“สี่หยางหยาง...” จินอิ๋นพูดพึมพำด้วยน้ำเสียงอันเปี่ยมไปด้วยความรัก เขาโถมกระหน่ำเข้ามายังส่วนลึกครั้งแล้วครั้งเล่า ในขณะเดียวกันอี้สี่ก็รู้สึกสบายถึงขีดสุด แต่กลับบอกไม่ถูกว่าเป็นเพราะเหตุใด ขณะที่ถูกเขาตอกอัดจนธารน้ำรักเอ่อล้นออกมาอย่างต่อเนื่อ...