หลังจากตระหนักได้ว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคือเย่เฟิงตามข่าวลือที่ได้ยินมาเมื่อไม่นานมานี้ ใบหน้าเหี่ยวย่นของเจวี๋ยฉิงพลันเปลี่ยนไป
ตามที่ได้ยินมา เย่เฟิงร่วมมือกับพวกของตัวเองจนสามารถต่อสู้กับประมุขตระกูลหลงอย่างหลงโม่หรานได้ ทั้งยังตัดแขนของอีกฝ่ายไปข้างหนึ่งด้วย หากเย่เฟิงไม่ได้อยู่เพียงคนเดียว นั่นหมายความว่าเธอกำลังพบหายนะอยู่มิใช่หรือ?
หญิงชรารีบหันมองทั่วทุกทิศทางหลายครั้งจนมั่นใจ จึงถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที ใจกลางปราการน้ำแข็งตอนนี้มีเพียงเย่เฟิงคนเดียว ฉะนั้นยังมีสิ่งใดที่เจวี๋ยฉิงคนนี้ต้องหวาดกลัว?
“งั้นฉันจะจัดการแกก่อนเป็อย่างแรก!” ดวงตาคู่เล็กของหญิงชราเจวี๋ยฉิงปรากฏความมุ่งร้ายอย่างปิดไม่มิด “เย่เฟิง แกคงไม่รู้สินะว่าเจวี๋ยฉิงผู้นี้มีพลังลมปราณระดับห้าสิบปี แค่แกคนเดียวจะทำอะไรฉันได้!”
ทันทีที่สิ้นเสียง ร่างแคระแกร็นก็ะโเข้าโจมตีเย่เฟิงทันที
พลังลมปราณห้าสิบปี?
เย่เฟิงหัวเราะเยาะ ตอนนี้เขามีระดับพลังลมปราณสิบห้าปีซึ่งเทียบเท่ากับพลังลมปราณสามสิบปีบวกกับวิชาเซียนที่มีให้เลือกใช้นับไม่ถ้วน ไหนจะกระบี่เจินชี่ซึ่งคมอย่างยิ่ง แล้วเขาจะถูกหญิงชราที่มีระดับพลังลมปราณห้าสิบปีจัดการได้ง่ายดายขนาดนั้นงั้นหรือ?
“พลังลมปราณระดับห้าสิบปีแล้วยังไง?” เย่เฟิงแค่นเสียงพร้อมกระทืบเท้าอย่างแรง ตามด้วยเสียงคำรามของั และวิชากรงเล็บัขั้นที่สามก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ในยุทธจักรทุกวันนี้ ผู้ที่ปลดปล่อยพลังภายในออกมานอกร่างกายได้ เช่น หลงโม่หรานหรือเย่เฟิงที่บรรลุวิชาขั้นที่สาม ย่อมเป็ยอดฝีมือในกลุ่มผู้มีพร์อย่างแน่นอน แล้วเย่เฟิงจะกลัวยอดฝีมือที่มีระดับพลังลมปราณห้าสิบปีธรรมดาๆ คนหนึ่งหรือ?
แน่นอนว่าไม่มีทาง!
ด้วยพลังภายในอันแข็งแกร่ง หญิงชราจึงใช้ฝ่ามือไร้เมตตาพุ่งจู่โจมเย่เฟิงอย่างดุดันและรวดเร็ว
น่าเสียดายที่หญิงชราไม่สามารถปลดปล่อยพลังภายในออกไปได้ ฝ่ามือนี้จึงอ่อนด้อยเกินไปสำหรับเย่เฟิง วิชากรงเล็บัขั้นที่สามซึ่งเป็กรงเล็บัสีทองออกจากมือของเย่เฟิงจึงสามารถป้องกันการจู่โจมไว้ได้ทันที พร้อมทั้งจับยึดฝ่ามือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายแน่น
“แกใช้วิชากรงเล็บัขั้นที่สามได้ยังไง!” น้ำเสียงของหญิงชราเจวี๋ยฉิงกลายเป็กรีดร้องเสียงแหลม ขณะที่พลังภายในสั่นะเืไปทั่วร่างจนระดับพลังลมปราณห้าสิบปีปะทุขึ้นมาเพื่อดิ้นรนสะบัดมือทั้งสองข้างของตนจากกรงเล็บัสีทอง
ความแตกต่างของระดับพลังลมปราณแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่มันไม่สลักสำคัญสำหรับเย่เฟิง
“พยายามไปก็เท่านั้น”
กระบวนท่าวิชากรงเล็บัของเย่เฟิงที่ฝึกจนชำนาญแล้วเปลี่ยนไปมัดร่างของหญิงชราเจวี๋ยฉิงไว้แน่น
จากนั้นจึงใช้รูปแบบเมฆา
พลังชี่ของเย่เฟิงพวยพุ่งออกจากร่าง ทำให้กรงเล็บัสีทองสว่างวาบในพริบตา ก่อนจะจับหญิงชราทุ่มลงพื้น
ตูม!
ร่างอ้วนเตี้ยของหญิงชราประทับลงบนพื้นจนเกิดหลุมลึก ดูเหมือนหญิงชราผู้นี้จะเดินตามรอยหลงโม่หรานที่ถูกเย่เฟิงทุ่มลงโคลนเสียแล้ว หากเป็การต่อสู้ที่ใช้พลังภายในนอกร่างกายได้ สถานการณ์คงแตกต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง
ผู้ฝึกวรยุทธ์ธรรมดาสามารถต่อสู้ด้วยมือเปล่าหรือใช้อาวุธได้ แต่การนำพลังภายในมาใช้ภายนอก ร่างกายย่อมไม่มีความเสี่ยง และปลอดภัยกว่ามาก
ตูม!
หญิงชราเจวี๋ยฉิงโกรธจัด พลังภายในปะทุออกมาทันทีจนหลุดพ้นจากพันธนาการของกรงเล็บั จากนั้นเธอะโออกจากหลุมพร้อมหลบหลีกกรงเล็บของัอย่างรวดเร็วก่อนจะพุ่งเข้าหาเย่เฟิง
“ความเร็วช้าไป”
เย่เฟิงใช้ย่างก้าวไร้เงาระดับสองทิ้งภาพติดตาไว้ เมื่อหญิงชราปล่อยฝ่ามือใส่ภาพติดตา ตัวเขาก็หลบไปอยู่อีกฝั่งตั้งนานแล้ว
ความสูงเป็จุดด้อยของหญิงชราเจวี๋ยฉิงเพราะแม้จะมีระดับพลังลมปราณสูงส่ง รวมถึงท่าร่างตัวเบายอดเยี่ยม แต่เธอก็ไม่สามารถไล่ตามเย่เฟิงได้ทัน เพราะความเร็วของเธอไม่ถึงครึ่งหนึ่งของชายหนุ่มเลย
“ฮึ่ม”
เมื่อเป็เช่นนี้ หญิงชราจึงแค่นเสียงในใจ หากเื่ที่เธอไล่กวดเด็กอย่างเย่เฟิงแบบนี้กระจายออกไป เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
หญิงชราเปลี่ยนทิศทางโดยพุ่งไปยังร่างของซูเฟยหยิ่งที่ถูกแช่แข็งทันที ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะใช้ร่างที่ถูกผนึกของซูเฟยหยิ่งเป็โล่ป้องกันการโจมตี ‘พลังภายในที่ใช้นอกร่างกาย’ ของเย่เฟิง และทำให้ชายหนุ่มลงมือได้ไม่เต็มที่
“แกกล้าเหรอ!”
เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะััร่างที่ถูกแช่แข็งของซูเฟยหยิ่ง ดวงตาของเย่เฟิงก็ลุกเป็ไฟทันที
การแตะต้องซูเฟยหยิ่งเหมือนการแตะต้องเกล็ดย้อนของัสำหรับเขา! หากใครกล้าแตะต้องซูเฟยหยิ่ง เย่เฟิงจะบดขยี้กระดูกมันผู้นั้นให้เป็ผุยผง!
เย่เฟิงใช้ทักษะอำพรางตาและย่างก้าวไร้เงาต่อไป ทำให้เขาเข้าถึงด้านหลังของหญิงชราได้ทันที
หญิงชราจ้องร่างของเย่เฟิงไว้ตลอด แต่สีหน้าของเธอพลันเปลี่ยนไปเมื่อพบว่าร่างของชายหนุ่มหายไปต่อหน้า
นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เด็กคนนั้นหายไปเช่นนี้ได้อย่างไร?
เ้าเด็กนั่นไม่มีทางล่องหนได้!
ขณะที่หญิงชราตกอยู่ในความสงสัย อุณหภูมิที่สูงขึ้นอย่างมหาศาลก็ประทับบนแผ่นหลังเธอทันที
วิชาเซียน— สุดยอดเปลวสุริยะ!
เย่เฟิงโคจรพลังชี่ของตัวเอง ก่อนรวบรวมไว้ที่มือทั้งสอง ทำให้มันรุนแรงเพิ่มเป็สิบเท่า จากนั้นใช้วิชาเซียนเปลวสุริยะเพื่อปล่อยลูกบอลไฟสีขาว
ตูม!
ขณะแขนของหญิงชราจะััร่างที่ถูกแช่แข็งของซูเฟยหยิ่ง ลูกบอลไฟจากวิชาสุดยอดเปลวสุริยะของเย่เฟิงก็พุ่งใส่แผ่นหลังของเธอทันที
อุณหภูมิสูงกว่าเมื่อเทียบเปลวไฟธรรมดาถึงร้อยเท่าเข้าล้อมรอบหญิงชราทันที
ศูนย์จุดหนึ่งวินาที
ศูนย์จุดสองวินาที
หญิงชราไม่แม้แต่มีโอกาสกรีดร้อง เพราะลูกบอลไฟสีขาวทำให้ร่างของเธอกลายเป็เถ้าถ่านไม่เหลือแม้แต่กระดูก
“ถือว่าฉันปรานีแล้วนะ”
เย่เฟิงถอนมือออกขณะลอบถอนหายใจ
หญิงชราเจวี๋ยฉิงเสียชีวิตภายใต้อุณหภูมิที่สูงยิ่งของวิชาเซียนสุดยอดเปลวสุริยะ อาจกล่าวได้ว่าเธอไม่ทันรับรู้ความเ็ปใดๆ ด้วยซ้ำ ในวัยเช่นนี้ การเพลิดเพลินกับชีวิตบั้นปลายที่เขาอวี้ลิวก็ดีอยู่แล้ว เหตุใดถึงต้องลงจากเขาเพื่อท่องยุทธจักร?
ยุทธจักรช่างอันตรายยิ่ง ตัวอย่างเช่นหญิงชราเจวี๋ยฉิงแสดงให้เห็นถึงความโลภของมนุษย์อย่างแท้จริง เธอไม่เพียง้าน้ำแข็งพันปี ยัง้ากำจัดเย่เฟิงเพราะคัมภีร์ของตระกูลเย่จนต้องสิ้นชีพ
หลังจากจัดการหญิงชราเจวี๋ยฉิงแล้ว เย่เฟิงก็สงบสติอารมณ์และนึกย้อนความรู้สึกกลับไปตอนใช้วิชาเซียนสุดยอดเปลวสุริยะ...
ภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นตกอยู่ในสายตาของหลงหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ด้านนอกเช่นกัน เธอเบิกตากว้างอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นหญิงชราถูกเย่เฟิงจัดการ เชายหนุ่มในตอนนี้แข็งแกร่งขึ้นมากจริงๆ ความร้ายกาจของหญิงชราเจวี๋ยฉิงเป็ที่รู้จักกันดีในยุทธจักร แต่เย่เฟิงกลับจัดการอีกฝ่ายอย่างง่ายดายราวกับฆ่าสุนัข
ผู้ฝึกวิถีเซียนย่อมเก่งกว่าผู้ฝึกวรยุทธ์มาก... แม้หลงหว่านเอ๋อร์ไม่อยากยอมรับว่าทักษะวรยุทธ์ทั่วไปไม่ได้แข็งแกร่งนัก แต่เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า เธอก็ไม่อาจไม่ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้
กระแสความอบอุ่นก่อตัวในหัวใจของเธอช้าๆ เย่เฟิงเต็มใจสอนให้เธอเป็ผู้ฝึกวิถีเซียน นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายเชื่อมั่นในตัวเธอมาก แต่ต้องรอท่านอาจารย์สาวที่ถูกแช่แข็งฟื้นขึ้นมา ไม่รู้ว่าท่านอาจารย์จะดุด่าเย่เฟิงในเื่นี้หรือไม่
ก่อนจะทันได้รู้ตัว เย่เฟิงก็เข้าไปในใจกลางปราการน้ำแข็งเป็เวลาครึ่งชั่วโมงแล้ว วิชาศรฝังดวงดาวในมือของหลงหว่านเอ๋อร์ก็พร้อมจะยิงออกไปแล้วเช่นกัน
เย่เฟิงที่อยู่ใจกลางปราการน้ำแข็งพิจารณากระบวนการของวิชาเซียนสุดยอดเปลวสุริยะที่เขาใช้ก่อนจะลืมตาขึ้นมา
“ตอนนี้วิชาศรฝังดวงดาวของหลงหว่านเอ๋อร์น่าจะเตรียมเสร็จแล้ว...”
ชายหนุ่มมองผ่านชั้นน้ำแข็งทั้งสามที่ขวางกั้นไว้ และเห็นลูกศรสีน้ำเงินซ่อนอยู่ในแนวปะการังกำลังรอคอยเวลาที่เหมาะสม
เขาตั้งใจจะพาท่านอาจารย์ออกไปทั้งที่ถูกแช่แข็งเช่นนั้น แล้วค่อยใช้วิชาเซียนสุดยอดเปลวสุริยะช่วยเธอออกมา ดวงตาของเย่เฟิงเต็มไปด้วยความคาดหวังขณะมองซูเฟยหยิ่งที่ถูกแช่แข็ง
“รอผมก่อนนะท่านอาจารย์!”