ไม่ถึงเสี้ยววินาทีก็มีผู้มาเยือนผลักประตูเข้ามาอย่างแรงจนก้านบัวสะดุ้งหันไปมองที่ต้นเสียง และภาพตรงหน้าทำให้เธอประหลาดใจนิดหน่อยเมื่อพบว่าทั้งสองคนมีใบหน้าเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว

ทว่ากลับให้บรรยากาศที่แตกต่าง คนหนึ่งดูสุขุมเยือกเย็น เรียกได้ว่ามีออร่าความเป็๲หัวหน้าคนสุด ๆ ส่วนอีกคนนั้นพินิจมองเธอด้วยสายตาเหวี่ยง ๆ ชวนเกร็งอย่างไรอย่างนั้น มือหนาเปิดแฟ้มเธอดูเพียงเล็กน้อยแล้วก็ไม่ถามอะไรต่อ

“ผมกรณ์ นี่น้องชายฝาแฝดผม ชื่อภพณ์”

“ฝากตัวด้วยนะคุณเลขา” ภพณ์พูดก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากดูเ๽้าเล่ห์เอาการ

“ไม่ต้องสัมภาษณ์อะไรเหรอคะ” เมื่อถูกเรียกว่าเลขาทั้งที่ยังไม่มีการพูดคุยอะไรก็ทำเอาเธองุนงง

“ใช่ครับ ง่าย ๆ แบบนี้เลย แต่มันก็คงต้องมีอะไรมาแลกกันหน่อย จริงไหมพี่กรณ์”

ภพณ์กล่าวเสียงชัด ขณะเดียวกันก็ลุกไปล็อกประตู ก้านบัวเห็นแบบนั้นก็รู้สึกไม่ปลอดภัยจะลุกหนีแต่กลับโดนใครอีกคนกดไหล่ให้ลงไปนั่งกับที่เหมือนเดิม

“แน่นอนอยู่แล้ว”

สิ้นคำพูด กรณ์ก็เชยคางเรียวขึ้นรับจูบ มือเล็กพยายามกั้นไม่ให้ร่างโปร่งเข้ามาประชิดตัวไปมากกว่านี้แต่ก็ยื้อไว้ได้ไม่นานเมื่อลิ้นอุ่นดุนดันริมฝีปากนิ่มเชื่องช้าจนก้านบัวเผลอเคลิ้มตาม อีกฝ่ายอาศัยทีเผลอ