“หรงซิวมิเป็นกระไร ข้าเองก็เช่นกัน” อวิ๋นอี้พูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง        นางนั้นมิได้พูดเพื่อปลอบใจผู้ใด เพียงแค่พูดตามที่ควรจะเป็นจริงๆ และมิได้พูดเพ้อไปเอง        ถาวหวงยืนนิ่งอยู่กับที่ ดูอวิ๋นอี้นั้นสวมเสื้อกันฝนแล้วค่อยๆ เทน้ำชา ที่แท้ค...