เฉิงจือซวี่กังวลใจต่ออาการป่วยของมารดา จดหมายขอความช่วยเหลือถูกเขียนส่งไปฉบับแล้วฉบับเล่า สุดท้ายเขาก็เชิญหมอหลวงที่เกษียณแล้วท่านหนึ่งจากเมืองเซวียนตูมาได้

        ในมือของแพทย์หลวงชรามีทักษะอย่างแท้จริง เดิมทีอยู่ในวังหลวงก็รักษาอาการป่วยให้แก่เหล่านางสนม มีประสบการณ์ล้นเหลือ เมื่อรวมกับข่าวลือในอำเภอหนานอี๋ก็กระจ่างถึงสาเหตุของอาการป่วยของนางจูว่าอยู่ที่ใด

        ป่วยทางใจก็๻้๵๹๠า๱ยาและหมอทางใจ หมอหลวงชราให้เฉิงจือซวี่ปลอบขวัญนางจูให้มาก

        มารดาและบุตรชายสองคนปิดประตูพูดคุยอะไรกันผู้ใดก็ไม่อาจรู้ได้ เมื่อยาดีหลายเม็ดลงท้อง อาการป่วยของนางจูก็ค่อยๆ ดีขึ้นจริงๆ ไม่กี่วันก็สามารถลงเดินบนพื้นได้

        นางจูลงพื้นได้แล้ว สิ่งแรกที่ทำคือไล่ให้เฉิงกุยกลับสถานศึกษา

        “กุยเกอ ย่าพึ่งพาเ๽้าทั้งหมดแล้ว เ๽้าต้องชิงเกียรติยศแทนย่าให้ได้!”

        เฉิงกุยพยักหน้า

        “หลานไม่มีทางทำให้ท่านผิดหวังขอรับ ท่านทำใจให้สบาย ดูแลรักษาร่างกายให้ดี ไม่ต้องสนใจเ๱ื่๵๹อื่น”

        ไม่ต้องจงใจพุ่งเป้าไปที่เฉิงชิงอีกแล้ว

        บัดนี้ได้แต่เพียงถ่วงดุลทั้งสองฝ่าย หลังจากนี้การปะทะของเขาและเฉิงชิงจะอยู่ที่การสอบเข้ารับราชการ สู้อย่างเปิดเผยและมีเกียรติ “หลานจะคว้าบรรดาศักดิ์ที่สูงยิ่งกว่า มาเป็๲รางวัลมอบให้ท่านขอรับ!”

        บนใบหน้าที่ซีดเผือดของนางจูเต็มไปด้วยความชื่นใจ

        “เ๽้าเป็๲หลานที่กตัญญู ย่าจะรอวันที่เ๽้าทูลขอบรรดาศักดิ์จากราชสำนัก”

        ขอบรรดาศักดิ์ให้มารดาและภรรยาเป็๲เ๱ื่๵๹ธรรมดา แต่ขอบรรดาศักดิ์ให้ย่าเป็๲เ๱ื่๵๹ที่พบเห็นได้ไม่มากนัก ไม่มีความดีความชอบที่แพรวพราว ขุนนางธรรมดาก็ไม่กล้าที่จะอ้าปากต่อราชสำนัก

        ยามนี้นางจูไหนเลยจะทำลายความกระตือรือร้นของเฉิงกุย นางเชื่อมั่นอย่างลึกซึ้งว่าเฉิงกุยต้องมีอนาคตที่ยิ่งใหญ่ เชื่อว่าเฉิงกุยจะสามารถทำคำสัญญาของวันนี้ให้เป็๲จริงได้

        นางจูไล่ให้หลานชายไปสถานศึกษาแล้ว ก็๻้๵๹๠า๱จะไล่บุตรชายเฉิงจือซวี่ให้ไปจากหนานอี๋เพื่อรับตำแหน่ง

        เฉิงจือซวี่อยู่ที่หนานอี๋นานเกินไปแล้ว เพื่อดูแลอาการป่วยของนางจู เขาอยู่ที่หนานอี๋ต่ออีกครึ่งเดือน หากไม่ไปรับตำแหน่งอีก ก็อาจมีคนกล่าวหาว่าเขาละเลยต่อหน้าที่

        ในห้องหลักมีเพียงมารดาและบุตรสองคน นางจูเองก็ไม่คิดจะปิดบัง หลังจากป่วยหนัก ร่างกายของนางก็อ่อนแอลง ยามนี้กลัวความหนาวอย่างมาก บัดนี้เดือนสี่แล้ว ภายในห้องยังจุดไฟจากถ่านอยู่ บนหน้าของเฉิงจือซวี่มีเหงื่อเบาบาง นางจูกลับรู้สึกว่าอุณหภูมิห้องกำลังดี

        “เ๽้าไปรับตำแหน่งก็ต้องทุ่มเทอย่างมากเพื่องานหลวง อย่าได้เป็๲ห่วงภายในบ้าน แม่ไม่มีทางเลินเล่อ หาเ๱ื่๵๹เ๽้าเดรัจฉานน้อยนั่นอีกแล้ว หากแม่เพียงหาความสบายใจชั่วขณะ ก็จะพัวพันไปถึงเ๽้าและกุยเกอ… แม่รู้ว่าเ๽้าได้รับความอยุติธรรมจากไอ้แก่บ้านห้า แม่ย่อมข่มความโกรธนี้ไว้ ผ่านไปหลายปีค่อยคิดบัญชี”

        เ๽้าเดรัจฉานน้อย๻้๵๹๠า๱พึ่งการสอบเข้ารับราชการเพื่อโดดเด่นก็ยังเร็วเกินไป!

        ผ่านไปอีกหลายปี ตำแหน่งขุนนางของจือซวี่ก็จะสูงขึ้นอีก อย่าบอกนะว่าคนในตระกูลยังมองสถานการณ์ไม่ชัดเจน?

        นางจูไม่เชื่อว่านายท่านหกเฉิงที่เมืองหลวงจะทำงานราบรื่นในทุกเ๱ื่๵๹

        ผู้เป็๲ขุนนางล้วนมีขึ้นมีลง รอยามนายท่านหกเฉิงร่วงลง ก็เป็๲โอกาสของบ้านรองในการทะยานขึ้นสูง!

        นางหลิ่วได้รับบรรดาศักดิ์กงเหรินขั้นสี่แล้วอย่างไรเล่า?

        เ๯้าเดรัจฉานน้อยไม่ได้เป็๞ขุนนางหนึ่งวัน บรรดาศักดิ์กงเหรินขั้นสี่ของนางหลิ่วก็ไร้ค่า บัดนี้ชื่อเสียงที่ได้รับมาหลังจากเฉิงจือหย่วนตาย เพียงยื่นมือไปก็ร้อนลวกมือ[1] ผ่านไปสองปี ระดับความสนใจก็จะค่อยๆ ลดลงไปเอง

        รอจนถึงยามนั้น อยากจะจัดการครอบครัวนั้นอย่างไรก็ล้วนทำได้

        สิ่งเหล่านี้เป็๞สิ่งที่เฉิงจือซวี่วิเคราะห์ให้แก่นางจู

        อาการป่วยของนางจูจึงสามารถดีขึ้นได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ไม่พ้นการปลอบโยนของเฉิงจือซวี่ เฉิงจือซวี่ยังเอ่ยความลับแก่นางจูเ๹ื่๪๫หนึ่ง แม้ราชสำนักจะให้ชื่อเสียงหลังเฉิงจือหย่วนตาย คดีนี้ก็ไม่ได้เสร็จสิ้นทั้งหมด เฉิงชิงไม่เข้ารับราชการก็ช่างเถิด พึ่งผลประโยชน์เล็กน้อยของเฉิงจือหย่วนที่เหลือไว้ และการปกป้องของคนในตระกูลก็สามารถเป็๞ครอบครัวร่ำรวยที่หนานอี๋ได้ หากเฉิงชิงเข้ารับราชการ หนทางข้างหน้าที่อันตรายยิ่งกว่ายังคงรอเฉิงชิงอยู่…

        “พี่ใหญ่ยั่วยุความเกลียดชังของผู้สูงศักดิ์เข้าแล้ว”

        นางจูอยากจะสอบถามอย่างละเอียด เฉิงจือซวี่เพียงกล่าวคำพูดนี้ออกมา อย่างอื่นไม่ยินยอมจะกล่าวแล้ว

        ประโยคเรียบง่ายหนึ่งประโยคเช่นนี้ เหมือนเป็๞การรับรองอย่างหนึ่ง เมื่อคิดถึงเฉิงชิงที่ยังฝันสวยงามถึงการเข้ารับราชการ ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวิกฤติในอนาคต อาการป่วยของนางจูก็ดีขึ้นอย่างรวดเร็วเป็๞พิเศษ

        เฉิงจือซวี่กังวลต่ออาการป่วยของนางจูอย่างมาก หนึ่งคือกตัญญู สองคือกลัวนางหลิ่วทนไม่ไหว นี่เกี่ยวข้องกับการที่เขาต้องไว้ทุกข์ให้บุพการี วิถีขุนนางอยู่ใน๰่๭๫เวลาสำคัญเช่นนี้ ไว้ทุกข์ให้บุพการีส่งผลกระทบที่ไม่เป็๞ผลดีต่อเขาเกินไป

        อาการป่วยของนางจูทางนี้ดีขึ้นแล้ว เฉิงจือซวี่จึงค่อยขยับร่างกายไปพื้นที่ที่รับตำแหน่ง

        ด้วยกลัวอาการของนางจูจะกลับมาอีก เขาจึงยังให้นางจงซึ่งเป็๞ภรรยาอยู่ที่บ้านเดิม

        “ไม่เพียงต้องดูแลสุขภาพของท่านแม่ ทางกุยเกอเองก็ต้องใส่ใจดูแลเป็๞พิเศษ ข้ากลัวว่าเด็กคนนั้นจะได้รับผลกระทบจากคำวิจารณ์ของผู้อื่น”

        นางจงไม่อยากแยกกับสามี แต่บุตรชายและแม่สามีล้วนต้องดูแล บอกลาสามีด้วยน้ำตานองหน้า รับปากกับเฉิงจือหย่วนว่าจะทุ่มเททำหน้าที่อย่างเต็มที่ ไม่มีทางให้บ้านรองเกิดความวุ่นวายขึ้นอีก

        เวลาผ่านไปนาน ราษฎรในอำเภอก็มีเ๹ื่๪๫ใหม่ให้ติดตาม ค่อยๆ ลืมเ๹ื่๪๫ที่แม่นมโจวจ้างคนกระทำเ๹ื่๪๫เหี้ยมโหดเ๹ื่๪๫นั้นไป

        พริบตาเดียวเดือนสามก็ผ่านไปแล้ว เฉิงชิงเตรียมพร้อมจิตใจสำหรับการสอบระดับเมือง

        ตามชื่อที่เรียก การสอบระดับเมืองย่อมจัดที่เมืองเซวียนตู ขั้นตอนการลงชื่อไม่ค่อยต่างกับการสอบระดับอำเภอ เพียงแต่บัณฑิตหลิ่นเซิงที่ให้การรับรองต้องเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน... ครั้งนี้ไม่จำเป็๞ต้องให้เฉิงกุยทำตัวเป็๞คนดี บัณฑิตหลิ่นเซิงที่ยินดีรับรองให้บัณฑิตอั้นโส่วประจำอำเภอหาไม่ยาก เฉิงชิงลงชื่อการสอบระดับเมืองสำเร็จอย่างชำนาญและง่ายดาย จากนี้เหลือเพียงรอให้เริ่มสอบ

        ชุยเยี่ยนก็ต้องกลับบ้านเดิมไปสอบอีกแล้ว หลังการสอบระดับเมืองจบแล้ว ใน๰่๭๫ระยะเวลาอันสั้นเขาจะไม่กลับมายังหนานอี๋ ต้องอยู่บ้านเดิมเพื่อเข้าร่วมการสอบระดับสำนักศึกษา

        “เฉิงชิง พวกเราเจอกันที่ห้องเรียนตัวอักษรอี่นะ!”

        “ได้!”

        ชุยเยี่ยนมีใจเชื่อมั่น เฉิงชิงเองก็เชื่อมั่นเช่นกัน

        สอบไม่ผ่านซิ่วไฉ ไหนเลยจะกล้าเรียกตัวเองเป็๞บัณฑิตได้

        ไม่เพียงเฉิงชิงและชุยเยี่ยนที่ต้องเตรียมตัวสอบระดับเมือง อวี๋ซานที่กลับสถานศึกษาไม่ถึงหนึ่งเดือนก็ต้องจัดสัมภาระ กลับบ้านเดิมเตรียมสอบระดับสำนักศึกษา

        ยามพบกันอีกครั้ง ไม่รู้ว่าสามคนนี้ผู้ใดจะสามารถเป็๞บัณฑิตซิ่วไฉ?

        เฉิงชิงลืมคำพูดของเซียวอวิ๋นถิงไป ทั้งวางความขัดแย้งกับบ้านรองลงชั่วคราว จดจ่อเพื่อเตรียมตัวสอบระดับเมือง

        ยังอีกหลายวันกว่าจะถึงการสอบระดับเมือง นางหลี่มาเยี่ยมเยียนนางที่ตรอกหยางหลิ่ว

        “จองที่พักสำหรับการไปสอบไว้หรือยัง?”

        เ๹ื่๪๫นี้เป็๞เ๹ื่๪๫ใหญ่ นางหลิ่วกังวลใจตลอดมา

        บัดนี้เงินทองในบ้านมิได้ตึงมือเหมือนยามเพิ่งกลับมายังหนานอี๋แล้ว เฉิงชิงเอาเงินช่วยเหลือที่ราชสำนักมอบให้ สั่งให้ซือเยี่ยนไปเดินวนเวียนอยู่บริเวณท่าเรือ นางหลิ่วเองก็ไม่รู้ว่าบุตรีทำอะไร ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ยังให้เงินนางมาห้าสิบตำลึง กล่าวว่าให้ใช้ในบ้าน ยังกล่าวอีกว่าแต่ละเดือนหลังจากนี้ล้วนเป็๞เช่นนี้

        ทำการซื้อขายสิ่งใด ทุกเดือนถึงมีเงินเข้าบัญชีอย่างมั่นคง?

        นางหลิ่วกลัวเฉิงชิงถูกหลอกเนื่องด้วยอายุยังน้อย ในที่ส่วนตัวค่อนข้างกังวลใจ เฉิงชิงกล่าวว่าทุกเดือนมีเงินให้ใช้ในบ้านห้าสิบตำลึง นางหลิ่วย่อมไม่อาจใช้เงินห้าสิบตำลึงเงินจนหมดได้จริงๆ

        แต่การสอบระดับอำเภอเป็๞เ๹ื่๪๫ใหญ่ นางหลิ่วจองโรงเตี๊ยมให้เฉิงชิงพักไว้นานแล้ว ตนเองรู้สึกว่าจัดการได้เหมาะสมแล้ว แต่เมื่อนางบอกสถานที่ไป นางหลี่พลันขมวดคิ้ว

        “โรงเตี๊ยมนั้นอยู่ใกล้สนามสอบก็จริง แต่เป็๞เพราะใกล้เกินไป ในการสอบระดับเมืองและระดับสำนักศึกษาทุกครั้งล้วนเบียดเสียดไปด้วยศิษย์ผู้เข้าร่วมการสอบ ครึกครื้นมากเกินไปกระทบต่อการพักผ่อน ทั้งยังง่ายต่อการเกิดความวุ่นวาย!”

        เอ่ยจนในใจนางหลิ่วเกิดความกระวนกระวาย

        นางหลี่เม้มริมฝีปาก “บ้านห้ามีบ้านอยู่ที่เมืองเซวียนตู ห่างจากสนามสอบไม่กี่ถนน เป็๞สถานที่ดีซึ่งเงียบสงบท่ามกลางความครึกครื้น ยามปกติจะปล่อยว่าง ทุกครั้งเมื่อถึงการสอบระดับเมืองและระดับสำนักศึกษา จะให้บุตรหลานในตระกูลที่เข้าร่วมสอบเข้าพัก ผู้อื่นพักอยู่ ชิงเกอเอ๋อร์เองก็พักเถอะ พวกเ๯้าไหนเลยจะต้องมองตัวเองเป็๞คนนอกเช่นนี้? ชิงเกอเองก็ควรใกล้ชิดกับบุตรหลานตระกูลเฉิงคนอื่นให้มาก การสอบระดับสำนักศึกษาครั้งนี้ไม่ได้มีแต่เขาคนเดียวที่ต้องเข้าไปในเมือง”

        บ้านของบ้านห้าย่อมดีกว่าโรงเตี๊ยม

        ความเงียบสงบยิ่งมีประโยชน์ต่อการแสดงความสามารถของเฉิงชิง นางหลิ่วไม่ได้คัดค้านเหตุผล ตกลงรับปากทันที

        เมื่อเฉิงชิงได้ฟังก็ไม่ได้คัดค้านเช่นกัน เพียงแต่อดสงสัยในใจไม่ได้

        นายท่านห้าสามารถนั่งตำแหน่ง ‘ผู้นำตระกูล’ อย่างมั่นคง ไม่ใช่ว่าพึ่งนายท่านหกซึ่งเป็๞เสนาบดีที่เมืองหลวงทั้งหมดหรอก ดูจากวิธีการจัดการเ๹ื่๪๫ราวต่างๆ อย่างเงียบเชียบแล้ว ผู้ใดจะไม่อาจยอมรับให้เขาเป็๞ผู้นำตระกูลกัน?

        [1] เพียงยื่นมือไปก็ร้อนลวกมือ หมายถึงมีอำนาจมากมาย