ความจริงแล้วเ้าพ่อปฏิบัติต่อัดำด้วยความสุภาพ ั้แ่กลับมา ัดำอยากได้อะไร เขาก็จัดหามาให้ แทบจะเรียกได้ว่า โคตรจะเอาอกเอาใจ ไวน์แดงในคอลเล็กชันที่ตัวเองสะสมมากำลังจะหมดไป ไม่ว่าสลัดผลไม้ที่แม่นี่รับประทานก็ยังต้องเป็ผลไม้ที่นำเข้าจากต่างประเทศ ซ้ำยังอาบน้ำนมกลางดึกอีก ลูกน้องผู้น่าสงสารวิ่งว่อนไปทั่วซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อที่จะหาซื้อนมมาใส่ให้ได้จนเต็มอ่าง
“คุณัดำ ั้แ่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ คุณผลาญเงินไปเป็ล้านแล้ว แต่กลับไม่เผยเงื่อนงำอะไรเลยสักนิด เธอคิดว่าฉันเป็คนใจบุญอย่างนั้นเหรอ?” ที่โต๊ะอาหารกลางวัน เ้าพ่อจ้องไปยังัดำซึ่งกำลังถือไวน์องุ่นเลิศรสด้วยความไม่สบอารมณ์อยู่ที่ฝั่งตรงข้าม “ฉันเผยแล้ว แต่คุณไม่ฟังเอง” ัดำตักสลัดผลไม้อันหรูหราเข้าปาก เซี่ยวอี๋ไม่สนว่าพวกเขาจะสนทนาเื่อะไรกัน หญิงสาวเพียงจดจำคำสอนของเสิ่นิเอาไว้ เวลาที่มีโอกาสให้ทานก็ทานให้เยอะๆ สะสมพลังงานเอาไว้
“เธอคิดจะหลอกกินหลอกดื่มกับฉันแบบนี้ เพื่อเสพสุขใน่สุดท้ายของชีวิตอย่างนั้นเหรอ? ถึงเวลาแล้วหรือยังที่ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรสการปฏิบัติที่ฉันเคยใช้ต่อทาสผิวดำตามกฎหมายอาญาของสหรัฐเมื่อสมัยก่อน?” เ้าพ่อขู่ก่อนจะจิบไวน์แดง
“เงินคอร์รัปชันฝากไว้ที่ธนาคาร Standard Chartered แต่รหัสผ่านอยู่ที่เสิ่นิ ฉันบอกคุณแล้วว่าเขาคือกุญแจไปสู่เงินนั่น แต่คุณบอกว่าไม่จำเป็ต้องใช้กุญแจเปิดประตู ตอนนี้ก็รีบโทร.ไปรวมกำลังเหล่าพี่น้องไปชิงมันมาสิ!” ัดำเผยที่อยู่ของเงินคอร์รัปชันอย่างหน้าชื่นตาบาน ทำให้เ้าพ่อคิดอยากจะตบตีเธอ แต่ก็ทำไม่ได้ คิดจะไม่ตบตี ก็ทำไม่ได้อีกเช่นกัน
“แม่หญิง ธนาคาร Standard Chartered ตั้งอยู่ที่ใจกลางหน่วยงาน FBI และ CIA ของเวกัส ห่างจากสถานีตำรวจเพียง 2 ่ถนน และยังมีอาคารบริหารราชการอยู่ทางด้านหลังด้วย...” ไม่ใช่เ้าพ่อไม่เคยปล้นธนาคาร แต่ด้วยทำเลแบบนี้ มันยากเกินจะไขว่คว้า เพียงแค่เผชิญหน้ากับกองกำลังของรัฐบาล ไม่ว่าเขาจะมีศีรษะกี่หัวก็ไม่กล้าทำเช่นนั้น
ยิ่งไม่ต้องพูดเลย หากเงินนั่นเป็ของตัวเอง แต่ยังต้องไปแย่งออกมาอีก จะไปถกหาเหตุผลกับใคร?
“ในเมื่อตอนนี้ฉันรู้ตำแหน่งที่ตั้งของเงินแล้ว เธอเองก็ไม่รู้รหัสผ่าน จะเก็บเธอไว้อีกทำไม?” เ้าพ่อหยิบมีดที่ใช้บนโต๊ะอาหารขึ้นมา
“ถึงจะไม่รู้รหัสผ่าน แต่ฉันก็รู้ว่าจะช่วยให้คุณอมเงินคอร์รัปชัน 3 พันล้านนั้นไว้คนเดียวได้อย่างไร...” ัดำพุ่งเข้าประเด็น “ฉันไม่ได้ฝากเงินทั้งหมดไว้ที่ธนาคาร Standard Chartered เงินสดอีกประมาณ 1 ร้อยล้านที่เหลือนั่น มันอยู่ข้างนอก
คุณจะให้ฉันพลั้งปากเผยข่าวนี้แก่ฮอนดะซัง แมมบ้าดำ เจียวหวา และเฉียนกานก็ย่อมได้ แน่นอนว่าต้องแจ้งอิวานอฟและอันโตนิโอด้วย ในตอนนั้น ทั้ง 6 แก๊งก็จะจับจ้องไปที่เงินคอร์รัปชันและไม่รู้ว่าใครจะฝ่ายเริ่มก่อาก่อน คุณก็แค่รอผลประโยชน์”
“ร้ายกาจมาก เธอนี่เกิดมาเพื่อเส้นทางมาเฟียโดยแท้ แต่เมื่อเทียบกับกับกลยุทธ์ลักเล็กขโมยน้อยแล้ว ฉันเป็ห่วงเื่การจะเก็บเงินที่เหลือกลับคืนมาได้อย่างไรมากกว่า?” เ้าพ่อไม่มีเมตตาแม้แต่น้อย เพราะเขาเป็ผู้เชี่ยวชาญในการเล่นเกมอันน่ารังเกียจเช่นนี้
“ฉันเห็นตอนที่คุณรับโทรศัพท์จากเสิ่นิเมื่อวานนี้ สีหน้าคุณดำคล้ำ นั่นหมายความว่าเขายังไม่ตาย พระเ้าได้ประทานโอกาสนี้ให้คุณได้ทำกำไรมหาศาล ไปหาเขาสิ จากนั้นก็เอารหัสผ่านกลับมา” ัดำกล่าวด้วยความภาคภูมิ
“ฉัน...” ในขณะที่เ้าพ่อกำลังจะโมโห ปีเตอร์ก็เดินเข้ามาอย่างลุกลี้ลุกลนพร้อมกับโทรศัพท์ในมือ เขาโน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูของเ้าพ่อ แต่กลับถูกเ้าพ่อบอกปัด “ยืนตัวตรงและพูดเสียงดังฟังชัด พวกเธอทั้งสองคือทรัพย์สินที่ปล้นมา ฉันต้องกลัวว่าพวกเธอจะล่วงรู้ความลับด้วยหรือ?”
“เมื่อไม่นานนี้ เควินผู้ดูแลบ้านพักคนงานถูกถล่ม คนงานเล่าว่า เป็ฝีมือของมือปืนชาวเอเชียติดอาวุธหนัก หมอนั่นกวาดพวกมันจนเรียบภายในเวลาไม่กี่นาที เควินและพวกมันทั้งหมดถูกตำรวจรวบตัวและคุมขังอยู่ในโรงพยาบาล ตำรวจยึดเอาสมุดบัญชีไปด้วย และยังมีผู้หญิงอีกหลายสิบคน”
“เควิน ไอ้บ้องตื้น ทำไมไม่แจ้งให้ทราบทันทีที่มีการโจมตี?” เ้าพ่อโกรธมาก
“สัญญาณโทรศัพท์ถูกปิดกั้น ผู้ลงมือเป็ระดับมืออาชีพ โจมตีจากระยะไกล จากนั้นจึงเข้าต่อสู้ระยะประชิด...ทั้งหมดนี่เป็ฝีมือของคนแค่เพียงคนเดียว” ในขณะที่ปีเตอร์กล่าว โทรศัพท์ในมือเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง ไม่มีเสียงพูดจาอะไร แต่สีหน้าของชายหนุ่มนั้นดูบูดเบี้ยวยิ่งกว่าเดิม
“ว่าไง พูดมา!” เ้าพ่อเกลียดการคาดเดา
“โกดังยาพิษของเราบนถนนเวลส์ ถูกกวาดล้างไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เป็ฝีมือของหมอนั่น...” ปีเตอร์กล่าวอย่างเสียวสันหลัง สีหน้าของเ้าพ่อเต็มไปด้วยความฉงน
“ทำไมพวกคุณถึงทำหน้ากันแบบนั้นล่ะ?” เซี่ยวอี๋ไม่เข้าใจ กระทั่งัดำกระซิบที่ข้างหูของเธอ
“ที่ตั้งของโกดังยาพิษของตระกูลไมค์บนถนนเวลส์ถือเป็ความลับสุดยอด น้อยคนนักที่จะเอ่ยถึง ที่นั่นเป็ยิ่งกว่าจุดยุทธศาสตร์ใหญ่ของพวกเขา มีมือปืนอาชีพอย่างน้อย 200 คนเฝ้าอยู่ อีกทั้งยังติดอาวุธหนักด้วย ว่ากันว่ากองกำลังติดอาวุธจู่โจมสองวันถึงจะแตกพ่าย...แต่นี่อาจจะแตกพ่ายในเวลาไม่ถึง 20 นาทีด้วยซ้ำมั้ง?” ัดำยิ้มแปลกๆ
“ปีเตอร์ เอาแผนที่มา” เ้าพ่อพบสิ่งผิดปกติ
เมื่อเ้าพ่อวางแผนที่เวกัสลงตรงหน้า เขาก็รวบรวมฐานที่มั่นของตระกูลไมค์ในเวกัสไว้ในหัว ดวงตาอันล้ำลึกเบิกกว้างขึ้น “หมอนี่้าจะกวาดล้างฐานที่มั่นของเราในเมืองให้หมดสิ้น สุดท้ายก็จะมาถล่มที่สำนักงานใหญ่?!”
“ล้อเล่นใช่ไหม? เขารู้ฐานที่มั่นทั้งหมดของเราได้อย่างไร อีกอย่างที่มั่นเ่าั้ล้วนแต่มีพวกเราอยู่นับพันคน?!” คิ้วของปีเตอร์กระตุกกึก เเม้แต่สำนักงานตำรวจเองก็ยังไม่กล้าที่จะทำเื่เช่นนี้ คู่ต่อสู้กลับเป็คนแค่เพียงคนเดียว?
“เขาไม่ได้ล้อเล่น นั่นคือสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ณ ตอนนี้ หากเดาไม่ผิด ต่อไปร้านอาหารเงินกู้ที่อยู่ถัดจากถนนเวลส์คงถูกถล่ม ฉันจำได้ว่าที่นั่นมีเพียงไม่กี่คน...” เ้าพ่อวาดรูปวงกลมลงบนแผนที่ด้วยปากกา
คนในห้องนิ่งเงียบอยู่เป็เวลา 5 นาที แล้วโทรศัพท์ของปีเตอร์ก็ดังขึ้นอีกครั้งจริงๆ เบอร์โทรจากผู้จัดการร้านอาหารเงินกู้ ปีเตอร์หน่ายที่จะฟังข่าวร้าย เขาจึงวางสายลงทันที
“เ้าพ่อ ตอนนี้เอายังไงต่อดี? เห็นทีต้องแจ้งให้แก๊งอื่นเข้ามาช่วยเหลือแล้วหรือไม่?” ปีเตอร์เสนอทางออก เขาคิดจะใช้กลุ่มแรงงานฟรีมาป้องกันภัย
“ัดำ สุนัขเก่าของเธอช่างจงรักภักดี ถึงจะมีแค่สมองหมู ถ้าไม่ใช่เพราะฉันแก่จนเกินแกงแล้ว ไม่อย่างนั้นตอนนี้ฉันกำจัดเขาทิ้งแน่ มันเป็การทำลายชื่อเสียงความโเี้ของตระกูลไมค์ แม้แต่บอดี้การ์ดคนหนึ่งก็ยังจัดการไม่ได้ ยังจะมีหน้าไปขอความช่วยเหลือจากแก๊งอื่นอีก อีกหน่อยจะเอาหน้าที่ไหนไปอวดเบ่งเล่า” เ้าพ่อกล่าวอย่างโกรธแค้น เขาไม่เคยตาสว่างกับความคิดเห็นที่มีต่อลูกชายในไส้มาก่อนเลย กระทั่งัดำวิพากษ์วิจารณ์มันออกมา นั่นยิ่งทำให้มันเป็เื่ที่น่าหงุดหงิด
ปีเตอร์จ้องัดำด้วยความโมโห เมื่อเห็นท่าทางของอดีตคนรักที่ยกแก้วขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ถ่ายทอดคำสั่งลงไป ให้ทุกคนถอนกำลังในฐานที่มั่นั้แ่ถนนไวท์ลงไปทางใต้ รวบรวมอาวุธ เงินคงคลัง สินค้าและเอกสารสำคัญมาที่สำนักงานใหญ่ให้หมด ให้ลูกน้องทำความสะอาดบริเวณสลัมโดยรอบ สร้างแนวป้องกันขยายไปให้ทั่วบริเวณ” เ้าพ่อคิดจะทุบหม้อข้าวเผาเรือ “อีกอย่างให้พี่น้องนิคไปที่ถนนไวท์ ถ้าพวกมันพี่น้องออกโรง ต่อให้คนมีพร์ก็ไม่ง่ายนักหรอก”
“ครับ รับทราบ” ปีเตอร์ไม่กล้าขัด เขารีบสั่งการลงไปทันที
“คุณเ้าพ่อช่างใจกว้าง ให้ถอนทัพั้แ่ถนนไวท์ลงไปทั้งหมด นั่นหมายความว่าคุณจะใช้ทางเหนือเพื่อซื้อเวลา ตามการคาดการณ์ ฐานที่มั่นจะถูกทำลาย ทรัพย์สินทั้งหมดจะถูกทิ้งร้าง น่าจะขาดทุนราวๆ 5 สิบล้านเหรียญเลยใช่ไหมนะ?” ัดำหัวเราะเบาๆ
“เธอยังสรุปได้ดีเหมือนเคย แต่ปัญหาเ่าั้ล้วนเกิดจากคนของเธอ เธอจะชดเชยค่าเสียหายให้ฉันอย่างไรดีล่ะ?” เ้าพ่อมีสีหน้าเรียบเฉย แต่ในความเป็จริงแล้วเขาโกรธมาก เขาเกลียดสองสิ่งที่สุดในโลก หนึ่งคือการสูญเสียเงิน สองคือการถูกข่มขู่ วันนี้นับว่าเขาถูกครอบงำด้วยทั้งสองสิ่ง
เ้าพ่อยกมีดสเต๊กตรงหน้าขึ้นมา ก่อนจะเดินเลาะไปตามโต๊ะยาวจนถึงหน้าัดำ
เซี่ยวอี๋คิดสู้โดยสัญชาตญาณ แต่ร่างของเธอกลับถูกชายสองคนที่ทางด้านหลังกดไว้กับเก้าอี้ ปืนพกจ่ออยู่ที่ด้านหลังศีรษะของเธอ ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าเธอไม่ได้เป็แขก แต่เป็ของโจร…
“3 พันล้านชดเชยไม่พอหรือยังไง?” ัดำกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน
“อย่าลืมว่าเงิน 3 พันล้านนั้นใช้ซื้อชีวิตของเธอทั้งคู่ แถมยังต้องสูญเงินไปอีกร้อยล้าน...ตอนนี้บอดี้การ์ดซูเปอร์แมนเ้ากรรมนายเวรกำลังสร้างความสูญเสียให้แก่อาณาจักรของฉันอีก เธอควรที่จะเสนออย่างอื่นมาให้ฉันอีกไหม?” ในระหว่างที่เ้าพ่อกล่าว เขาก็ได้เดินมาถึงข้างกายของัดำแล้ว
“ตอนนี้คุณก็แทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ยังจะมาถามหาค่าชดเชยอะไรอีก มันไม่เกินไปหน่อยหรือ?” จนถึงตอนนี้ ัดำก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงนิสัยที่ชอบถากถาง
“ค่าชดเชย นอกจากเื่อย่างว่าแล้ว ก็ยังมีการชดเชยด้วยวิธีอื่นอีก” เ้าพ่อคว้ามือขวาของัดำขึ้นมาวางบนโต๊ะ ชายชราปักมีดสเต๊กลงบนฝ่ามืออันบอบบางของัดำ ด้วยแรงอันมหาศาล กระทั่งปลายมีดยังติดเข้าไปในแผ่นโต๊ะ
“อ้า!!!” ัดำร้องลั่นด้วยความเ็ป เืกระเซ็นรอบโต๊ะไม้มะฮอกกานี
“ใช่ไหมล่ะ ก็เห็นอยู่ว่าเป็แค่หญิงสาวคนหนึ่ง ทำไมถึงต้องแสร้งทำเป็แกร่งเหมือนกับผู้ชายด้วย? เวลาเจ็บก็กรีดร้อง ถูกจับก็อยู่ในโอวาทหน่อย ผู้หญิงที่ยอมรับชะตากรรมถึงจะเป็ที่ชื่นชอบ!” เ้าพ่อกดนิ้วลงบนด้ามมีด เขาจงใจบิดปลายมีดไปซ้ายและขวา เพื่อให้ปากแผลขยายใหญ่ขึ้น นิ้วของเธอเจ็บจนกระตุก เล็บที่จิกโต๊ะไว้เกิดเป็รอยบาก
“เ้าพ่อ...วันพระไม่ได้มีหนเดียว คนเราไม่มีทางชนะตลอด วันหนึ่งคุณจะต้องตายไปด้วยวิธีที่ทรมานกว่าความเ็ปของฉันอีกสิบเท่า!” ัดำกัดฟันสาปแช่ง
“จริงเหรอ? น่าเสียดาย ที่เธอคงไม่ได้เห็นวันนั้น” เ้าพ่อยิ้มและดึงมีดสเต๊กออกมา เขาก้าวถอยหลังไปที่ด้านข้างและส่งสัญญาณให้ปล่อยมือที่ยึดจับเซี่ยวอี๋ไว้
เซี่ยวอี๋รีบพุ่งตัวเข้าไปหาัดำ เธอใช้ผ้าเช็ดปากพันาแบนมือของัดำเอาไว้ เธอโกรธแค้นเ้าพ่อ แต่กลับพูดอะไรออกมาไม่ได้
“ทางที่ดีเธอควรจะอธิษฐานให้ตัวเองนึกรหัสบ้านั่นให้ออกก่อนวันพรุ่งนี้นะ เพราะไอ้บอดี้การ์ดนั่น มันไม่มีทางได้อยู่ดูพระอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน คนที่กล้าท้าทายตระกูลไมค์ มันต้องตาย
อีกอย่าง เปลี่ยนวิธีการพูดกับฉันด้วย เพื่อมืออีกข้างของตัวเธอเอง” เ้าพ่อให้คำแนะนำ
ัดำเ็ปมากจนกระทั่งใบหน้าของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น แต่เธอก็ยังฝืนยกมือขวาซึ่งชุ่มไปด้วยเืชูนิ้วกลางใส่เ้าพ่อ
“อ้อ ได้ ทำได้ดีมาก! สำหรับความหยิ่งผยองนี้...ถ้าเธอเป็ลูกสาวฉัน ต่อให้เธอสังหารพี่น้องหลายคนที่ด้านหลังฉัน ฉันก็ยังคงถ่ายทอดตำแหน่งให้กับเธอ แต่ตอนนี้...นั่งว่าง่ายอยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะเอาศพบอดี้การ์ดนั่นมาให้เธอกินเป็อาหารเย็น” เ้าพ่อพูดจบแล้วก็จากไป เขาสั่งคนที่เหลืออยู่ว่า “ถ้าขัดขืน ก็ฆ่าทิ้งซะ”
