สนามแข่งรถTK
00:00น.
เ้าหญิง อัยย์ญาดา...
“อะอย่าเข้ามานะคะ!”ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงสั่นๆและพร้อมกับก้าวขาถอยหนีร่างของคุณหมอแทนคุณที่ตอนนี้เขากำลังเดินเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางที่หน้ากลัว คุณแม่เคยสอนให้ฉันอย่าไว้ใจผู้ชายคนไหนง่ายๆแต่ฉันไม่เชื่อฟังคุณแม่ ยอมเชื่อใจคุณหมอแทน
“ทำไม ถ้าผมเข้าไปหาคุณ คุณจะทำอะไรผมได้แม่สาวน้อย^_^”เขาเอ่ยพูดขึ้นอย่างท้าทาย นำ้เสียงและเเววตาของหมอแทนเปลี่ยนไปราวกับคนละคนกันเลย
พรึบ
ฉันถอยหลังโดยไม่ได้มองทางทำให้ส้นเท้าของฉันไปสะดุดเข้ากับโซฟานุ่มนิ่มที่ตั้งอยู่ข้างริมห้อง ทำให้ฉันเสียการทรงตัวดีที่หมอแทนรีบคว้าเอวของฉันไว้ได้ทัน เขาออกแรงกระชากร่างของฉันให้ไปแนบชิดกับหน้าอกสุดแน่นของเขา
“อึก คุณหมอแทนอย่าเล่นแบบนี้สิคะน้องหญิงกลัวนะ”ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงสั่นเครือดวงตาเอ่อคลอไปด้วยนำ้ตาสีใสที่พร้อมจะไหลออกมาทุกเมื่อ
“อย่าร้องเลยครับ”เสียงแหบพร่ากระซิบขึ้นด้วยนำ้เสียงยั่วยวนชวนให้จั๊กจี้หัวใจเล่น ฉันรีบหลับตาเพราะความใ ั้แ่เกิดมานี้เป็ครั้งแรกที่ฉันได้ใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่ชายและก็คุณพ่อ ห้วใจของฉันสั่นระรัวเร็ว
“จุ๊ฟ จุ๊ฟ”ริมฝีปากนุ่มและอบอุ่นของหมอแทนััลงมาบนดวงตาของฉันทั้งสองข้าง
“ผมขอโทษ ที่ทำให้คุณใ”เสียงของผมอแทนเอ่ยห่างออกจากใบหน้าของฉัน นำ้เสียงที่เศร้าทำให้คนที่ได้คิดรู้สึกถึงความหมนหมองภายในใจทำให้ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น ก็พบกับหมอแทนที่ค่อยๆคลี่ยิ้มบางให้ฉัน
“ผมเป็มีอาการทางจิตขอโทษนะครับ ผมมักจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ถ้าร่างกายของผมไม่ได้รับยา”คุณหมอแทนเอ่ยขึ้นและเขาก็ดัวเอวของฉันให้ยืนตรงได้ด้วยตัวเองและเขาก็ปล่อยร่างฉันพร้อมกับเขาค่อยๆเดินไปยังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่ตรงกลางห้อง เขารีบเปิดลิ้นชักเหมือนลื้อหาอะไรสักอย่าง
“คุณหมอหาอะไรเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยนำ้เสียงเป็ห่วง ถึงจะสงสัยในสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้แต่ฉันก็ไม่กล้าถาม เพราะอาการมือสั่นและดวงตาที่กระพริบตาถี่ๆของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาแปลกๆ
“หายานะครับ!”คุณหมอแทนรีบเอ่ยบอกฉันด้วนนำ้เสียงแข็งกร้าวทำให้ฉันใ ยกมือขึ้นมากุมกันไว้และมองดูหมอแทนอยู่ห่างๆ
กึก ปึง
“อึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”หมอแทนหยิบยากระปุกสีขาวขึ้นมาจากใต้โต๊ะทำงานของเขาและรีบเทยาใส่มือฉันถึงกับเบิกตาโตขึ้นด้วยความใเมื่อเห็นว่ายาเม็ดแคปซูลที่หมอแทนกำลังกินอยู่นั้นเต็มกำมือของเขารีบเทใส่ปากของเขาและพร้อมกับกระดกนำ้เปล่าที่วางอยู่บนโต๊ะตามไปทันที เขายืนเอามือเท้าโต๊ะทำงานไว้ทั้งสองข้างและหลับตาลงเหมือนคนที่กำลังพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองอยู่ ฉันเห็นท่าทางทรมานของเขาฉันก็อดสงสารเขาไม่ได้
พรึบ ตุ๊บ
“คุณหมอแทน!!!”ฉันเอ่ยร้องขึ้นอย่างใที่อยู่ดีๆหมอแทนก็ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องที่อยู่ทางซ้ายมือของเขาและฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรกระทบกันเสียงดัง ทำให้ฉันรีบวิ่งตามเขาไปด้วยความเป็ห่วง
“คุณหมอแทนคะ”ฉันเบิกตาโตขึ้นเมื่อฉันวิ่งเข้ามาให้ห้องและพบกับร่างของหมอแทนที่นอนควำ่หน้าลงไปบนที่นอนขนาดใหญ่ ฉันค่อยๆเดินไปยังที่นอนของเขาและค่อยๆก้มมองหมอแทนที่ตอนนี้ดวงตาของเขากำลังปิดสนิทอยู่
“ทำไมทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวละครับ”
“ทำไมถึงไม่เอาผมไปด้วย”คุณหมอแทนพึมพำขึ้นเบาๆใบหน้าของเขามีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ฉันจึงมองหาห้องนำ้ก็พบกับห้องนำ้จริงๆ
“รอแปปหนึ่งนะคะคุณหมอ”ฉันเอ่ยขึ้นและค่อยๆเดินไปยังห้องนำ้เพื่อหาผ้าผืนเล็กๆมาซับเหงื่อให้หมอแทน
“แอร์ก็เย็น ทำไมเหงื่อถึงออกเยอะขนาดนี้กันนะ?”ฉันเอ่ยขึ้นอย่างนึกสงสัยขนแขนของฉันลุกชูชันขนลุกด้วยความหนาวเย็นของแอร์ปรับอากาศในห้องนี้ซึ่งมันเย็นกว่าห้องข้างนอกมากมาย ฉันค่อยๆซับผ้าลงไปบนเหงื่อของใบหน้าคุณหมออย่างเบามือ
“น้องหญิง”เสียงพึมพำแหบพร่าของคุณหมอเอ่ยขึ้น ฉันที่มั่วแต่มองหน้าผากของคุณหมอโดยไม่ได้มองหน้าของคุณหมอเลยสักนิดกลับต้องสะดุ้งและเหลือบตามองไปยังดวงตาคู่สวยของเขาที่ตอนนี้มองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน
“ขอบคุณนะครับ ที่ผมพูดไม่ดีกับคุณแต่คุณก็ยังคงเป็ห่วงผม”คุณหมอแทนเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบางๆที่ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา ฉันก็ยิ้มอ่อนๆกลับไปให้เขา
“น้องหญิงแค่ไม่เข้าใจที่คุณหมอพูด แต่น้องหญิงเชื่อค่ะว่าคุณหมอไม่มีทางทำร้ายน้องหญิง^_^”ฉันเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ คุณหมอก็มีสีหน้าที่ใกับคำพูดของฉัน
“เพราะน้องหญิงไม่เคยคิดที่จะทำร้ายคุณหมอเลยสักนิด”ฉันยังคงพูดบอกเขาไป คุณหมอก็ยิ้มกว้างให้ฉันพร้อมกับยื่นมือหนาของเขาโอบแก้มของฉันและออกแรงลูบแก้มนวลของฉันอย่างเเผ่วเบา
“น้องหญิงลองฟังเสียงอะไรนี่ดูสิครับ”คุณหมอแทนเอ่ยขึ้นพร้อมกับสายตาที่มองมายังฉันอย่างหวานเยิ้ม ฉันก็ขมวดคิ้วงุนงงและมองหน้า เขาก็ยิ้มให้ฉันและค่อยๆดึงแผ่นหลังของฉันให้ลงไปซบอยู่บนอกข้างซ้ายของเขา
ตึกตัก ตึกตัก
“ได้ยินไหมครับ เสียงหัวใจของผม”คุณหมอแทนเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงแหบพร่า ฉันเบิกตาโตขึ้นด้วยความใและรู้สึกดีใจอยู่ในใจยังไงแปลกๆเพราะหัวใจของฉันมันก็กำลังรำ่ร้องและเต้นรัวเเรงไม่ต่างกับของคุณหมอแทนเหมือนกัน
“ดะได้ยินค่ะ”ฉันเอ่ยตอบคุณหมอแทนไปและทำท่าจะลุกขึ้นจากอกของเขาแต่เขาก็กลับยิ่งทาบทับท่อนแขนใหญ่โอบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉันไว้แน่นทำให้ฉันไม่สามารถลุกออกมาจากร่างของเขาได้
“น้องหญิงเคยใจเต้นแรงแบบนี้กับผู้ชายรึป่าวครับ?”
“คะเคยค่ะ”ฉันตอบหมอแทนไปด้วยนำ้เสียงขัดๆเพราะจมูกของฉันกำลังได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของเขา
“ผู้ชายคนนั้นต้องโชคดีมากๆเลยครับ”หมอแทนเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงแ่เบาคำพูดของเขาฟังเหมือนจะยินดีแต่พอฟังให้ลึกๆก็ดูเหมือนคำตัดพ้อ
“ไม่หรอกคะ น้องหญิงไม่เคยได้อยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนและพูดคุยกันได้นานแบบคุณหมอแทนมาก่อนเลย”ฉันเล่าให้คุณหมอแทน คุณหมอแทนก็เงียบไปสักพัก
“จริงสินะครับ ก็คุณพ่อกับพี่ชายน้องหญิงหวงขนาดนั้นหรอกน่าแล้วอย่างนี้ผมจะมีสิทธิ์ชอบน้องหญิงได้ไหมครับ?”หมอแทนเอ่ยขึ้นพลางก้มหน้ามามองหน้าฉันทำให้สายตาของเราสบผสานกันโดยบังเอิญ ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่อยู่รอบๆตัวของเราสองคนเหมือนหยุดแน่นิ่งไป
“คุณหมอชอบน้องหญิงเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามคุณหมอไปพลางแอบหลบสายตาของเขาไปด้วย
พรึบ
“อ๊ะ!”ฉันร้องขึ้นอย่างใที่อยู่ดีๆหมอแทนก็อุ้มร่างของฉันไปนอนบนร่างของเขา
“แล้วชอบได้ไหมละครับ?”หมอแทนยื่นหน้าเข้ามาหาหน้าของฉันทำให้ปลายจมูกของเราสองคนแนบชิดกัน จนฉันได้รับลมหายใจที่อุ่นๆของเขา
“แต่”ฉันกำลังจะเอ่ยขึ้นแต่หมอแทนก็ยิ้มขึ้นมาก่อน
ตึกๆตักๆ
“เสียงหัวใจของน้องหญิงก็รำ่ร้องไม่ต่างอะไรกับของผม ผมดีใจนะครับที่เราใจตรงกัน^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้นพลางมองมาที่เนินอกของฉันที่ตอนนี้ทันกำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของฉันที่เต้นถี่รัว
“น่าอายจัง”ฉันพูดขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเราสองคนอยู่ในท่าที่แบบว่า ถ้าคุณพ่อหรือพี่ชายมาเห็นเข้า คุณหอมแทนต้องตายแน่ๆเลย
“น่าอายอะไรเหรอครับ?”หมอแทนเอนศีรษะมาก้มมองหน้าฉันที่พยายามหลบสายตาหวานเยิ้มชวนใจแตกของหมอแทนมือน้อยๆของฉันก็จับไหล่กว้างของเขาไว้
“ก็น่าอายที่เราสองคนอยู่ในท่าที่แบบว่า”
“แบบว่า?”หมอแทนเอ่ยทวนคำพูดของฉัน ฉันก็มิ้มริมฝีปากแน่นด้วยความเขินอาย ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นทันทีหน้าของฉันต้องแดงมากแน่ๆเลย
“อ๋อ ขอโทษครับ^_^”หมอแทนที่มองตามสายตาของฉันที่มองหุ่นของเขาและฉันสลับกันไม่มาเขาก็พูดขึ้นและรีบยันตัวอุ้มร่างของฉันลุกขึ้นนั่ง
พรึบ
“อะ อะไรคะน่ะ?!”ฉันเอ่ยขึ้นด้วยความใเพราะตอนนี้ฉันนั่งคร่อมร่างของคุณหมอแทนอยู่ คุณหมอก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันพร้อมกับทำสีหน้าเหยเกและแหย่ๆ ฉันก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปมองก็ต้องใเพราะตอนนี้ฉันมีความรู้สึกได้ว่ามีอะไรแข็งๆที่ใหญ่มาก มากจริงๆกำลังทิ่มเสียดสีไปกับความเป็สาวของฉันอยู่
“เอ่อ ผมขอโทษครับ แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว น้องหญิงช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหมครับ?”คุณหมอแทนพยายามพูดให้ชัดและช้าๆพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างขอร้อง ฉันก็เลิกคิ้วตาเบิกตามองเขา
“ชะช่วยอะไรเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไป เขาก็ยิ้มแหยๆให้ฉัน
“ช่วยทำให้ไอนี่ของผมสงบหน่อยครับ”คุณหมอแทนเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มมองไปยัง่ล่างของเขาที่ตอนนี้มันกำลังปูดโปกขึ้นมาและมันคือสิ่งเดียวกันกับที่ทิ่ทและเสียดสีอยู่กับตรงส่วนนั้นของฉัน
“น้องหญิงช่วยคุณหมอไม่ได้หรอกค่ะ”
“แต่น้องหญิงเป็คนปลุกมันขึ้นมานะครับ”
“น้องหญิงไม่ได้เป็คนปลุกมันนะคะน้องหญิงยังไม่รู้เลยว่าจะทำให้มันสงบยังไง”
“คุณหมอยิ้มอะไรคะ?”ฉันเอ่ยถามคุณหมอแทนไปด้วยความสงสัยเพราะเขายิ้มขึ้นมา
“น้องหญิงไม่เคยจริงๆด้วย แต่ไม่เป็ไรครับรับรองน้องหญิงต้องติดใจผมแน่นอน^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มที่ดูมั่นอกมั่นใจของเขาทำให้ฉันยิ่งขมวดคิ้วจนมันจะผูกกันเป็โบว์อยู่แล้ว เพราะฉันไม่เข้าใจสิ่งที่หมอแทนกำลังพูด?