ิอวี่หันหน้ากลับมา เขาเปิดดวงตาเทพมรณะขึ้นแล้วจ้องไปที่หลัวหลิงพร้อมพูดว่า “หากเ้าคิดว่าข้าจะเดินออกไปอีกแค่ก้าวเดียว ถ้าอย่างนั้นเ้าก็คิดผิดแล้ว”
“ข้าจะเดินไปจนสุดทางแล้วชิงเอากระบี่หวงฉวนมา หลังจากที่ข้าออกไปจากที่นี่แล้ว ไม่ใช่เ้าที่จะฆ่าข้า แต่เป็ข้าต่างหากที่จะฆ่าเ้า!”
ในเวลานี้ ิอวี่ปล่อยพลังจากดวงตาออกมาทั้งหมดไปไว้ที่ตัวของหลัวหลิง!
หลัวหลิงเดิมก็ไม่อาจแบกรับแรงกดดันอันน่ากลัวได้อยู่แล้ว และยังต้องต้านพลังแห่งความตายที่มาจากกระบี่อยู่ตลอดเวลาด้วย สายตาของิอวี่ในเวลานี้น่ากลัวมาก มันทำให้เขาอดถอยหลังไปถึงสามก้าวไม่ได้ แต่ยังฝืนพยายามยืนได้อยู่โดยไม่ล้มลง
“เก่งแต่ปาก ใจปลาซิว ไม่เอาไหนเลย”
ิอวี่พูดออกมาไม่กี่คำ แล้วก็ไม่ไปได้มองสีหน้าท่าทางที่ย่ำแย่มากของหลัวหลิงอีก เขาหันหน้ากลับแล้วเดินหน้าอย่างยากลำบากต่อไป!
หลัวหลิงสีหน้าซีดเซียว แต่เขากลับหาคำมาตอบโต้ไม่ได้เลย
เพราะการถอยหลังของเขานั่นเอง การกระทำมันกำลังบอกิอวี่ว่า ข้ากลัวแล้ว!
แต่ในใจของหลัวหลิงนั้นคิดอะไรอยู่? มันมีแต่ความไม่พอใจ เป็ความไม่พอใจที่รุนแรงมาก!
ตอนนี้ิอวี่ล้ำเส้นเขามากเกินไปแล้ว!
แต่ต่อให้หลัวหลิงจะบ้าคลั่งแค่ไหนก็ตาม ิอวี่ก็ไม่ได้สนใจใยดีอะไรหลัวหลิงแล้ว เขายังคงเดินหน้าต่อไป เขาเดินช้าลงเรื่อยๆ ั้แ่สิบอึดใจ จนถึงยี่สิบอึดใจ และสามสิบอึดใจ แต่ละก้าวของเขามันกินแรงมากแต่ก็ยังคงเดินหน้าต่อไปไม่หยุด!
ไม่มีใครคิดว่าิอวี่ช้าเลย กลับกัน พวกเขาต่างจับจ้องไปที่การเคลื่อนไหวของชายหนุ่ม เพราะพวกเขาอยากรู้ว่าิอวี่จะเดินไปได้ถึงไหน
แม้จะเป็่เวลาที่ยาวนานมาก แต่มันก็เหมือนแค่ชั่วพริบตา จนสุดท้ายิอวี่ก็เหลือแค่สามก้าวสุดท้ายเท่านั้นก็จะสามารถหลุดพ้นจากแรงกดดันมหาศาลแล้ว
แต่ในเวลานี้เอง หัวเข่าของิอวี่ที่รับแรงถ่วงมาเป็เวลานานจู่ๆ ก็เกิดอาการเ็ปขึ้นมา แรงถ่วงและแรงดูดจากสะพานหินทำให้หัวเข่าของเขาเริ่มสั่น
ถึงแม้การกระทำนั้นจะเล็กน้อยมาก แต่มันเหมือนกองหญ้าที่ถูกอูฐเหยียบจนตาย ิอวี่ล้มลงกับพื้นจนตัวติดอยู่บนสะพานหิน!
“ฮ่าฮ่า!”
หลัวหลิงที่อยู่ด้านหลังเหมือนได้รับการปลดปล่อย เขามองไปที่ิอวี่และรู้สึกสะใจมาก
“เ้ามันก็แค่นี้ ต่อให้เ้าจะเดินหน้าไปมากกว่าข้าหลายก้าวแล้วอย่างไร? สุดท้ายก็ล้มเหมือนกัน เ้าเองก็ไม่สามารถเอากระบี่หวงฉวนมาได้เช่นกัน!”
หลัวหลิงรู้สึกสะใจมาก น้ำเสียงของเขาดูอวดดีมาก “ต่อให้ข้าจะไม่ได้กระบี่หวงฉวนมา แต่หลังจากข้าได้ดูดเืของเ้าอ้วนปีศาจกินคนกับิหลงแล้วพลังของข้าก็จะเพิ่มขึ้น ท่านพ่อก็จะต้องมาที่โพรงมรณะนี่ด้วยตัวเอง เขาจะต้องชิงกระบี่หวงฉวนมาได้แน่ สุดท้ายกระบี่หวงฉวน มันก็ไม่ได้เป็ของเ้าอยู่ดี นอนรอความตายอยู่ที่นี่แหละ!”
คนด้านหลังเมื่อเห็นิอวี่ล้มลงก็รู้สึกสะใจ แต่ก็มีคนรู้สึกเสียดายเช่นกัน
“เดิมคิดว่าระหว่างทางการชิงกระบี่หวงฉวนถือเป็บทพิสูจน์ของผู้กล้า แต่ตอนนี้ดูแล้ว คิดอยากจะได้กระบี่หวงฉวน แท้ที่จริงนั้นยากยิ่งกว่ายากอีก ...”
ชายหนุ่มคนหนึ่งที่มาจากตระกูลใหญ่ส่ายหน้า เดิมเขาคิดว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน แต่ใครจะคิดว่าพอมาถึงในโพรงมรณะถึงได้รู้ว่าบททดสอบที่ว่านี่มันไม่อาจอดทนฟันฝ่าได้เลย พูดตรงอีกหน่อยก็คือความสามารถของเขานั้นยังไม่พอ
คนที่เป็ทหารคนหนึ่งถอนหายใจแล้วพูดว่า “นั่นสิ ข้าไม่ควรมาที่นี่เลย ไม่ได้กระบี่หวงฉวนมาไม่ว่า นี่ยังเกือบเอาชีวิตไม่รอดด้วย!”
“เดี๋ยว ... เดี๋ยวก่อนนะ! พวกเ้าดูนั่น ... ”
แต่ในเวลานี้เอง มีอีกคนที่ส่งเสียงร้องขึ้นมาด้วยความใ ทุกคนหันหน้าไปมองก็พบว่าเขากำลังชี้นิ้วไปด้านหน้าด้วยความตกตะลึงและมีสีหน้าที่ซีดเซียว
ทุกคนมองตามนิ้วที่ชี้ไปของเขาก็เห็นว่าิอวี่ที่ล้มลงไปแล้ว ตอนนี้กลับใช้มือข้างหนึ่งดันพื้น ร่างกายของเขาสั่นไม่หยุด ทุกครั้งที่สั่นการเคลื่อนไหวของเขาก็จะเปลี่ยนไปด้วย เหมือนว่ากำลังจะลุกขึ้นมายืน!
ถูกต้อง เขาล้มลงไปแล้ว แต่ิอวี่ยังไม่ยอมแพ้!
เส้นเืบริเวณหน้าผากของิอวี่ปูดนูน เนื่องจากแรงกดดันที่รุนแรงทำให้กระดูกเกิดเสียงดังเปาะขณะที่เขายืนขึ้น ทำให้คนได้ยินเสียงนั้นรู้สึกเสียวและขนลุก!
“เขายังเป็คนอยู่ไหม?”
ทุกคนยืนอึ้งไป หากบอกว่าก่อนหน้านี้พวกเขายอมรับในตัวของิอวี่แล้ว ถ้าอย่างนั้นในเวลานี้ พอได้เห็นิอวี่พยายามลุกขึ้นมายืนอีกครั้ง ในใจของพวกเขาก็เกิดความนับถือขึ้นมาทันที!
ส่วนเ้าอ้วนปีศาจกินคน ความดูถูกในสายตาของเขาหายไปหมดแล้ว สายตาที่มองิอวี่นั้นเปลี่ยนไป เขาคิดว่าตัวเองนั้นฆ่าคนมาตั้งมากมาย นิสัยโเี้ แต่ตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่า เขานั้นโเี้แค่กับคนอื่นเท่านั้น ...
แต่ิอวี่ เขากำลังโเี้กับตัวเองอยู่!
เมื่อคนๆ หนึ่งที่มีพร์มาั้แ่เกิดและมีความเหี้ยมในตัว การเติบโตและพัฒนาของเขามันจะน่ากลัวแค่ไหนกันเชียวนะ?
ส่วนหลัวหลิงยืนอึ้งอยู่ที่เดิมนานแล้ว ตอนนี้เขาพบว่าเขาประเมินชายหนุ่มคนนี้ต่ำเกินไปจริงๆ
เขาไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรมากนัก แต่การกระทำของเขาทำให้จิตใจของหลัวหลิงนั้นเกิดความหวาดหวั่น!
หลัวหลิงเดิมก็เป็คนนิสัยโเี้อยู่แล้ว แต่พอิอวี่ปรากฏตัวก็ทำให้ความบ้าความคลั่งที่เขามีนั้นหายไปหมด แม้แต่ตัวของหลัวหลิงเองก็ยังไม่รู้เลยว่าในใจของเขาเกิดปม!
หากไม่ฆ่าิอวี่ ปมในใจของเขาคงไม่มีวันคลาย
ิอวี่ในเวลานี้มีแค่ความศรัทธาในใจเท่านั้นที่เป็ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เขาพยายามเดินหน้าอีกครั้ง ในที่สุดก็สามารถเดินสามก้าวสุดท้ายออกไปได้ และเหยียบขึ้นไปบนลาน้าสะพานหินสำเร็จ!
ิอวี่รู้สึกว่าตัวของเขานั้นเบาหวิว แรงกดดันต่างๆ นานานั้นหายไปหมด มันเป็ความรู้สึกล่องลอย แต่เขายังไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเพราะหัวเข่าของเขาเ็ปมาก เขาอยู่ใกล้กับแท่นบูชาโครงกระดูกที่วางกระบี่หวงฉวนใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แล้ว พลังแห่งความตายของกระบี่แผ่ออกมาน่ากลัวขึ้น!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแรงกดดันแบบนี้แต่ิอวี่กลับยิ้มมุมปาก คลื่นลมรุนแรงก่อนหน้านี้เขาก็ฝ่ามันมาได้แล้ว อีกแค่นิดเดียวก็จะได้กระบี่หวงฉวนมาแล้วเขาจะยอมถอยได้อย่างไร?
ทุกคนบนสะพานหินจับจ้องมาที่ิอวี่กันหมด พลันในใจก็เกิดคำถามขึ้นมาว่า ิอวี่จะเอากระบี่หวงฉวนออกมาได้ไหม เขาจะได้รับการยอมรับจากกระบี่หรือเปล่า?
ิอวี่เดินไปที่แท่นบูชาโครงกระดูกท่ามกลางสายตาของทุกคน และกระบี่หวงฉวนที่ทำให้ผู้คนบ้าคลั่งนั้นปักอยู่บนแสงสีเขียวที่สว่างเจิดจ้าอย่างเงียบๆ
มันเป็กระบี่สีสว่างไสวที่ไม่มีฝัก ด้ามกระบี่เป็สีดำดูโบราณนิดหน่อย ้ามีสลักลวดลายอักขระโครงกระดูกที่งดงาม ตัวกระบี่เป็สีเงิน มีความยาวสามฟุต กว้างสองนิ้ว มีความแหลมคมอย่างมาก และมีแสงสีเขียวแผ่ออกมาจากตัวกระบี่!
พลังงานที่เย็นะเืแผ่ซ่านออกมาทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว!
ิอวี่มองไปที่กระบี่เล่มนั้น เขารู้สึกว่าไม่ได้เห็นแค่กระบี่หนึ่งเล่ม แต่เหมือนเห็นกะโหลกสีขาวและมีดวงตาสีดำของิญญาสองดวงกำลังจับจ้องมาที่เขา!
ราวกับเป็การเตือนอย่างหนึ่งว่า ใครก็ตามที่เหยียบมาถึงที่นี่ ผลลัพธ์มีเพียงอย่างเดียวนั่นคือความตาย!
แต่ิอวี่เปิดดวงตาเทพมรณะไว้แล้ว กระบี่หวงฉวนราวกับเทพมรณะ แล้วเขาก็เป็ดั่งเทพมรณะตัวเป็ๆ เมื่อจิติญญาที่แข็งแกร่งทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ และระหว่างที่จิติญญาปะทะกันอยู่นั้น ิอวี่ก็ค่อยๆ เดินไปที่แท่นบูชาโครงกระดูกทีละก้าว
เมื่อยืนอยู่บนแท่นที่มีสีเขียวสว่าง ร่างกายของิอวี่เองก็ถูกย้อมไปด้วยสีเขียวที่เป็ดั่งสัญลักษณ์แห่งความตาย
เมื่อััถึงพลังงานแห่งความตายของกระบี่ที่แข็งแกร่ง เขาก็ยื่นมือขวาออกมาแล้วค่อยๆ จับไปที่กระบี่หวงฉวนแล้วดึงมันขึ้นมา
วินาทีที่ิอวี่ใช้มือขวาดึงกระบี่หวงฉวนขึ้น เสียงแหลมสูงราวกับเด็กทารกกำลังร้องไห้ดังขึ้นมาจากใต้เหวลึก มันดังแสบแก้วหูของเขาอย่างมาก
มันเป็ดวงิญญาสามพันดวงที่เกิดจากพลังกระบี่แห่งความตายใต้แท่นบูชาโครงกระดูก พวกมันทั้งหมดกำลังทำการต่อต้านิอวี่!
เมื่อกระบี่หวงฉวนถูกดึงออกมา พลังกระบี่แห่งความตายสามพันเล่มก็จะกลับคืนสู่กระบี่หวงฉวนอีกครั้ง!
เมื่อเสียงร้องดังขึ้น พลังแห่งความตายก็พุ่งขึ้นมาบนหัวของิอวี่ มันเป็ความรู้สึกเหมือนจะตาย ราวกับว่ามีมือเหี่ยวๆ กำลังจับขาของเขาเอาไว้และฉุดเขาลงมาใต้แท่นบูชาโครงกระดูกอย่างบ้าคลั่ง
สิ่งที่พวกมันกำลังกระชากลงไปนั้นไม่ใช่ร่างกายของเขา แต่เป็ดวงิญญา!
ใต้เหวนั้นมันคือนรก เมื่อดวงิญญาตกลงไปสู่เบื้องล่างก็จะตกลงไปอย่างสมบูรณ์แบบ!
เมื่อได้รับแรงปะทะอย่างรุนแรง น้ำสีดำในบ่อที่อยู่ในหัวของิอวี่ก็เกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรงและเดือดไม่หยุด
เมื่อเสียน้ำไปหนึ่งหยด นั่นก็หมายความว่าพลังจิตของิอวี่นั้นจะหายไปหนึ่งส่วน ระดับน้ำในบ่อก็จะลดลงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งตอนนี้มันลดลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง
นั่นก็หมายความว่าิอวี่ใช้พลังจิติญญาของเขาเกินกว่าครึ่งในการต้านทานพลังแห่งความตายของกระบี่หวงฉวน!
หากกระบี่หวงฉวนถูกปลดปล่อยในเวลานี้ จิติญญาของิอวี่ก็อาจจะฟื้นกลับมาได้ แต่หากเป็เช่นนี้ต่อไป เมื่อน้ำในบ่อศักดิ์สิทธิ์หมดลง เขาก็จะไม่มีพลังจะไปต้านพลังแห่งความตายของกระบี่อีก
เมื่อดวงิญญาและจิติญญาดับสลาย เขาก็จะต้องตาย!
น้ำสีดำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นหนาวเย็นมาก พลังแห่งความตายของกระบี่ก็หนาวเย็นเช่นกัน เมื่อทั้งสองปะทะกันจึงทำให้ร่างกายของิอวี่ะเิออก ดวงิญญาของเขารู้สึกเ็ป น้ำสีดำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์เดือดจนกำลังจะหมด
“อ๊าก!”
ความหนาวเย็นของพลังแห่งความตายจากกระบี่พุ่งเข้าสู่ดวงิญญาของิอวี่อย่างต่อเนื่อง ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมจนส่งเสียงร้องออกมา แต่ว่ามือขวาของเขาก็ยังจับอยู่ที่กระบี่หวงฉวนโดยไม่ได้มีท่าทีที่จะปล่อยเลย
ในเมื่อเ้าเป็เทพมรณะได้ แล้วทำไมข้าจะเป็เทพมรณะของเ้าไม่ได้ล่ะ!
ดวงตาของิอวี่มีความมุ่งมั่นปรากฏขึ้น น้ำสีดำในบ่อศักดิ์สิทธิ์ในหัวของเขาก็ไม่ระเหยหายไปอีก แต่กลับกัน ระดับน้ำยังเพิ่มสูงขึ้นอีกด้วย!
พลังแห่งความตายจากกระบี่กำลังถูกจิตมุ่งมั่นอันแรงกล้าของิอวี่ค่อยๆ สลายกลายเป็จิติญญาของเขาเอง
มันคือาระหว่างเทพมรณะและเทพมรณะ!
ิอวี่ยังคงเพิ่มกำลังแขนของเขาอย่างต่อเนื่อง และใช้กำลังที่มากที่สุดดึงกระบี่หวงฉวนขึ้นมา! แท่นบูชาที่กระบี่หวงฉวนปักอยู่นั้นสั่นไม่หยุด แสงสีเขียวบนแท่นบูชาเปล่งแสงเข้มขึ้น เหวลึกสีดำที่อยู่รอบๆ ก็ส่งเสียงดังอย่างต่อเนื่อง ิญญาสามพันดวงที่เกิดจากพลังแห่งความตายของกระบี่พยายามยื้อกระบี่หวงฉวนเอาไว้อย่างเต็มที่
แต่ว่าน้ำสีดำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ในหัวของิอวี่เคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง จิตใจอันแรงกล้าที่จะดึงกระบี่ก็พุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด น้ำในบ่อกลับมาเต็มสมบูรณ์อีกครั้ง พลังจิตของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก
ในนาทีนี้ สายตาของิอวี่ฉาบไปด้วยพลังความน่ากลัวสีเขียว!
“ขึ้นมา!”
ิอวี่ออกแรงที่ข้อมือแล้วดึงกระบี่หวงฉวนออกมา เขาชี้กระบี่ขึ้นไปบนฟ้า แล้วพลังลมปราณสีเขียวอันน่ากลัวจากกระบี่พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าทันที!