สวิง
รุ – ม - ส – ว – า - ท
เพื่อนผัว 7P
นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น
ผู้เขียน
อาลีจันโด
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเ้าของหนังสือเท่านั้น
“สวิงกิ้ง” ห้วงกามอันแสนมืดดำ
เมื่อชีวิตของผู้หญิงห่างผัวคนหนึ่งต้องพลิกผัน
โดนเพื่อนๆ ชั่วร้ายของสามีใช้อุบายลวง
หลอกมาเล่นเสียว ทำให้ ‘อรพิม’
ต้องพลัดหลงเข้ามาติดบ่วงกาม
ได้ลิ้มลองประสบการณ์ทางเพศอันแสนมืดดำ
แบบ 7P จนถลำลึก… ยากจะถอนตัว
นิยายเื่นี้เป็เพียงเื่ที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเื่จริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเื่ ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเื่นี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเื่ขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเื่ด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
สวิง
พุทธศักราช 2561
ที่ร้านข้าวต้มเล็กๆ แห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ริมตลาดสดย่านมีนบุรี ใกล้กับบริษัทวิศวกรรมโยธาที่มีชื่อเสียงเป็ที่รู้จัก
“กูบอกตรงๆ… ว่ายังสองจิตสองใจว่ะ ไม่รู้ว่าจะสละสิทธิ์ดีไหม”
‘เชษฐ์’ ชายหนุ่มผิวขาวตัวเล็ก หน้าตาพอใช้ได้ กล่าวกับเพื่อนชายอีกสามคนที่กำลังนั่งดื่มเบียร์และคุยกันไปพลางหลังจากเลิกโอทีแล้วออกมากินข้าวต้มรอบดึก
ที่ต้องบอกว่าสองจิตสองใจ ก็เพราะว่าเชษฐ์กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจอย่างหนัก ว่าจะเลือกไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น หรือจะสละสิทธิ์ที่ได้รับเลือกตามโครงการโปรโมทพนักงานดีเด่นของบริษัท ให้ไปรับตำแหน่งหัวหน้างานที่ประเทศญี่ปุ่น
เชษฐ์เป็คนเก่ง มีความสามารถโดดเด่นรอบด้านจนเข้าตาหัวหน้างาน ได้เลื่อนขั้นขึ้นเป็หัวหน้าแผนกแซงหน้าเพื่อนคนอื่นๆ แต่ว่าเชษฐ์จะต้องไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น
“สละสิทธิ์ก็โง่สิวะไอ้เชษฐ์… ไม่ใช่ทุกคนจะโชคดีได้เลื่อนตำแหน่งเหมือนมึงนะโว้ย”
‘อาร์ต’ กล่าวให้เชษฐ์ได้คิด
“จริงด้วย… มึงจะสละสิทธิ์ทำเหี้ยอะไรวะ ใครๆ ก็อยากไปทำงานที่ญี่ปุ่นกันทั้งนั้น”
‘จอห์น’ รีบเสริม เมื่อเห็นท่าทางลังเลของเชษฐ์
“อย่าสละสิทธิ์นะโว้ย”
‘แดนน์’ ช่วยเชียร์อีกแรง ก่อนที่จอห์นจะกล่าวอีกประโยคตามมา
“กูถามจริงๆ… มึงห่วงอะไรวะไอ้เชษฐ์”
“กูห่วงเมียว่ะ… ”
เชษฐ์ตอบเสียงเศร้า
ก็จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง เพราะว่าเชษฐ์กับ ‘อรพิม’ เพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ถึงครึ่งปี และอรพิมก็สวยเซ็กซี่สมกับที่เชษฐ์ต้องห่วงต้องหวงเป็ธรรมดา ด้วยหล่อนเป็คนมีหน้าตาสะสวยสะดุดตาชาย ใครได้เห็นเป็ต้องมองจนเหลียวหลัง
อรพิมมีรูปเป็ทรัพย์ รูปร่างของหล่อนสุดเซ็กซี่อะร้าอร่าม ทรวดทรงงามเข้าขั้นนางแบบ สมกับที่เคยเป็อดีตพริตตี้งานมอเตอร์โชว์ให้กับรถยนต์ยุโรปแบรนด์ดัง ทำเอาเพื่อนๆ ต่างพากันอิจฉาเชษฐ์ที่ได้เมียสวยเกินหน้าเกินตาเพื่อนคนอื่นๆ
ทั้งที่ตอนแรกที่เจออรพิมในงานมอเตอร์โชว์ เพื่อนๆ ทุกคนต่างก็รุมจีบ ทว่าสุดท้ายอรพิมก็เลือกเชษฐ์ ตัดสินใจแต่งงานทั้งที่เพิ่งคบกันได้ไม่นาน ทำให้เพื่อนๆ ของเชษฐ์มองอรพิมอย่างนึกเสียดาย จำต้องถอยออกมามองหล่อนห่างๆ ในฐานะ ‘เมียของเพื่อน’
“มึงไม่ต้องห่วงนะโว้ย… เดี๋ยวกูสามคนสัญญาว่าจะช่วยดูแลน้องอรเป็อย่างดีในระหว่างที่มึงไม่อยู่… พวกกูอยากให้มึงเลือกความก้าวหน้า และกูก็เชื่อว่าน้องอรก็คงอยากให้มึงไปทำงานที่ญี่ปุ่นใช่ไหมวะ”
จอห์นกล่าว ปกติจะเรียกชื่อภรรยาของเชษฐ์ว่า ‘อร’ สั้นๆ จนติดปาก
“ใช่… อรก็เชียร์ให้กูไปทำงานญี่ปุ่น… ไม่อยากให้กูสละสิทธิ์”
เชษฐ์กล่าว การไปต่างประเทศในครั้งนี้เป็โปรเจคสั้นๆ แค่หกเดือนเท่านั้น
“ดี… มึงไม่ต้องห่วงนะโว้ย คอนโดที่มึงอยู่ก็ปลอดภัยดี ไม่มีปัญหาเื่โจรขโมย แล้วพวกกูสัญญาว่าจะแวะเวียนมาดูน้องอรบ่อยๆ”
อาร์ตกล่าวให้เพื่อนสบายใจ
“โอเค… งั้นกูจะไม่สละสิทธิ์ กูจะไปทำงานที่ญี่ปุ่น… กูฝากเมียด้วยนะโว้ย”
ได้เห็นน้ำใจของเพื่อนๆ ที่อาสาว่าจะแวะเวียนมาดูอรพิม สีหน้าเคร่งเครียดของเชษฐ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด กล่าวพลางยกแก้วสุราชนไปรอบๆ วง
เชษฐ์หารู้ไม่ว่าการฝากเมียสาวที่แสนสวยและเซ็กซี่ไว้กับเพื่อนๆ สายหื่นในครั้งนี้ แทบไม่ต่างอะไรกับการ ‘ฝากเนื้อไว้กับเสือ’
อีกหนึ่งเดือนต่อมา
“อร... คืนนี้พวกเราจะเลี้ยงวันเกิดไอ้อาร์ต อรว่างหรือเปล่า... อยากให้ไปด้วยกันนะ”
จอห์นกรอกเสียงมายังปลายสาย ชักชวนอรพิมมางานวันเกิดของอาร์ต ตามแผนการชั่วร้ายที่วางเอาไว้
หลังจากเชษฐ์ซึ่งเป็สามีของหล่อนไม่อยู่ เพื่อนๆ สายหื่นก็พยายามหาโอกาส เพิ่งได้จังหวะเหมาะก็คืนนี้
“กลางคืนอรไม่สะดวกค่ะ… ทำไมไม่จัดกลางวันคะ”
อรพิมพยายามบ่ายเบี่ยง ด้วยกลัวว่าจะไม่งาม ไม่เหมาะสม ที่จะต้องออกไปกับเพื่อนๆ ของผัวในตอนกลางคืน
“โธ่… คนกันเองทั้งนั้น พวกพี่รับรองความปลอดภัย… เดี๋ยวเลิกงานแล้วพวกพี่จะมาส่งจนถึงห้อง”
จอห์นไม่หยุดตื๊อ ไม่อยากให้เสียแผน
“งั้นได้จ้ะ... ”
อรพิมจำต้องตอบรับในที่สุด
ปกติเพื่อนๆ กลุ่มนี้ของสามีก็มักจะโทรมาชวนไปเที่ยวกลางคืนด้วยกัน แต่ที่ผ่านๆ มาหล่อนก็ปฏิเสธมาโดยตลอด
กระทั่งวันนี้… วันที่รู้สึกเหงาลึกในอารมณ์ และเห็นว่าเป็คืนวันศุกร์ พรุ่งนี้ไม่ต้องทำงาน เลยตอบตกในที่สุด
“เดี๋ยวพี่ขับรถไปรับนะ”
จอห์นรีบกล่าว น้ำเสียงตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด เมื่อรู้ว่าอรพิมไม่ปฏิเสธเหมือนหลายๆ ครั้งที่พยายามโทรมาชวนเที่ยว
“ค่ะ… อรรอที่คอนโดนะ”
เสียงใสตอบกลับมา
“ได้ครับ… แต่งตัวรอได้เลยครับ เดี๋ยวเจอกันนะ”
“ค่ะ… ”
อรพิมตอบ จอห์นกดวางสายด้วยความดีใจ รีบโทรไปแจ้งข่าวดีกับเพื่อนๆ อีกสองคน
ในเวลาต่อมา