เข้าสู่สัปดาห์ใหม่อีกครั้ง หลังจากส่งบุตรสาวอันเป็ที่รักที่โรงเรียนในตำบลแล้ว อู๋อู๋ก็กลับมาที่บ้านหรูของตนเองอีกรอบ
เธอแต่งหน้าแต่งตัว สะพายกระเป๋าแบรนด์เนมมีราคาที่ได้ไหว้วานให้คนหิ้วมาจากต่างประเทศ ก่อนจะฮัมเพลงไปโรงพยาบาล
วันนี้เป็วันประกาศรายชื่อผู้ที่จะได้เข้ารับการอบรมเพื่อการศึกษาระยะสั้น
หรือจะพูดให้ชัดเจนคือ รายชื่อที่ประกาศจะต้องเป็ของเธอ
คนมีความสุขมักจะมีจิตใจเบิกบาน อู๋อู๋ทักทายเหล่าพยาบาลสาวที่ถูกส่งมาฝึกงานหลังสำเร็จการศึกษาที่โรงเรียนสุขภาพด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งหากเป็เมื่อก่อน เธอมักจะเชิดหน้าใส่บรรดาพนักงานระดับล่างอยู่เสมอ
“คุณหมออู๋ อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
เหล่าพยาบาลฝึกงานแสดงสีหน้าประจบประแจง ยิ่งทำให้อู๋อู๋พอใจมาก อีกไม่นานเธอก็จะถูกส่งเข้าไปฝึกอบรมในตัวมณฑล หากพ้น่หน้าร้อนนี้ไปเธอก็จะได้เลื่อนตำแหน่งเป็หัวหน้า เมื่อถึงตอนนั้นก็จะมีอิทธิพลต่อพยาบาลฝึกหัดเหล่านี้ว่าจะต้องไปจากที่นี่หรือจะได้อยู่ต่อ
มิเช่นนั้นแล้วเธอคงไม่ได้รับท่าทีประจบประแจงเช่นนี้
ทว่าเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องสำนักงาน อู๋อู๋ไม่รู้เลยว่าท่าทีของพยาบาลฝึกหัดได้เปลี่ยนไป
“ได้ยินมาว่าการจะเข้าฝึกอบรมในตัวมณฑล ทางโรงพยาบาลได้เลือกแล้วว่าจะให้คุณหมออู๋”
“ตายแล้ว ทำไมไม่ใช่คุณหมอหยาง”
“ฉันก็คิดว่าควรให้คุณหมอหยางเหมือนกัน”
คุณหมอหยางที่พวกพยาบาลเอ่ยถึง คือคุณหมอหยางอวี้หลานซึ่งประจำอยู่แผนกผู้ป่วยหนักเช่นเดียวกับอู๋อู๋ เธอไม่เพียงเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ แต่ยังอดทนต่อความยากลำบากและเสียงวิพากษ์วิจารณ์ หลายครั้งที่แผนกฉุกเฉินส่งคนไข้มาที่แผนกผู้ป่วยหนัก แค่โทรศัพท์หาครั้งเดียว คุณหมอหยางก็จะรีบมาผ่าตัดให้เร็วที่สุด
ไม่เพียงแค่นั้นคุณหมอหยางยังเป็คนอัธยาศัยดี พยาบาลที่ถูกส่งมาใหม่มักจะยังขาดประสบการณ์ บางครั้งก็ทำผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ เมื่อคุณหมอหยางรู้เข้าก็จะถามปัญหาด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะให้คำชี้แนะอย่างใจเย็น
เมื่อกลับมามองอู๋อู๋ หากไม่เห็นก็แล้วไป แต่ถ้าเธอพบเข้าก็จะขมึงตาจ้องอย่างไม่กลัวเกรง ต่อว่าต่อขานไม่หยุด หากไม่ได้ด่าจนคนร้องไห้ก็จะไม่ยอมหยุด
พยาบาลที่ฝึกงานอยู่ในแผนกผู้ป่วยหนักต่างชื่นชอบคุณหมอหยาง เมื่อได้ยินเื่นี้ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธในยามอยู่ลับหลังอู๋อู๋
“พวกเธอรู้ไหมว่าสามีของคุณหมออู๋ทำอาชีพอะไร” พยาบาลคนหนึ่งถามด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ทำงานอะไรหรือ” อีกสามคนที่เหลือหันไปมองหน้ากัน
“โรงแรมหลิงกวงคือธุรกิจของสามีคุณหมออู๋ เห็นว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้นำในเมืองด้วย การจะหาทุนเข้าอบรมจึงไม่น่าใช่เื่ยากไม่ใช่หรือ”
โรงแรมหลิงกวง…คือโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองผิงเชียวนะ ตั้งอยู่ในถนนย่านการค้าที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในใจกลางเมือง สิ่งอำนวยความสะดวกในโรงแรมครบครันสมบูรณ์แบบตามมาตรฐานของโรงแรมห้าดาว
แม้แต่ในเมืองก็ไม่มีโรงแรมใดที่ได้ถึงห้าดาว…
ทันใดนั้นพวกนางพยาบาลก็เริ่มรู้สึกตัว
นางพยาบาลเมื่อสักครู่พูดอีกครั้งว่า “หากในบรรดาพวกเรามีใครได้อยู่ต่อ และอยู่ในความดูแลของคุณหมออู๋ สถานการณ์ย่อมแข็งแกร่งกว่าคน[1] อย่างไรเสียพูดกันเบาๆ จะดีกว่า”
นางพยาบาลทั้งสามพยักหน้าอย่างกับลูกไก่จิกข้าว ก่อนจะมองไปที่แผนกผู้ป่วยหนักซึ่งอยู่ไม่ไกลด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเคารพและหวาดกลัว
สองสัปดาห์ก่อนหน้านี้ อู๋อู๋ออกไปจากห้องสำนักงานแบบไม่ปกปิดอารมณ์ความรู้สึกเลย ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ในโรงพยาบาลก็มีข่าวลือและเสียงซุบซิบนินทาลับหลัง ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าทุกคนต่างปฏิบัติต่ออู๋อู๋ด้วยท่าทีเคารพนับถือ อีกทั้งยังให้ความเกรงใจ
“คุณหมออู๋ อรุณสวัสดิ์ค่ะ วันนี้อากาศดีจังนะคะ”
“ชุดนี้สวยมากเลยค่ะ เพราะคุณหมออู๋หุ่นดีถึงได้ใส่ออกมาสวยแบบนี้”
“กระเป๋าใบนี้สวยจังค่ะ ดูแพงมากเลยนะคะ…”
ทั้งตัวของเธอ ั้แ่เสื้อผ้าไปจนถึงกระเป๋า ทำให้เมื่อมาถึงตอนเช้า อู๋อู๋ได้รับคำชมั้แ่หัวจดเท้า
เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าเหตุใดจึงเกิดบรรยากาศเช่นนี้ แต่เมื่อคิดว่าอีกไม่นานเธอจะได้ขึ้นเป็หัวหน้า ก็รู้สึกว่ามันเป็สิ่งที่ต้องเกิดอยู่แล้ว เธอจึงยอมรับคำชมจากคนรอบข้างด้วยรอยยิ้ม ดีใจจนตัวลอย
จนกระทั่งเกือบเที่ยง การประชุมของผู้บริหารระดับสูงของโรงพยาบาลสิ้นสุดลง หัวหน้าแผนกถือแฟ้มเอกสารกลับมาที่ห้องสำนักงาน และเรียกหมอทั้งหมดที่อยู่ในแผนกผู้ป่วยหนักให้มารวมตัวกัน
“อะแฮ่ม อะแฮ่ม”
หัวหน้าดันแว่นตาหนาเตอะเหมือนก้นขวดสุราขึ้น ก่อนจะกวาดสายตามองคุณหมอทุกคนในแผนก หยุดที่อู๋อู๋ครู่หนึ่งก่อนจะแสดงท่าทีหม่นหมอง
“ทุกๆ คน ที่จะประกาศต่อไปนี้เป็ข่าวสำคัญ”
มาแล้ว อู๋อู๋ยืนหลังตรง ขณะที่คุณหมอทุกคนก็เงยหน้ามองหัวหน้าเช่นกัน
“การอบรมด้านการช่วยเหลือในตัวมณฑล ปีนี้มีโควตามาที่โรงพยาบาลของเรา และผู้บริหารของโรงพยาบาลก็ได้ตัดสินใจแล้ว”
คุณหมอส่วนใหญ่ไม่ได้รู้สึกสนใจเื่นี้เท่าไร ใครๆ ต่างก็รู้ว่าโควตานี้ถูกกำหนดมาั้แ่เนิ่นๆ แล้ว จึงไม่ใช่เื่ของพวกเขา มีเพียงอู๋อู๋ที่แววตาลุกโชนเต็มไปด้วยความปรารถนา เธอมองตาของหัวหน้าด้วยท่าทีกระตือรือร้นราวกับว่า เขาหล่อเหลาเหมือนกับพานอันและเว่ยเจี้ย[2]
“เปิดให้โหวตรายชื่อ”
ประโยคนั้นถูกเอ่ยออกมา ในแผนกเงียบลงทันที ผ่านไปครู่หนึ่งแววตาของคุณหมอหลายคนก็เริ่มเปล่งประกาย มีเพียงอู๋อู๋ที่แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่อยากเชื่อ
“อะไรนะ” เธอเดินออกมาจากตำแหน่งที่ยืนอยู่
หัวหน้าแผนกเปิดแฟ้มก่อนจะส่งเอกสารเงื่อนไขการคัดเลือกให้กับมือคุณหมอทุกท่าน จากนั้นกวาดสายตามองไปทางอู๋อู๋ด้วยท่าทีเรียบเฉย
“ฉันรู้ว่าก่อนหน้านี้ในแผนกของเรามีข่าวลือว่าหมอบางคนเป็ตัวเต็ง ด้วยเหตุนี้ระหว่างการประชุม ทางคณบดีจึงได้ชี้แจงว่า โรงพยาบาลคือสถานที่ช่วยเหลือชีวิตคนและผู้าเ็ ดังนั้นจะไม่ทำเื่ที่ไม่ยุติธรรมอย่างแน่นอน”
หยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนที่หัวหน้าจะพูดอีกครั้ง “คลาสการช่วยชีวิตนี้ นำมาจากสำนวนหมออัจฉริยะหวาถัว หมอคือผู้รักษาโรคช่วยเหลือมหาชน เป็หลักสูตรอบรมระดับสูงที่มหาวิทยาลัยในตัวมณฑลได้จัดขึ้นเป็พิเศษสำหรับแพทย์ประจำสถานพยาบาล มีจุดมุ่งหมายเพื่อปลูกฝังผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ชั้นนำ ขั้นตอนการคัดเลือกจึงโปร่งใส และการประเมินผลจะดำเนินตามเงื่อนไขที่ระบุไว้ในเอกสาร ผู้ที่มีคะแนนสูงสุดจะได้รับโควตาไป”
“แผนกของเรามีแต่คนมากความสามารถ ดังนั้นผมคาดหวังว่าเพื่อนร่วมงานในแผนกทุกคนจะให้ความร่วมมือกันอย่างแข็งขัน และรักษาโควตาอันมีค่านี้ไว้ให้กับแผนกของเรา หากมีใครในที่นี้ได้รับโควตา ในเวลานั้นก็ถือเป็ความรุ่งโรจน์ของแผนกผู้ป่วยหนักของเราด้วย”
เมื่อกล่าวมาถึงตอนสุดท้าย ดวงตาของหัวหน้าแผนกที่มีแว่นหนาเตอะบดบังอยู่ก็ฉายแววราวกับไฟที่ลุกโชน หากใครสักคนในแผนกที่เขาดูแลอยู่มีความโดดเด่น ตัวเขาที่เป็หัวหน้าก็รู้สึกยินดีเช่นกัน
ในทางตรงกันข้าม หากพวกเขาไร้ความยุติธรรม แม้ว่าในที่สุดแผนกของพวกเขาจะได้รับโควตา ก็ไม่ใช่เื่ที่น่ายินดี ซึ่งแม้แต่ตัวเขาเองก็อาจถูกแทงข้างหลัง
ความปั่นป่วนในครั้งนี้ได้ผลมาก ในเวลานั้นมีหมอหลายคนรู้สึกเกิดความหวังในใจ แม้แต่คุณหมออายุน้อยที่เพิ่งจะเข้ามาทำงานที่แผนกผู้ป่วยหนักได้เพียงปีหรือสองปี ต่อให้รู้ดีว่าจากประสบการณ์ของตนเองอย่างไรก็คงไม่ได้รับเลือก แต่ก็ยังคงกระตือรือร้นอยากลองดูสักตั้ง
คนที่ในใจมืดหม่นคงมีเพียงอู๋อู๋ ใบประกาศการคัดเลือกผู้ที่จะได้โควตาในมือของเธอถูกขยำจนยับยู่ยี่ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเป็เช่นนี้
ไม่ใช่ว่าพูดเอาไว้ซะดิบดีแล้วหรือว่าโควตานี้มีไว้สำหรับเธอ
และเพื่อความสมบูรณ์แบบจึงได้ให้เธอเข้าอบรมเสียก่อน เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาเธอได้พาบุตรสาวที่รักไปเดินห้างสรรพสินค้า เธอซื้อเสื้อผ้าราคาแพงสำหรับฤดูร้อนมาหลายชุด
เหตุใดเป็ดที่ถูกต้มจนสุกถึงบินหนีไปได้
คิดอย่างไรเธอก็ไม่เข้าใจ หลังจากที่หัวหน้าแผนกประกาศ เธอได้ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องสำนักงานทันที
---------------------------------------------------------------------------
[1] สถานการณ์ย่อมแข็งแกร่งกว่าคน เป็ประโยคที่มักใช้ในสถานการณ์ที่ต้องยอมรับความจริงหรือยอมรับทางเลือกที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวเนื่องจากสถานการณ์นั้นๆ เมื่อเกมของกลุ่มสังคมหรืออุดมการณ์ก่อตัวขึ้นแล้ว พลังของใครก็ไม่อาจต้านทานได้
[2] พานอันและเว่ยเจี้ย หมายถึง สองในสี่หนุ่มรูปงามของประวัติศาสตร์จีน พานอันเป็นักปราชญ์ที่เกิดในสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันตก ขนาดที่ว่าเวลาขี่รถม้าไปข้างนอกก็มักมีผู้หญิงทุกวัยมารุมล้อม อยากใกล้ชิด อยากเข้าหามากมาย ส่วนเว่ยเจี้ยเกิดในสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันตกเช่นเดียวกับพานอัน ใครต่อใครต่างคิดว่าเขาเป็รูปแกะสลัก ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนอยากใกล้ชิด
