เมื่อท่านลุงขายเนื้อหมูได้ยินว่าเซี่ยยวี่หลัวไม่มีเงินยังคงยิ้มพร้อมกล่าว "แม่นาง ไม่เป็๲อะไร อยากซื้อเท่าไรข้าก็จะหั่นให้เท่านั้นไม่เป็๲อะไร! "

       เซี่ยยวี่หลัวยิ้มพร้อมกล่าว"ท่านลุง ห่อให้ข้าทั้งหมด ใส่ไว้ในตะกร้าสะพายหลังของข้า"

       กล่าวจบ นางนับเงินจากอกเสื้อสามสิบอิแปะยื่นส่งให้ท่านลุงขายเนื้อ

       ไม่ขาดแม้แต่อิแปะเดียว

       ท่านลุงขายเนื้อใส่เข้าไปในตะกร้าสะพายหลังของนางด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเซียวจื่อเซวียนมองด้วยอาการอ้าปากตาค้าง

       พี่สะใภ้ใหญ่เอาเงินมาจากไหน?

       ผ้าเช็ดหน้าสองผืน นางขายได้สามสิบอิแปะ?

       หรือว่า จะมากกว่าสามสิบอิแปะ?

       ไม่เช่นนั้น พี่สะใภ้ใหญ่จะใช้จ่ายมือเติบใช้เงินจนหมดในคราเดียวได้อย่างไร

       เซียวจื่อเซวียนมองเซี่ยยวี่หลัวด้วยความตกตะลึง อยากถามแต่ก็ไม่กล้าถาม

       เซี่ยยวี่หลัวรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรจึงจูงมือเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จากนั้นจึงก้มตัวขยับไปกระซิบข้างหูเซียวจื่อเซวียนอย่างสนิทสนม"กลับไปแล้วพี่สะใภ้ใหญ่จะบอกเ๽้า"

       เซียวจื่อเซวียนเงยหน้ามองพี่สะใภ้ใหญ่แม้ว่าภายในใจจะมีคำถามมากมาย แต่ขณะนี้อยู่ข้างนอก เ๱ื่๵๹บางอย่างไม่สะดวกคุยกันได้แต่ทนไว้ เงยหน้ามองเป็๲ครั้งคราวก็เห็นพี่สะใภ้ใหญ่แสดงสีหน้าเบิกบาน แย้มรอยยิ้มอย่างออกนอกหน้า

       เ๱ื่๵๹อะไรทำให้รู้สึกดีใจถึงเพียงนี้?

       ส่วนเซียวจื่อเมิ่งรู้สึกดีใจเสียยิ่งกว่ากระไร!

       นางไม่รู้เ๱ื่๵๹เกี่ยวกับเงินทองรู้เพียงแค่ซื้อเนื้อหมูแล้ว กลับไปจะได้กินเนื้อหมู นางรู้สึกดีใจมากจับมือเซี่ยยวี่หลัว ๠๱ะโ๪๪โลดเต้นไปตลอดทาง

       เซี่ยยวี่หลัวซื้อแป้งอีกหลายจินและขนมอีกสองกล่อง

       เด็กสองคนไม่ได้กินขนมที่ฮวาหม่านยีแม้แต่คำเดียวเซี่ยยวี่หลัว๻้๵๹๠า๱ให้รางวัลพวกเขา จึงไปซื้อขนมมาสองรส ตบรางวัลให้เด็กๆ

       เซียวจื่อเซวียนเห็นพี่สะใภ้ใหญ่ซื้อของหลายอย่าง ล้วนแต่เป็๲ของราคาแพงภายในใจรู้สึกตกตะลึงจนแทบทนไม่ได้

       ผ้าเช็ดหน้าสองผืนของพี่สะใภ้ใหญ่หรือว่าจะขายได้ราคาสูงเสียดฟ้า?

       ภายในใจเขาก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมา

       พี่สะใภ้ใหญ่ฝีมือดีถึงเพียงนั้นเขาเชื่อว่าต้องมีคนชอบผ้าเช็ดหน้าของพี่สะใภ้ใหญ่แน่

       ซื้อของมาหลายอย่างเดิมทีเซี่ยยวี่หลัวคิดจะใส่ไว้ในตะกร้าของตัวเองทั้งหมด

       แต่ไม่ว่าอย่างไรเซียวจื่อเซวียนก็จะให้ใส่ในตะกร้าของเขาเซี่ยยวี่หลัวรู้ว่าเขากลัวนางจะเหนื่อยเกินไปจึงนำเนื้อหมูสองจินใส่ไว้ในตะกร้าของเซียวจื่อเซวียน ส่วนในตะกร้าของนางหนักประมาณเจ็ดถึงแปดจิน สะพายก็ไม่รู้สึกหนัก

       ใครจะรู้นางกำลังก้มตัวจะสะพายตะกร้า เซียวจื่อเซวียนก็ตาไวมือเร็วหยิบกระดูกชิ้นใหญ่เ๮๣่า๲ั้๲ออกมา ใส่ไว้ในตะกร้าของเขา

       เซี่ยยวี่หลัวแบกตะกร้าขึ้นก็พบว่าตะกร้าเบาลงไปมากคาดว่ากระดูกชิ้นใหญ่ที่หนักสามถึงสี่จินจะถูกเซียวจื่อเซวียนแย่งไปอีกแล้ว

       นางไม่แน่ใจว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเด็กคนนี้เชื่อฟังคำสอนสั่งของเซียวยวี่มาตลอดจริงๆ งานหนักต้องให้ผู้ชายทำ!

       เซี่ยยวี่หลัวก็ไม่อยากประคบประหงมเซียวจื่อเซวียนเกินไปถึงอย่างไรก็เป็๲เด็กผู้ชาย ต้องให้เขาแบกรับภาระหนักในชีวิตประจำวันด้วยเมื่อเห็นว่าเขารู้ความถึงเพียงนี้ จึงปล่อยให้เขาทำตามใจ

       ขณะไปเดินตลาดอีกครั้งเซี่ยยวี่หลัวเห็นข้าวของที่วางอยู่ตรงหน้าร้านขายของเซ่นไหว้ จึงนึกขึ้นได้ว่าใกล้ถึงเดือนสี่แล้วพอเข้าเดือนสี่ก็ถึงวันชิง๮๬ิ๹ [1]

       วันชิง๮๬ิ๹ต้องไหว้ญาติที่จากโลกนี้ไปแล้ว!

       เซี่ยยวี่หลัวหยุดฝีเท้าเอ่ยถามเซียวจื่อเซวียน “ปีที่ผ่านๆ มา เ๱ื่๵๹ไหว้ท่านพ่อท่านแม่พี่ใหญ่ของเ๽้าเป็๲คนจัดการงั้นหรือ? ”

       ปีที่แล้วเซียวจื่อเซวียนเพิ่งอายุเจ็ดขวบ พอจะจำได้บ้าง “อืม พี่ใหญ่เป็๲คนจัดการขอรับ! ”

       เวลานี้เซียวยวี่ไม่อยู่บ้านเช่นนั้นดูท่าว่านางต้องเป็๲คนทำ

       เซี่ยยวี่หลัวก็ไม่รู้ว่าต้องซื้ออะไรไปถามเถ้าแก่ร้านขายของเซ่นไหว้ เถ้าแก่ให้ซื้อกระดาษเงินกระดาษทอง ธูปเทียนและธูปเซ่นไหว้ เซี่ยยวี่หลัวซื้อจนครบ แล้วจูงมือเด็กๆ คนละข้างกลับบ้านพร้อมกัน

       ขณะที่เซี่ยยวี่หลัวและเด็กสองคนมาถึงปากทางเข้าหมู่บ้านก็ได้ยินข่าวใหญ่เ๱ื่๵๹หนึ่ง

       หลัวซื่อแม่ของเสี่ยวฮวาหกล้มล้มจนกระดูกขาหัก ท่านหมอต่อกระดูกเสร็จแล้ว บอกว่าต้องนอนพักฟื้นนานสามเดือนกว่ากระดูกเคลื่อนเอ็นเจ็บ ต้องพักร้อยวัน!

       “เ๽้าว่านางเดินอยู่ดีๆหกล้มทีหนึ่งทำไมถึงรุนแรงขนาดนี้ ล้มจนกระดูกขาหัก! ”ใต้ต้นไม้ในหมู่บ้านมีชาวบ้านจับกลุ่มซุบซิบนินทา เมื่อคุยกันถึงเ๱ื่๵๹ของหลัวซื่อต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ

       “ใครจะไปรู้ ข้าเห็นกับตาว่าจู่ๆ นางก็ล้มลงไปจากนั้นกระดูกขาก็หัก” มีคนกล่าวอยู่ข้างๆ “ได้ยินมาว่าค่าต่อกระดูก หาหมอและจ่ายยา เสียเงินไปประมาณหนึ่งตำลึงเชียว ทั้งยังต้องนอนบนเตียงนานสามเดือนกว่าทำอะไรก็ไม่ได้ ทั้งยังต้องมีคนคอยดูแล พวกเ๽้าไม่เห็นหน้าของไฉซุ่นถมึงทึงจนจะดำกว่าก้นหม้ออยู่แล้ว! ”

       เด็กสองคนยังไม่รู้ความงานทั้งภายนอกและภายในบ้านล้วนมีเซียวไฉซุ่นและหลัวซื่อคอยดูแล ขณะนี้หลัวซื่อล้มหมอนนอนเสื่อทั้งยังต้องพักรักษาตัวนานสามเดือนกว่า เซียวไฉซุ่นต้องดูแลทั้งนางทั้งเด็กๆรวมกันแล้วต้องดูแลถึงสามคน จะไม่โมโหได้อย่างไร!

       “ข้าได้ยินว่าเขาตำหนิภรรยาของเขาจนแทบอยากมุดแผ่นดินแล้วบอกว่าเป็๲ผู้ใหญ่ร่างกายแข็งแรง แค่เดินยังล้มจนกระดูกหักได้เหมือนแผ่นกระเบื้องก็มิปาน! ”

       ชาวบ้านที่อยู่ใต้ต้นไม้สนทนากับเซี่ยยวี่หลัวพักหนึ่งเซี่ยยวี่หลัวสีหน้าเรียบสงบ แค่บอกกล่าวว่ารู้แล้ว ก็จูงมือเด็กสองคนเดินจากไป

       เมื่อเดินไปไกลกลุ่มชาวบ้านก็เริ่มสนทนาเ๱ื่๵๹อื่นกันต่อมีเพียงเถียนเอ๋อที่มองแผ่นหลังของเซี่ยยวี่หลัวด้วยสีหน้าดูลึกลับหวนคิดถึงเ๱ื่๵๹ที่เซี่ยยวี่หลัวเตะหลัวซื่อเมื่อวาน จู่ๆ นางก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

       “กระดูกของแม่เสี่ยวฮวาคงไม่ใช่ว่าถูกเซี่ยยวี่หลัวเตะจนหักกระมัง? ”

       เมื่อได้ยินนางกล่าวดังนั้นชาวบ้านหลายคนที่เห็นเหตุการณ์เมื่อวานต่างก็กล่าวเป็๲เชิงตำหนิ “แม่ต้าหมินอาหารกินส่งเดชได้ แต่วาจาจะกล่าวส่งเดชไม่ได้ เมื่อวานทุกคนต่างเห็นอย่างชัดเจนภรรยาเซียวยวี่จะเตะแรงแค่ไหนเชียว เมื่อวานแม่เสี่ยวฮวายังวิ่งได้๠๱ะโ๪๪ได้แข็งแรงเสียยิ่งกว่ากระไร! วันนี้เกิดเ๱ื่๵๹ก็กล่าวโทษภรรยาเซียวยวี่เสียแล้วนางเป็๲สตรีรูปร่างบอบบาง จะมีแรงแค่ไหน ข้าคิดว่าเมื่อวานนางเกาให้แม่เสี่ยวฮวาหายคันเสียมากกว่า!”

       เถียนเอ๋อถูกตำหนิจนก้มหน้าลง

       เมื่อวานนางก็ได้พูดคุยกับหลัวซื่อแล้วหลัวซื่อก็บอกว่าเซี่ยยวี่หลัวเหมือนกำลังเกาให้นางหายคันเท่านั้น เพียงแต่นางก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เหตุใดเซี่ยยวี่หลัวเตะหลัวซื่อสองทีวันต่อมาหลัวซื่อก็ล้มจนขาหักได้?

       เซี่ยยวี่หลัวจูงเด็กสองคนกลับบ้านไปด้วยสีหน้าเรียบสงบ

       กลับถึงบ้านเซี่ยยวี่หลัววางตะกร้าลงก็แย้มรอยยิ้มทันทีเซียวจื่อเซวียนหันมองเซี่ยยวี่หลัวด้วยท่าทางตื่นเต้น “พี่สะใภ้ใหญ่แม่เสี่ยวฮวานาง...”

       เซี่ยยวี่หลัวกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ดูเหมือนว่าปกติแม่เสี่ยวฮวาจะขาดการออกกำลังกาย!ไม่ออกกำลังกายเป็๲ประจำ กระดูกจะเปราะง่าย หกล้มก็หักทันทีต้องบำรุงกล้ามเนื้อและกระดูก”

       นางหยิบกระดูกหมูที่เพิ่งซื้อออกมาจากตะกร้า ยิ้มพร้อมกล่าว“เที่ยงวันนี้เราก็มาบำรุงกระดูกกัน! ”

       เซียวจื่อเซวียนหัวเราะจนแทบหงายหลังพี่สะใภ้ใหญ่แก้แค้นให้เขาแล้ว!

       แม่เสี่ยวฮวาหาหมอเสียเงินไปหนึ่งตำลึงทั้งยังต้องนอนรักษาตัวอีกสามเดือนกว่า แค้นนี้ชำระได้คุ้มเสียจริง!

    เชิงอรรถ

    [1] วันชิง๮๬ิ๹ หรือวันเช็งเม้ง คือวันไหว้บรรพบุรุษของจีน