เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นได้เดินกลับออกไปจากเรือนที่พัก เขาดูกระวนกระวายและเป็กังวลอย่างยิ่ง แล้วมองไปยังประตูที่เยี่ยนเฉินหยวี่ได้ทำการรักษาตัวที่นั่น ทุกวินาทีเขานั้นเป็ทุกข์ยิ่งนัก
"ท่านผู้นำตระกูล อย่าได้เป็กังวลไปเลย ข้ามั่นใจว่าหยวี่เอ๋อร์จะต้องปลอดภัย และกลายเป็อัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งตระกูลเยี่ยน"
เยี่ยนหงไท่พยายามที่จะปลอบเขา
"ทุกอย่างขึ้นอยู่กับน้องเจียงเฉิน ข้าเชื่อว่าหยวี่เอ๋อร์จะผ่านไปได้ด้วยดี ไม่งั้นก็จะ..... "
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นยังกล่าวไม่ทันจบ สีหน้าเขาก็บิดเบี้ยว หน้าตาเขาบ่งบอกว่าเขากำลังตำหนิตัวเอง หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับเยี่ยนเฉินหยวี่ เขาจะไม่ยกโทษให้ตัวเขาได้ในชีวิตของเขา หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นมันเป็ความผิดของเขา
เวลาเดียวกัน ณ ตระกูลหลี่
หลี่ชางเยว่ได้นั่งทำหน้ามืดมนภายในโถงประชุม แผลเป็บนหน้าของเขากำลังสั่นะเื มีผู้าุโราวๆห้าถึงหกคนได้นั่งด้านซ้ายและขวาของโถงประชุม พวกเขาอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์
ชายแก่ที่อยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้เดินเข้ามาที่โถงประชุมด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
"เ้าได้ข่าวอะไรมาบ้าง ผู้ใดเป็คนสังหารหลี่หรงและคนอื่นๆ"
หลี่ชางเยว่ถาม เมื่อไม่กี่วันก่อนบนูเา คนของตระกูลหลี่ได้ถูกสังหารจนหมดสิ้น และทุกคนตายในดาบเดียว ตระกูลหลี่ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเยี่ยนเิจะมีฝีมือช่ำชองถึงเพียงนั้น และนั่นเป็เหตุที่ว่าทำไมต้องขุดคุ้ยหาความจริง
"ใช่ พวกเราได้พบแล้ว เป็ไปได้สูงว่าผู้ที่สังหารคนของพวกเราทั้งหมดนั้นเป็แค่เด็กหนุ่ม"
ชายแก่พูดออกมา
"เด็กหนุ่ม??"
ทุกคนต่างขวัญหาย
"เยี่ยนเิได้จ้างทหารรับจ้างจากจตุรัสทหารรับจ้าง ข้าได้ตรวจสอบพื้นเพพวกเขาแล้ว พวกเขามีทักษะเพียงแค่ระดับกลางๆ แต่ข้าไม่สามารถที่จะหาได้ว่าเด็กหนุ่มที่สวมเสื้อคลุมสีขาวนั้นที่เป็ผู้เข้าร่วมขบวนรถม้าของเยี่ยนเิคนสุดท้าย และตามที่ข้าได้สืบมาเด็กหนุ่มผู้นั้นได้มาปรากฏตัวที่จตุรัสทหารรับจ้างเป็ครั้งแรก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจุดประสงค์ของทหารรับจ้างคืออะไร หลังจากนั้นเขาได้เข้าร่วมขบวนรถม้าและมายังเมืองชื่อ ไม่เพียงเท่านั้นบางคนเห็นเยี่ยนเิและคนของเขาได้เข้าไปยังเยี่ยนหยวี่โหรว และท่าทีของเยี่ยนเิที่มีต่อเด็กหนุ่มนั้นสุภาพยิ่ง นั้นเป็สาเหตุที่ข้าเชื่อว่าเด็กหนุ่มผู้นั้นเป็ผู้สังหารคนของเราทั้งหมด"
ชายแก่พูดอย่างเฉียบขาด
"เด็กหนุ่มที่มีฝีมือสูงส่งได้มาเป็ทหารรับจ้าง แล้วเ้าทราบหรือยังว่าเ้าหนุ่มนั่นมาจากที่ไหน"
ชายคนหนึ่งถามทั้งคิ้วหมวด
"ยังขอรับ เด็กหนุ่มผู้นั้นไม่เคยมีผู้ใดเคยพบมาก่อนั้แ่เขาได้เข้าไปยังอาณาเขตตระกูลเยี่ยน"
ชายแก่ตอบกลับมา
"เด็กหนุ่มที่สามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นปลายได้ มันมีน้อยมากในบรรดาทั้ง 28 หัวเมือง...พวกเ้าจำเจียงเฉินจากเมืองเทียนเซียงได้หรือไม่ เ้าเด็กเวรนั้นที่สังหารหงเอ๋อร์ และมีบางคนบอกว่ามู่หรงเจิ้นก็โดนเ้าเด็กนี่สังหารเช่นกัน ในเมื่อมันสามารถสังหารมู่หรงเจิ้นได้ การสังหารหลี่หรงใช่ว่าจะเป็ไปไม่ได้ ข้าคาดเดาว่าไอ้หนุ่มนี่ต้องเป็เจียงเฉินเป็แน่"
ดวงตาของหลี่ชางเยว่ส่องประกายไปด้วยความเ้าเล่ห์
"ท่านผู้นำตระกูลพูดถูกต้อง เ้าหนุ่มนั้นต้องเป็เจียงเฉิน การที่หลี่หรงโดนฆ่าอย่างไร้ความปรานีเช่นนี้ ต้องเป็คนที่เกลียดชังตระกูลหลี่อย่างมาก หากทหารรับจ้างทั่วไปคงไม่กล้าที่จะสังหารอย่างไร้ความปรานีเช่นนี้"
ชายอีกคนพูดขี้น
"ฮึ่ม! ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามข้าจะแก้แค้นให้หงเอ๋อร์ ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ลึกลับที่อยู่ที่ตระกูลเจียงทำให้พวกเราทำอะไรมันไม่ได้ แต่เ้าสารเลวน้อยนี่มันมาเมืองของพวกเราเอง มันมาหาที่ตาย"
หลี่ชางเยว่สบถอย่างเ็าและพูดต่อ
"ข้า้าที่จะยืนยันตัวตนเ้าบ้านั่น ส่งคนไปจับตัวทหารรับจ้างที่ได้เดินทางไปเยี่ยนหยวี่โหรวด้วยกับมันมาเดี๋ยวนี้"
"ขอรับ"
ชายแก่โค้งคำนับ หันกลับออกไป
และถึงเวลาพลบค่ำ
มันเป็เวลาทั้งวันแล้วที่เจียงเฉินได้ทำการรักษาเยี่ยนเฉินหยวี่ ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมา เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเฝ้ารออย่างกระวนกระวายในเรือนที่พัก เขาได้ถูมือเขาเรื่อยๆอย่างเป็กังวล
ภายในห้อง เจียงเฉินได้นั่งตรงข้ามเยี่ยนเฉินหยวี่ นิ้วของเขาได้ััจุดเสินเชฺวี่ยของเยี่ยนเฉินหยวี่
ร่างกายอันบอบบางของเยี่ยนเฉินหยวี่สั่นสะท้านอย่างรุนแรง หน้าตาที่งดงามของนางเต็มไปด้วยเหงื่อ เสื้อผ้าของนางเปียกชุ่มจนสามารถมองทะลุได้ มันทำให้ร่างกายส่วนโค้งเว้าดูมีเสน่ห์มากขึ้น หากเป็คนอื่นคงไม่สามารถที่จะหักห้ามใจได้แต่เจียงเฉินผู้เคยเป็ถึงนักบุญผู้ยิ่งใหญ่นั้น ไม่มีสิ่งใดสั่นคลอนเขาได้
แต่ความเ็ปที่เยี่ยนเฉินหยวี่ได้รับนั้นทำให้เจียงเฉินอดที่จะสงสารนางไม่ได้ มันเ็ปอย่างมากๆ เยี่ยนเฉินหยวี่จึงขบฟันแน่น แต่นางไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา แม้แต่บุรุษยังไม่สามารถที่จะอดทนถึงระดับนี้ได้
ฟู่ๆๆ................
กระแสพลังหยางได้ไหลออกมาจากจุดเสินเชฺวี่ยและถูกดูดซับเข้าไปยังร่างของเจียงเฉิน หลังจากที่ตลอดทั้งวัน โอสถชำระล้างได้ส่งผลลัพธ์ที่ดีเยี่ยมออกมา มันทำให้พลังหยางที่ฝังซ่อนอยู่ได้ออกมา ช่วยนางที่ขจัดสิ่งปนเปื้อนในร่างกาย จุดชีพจรหยินทั้งแปดก็สามารถที่จะรับรู้ได้แล้ว
จากการที่ได้ดูดซับพลังหยางจากร่างของเยี่ยนเฉินหยวี่ไปยังร่างกายเขา เจียงเฉินรู้สึกยินดียิ่งที่ได้รับผลประโยชน์อย่างมาก อาการของเยี่ยนเฉินหยวี่ตอนนี้เหมือนกับอาการของตัวเขาเองก่อนหน้านี้ นางได้ทานผลชุนหยางเข้าไปในระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา และมันได้สะสมในร่างกาย แต่ตอนนี้พลังหยางทั้งหมดได้ถูกเจียงเฉินดูดซับไป ด้วยการช่วยเหลือของทักษะร่างแปลงั เขาได้แปรเปลี่ยนให้พลังหยางนั่นมาเป็ของตน ตราประทับัดวงที่ห้ากำลังจะก่อรูปสมบูรณ์แล้ว
"หยวี่น้อย ตอนนี้ชีพจรหยินทั้งแปดได้เผยออกมาแล้ว ภายหลังจากที่พวกมันได้ปล่อยความหนาวเย็นะเืออกมาแล้ว ด้วยการปะทะของเหล่าชีพจรหยินทั้งแปด จะทำให้ร่างเ้าสามารถที่จะเปิดจุดชีพจรหยินดวงที่เก้าได้ นั่นคือเหตุผลที่ข้าดูดซับพลังหยางที่อยู่ในตัวเ้าเร็วขึ้น หากไม่ล่ะก็พลังความเย็นและพลังหยางปะทะกันเมื่อไรจะเกิดผลที่ร้ายแรงออกมา ตอนนี้พวกเราได้มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว และมันจะเ็ปอย่างมาก เ้าต้องทนฝ่ามันให้ได้นะ"
สายตาเจียงเฉินส่องประกาย เขาได้เตือนเยี่ยนเฉินหยวี่
"ท่านพี่เจียงเฉิน ข้ามิได้หวาดกลัว ข้าขอเรียกท่านว่าท่านพี่ได้หรือไม่เ้าคะ"
เยี่ยนเฉินหยวี่พูดอย่างนุ่มนวล
นี่เป็สิ่งที่หญิงสาวผู้นี้ได้กระทำ เจียงเฉินเป็บุรุษคนแรกที่นางได้พบ และเป็คนแรกที่นางได้ัั ยิ่งกว่านั้นเจียงเฉินกำลังช่วยชีวิตของนางอยู่ตอนนี้ เป็เื่ปกติที่เจียงเฉินจะเข้ามาอยู่ในใจของนาง
"อืม"
เจียงเฉินผงกหัวของเขา ได้ยินนางเรียกเขาว่าท่านพี่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นใจ ในชีวิตที่แล้วแม้เจียงเฉินจะเป็ยอดนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ในใต้หล้า เขานั้นเป็พวกเสพติดการบ่มเพาะ เขาตั้งหน้าตั้งตาบ่มเพาะเพียงอย่างเดียว ประสบการณ์ด้านความรักของเขาเป็ศูนย์ เขานั้น้าที่จะเป็คนธรรมดา มีปฎิกิริยาและประสบการณ์ดั่งคนทั่วไป
ฟู่วววววว!
คลื่นไอความเย็นปกคลุมพวกเขา เสียงความเย็นดัง'ฟู่ว'ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น เจียงเฉินนั้นรักษาจนขั้นตอนสุดท้ายแล้ว เขาจะใช้ทักษะร่างแปลงัในการดูดซับพลังหยางในร่างเยี่ยนเฉินหยวี่อีกครั้ง
อ๊าาาาาาา!
ร่างกายของเยี่ยนเฉินหยวี่สั่นรุนแรงยิ่งกว่าเก่า การปะทุออกมาอย่างฉับพลันมันส่งผลกระทบที่ดีต่อจุดเสินเชฺวี่ยของนาง แม้นางจะมีความอดทนเป็อย่างมาก แต่นางไม่สามารถที่จะทนได้อีก นางได้กรีดร้องออกมา
"หยวี่เอ๋อร์!"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นร่างกายสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของเยี่ยนเฉินหยวี่ เสียงร้องของนางดั่งนางโดนมีดแทงเข้าที่หัวใจ ทำให้เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นสูญเสียการควบคุมและพุ่งตรงไปที่ห้อง
เมื่อเห็นแบบนั้น เยี่ยนหงไท่และคนอื่นๆรีบไปหยุดเขา
"ท่านผู้นำตระกูล ท่านไม่สามารถเข้าไปได้ในตอนนี้! น้องเจียงเฉินได้กำชับไว้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามเข้าไปเด็ดขาด"
"ท่านผู้นำตระกูล พวกเราต่างรับรู้ว่าหยวี่เอ๋อร์เ็ปมากขนาดไหนในตอนนี้ แต่ไม่ใช่ว่านางได้อดทนจากความทุกข์ทรมานมาหลายปีที่ผ่านมาแล้วหรือ แม้ท่านจะเข้าไปในห้อง แต่ไม่มีอะไรที่ท่านสามารถทำได้ตอนนี้ ถ้าไปรบกวนน้องเจียงเฉินตอนนี้พวกเราจะมาเสียใจกันทีหลังนะขอรับ"
เมื่อฟังในสิ่งที่คนของเขาพูดออกมา เขาจึงเริ่มที่จะสงบใจได้
"ข้านั้นทำอะไรไม่ยั้งคิด ข้าทำร้ายหยวี่เอ๋อร์ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ข้าจะต้องไม่ทำพลาดอีกในสถานการณ์คับขันเช่นนี้"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นได้หายใจเข้าลึกๆและกำหมัดเขาไว้แน่น แม้ว่าเขาจะเป็กังวลมากแต่เขาจะไม่ทำอะไรที่ไม่ยั้งคิดอีกเป็แน่
อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เจียงเฉินได้ดูดซับพลังหยางตกค้างชุดสุดท้ายจากร่างกายเยี่ยนเฉินหยวี่ และในขณะเดียวกันความหนาวเย็นะเืได้ปะทุออกมาจากร่างของเยี่ยนเฉินหยวี่
"ท่านพี่เจียงเฉิน ตอนนี้ข้ากำลังสร้างจุดชีพจรหยินจุดที่เก้าอยู่"
เยี่ยนเฉินหยวี่ได้รู้สึกอย่างชัดเจนว่าชีพจรหยินในร่างกายนางได้เป็ดั่งสะพานเชื่อม ทั้งหมดได้เข้าไปในจุดตันเถียนของนาง
หลังจากเยี่ยนเฉินหยวี่พูดออกมา ไอความเย็นได้ปะทุออกมาจากร่างกาย เหมือนน้ำแข็งที่หนาวจัด
เจียงเฉินตกตะลึง ตัวเขาเริ่มจะสั่นระริก ในระหว่างการเปิดชีพจรหยินจุดที่เก้านั้น ความเย็นที่แผ่ออกมาจะหนาวเหน็บจนถึงขีดสุด เจียงเฉินไม่้าที่จะรู้สึกถึงมันแม้จะมีทักษะร่างแปลงัคอยปกป้องอยู่ก็ตาม
ตูม!!!
เจียงเฉินยืนขึ้นทันทีและเตะประตูออกไป พุ่งออกจากห้องราวสายฟ้าฟาด ความหนาวเย็นปกคลุมไปทั่วห้องดั่งคลื่นที่ถาโถมมาใน่ที่เขาได้ออกไปพอดี
แกร้กๆๆๆๆๆ
ห้องนั้นเกิดเสียงดังแกร้กๆๆ และทุกสิ่งในระยะหนึ่งจ้างรอบตัวเยี่ยนเฉินหยวี่ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ ม่านน้ำแข็งได้สร้างบนประตูที่เขาได้เตะเปิดออกมา ทุกๆสิ่งในห้องโดนหมอกที่เย็นจัดปกคลุม
มันหนาวเย็นสุดๆทำให้เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นและทุกคนตัวสั่นทั้งหมด พวกเขารีบถอยออกไปอย่างน้อยหนึ่งจ้างทันที
"หนาวสุดๆเลย และในครั้งนี้หนาวมากกว่าครั้งไหนๆนับสิบเท่า"
เยี่ยนหงไท่พูดออกมาและตาโตเท่าไข่ห่าน หน้าของเขาตกตะลึงอย่างมาก
"ความหนาวเย็นที่ปลดปล่อยออกมาครั้งนี้จะรุนแรงมากที่สุดั้แ่กำเนิดจุดชีพจรเก้าหยิน"
เจียงเฉินได้พูดออกมา
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นหันไปทางเจียงเฉินและถามออกมา
"น้องเจียงเฉิน หยวี่เอ๋อร์เป็เช่นไรบ้าง"
"ไม่ต้องเป็ห่วง สิ่งตกค้างทั้งหมดได้ถูกขจัดออกจนสิ้น และชีพจรหยินได้ตื่นแล้วในตอนนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นท่านคิดว่าความหนาวเย็นถึงที่สุดนี่มาจากไหนกันละ ฮึ่ม! นั่นเป็เพราะหยวี่น้อยได้พบกับความเ็ปในขณะที่สร้างจุดชีพจรหยินทั้งแปด นางจะไม่รับรู้ความเ็ปขณะที่ปลุกจุดชีพจรหยินทั้งเก้า นางจะเข้าสู่สภาวะพิเศษทางจิตใจ ขั้นตอนนี้จะใช้เวลาประมาณสามวัน ท่านผู้นำตระกูล ท่านผ่อนคลายได้เลย และรอการถือกำเนิดของอัจฉริยะไร้ที่เปรียบได้เลย"
เจียงเฉินพูดออกมา
เมื่อได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินพูด ทุกๆคนในตระกูลเยี่ยนต่างะโโลดเต้นด้วยความปิติยินดี แม้แต่เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเองก็ะโโลดเต้นกับเขาโดยที่ไม่คำนึงถึงภาพพจน์ของเขา
"ฮ่าฮ่าฮ่า...."
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นหัวเราะเสียงดังและเข้ามากอดเจียงเฉินก่อนที่เจียงเฉินจะมีปฎิกิริยา
"น้องเจียงเฉิน ขอบคุณเ้ามากๆ เ้าได้ช่วยชีวิตของหยวี่เอ๋อร์ ในอนาคตปัญหาของเ้าคือปัญหาของพวกเราเช่นกัน"
เจียงเฉินรีบผลักเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นออก และแสดงท่าทีหวาดกลัวออกมา
"ข้าไม่ได้มีรสนิยมชอบไม้ป่าเดียวกันหรอกนะ ข้าไม่ยอมรับการกอดของท่าน นอกจากนั้นข้าไม่ได้ชื่นชอบที่จะกอดกับบุรุษอีกด้วย"
"น้องเจียงเฉินได้พร์ที่พระเ้าได้ประทานมาจริงๆ ข้าจะนับถือเ้าตลอดไป"
เยี่ยนหงไท่พูดขณะที่จับมือของเด็กหนุ่มอย่างสุภาพ
"เข้าใจแล้ว จากนี้จะไม่ให้ผู้ใดมารบกวนหยวี่น้อย นาง้าที่จะให้ข้าสอนวิธีการควบคุมชีพจรเก้าหยิน"
เจียงเฉินบอกกับทุกคน
"อย่าได้กังวลเลยน้องเจียงเฉิน ข้าจะมาคุ้มกันด้วยตัวเองเลย"
หลังจากพูดจบ เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นได้มองเยี่ยนเิที่อยู่ข้างๆเขาด้วยสีหน้าปิติยินดี
"เยี่ยนเิ เ้าจงไปเตรียมอีกห้องไว้สำหรับน้องเจียงเฉิน ให้เขาได้พักผ่อนให้สบาย"
