ขณะนักล่าิญญากดปุ่มสีแดงบนรีโมตควบคุม เย่เฟิงใจเต้นรัว แล้วรีบใช้จิตหยั่งรู้ทันที
จิตหยั่งรู้ไม่เพียงสังเกตการณ์ได้รอบทิศทาง แต่ยังตรวจสอบทุกสิ่งใต้พื้นดินได้เช่นกัน ตามปกติชายหนุ่มจะไม่ใช้มันหากไม่จำเป็ เพราะทำให้สูญเสียพลังชี่ได้ แต่เวลานี้เขาไม่มีเวลาสนใจ
ทันทีที่ปล่อยจิตหยั่งรู้ เย่เฟิงก็พบว่าะเิฝังอยู่ใต้พื้นดินทั่วบริเวณ แต่โชคดีที่ไม่มีะเิอยู่ใต้เท้าของเขา ในเวลากระชั้นชิดอย่างนี้ เป็ไปไม่ได้ที่จะทำลายะเิพวกนี้ ทันทีที่ความคิดนี้แวบขึ้นมา เขากอดร่างหลินซือฉิงแน่นพร้อมแกว่งดาบสีทองในมือ หลังจากแทงดาบลงพื้น พลังชี่ก็กระจายออกมาทันที คลื่นพลังอันน่ากลัวะเิพื้นดินออกเป็วงกว้าง
เย่เฟิงเก็บดาบเล่มยาวในมือ ก่อนพาหลินซือฉิงโถมตัวลงไปในหลุม จากนั้นโกยดินกลบร่างทั้งสองคน ในเวลาแบบนี้ เย่เฟิงย่อมปกป้องหลินซือฉิง ไม่ใช่แค่เพราะเธอเป็คุณหนูใหญ่ตระกูลหลินเท่านั้น แต่เพราะเธอเป็ผู้บริสุทธิ์ ชายหนุ่มไม่อาจเห็นเธอถูกะเิตายไปต่อหน้าต่อตาได้
“อ๊ะ...” หลินซือฉิงถูกเย่เฟิงโถมทับจนหลุดอุทานเสียงเบา จากนั้นเศษดินก็กลบร่างพวกเขา และกลบเสียงของเธอด้วยเช่นกัน
ตูม!!!
แม้เขาจะอยู่ในหลุมที่มีเศษดินหนาหลายชั้น แต่ก็ได้ยินเสียงะเิกึกก้อง เย่เฟิงรู้สึกได้ว่าอุณหภูมิรอบตัวสูงขึ้น
“อยู่นิ่งๆ หน่อย” เย่เฟิงััได้ถึงแรงขัดขืนของหลินซือฉิงที่อยู่ในอ้อมกอด จึงกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้นและกดเธอไว้ใต้ร่างของเขา
แม้จะมีดินหนาราวห้าเิเปกคลุมร่างกายก็ไม่ได้หมายความว่าทั้งสองคนจะปลอดภัยแล้ว เพราะยังมีะเิอีกหลายร้อยลูกถูกฝังอยู่รอบๆ อีกทั้งดินเพียงชั้นเดียวก็ไม่สามารถป้องกันแรงะเิได้
คลื่นความร้อนสูงแผ่ทั่วบริเวณ แรงะเิทำให้เศษดินส่วนใหญ่ที่ปกคลุม้าปลิวออกไปจนแผ่นหลังของเย่เฟิงัักับเปลวไฟ
ปัง!
เสียงะเิดังขึ้นอีกรอบ แท่งเหล็กที่มีไฟลุกท่วมพุ่งมายังที่ที่เย่เฟิงหลบอยู่ หากมันแทงทะลุหลังของเขาล่ะก็ หลินซือฉิงที่อยู่ข้างใต้ก็คงไม่รอดเช่นกัน
ปัง!
เย่เฟิงััได้ถึงแท่งเหล็กร้อนที่ลอยมาทางตนผ่านจิตหยั่งรู้ ชายหนุ่มคว้ามันโดยไม่ต้องหันมอง ก่อนโยนทิ้งไปอีกทาง
ทันใดนั้นเสียงะเิก็ดังขึ้นติดต่อกัน กำแพงโรงงานร้างที่เหลืออยู่เพียงครึ่งหนึ่งทลายลงมา เศษอิฐและเศษกระเบื้องถล่มใส่ร่างของเย่เฟิงเหมือนห่าฝน เกิดความวุ่นวายรอบบริเวณ แต่เขาทำได้แค่อยู่ในท่านั้นต่อไปแม้จะแสบร้อนทั่วแผ่นหลังและต้นขามากแค่ไหนก็ตาม ชายหนุ่มได้แต่กัดฟันทนความเ็ปต่อไปเท่านั้น โชคดีที่ไม่มีะเิฝังอยู่ใกล้หลุมที่พวกเขาหลบอยู่ ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงตายอย่างอนาถไปนานแล้ว
นักล่าิญญาคนนั้นพยายามหลบหนีด้วยขาข้างเดียว แต่ออกไปได้แค่สองก้าวก็ถูกย่างสดทั้งร่างเหลือไว้เพียงฉายานักล่าิญญา
“เฮ้…” หลินซือฉิงถูกเย่เฟิงกอดแน่นจนอึดอัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หน้าอกของเธอค่อนข้างใหญ่ เมื่อถูกเย่เฟิงกอดแน่นเสียขนาดนั้น จะไม่รู้สึกแน่นหน้าอกได้อย่างไร?
หญิงสาวรู้เหตุผลที่เย่เฟิงปกป้องเธอ แต่สถานการณ์ตอนนี้มัน...
“เฮ้ย ไฟไหม้หลังของนายอยู่นะ!” หลินซือฉิงดิ้นสุดกำลังเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดนี้ แต่แรงของเย่เฟิงมากเกินไปเทียบได้กับตัวประหลาดขนยาวที่เจอมาก่อนหน้านี้
“อยู่นิ่งๆ สิ” เย่เฟิงพูดเสียงต่ำ ผู้หญิงคนนี้ช่างสร้างความลำบากเสียจริง หากะโออกไปมีหวังโดนไฟคลอกตายแน่นอน แล้วจะขัดขืนเพื่ออะไร เขาเป็ผู้ฝึกวรยุทธ์ ร่างกายย่อมทนทานกว่าคนธรรมดาอยู่แล้ว แม้จะาเ็จากเปลวไฟ ก็ไม่ถึงตายแน่
เปลวไฟลุกลามอย่างรวดเร็ว หลินซือฉิงที่ถูกกดอยู่ใต้ร่างเย่เฟิงหายใจติดขัดมากขึ้นเรื่อยๆ จนเหงื่อผุดเต็มใบหน้าขาวเนียนของเธอ
ร้อน!
แต่เย่เฟิงจ้องตาของอีกฝ่ายโดยไม่ส่งเสียงร้องสักนิด ปล่อยให้เปลวไฟเผาทั่วแผ่นหลัง ยิ่งกว่านั้นยังมีแนวโน้มว่าจะลุกลามขึ้นมาเรื่อยๆ!
หญิงสาวไม่กล้าจินตนาการเลยว่า หากตนไม่มีเย่เฟิงคอยปกป้อง คงถูกไฟเผาตายเหมือนนักล่าิญญาแน่นอน เพียงนึกถึงความเ็ปจากการถูกไฟคลอกทั้งเป็ เธอก็ตัวสั่นสะท้าน แต่ตอนนี้ชายสวมหน้ากากกลับช่วยบังเปลวไฟพวกนั้นให้เธอ ยอมให้ตัวเองถูกไฟเผาโดยไม่ให้เธอาเ็แม้แต่ปลายเล็บ...
‘ถึงจะไม่เห็นหน้าเขา แต่เขาต้องเ็ปมากแน่ๆ’ ดวงตาสวยจ้องหน้ากากผีสีขาวตรงหน้า
ไม่กี่นาทีต่อมา เปลวไฟก็ลุกลามทั่วแผ่นหลังของเย่เฟิงจนชายหนุ่มกลายเป็มนุษย์เพลิงไปแล้ว!
ตูม! ตูม!
เสียงะเิพลันดังจากฟ้าพร้อมฝนห่าใหญ่ตกลงมา ทั้งสองคนรู้สึกได้ว่าเปลวไฟรอบบริเวณค่อยๆ สงบลง ไม่กี่นาทีต่อมาก็เหลือแค่กลุ่มไฟเล็กๆ บางจุดเท่านั้น
มันคือะเิสายฝนจากหน่วยทหารสำนักงานความมั่นคงแห่งชาตินั่นเอง!
ในฐานะที่เป็หนึ่งในกองกำลังอันดับต้นๆ ของประเทศ ยุทโธปกรณ์ของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติยอดเยี่ยมไม่แพ้ใคร ในสถานการณ์เช่นนี้ยุทโธปกรณ์เ่าั้จึงถูกหยิบขึ้นมาใช้ ท้ายที่สุดเปลวไฟที่ลุกลามบนแผ่นหลังของเย่เฟิงก็ดับลงโดยสายฝนที่โปรยปรายลงมา หากไม่ได้ะเิสายฝนนี้ช่วยไว้ แผ่นหลังของเย่เฟิงคงถูกเผาต่อไปจนอาจถึงชีวิต
“คุณหนูหลิน!” เหลยิพร้อมสมาชิกในทีมรุดเข้ามาในพื้นที่เกิดเหตุพลางะโเรียก ขณะฉีดปืนดับไฟรอบๆ
ไม่นานนักคนในทีมก็พบว่านักล่าิญญาถูกเผาจนเกรียม พวกเขาต่างตกตะลึงกับสภาพที่เห็น ขนาดผู้มีวรยุทธ์ระดับสามสิบปียังถูกเผาเช่นนี้ แล้วหลินซือฉิงที่เป็เพียงคนธรรมดาจะรอดชีวิตได้อย่างไร?
หัวใจของพวกเขาหนักอึ้ง
“เป็ยังไงบ้าง?” หลังจากได้รับการยืนยันว่าไม่มีอันตรายรอบบริเวณนี้ หลินเต๋อเทียนจึงวิ่งเข้ามาพร้ะโกนถามเหลยิด้วยความกระวนกระวาย
“สถานการณ์ไม่ดีเท่าไรครับ การะเิครั้งนี้รุนแรงมาก หากคุณหนูหลินอยู่ในระยะะเิ โอกาสที่เธอจะรอดชีวิตก็ต่ำมากครับ” เหลยิกล่าวเสียงเครียด
สิ้นเสียงนั้น สมาชิกในทีมคนหนึ่งก็ะโเสียงดัง “หัวหน้าครับ ท่านผู้นำครับ ทางนั้นมีคนรอดชีวิตครับ!”
ทันทีที่ประโยคนี้ดังขึ้น ทุกคนก็หันมองทิศทางนั้นทันที ร่างของชายสวมหน้ากากกำลังคลานขึ้นมาจากเศษอิฐและเศษกระเบื้อง เขาคือชายหนุ่มที่อุ้มหลินซือฉิงมุ่งหน้าไปโรงงานร้าง
เมื่อหลินเต๋อเทียนเห็นว่าคนที่คลานขึ้นมาเป็อีกฝ่าย ความโกรธก็ปะทุในอกทันที ถ้าชายสวมหน้ากากอยู่ที่นี่ นั่นไม่ได้หมายความว่าหลินซือฉิงก็อยู่กับเขาด้วยหรือ? ชายคนนี้อาจโชคดีที่ไม่ตาย แต่ลูกสาวของเขา...
“จับเป็มัน!” หลินเต๋อเทียนออกคำสั่งโดยไม่ลังเล!
ปัง! ปัง!
ะุประหลาดสองนัดถูกยิงออกจากปลายกระบอกปืนของสองสมาชิกหน่วยสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติแทบจะทันที
เย่เฟิงเพิ่งประสบกับแรงะเิครั้งใหญ่ ทำให้ไม่มีแรงหลบะุ จึงถูกยิงที่ไหล่และอกทันที เขาอยากหลบหนีแต่กลับไร้กำลัง
การจับเป็ชายสวมหน้ากาก สำเร็จ!
เหลยิโบกมือออกคำสั่งสมาชิกของหน่วยให้เข้าไปรวบตัวอีกฝ่าย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้