ่บ
“เมาแล้วเหรอครับ” มือหนารั้งเอวบางให้ทิ้งตัวนั่งลงบนตักตัวเองก่อนจะเอ่ยกระซิบชิดริมหูและเผลอไผลฉวยโอกาสสูดกลิ่นหอมของผิวเนื้อบริเวณซอกคอมิต่างอะไรจากชายโรคจิต
“ไม่เมาค่ะ แต่ไม่เหมือนเดิม” คุณหัวเราะคิกคักก่อนที่มือซน ๆ จะเอื้อมไปดึงเชือกด้านหลังให้หลุดลุ่ยเพื่อโชว์แผ่นหลังขาวเนียนที่ผมมักจะทิ้งร่องรอยเอาไว้ทุกครั้งยามที่ริมฝีปากลากผ่าน
เกินไปแล้วหยา
เกินไปแล้วจริง ๆ
“โอ๊ะ! โบหลุด ที่รักผูกให้เค้าหน่อยได้ไหมคะ”
“หันหลังแล้วขยับมานั่งดี ๆ ครับ…นั่นแหละ เก่งมาก” ผมพยายามควบคุมสติไม่ให้มือสั่นก่อนจะเริ่มขมวดปมจากนั้นก็จัดทรงตามที่คนบนตักเคยสอนแม้ว่าในท้ายที่สุดแล้วมันจะดูบิดเบี้ยวไปหน่อยก็เถอะ
“เรียบร้อยครับ”
“ขอบคุณนะคะ”
คุณขยับกายลุกออกจากหน้าตักจากนั้นจึงเดินไปรวมกับกลุ่มเพื่อนก่อนไฟที่เคยสว่างไสวจะดับลงพร้อมกับเสียงร้องเพลง Happy birthday ดังขึ้นเป็ท่วงทำนอง…
ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะปรบมือเป็จังหวะเพื่อให้เกียรติเ้าของงานจวบจนกระทั่งเทียนดับลงแล้วแทนที่ด้วยแสงสีและดนตรีบีทหนัก ๆ ชวนเมามาย ผมชูแก้วให้เจี๋ยก่อนจะจิบมันตามมารยาททว่าไม่ได้มีปริมาณมากจนเกินไป
“ไหวแน่นะควินท์”
“ครับ แค่นี้สบายมาก” ผมตอบกลับเพื่อนหยาที่มีสีหน้าห่วงหาอย่างเห็นได้ชัด ก็นะวันนี้แม่คุณเมาหนักเสียยิ่งกว่าเ้าของวันเกิดจนผมต้องเดินเข้าไปประคองแล้วพากลับห้องก่อนเที่ยงคืนเพราะหากปล่อยให้ดื่มมากไปกว่านี้เช้ามาไม่วายได้ร้องไห้เพราะปวดหัวเป็แน่
“โอเค ถ้ายังไงถึงแล้วบอกเราหน่อยนะ”
“ครับ สองคนก็กลับดี ๆ นะถ้าเรียกรถรบกวนถ่ายเลขทะเบียนส่งมา
ให้ควินท์หน่อยหรือส่งให้เพื่อนคนอื่นก็ได้”
“ค่ะ เดี๋ยวเราส่งให้”
“ครับ ไว้เจอกันนะ”
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่มือข้างหนึ่งประคองเอวเมียไม่ให้ล้มพับส่วน
อีกข้างก็สะพายกระเป๋าด้วยท่าทีทุลักทุเล—พวกหล่อนมองตามแผ่นหลังของผัวเพื่อนจนลับตาก่อนจะร้องฮื่อออกมาในลำคอเพราะรู้สึกอิจฉาเสียจนั์ตาร้อนวูบวาบไปหมด
ั้แ่พวกหล่อนรู้จักกับปั้นหยามานี่เป็แฟนคนแรกของมันเลยมั้งที่ทรีตพวกหล่อนประหนึ่งเ้าหญิง
และมีครั้งหนึ่งที่นัดกันปาร์ตี้แล้วอีเจี๋ยดันเมนส์มาโดยมิได้นัดหมายก็มีพ่อคุณเขานี่แหละที่วิ่งตาตั้งไปซื้อผ้าอนามัยกับถุงร้อนมาให้ด้วยใบหน้าแตกตื่นจนอีเจี๋ยที่อ่อนไหวอยู่เป็ทุนเดิมร้องห่มร้องไห้จนเพื่อนพากันกอดปลอบยกใหญ่เพราะอายคน
ก็นะ วาสนาปั้นหยามัน
:- (
/
ควินท์ : ถึงห้องแล้วนะครับ
ทันทีที่รถสปอร์ตจอดที่ชั้นใต้ดินของคอนโด ผมก็ลงจากรถเพื่อมาเปิดประตูฝั่งคนขับก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อทำการถอดรองเท้าส้นสูงมาถือเอาไว้และแทนที่ด้วยรองเท้าคู่ใหม่ซึ่งถูกซื้อเอาไว้อยู่ก่อนหน้านี้
“เค้าสวยไหม”
“สวยครับ”
“แล้วเธอรักเค้าไหม”
“รักครับ”
“งืม เค้ารักเธอเหมือนกาน” คุณโน้มตัวโอบกอดรอบลำคอผมก่อนจะกดจูบไปทั่วใบหน้าทั้งยังหัวเราะคิกคักในลำคออย่างน่ารักน่าชัง
“เดินไหวไหมครับ”
“ไหวค่ะ วิ่งยังได้เลย”
“หืม วิ้งได้ด้วย?”
“ม่าย เค้าขี้โม้” ผมส่ายหน้าให้กับความบ๊องของคุณก่อนจะกดล็อกรถแล้วเดินประกบซ้ายขวาเพื่อระวังไม่ให้คุณล้มลง…
ติ้ง!
เมื่อถึงชั้นที่้าประตูลิฟต์ก็เปิดออกกว้างซึ่งเป็อีกครั้งที่คุณเดินโซซัดโซเซออกไปก่อนโดยทิ้งให้ผมสะพายกระเป๋าและถือรองเท้าอยู่เื้ั
“คีย์การ์ดอยู่ไหนครับ”
“ในเป๋าตังค่ะ อยู่ช่อง...ช่องไหนสักที่นี่แหละเค้าลืมแล้ว”
“โอเค ควินท์หาเจอแล้ว” คีย์การ์ดสีดำแนบลงบนเครื่องสแกนเพื่อทำการปลดล็อกก่อนดวงตาคมจะเบิกกว้างเมื่ออยู่ ๆ มือเรียวก็ดึงรั้งชายเสื้อให้เข้าไปด้านในและไม่ลืมที่จะใช้ปลายเท้าดันประตูให้ปิดลงอย่างเอาแต่ใจ
“นั่งลงค่ะ” เราทั้งคู่หยุดยืนที่หน้าโซฟาซึ่งเป็คุณอีกนั่นแหละที่ดันให้ผมนั่งลงก่อนจะปีนป่ายขึ้นคร่อมพร้อมกับใช้สองมือโอบลำคอของผมเอาไว้แน่นราวกับกลัวตกนักหนา
“นั่งดี ๆ ครับ โป๊หมดแล้ว” ไม่ว่าเปล่าผมยังถือวิสาสะใช้ฝ่ามือบีบเบา ๆ บริเวณต้นขาที่โผล่พ้นเนื้อผ้าออกมาอย่างิ่เหม่
“ควินท์”
“ว่าไงครับ”
“หล่อจังเลยค่ะ” ปลายนิ้วลูบไล้ไปทั่วกรอบหน้าก่อนแม่ตัวดีจะแลบปลายลิ้นสีสดเลียลงบนกลีบปากของผมไม่ต่างจากแมวเมื่อ้าออดอ้อนผู้เป็เ้าของ
“ปากหวานขนาดนี้จะเอาอะไรครับ”
“งืม เอาเธอได้ไหมคะ?” ภาษากายใสซื่อทว่าคำพูดคำจานั้นแสนแก่แดดจนผมอดไม่ได้ที่จะหวดฝ่ามือลงบนก้นกลมอย่างแรงจนคุณผวาเผลอเอนตัวเข้าหาอย่างหมดสภาพ
“กับเธอควินท์ความอดทนต่ำจะตายไป”
“...”
“เพราะฉะนั้นอย่าทดสอบกันด้วยวิธีนี้เลยนะ–อื้อ!”
TW : NSFW, Anal fingering
(อ่านต่อในอีบุ๊ค)
Tbc
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
