พอคิดได้แบบนี้ เจิ้งหยวนจงก็มองไปที่หลินเสวียเอ๋อร์แล้วใช้น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยลมปราณพูดกับนางว่า “เสวียเอ๋อร์ อีกเดี๋ยวต่อให้จะต้องต่อสู้กันจนตกตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่ายกับสิงโตเพลิงจินเหยียน เราก็จะต้องเหลือทางรอดเอาไว้ จะให้พลังของเราหมดไม่ได้เด็ดขาด เ้าเข้าใจความหมายของข้าไหม”
หลินเสวียเอ๋อร์รู้จักกับเจิ้งหยวนจงมานานหลายปี ล้วนแต่มีความคิดความอ่านที่ตรงกัน นางพยักหน้าเห็นด้วยกับการกระทำของเจิ้งหยวนจง
เจิ้งหยวนจง หลินเสวียเอ๋อร์ และประมุขตำหนักโยวิล้วนแต่ปล่อยพลังและวิธีการของตัวเอง ลมปราณของกระบี่ทะยานขึ้น ิญญาชั่วร้ายก็พลุ่งพล่านออกไปอย่างรุนแรงจนพุ่งชนกับกรงเล็บสีทองของสิงโตเพลิงจินเหยียน!
ิอวี่ซ่อนอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ แล้วจับสังเกตดูสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่าง
ไม่นานเขาก็พบว่าถึงแม้เจิ้งหยวนจงจะไม่กล้าคัดค้าน แต่ก็ไม่ได้ออกแรงสุดกำลัง
ก่อนหน้านี้ิอวี่เคยประมือกับประมุขตำหนักโยวิมาก่อน เขารู้ดีว่าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้วมันน่ากลัวแค่ไหน สามคนที่อยู่ตรงหน้าเขาลงมือกันอย่างดุดัน แต่กลับไม่มีฝ่ายไหนที่ะเิพลังออกมาอย่างบ้าคลั่งเลย เหมือนว่าพวกเขาล้วนแต่เก็บไพ่ใบสุดท้ายกันเอาไว้
พอลองคิดทบทวนดูิอวี่ก็รู้ว่า พวกเขา้าเก็บพลังภายในเอาไว้เพราะกลัวว่ากำลังจะหมด แล้วจะถูกอีกฝ่ายชิงเอาหัวใจสิงโตเพลิงจินเหยียนไป!
“เื่นี้พวกเ้าไม่ได้เป็คนตัดสินมันหรอก อีกไม่นาน พวกเ้าก็จะต้องใช้กำลังทั้งหมดที่มี” ิอวี่พูดกับตัวเอง
ถูกต้อง ต่อให้ตอนนี้พวกเขาสามคนจะไม่ใช้พลังทั้งหมด ก็ยังพอสามารถต้านพลังของสิงโตเพลิงจินเหยียนได้ แต่หากหลบหลีกอย่างนี้อีกต่อไป ปล่อยให้สิงโตเพลิงจินเหยียนเป็ฝ่ายโจมตีเป็หลัก สถานการณ์ของพวกเขาก็จะกลายเป็ผู้ถูกกระทำและตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก!
ระหว่างที่ิอวี่กำลังนึกคิด สิงโตเพลิงจินเหยียนก็ส่งเสียงคำรามออกมาแล้วพุ่งโจมตีใส่หลินเสวียเอ๋อร์ มันใช้กรงเล็บข่วนและตะปบใส่ไม่หยุดทำให้อากาศะเิออก
เจิ้งหยวนจงคุ้มกันหลินเสวียเอ๋อร์อยู่ข้างๆ ช่วยบังให้อย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นเอง สิงโตเพลิงจินเหยียนก็ตะปบกรงเล็บจนสองคนนั้นกระเด็นไปชนผนังเขา เพราะพลังของมันเยอะมากจึงทำให้ผนังเขานั้นเป็รูขนาดใหญ่!
กำลังคิดว่าพวกเขาจะหนี สิงโตเพลิงจินเหยียนก็อ้าปากกว้าง พลังงานธาตุไฟรอบตัวพุ่งมารวมตัวกันอยู่ในปากของมัน
พลังงานธาตุไฟเ่าั้กลายเป็เส้นแสงสีทอง รวมตัวกันอยู่ในปากของสิงโตเพลิงจินเหยียน จากนั้นในปากของมันก็มีพลังงานทรงกลมปรากฏขึ้นมา!
สิงโตเพลิงจินเหยียนไล่ล่ามากว่าครึ่งวัน มันไม่อยากเล่นไล่จับอีกต่อไปแล้วจึงเริ่มแสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา!
แล้วพลังงานทรงกลมที่อยู่ในปากของมันก็มีทักษะพร์ที่ติดตัวมาอย่างะุะเิเพลิง!
สิงโตเพลิงจินเหยียนยิงะุะเิเพลิงออกมา จากนั้นะุสีทองก็พุ่งเข้าใส่เจิ้งหยวนจงกับหลินเสวียเอ๋อร์ ในะุะเิเพลิงมีพลังงานธาตุไฟอยู่ ทำให้อากาศรอบข้างถูกแผดเผาไปจนหมด!
“ตาแก่ เ้ายังไม่มาช่วยอีก!”
เจิ้งหยวนจงตะคอกเสียง ในเวลานั้นเขาหลบไม่ทันแล้ว ทำได้แค่ฟันกระบี่ตรงดิ่งลงมา ส่วนหลินเสวียเอ๋อร์เองก็ตวัดกระบี่ขึ้น้า
“กระบี่ะเิ์!”
“กระบี่ทลายนรก!”
เจิ้งหยวนจงกับหลินเสวียเอ๋อร์ฟันกระบี่ที่มีลมปราณหลอมรวมกัน ทับซ้อนกัน กลายเป็ลมปราณกระบี่ที่น่ากลัวมาก และฟันมันออกมา
“ฝ่ามือยมโลก!”
ในขณะเดียวกัน ประมุขตำหนักโยวิก็ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เขาซัดฝ่ามืออันเหี่ยวแห้งของเขาลงมาที่ตัวของสิงโตเพลิงจินเหยียนราวกับฝ่ามือปลดฟ้า ตามหลังกระบี่มาและชนเข้ากับะุะเิเพลิงทันที
พริบตาเดียว ะุะเิเพลิงก็ต้องรับกับพลังถึงสามกระบวนท่าจนะเิพลังออกมาอย่างรุนแรง ะุะเิเพลิงะเิออก เปลวเพลิงกระจายไปทั่ว จนถูกูเากลายเป็ผุยผง เศษหินบางส่วนลุกเป็ไฟสีทอง
สิงโตเพลิงจินเหยียนก็คิดไม่ถึงว่าจะถูกคนสามคนที่วิ่งไล่มากว่าครึ่งวันย้อนโจมตีกลับมา เลยยังไม่ทันได้รับมืออะไร จึงถูกเจิ้งหยวนจงและหลินเสวียเอ๋อร์ฟันถูกิั
ส่วนฝ่ามือของประมุขตำหนักโยวิก็ทำให้ผิวของมันฉีกขาด ถึงแม้จะทำให้เกิดเืนิดหน่อย แต่พลังความชั่วร้ายที่น่ากลัวทำให้แผลถูกแทงจนาเ็และทรมาน!
สิงโตเพลิงจินเหยียนร้องคำรามเสียงออกมา จากนั้นพวกเขาสามคนก็ะเิการโจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่ในเวลานี้เองพวกของเจิ้งหยวนจงนั้นได้ใช้พลังทั้งหมดแล้ว พลังการต่อสู้และการบุกที่รุนแรงใช้เล่นงานสิงโตเพลิงจินเหยียนจนพวกเขาจำใจต้องหลบและล่าถอย
ิอวี่ที่อยู่ห่างออกไปเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขาเห็นลมปราณที่รุนแรงปล่อยพลังสังหารออกไป ส่วนสิงโตเพลิงจินเหยียนก็ไม่กล้าอ่อนข้อ มันใช้กรงเล็บตะปบใส่และพ่นลูกไฟะุะเิเพลิง แสงสีทองสว่างจ้า พื้นทีู่เาโดยรอบะเิแตกเป็จุน!
ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้วสามคนต่อสู้กับอสูรระดับสิบ กลายเป็ภาพการต่อสู้ที่น่าสนใจอย่างมาก!
“เ้าเดรฉาน ตายซะเถอะ!”
เจิ้งหยวนจงกับหลินเสวียเอ๋อร์ฟันกระบี่ออกไป มันหลอมรวมกันเป็หนึ่งเดียวแล้วหมุนอยู่กลางอากาศอย่างต่อเนื่อง และพุ่งแทงไปยังสิงโตเพลิงจินเหยียน
ถึงแม้พวกเขาจะถูกสิงโตเพลิงจินเหยียนซัดกระเด็น แต่กระบี่สองเล่มของพวกเขาก็แทงเข้าตัวของมันเหมือนกัน ทำให้สิงโตเพลิงจินเหยียนส่งเสียงคำรามเ็ปที่น่ากลัวมากออกมา เปลวเพลิงลุกโชนขึ้นมาทั่วตัวและดันกระบี่สองเล่มออกมาจากาแของมัน
แต่ในขณะเดียวกัน ประมุขตำหนักโยวิก็ประชิดเข้ามาราวกับเป็ิญญา เขาประสานนิ้วมือทำเป็ดาบแทงเข้าไปในาแของเ้าสิงโตเพลิงจินเหยียน ทำให้าแของมันใหญ่ขึ้นและปล่อยลมปราณชั่วร้ายเข้าไปในนั้นทั้งหมด
สิงโตเพลิงจินเหยียนเกิดอาการเ็ปขึ้นอีกครั้ง มันพยายามสะบัดร่างกาย หางที่แข็งแกร่งส่ายไปส่ายมาตลอดเวลา และฟาดไปที่ตัวของประมุขตำหนักโยวิราวกับเป็แส้จนต้องล่าถอยออกมา
เห็นได้ชัดว่า ครั้งนี้ทั้งสองฝ่ายใช้กำลังทั้งหมดที่มีแล้ว ต่อให้ต้องาเ็แต่พวกเขาสามคนก็ทำให้สิงโตเพลิงจินเหยียนาเ็ได้เช่นกัน!
“แค่กแค่ก ... ข้าปล่อยพลังลมปราณชั่วร้ายที่รุนแรงมากเข้าไปในตัวของมันแล้ว มันคิดอยากจะสลายทิ้งในเวลาอันสั้นนั้นคงยาก ฉวยโอกาสในเวลานี้ฆ่ามันซะ!” ประมุขตำหนักโยวิถูกสิงโตเพลิงจินเหยียนใช้หางฟาด ทำให้อวัยวะภายในปั่นป่วนจนกระอักเืออกมา
แต่เจิ้งหยวนจงกับหลินเสวียเอ๋อร์เองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไร ทั้งสองคนผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าขาดรุ่ย โดนสิงโตเพลิงจินเหยียนใช้อุ้งเท้าซัดก็าเ็ไม่น้อยเช่นกัน
เจิ้งหยวนจงพูดว่า “เ้าสิงโตเพลิงจินเหยียนมันทนได้อีกไม่นานแล้ว จะต้องฆ่ามันให้ได้ก่อนที่มันจะหนีไป!”
น้ำเสียงของเจิ้งหยวนจงดูตื่นเต้นมาก หากฆ่าสิงโตเพลิงจินเหยียนได้นั่นก็หมายความว่าเขาจะได้หัวใจของมันมา!
“ฮึฮึ ... ”
ประมุขตำหนักโยวิหัวเราะแปลกๆ “ถูกต้อง แน่นอน ต้องฆ่ามันให้ได้”
ถึงแม้ทั้งสามคนจะไม่ได้พูดออกมาชัด แต่ในใจก็มีความคิดไม่ซื่อกันแล้ว แต่ละฝ่ายมีความคิดเป็ของตัวเอง ก็ไม่รู้ว่าวางแผนอะไรกันไว้
ตอนนี้พวกเขาสามารถร่วมมือกันเล่นงานศัตรูได้ ยังยืนอยู่ฝั่งเดียวกัน แต่เมื่อถึงเวลาสำคัญ พวกเขาก็จะสู้กันอย่างเอาเป็เอาตายทันที!
เจิ้งหยวนจง หลินเสวียเอ๋อร์ และประมุขตำหนักโยวิฝืนความเ็ปที่มี ทำการพุ่งเข้าไปสังหารสิงโตเพลิงจินเหยียนในทันที
เพราะสิงโตเพลิงจินเหยียนาเ็สาหัส มันเลยออกกระบวนท่าไม่ได้ดุดันบ้าคลั่งเหมือนก่อนหน้านี้ พวกเขาสามคนกัดฟันสู้ไล่บี้จนสิงโตเพลิงจินเหยียนล่าถอยอย่างต่อเนื่อง จนสุดท้ายตัวมันก็ถอยไปติดกับผนังเขา ูเาหินหักและหล่นลงมาทับร่างของมันเอาไว้ด้านใน
เจิ้งหยวนจงกับหลินเสวียเอ๋อร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่และเช็ดเืที่มุมปาก
ประมุขตำหนักโยวิที่สวมชุดสีดำก็มีรอยย่น ลมปราณปั่นป่วนไปหมด ลมปราณชั่วร้ายที่ปล่อยออกมานั้นก็ออกมาแบบไร้การควบคุม!
หลังจากที่พวกเขาสู้กับสิงโตเพลิงจินเหยียนอีกครั้งก็ล้วนแต่หมดเรี่ยวแรง แต่โชคยังดีก็คือ สิงโตเพลิงจินเหยียนเองก็าเ็สาหัส ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะเอาชนะมันได้
แต่หลังจากนั้น ...
สิงโตเพลิงจินเหยียนกลับส่งเสียงโกรธเกรี้ยวอย่างมากขึ้นมา มันะเิแสงอันรุนแรงออกมา ทำให้หินที่ทับอยู่บนตัวของมันแตกออกแล้วค่อยๆ คลานออกมา
ดวงตาสีทองที่มีแต่เดิมของมัน ในเวลานี้กลับกลายเป็สีทองประกายแดง!
ดวงตาสีแดงเืของมันกลมโต ไร้แววตา จ้องมาที่พวกเขาทั้งสาม มันทำให้พวกเขาเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา!
เพราะสิงโตเพลิงจินเหยียนก็มีสายเืที่บ้าคลั่งอยู่แล้ว เมื่อมันได้รับาเ็หลังจากโกรธมากแล้ว สายเืบ้าคลั่งก็ถูกกระตุ้นทำให้พลังภายในของมันถูกะเิออกมาอีกครั้ง!
ประมุขตำหนักโยวิปลายตากระตุก ส่วนเจิ้งหยวนจงกับหลินเสวียเอ๋อร์ก็มีสีหน้าที่ไม่ดีเลย
พวกเขาคิดว่าเ้าสิงโตเพลิงจินเหยียนนั้นเหลือลมหายใจสุดท้ายแล้ว แต่สิงโตเพลิงจินเหยียนกลับยังสามารถะเิสายเืบ้าคลั่งออกมาได้ ตอนนี้สายเืของมันถูกกระตุ้นออกมาแล้ว กำลังความสามารถน่ากลัวมากยิ่งขึ้น!
ิอวี่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่ในป่าตลอด เมื่อเขาเห็นสิงโตเพลิงจินเหยียนเข้าสู่สภาวะคลั่งและเกรี้ยวกราดมากก็ทำให้เขารู้สึกตกตะลึงอย่างมาก
สมแล้วที่เป็อสูรระดับสิบ กำลังการต่อสู้ของมันน่ากลัวมาก พลังชีวิตแข็งแกร่ง มันเหนือความคาดหมายของเขาอย่างมาก!
เดิมิอวี่คิดว่าจะรอพวกเจิ้งหยวนจงสู้กันให้ตายกันไปข้างหนึ่งก่อน แล้วเขาก็จะไปเก็บเอาผลประโยชน์ภายหลัง ชิงเอาหัวใจของสิงโตเพลิงจินเหยียนมา แต่ตอนนี้ดูไปแล้วหัวใจของสิงโตเพลิงจินเหยียนได้มายากมาก ขนาดผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าสามคนยังทำอะไรมันไม่ได้เลย!
“สิงโตเพลิงจินเหยียนแข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว คิดอยากจะได้หัวใจของมันมายากยิ่งกว่ายากจริงๆ แต่ว่าก็น่าเสียดายอยู่นะ ... ” ิอวี่บ่นพึมพำ
สิงโตเพลิงจินเหยียนเป็อสูรธาตุไฟแล้วก็มีสายเืบ้าคลั่ง หัวใจของมันจะต้องมีพลังงานหยางสูงสุดอยู่ด้วยแน่ ิอวี่อยากจะฝึกร่างแห่งหยินหยาง หากเขาได้หัวใจของสิงโตเพลิงจินเหยียนมาก็นับวันรอความสำเร็จได้เลย!
เมื่อเห็นเนื้อชิ้นใหญ่กำลังจะหายไป ิอวี่ก็รู้สึกเสียดาย
ช่างเถอะ ถอยก่อนดีกว่า หากสิงโตเพลิงจินเหยียนเกิดคลั่งมากกว่านี้ขึ้นมาข้าอาจถูกลูกหลงไปด้วย
พอคิดได้แบบนี้ิอวี่ก็เตรียมที่จะถอย แต่พอเขาลุกขึ้นก็ต้องชะงักไป เพราะ ... เขาััได้ว่ามีลมปราณกลุ่มหนึ่งที่กำลังมุ่งหน้ามาจากทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ!
ตอนที่ิอวี่ััได้ถึงลมปราณกลุ่มนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
ลมปราณพวกนี้มันน่ากลัวมาก ราวกับูเาทั้งลูกกำลังพุ่งกดทับลงมา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ลมปราณพวกนี้เขาคุ้นเคยกับมันอย่างมาก!