ทุกคนรู้สึกตกตะลึงมาก หลัวชงบอกว่าจะคุ้มกันพวกเขาอย่างดี แต่ตอนนี้กลับใช้ค่ายกลดาบคุ้มครองแต่พวกของตัวเองอย่างเดียวแล้วทิ้งพวกเขาไว้กลางทางแบบนี้น่ะหรือ?
“หลัวชง เ้าทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร!” มีคนตะคอกถาม
หลัวชงยิ้มแห้ง “พวกคนไม่เอาไหน ตัวเองไร้ความสามารถยังคิดจะให้คนอื่นมาปกป้องคุ้มครองอีก ยาจูหยวนตันสามสิบเม็ดก็คือค่าตอบแทนบทเรียนของพวกเ้า ตอนนี้พวกเ้าก็เตรียมไปลงนรกกันได้แล้ว ข้าไม่ส่งล่ะนะ”
พูดจบเขาก็อาศัยค่ายกลดาบของเขาพาพี่น้องของตัวเองที่เหลือฝ่าออกไป
ที่จริง หลัวชงไม่ได้คิดจะคุ้มครองใครอยู่แล้ว พลังอานุภาพของค่ายกลดาบมีความแข็งแกร่งอย่างมากก็จริง แต่ว่าก็มีข้อจำกัดเช่นกัน หากอยู่ในขอบเขตที่กว้างขนาดนั้นเขาไม่สามารถคุ้มครองคนของตัวเองให้ฝ่าฝูงอสูรไปได้อย่างแน่นอน
ดังนั้น การเก็บค่าจ้างยาจูหยวนตันสามสิบเม็ดก็เป็แผนการของหลัวชงเท่านั้น ในระยะเวลาครึ่งชั่วยาม เขาใช้วิธีการนี้หลอกเอายาจูหยวนตันมาได้ถึงหนึ่งพันเม็ด มูลค่าสูงถึงสิบล้านเหรียญหยกดำเลย!
ส่วนชีวิตของคนไม่เอาไหนพวกนั้นมันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วยล่ะ? พวกเขาก็แค่พวกไร้น้ำยาแค่นั้นเอง
“หลัวชงเ้าคนสารเลว!” ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เจ็ดระดับหลอมความเป็เทพคนหนึ่งตะคอก แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่ทันระวังจึงถูกเสือดาวสีเืพุ่งเข้ามากัดเข้าที่คอจนล้มลงไป พริบตาเดียว เสือดาวสีเืที่เหลือก็พุ่งเข้ากัดฉีกตัวของเขาจนแหลกละเอียด
ทุกคนเห็นภาพที่น่าสลดนั่นก็เกิดความหวั่นใจ ในเวลานี้รู้ธาตุแท้ของหลัวชงแล้ว แต่ว่าพวกเขาจะฝ่าวงล้อมของฝูงอสูรนี้ไปได้ไหมนั่นเป็ปัญหาใหญ่ในเวลานี้
“บ้าจริงเชียว!” เล่อเทียนโกรธมาก เขาชักดาบเล่มใหญ่ออกมาและพุ่งเข้าไปฟันเสือดาวสีเือย่างบ้าคลั่ง เพื่อต้านการโจมตีในระยะเวลาสั้นๆ
ิอวี่เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น เห็นพวกหลัวชงไปไกลแล้ว เขาก็ยิ้มแสยะที่มุมปาก
เดิมทีเขาจ่ายยาจูหยวนตันไปสี่สิบเม็ดก็ไม่ได้ลำบากใจอะไร แต่ว่า หลัวชงไม่เพียงหลอกเงินเขาเท่านั้น แต่ยัง้าให้พวกเขาตายด้วย แล้วเขาจะปล่อยหลัวชงไปได้อย่างไร?
ในเวลานี้เอง เสือดาวสีเืที่อยู่ด้านข้างก็พุ่งเข้ามา ิอวี่ซัดหมัดออกไปจนเสือดาวสีเืกระเด็นโดยแทบไม่มอง
จากนั้นก็มีเสือดาวสีเืพุ่งโจมตีเข้ามาอีก ิอวี่ก็ซัดหมัดออกไปจนกระเด็นเหมือนเดิม
ทุกครั้งที่เสือดาวแต่ละตัวพุ่งโจมตีเข้ามา ิอวี่ก็จะใช้หมัดซัดจนกระเด็นไป เสือดาวสีเืพวกนั้นเดือดดาลมาก แต่ิอวี่เดือดดาลยิ่งกว่า จากความพิเศษของเสือดาวสีเื พลังอำนาจของเขาจึงเพิ่มสูงขึ้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ในหัวของเขา บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์เริ่มกระเพื่อม พลังในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง น้ำสีดำในบ่อศักดิ์สิทธิ์เองก็เกิดการเคลื่อนไหว เกิดน้ำใหม่ขึ้นมาอยู่ตลอด และในท้ายสุดท้าย บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ก็ขยายลึกถึงสิบเมตร กว้างสามเมตร
พริบตาเดียวพลังจิตของิอวี่ก็เพิ่มมากขึ้น ในวินาทีนี้ เขาได้ไปถึงขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เจ็ดระดับหลอมความเป็เทพแล้ว!
พลังจิตได้หลอมรวมเข้ากับร่างกายโดยสมบูรณ์แล้ว ิอวี่รู้สึกได้ว่าพลังของเขาเพิ่มสูงขึ้นจนน่าทึ่งและยากที่จะควบคุมได้
เขาค่อยๆ หลับตาลง ิอวี่เปิดััิญญาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เขารู้สึกว่าเสือดาวสีเืที่พุ่งโจมตีเข้ามานั้นเคลื่อนที่ช้าลงมาก เขาแทบจะสามารถใช้มือจับไปที่การเคลื่อนไหวของพวกมันได้เลย!
จากนั้น ิอวี่กลับนำน้ำสีดำในบ่อศักดิ์สิทธิ์ถ่ายเข้าไปในเส้นชีพจรของดวงตา!
หลังจากนั้นเมื่อลืมตาขึ้นมา ในส่วนลึกของดวงตานั้นเป็สีดำที่ซ่อนอยู่ จากนั้น คลื่นขนาดใหญ่ก็พัดมันหายไป ทำให้อากาศสั่นะเื และเสือดาวสีเืที่โจมตีจากรอบๆ ตัวก็หยุดเคลื่อนไหว!
ทุกคนที่กำลังต่อสู้อยู่กับเสือดาวสีเืก็หยุดชะงักลงเช่นกัน เพราะพวกเขาพบว่าเสือดาวสีเืนั้นไม่ได้ทำการโจมตีพวกเขาแล้ว
ิอวี่ปล่อยพลังออกมากดดัน แต่ไม่ได้เป็อันตรายต่อคนรอบข้าง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้รู้สึกถึงแรงกดดันนั้น
ิอวี่ปล่อยพลังออกไปรอบรัศมีห้าเมตรโดยมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่ตัวเอง เสือดาวสีเืที่อยู่ใกล้ๆ ตัวสั่นจนไม่กล้าขยับ บางตัวถึงกับปัสสาวะราดแล้วล้มลงกับพื้นชักดิ้นชักงอทันที
นี่คือกระบวนท่าที่เจ็ดของเคล็ดวิชาหยินหยางขั้นสูง ดวงตาเทพมรณะ!
หลังจากเปิดดวงตาเทพมรณะขึ้นมาแล้ว มันสามารถทำให้จิตใจของคู่ต่อสู้เกิดความหวั่นไหว หากคู่ต่อสู้มีพลังฝีมือต่ำกว่ามากก็จะใจนเป็ลมหมดสติไป หากคู่ต่อสู้มีฝีมือใกล้เคียงกันก็จะได้รับผลกระทบตามไปไม่มากก็น้อยเช่นกัน! และนี่ก็คือความน่ากลัวของดวงตาเทพมรณะ แค่สายตาไม่ต้องลงมือ ก็ทำให้คนยอมสยบ!
“เ้า ... ทำอะไรลงไป?” เล่อเทียนที่อยู่ข้างๆ มองไปที่ิอวี่ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่จะมีความสามารถมากขนาดนี้
ทุกคนรอบข้างตกตะลึงกันอย่างมาก บนตัวของิอวี่มีของวิเศษในการขับไล่เสือดาวสีเืด้วย ดูท่าเขาเองก็มีความสามารถเหมือนกันน่ะเนี่ย
ิอวี่ไม่ได้ตอบคำถามของเล่อเทียน เพราะการฝ่าวงล้อมออกไปให้ได้ในเวลานี้นั้นสำคัญกว่า เขาพูดเสียงเข้มว่า “ทุกคนตามข้ามา ข้าจะคุ้มกันพวกเ้าเอง”
ระหว่างที่พูดเขาก็พุ่งไปด้านหน้า ทุกคนก็ตามเข้าไปด้วยความตะลึง
เสือดาวสีเืที่เดิมทีมีความดุดันพอเห็นิอวี่ก็แข้งขาอ่อนไปหมด ต่างยอมถอยเป็ทางให้เองโดยไม่ต้องทำอะไร ทุกคนเห็นแล้วก็ถึงกับปาดเหงื่อ ในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึง
นี่มันใช่การฝ่าวงล้อมที่ไหนกัน นี่เป็การเดินข้ามไปอย่างองอาจชัดๆ
ทำให้ใครหลายคนเริ่มเกิดความโลภอยากจะได้ของวิเศษที่สามารถกำราบเสือดาวสีเืไปขายทำกำไรมหาศาลกัน!
เดินทางอยู่แบบนี้ประมาณครึ่งก้านธูป ิอวี่ก็พาทุกคนออกจากฝูงอสูรมาได้ แต่ิอวี่กลับไม่หยุดพัก เขาวิ่งพุ่งไปยังเงาและลมปราณของกลุ่มคนจำนวนหนึ่งไป
“ทุกท่าน ข้าััได้ถึงตำแหน่งของสิบคนนั่น พวกเ้าจะตามข้าไปเอายาจูหยวนตันของเราคืนไหม?” ิอวี่ถามความเห็นของทุกคน
“เ้ารู้ตำแหน่งของพวกเขาหรือ?” ทุกคนกำลังเครียดเพราะไม่รู้ว่าจะไปตามหาพวกหลัวชงจากที่ไหน พอได้ยินิอวี่พูดแบบนี้ต่างก็ดีใจ
“ก็ต้องไปอยู่แล้วสิ! ข้านะอยากจะฉีกพวกมันออกเป็ชิ้นๆ เลย!”
บรรยากาศดูฮึกเหิมขึ้นมาทันตา จากนั้นทุกคนก็ตามิอวี่ไปตามเส้นทางูเา
ไม่นาน ิอวี่ก็พาทุกคนมาถึงหน้าผาแห่งหนึ่ง จากนั้นก็ยืนอยู่หน้าเงาของคนทั้งสิบ
“พวกเ้า?”
พวกของหลัวชงกำลังพักกินยาจูหยวนตันเพื่อฟื้นฟูพลังงานอยู่ แล้วก็กำลังปลาบปลื้มใจที่ได้ยาจูหยวนตันมากว่าหนึ่งพันเม็ด ใครจะไปคิดว่าแค่ไม่นานเท่านั้น คนพวกนั้นจะใช้ความสามารถที่มีฝ่าวงล้อมของฝูงอสูรออกมาได้? แล้วยังดูเหมือนไม่ได้รับาเ็อะไรด้วย
“เราหาวิธีเอาตัวรอดได้ทัน ตอนนี้ พวกเ้าจะต้องชดใช้ยาจูหยวนตันให้กับเราอีกเท่าหนึ่ง! ถือเป็ค่าชดเชยให้กับเรา!”
เล่อเทียนยืนออกมา ด้านหลังของเขาก็มีผู้กล้าอีกสามสิบกว่าคนที่ปล่อยลมปราณออกมา พลังอำมหิตพลุ่งพล่านเข้าหาพวกของหลัวชง
หลัวชงมองไปที่คนสามสิบกว่าคน จากนั้นเขาก็ยิ้มแบบมีแผนร้ายขึ้นมา
“ในเมื่อฝูงอสูรฆ่าพวกเ้าไม่ตาย งั้นก็ดี เราจะส่งพวกเ้าไปเอง”
ระหว่างที่พูด พลังชั่วร้ายอันน่ากลัวก็พลุ่งพล่านขึ้นมาจากตัวเขา รวมถึงพี่น้องอีกเก้าคนที่เหลือที่อยู่ด้านหลังเขาด้วย!
แค่ไม่กี่อึดใจทุกคนก็ขนลุกกันหมด ดูจากพลังความชั่วร้ายนั้นแล้ว พวกเขาก็ััได้ถึงความเ็า
จากนั้นก็มีคนร้องออกมาด้วยความตะลึงว่า “ลมปราณแบบนี้มัน ... หรือว่าพวกเ้าเป็ ... คนของตำหนักโยวิ!”
ิอวี่ขมวดคิ้ว ที่จริงก่อนที่จะเข้ามาในดินแดนอสูรว่านโซ่ว เขาก็ััถึงความชั่วร้ายได้บ้างแล้ว แต่พอพวกหลัวชงปล่อยพลังชั่วร้ายออกมาจนหมด เขาถึงได้รู้ว่ามันเป็พลังชั่วร้ายที่รุนแรงมากว่าที่คิด!
“ตำหนักโยวิ คืออะไรหรือ?” ิอวี่ถามเล่อเทียน
เล่อเทียนขมวดคิ้วแน่นมาก แล้วพูดว่า “ตำหนักโยวิเป็สำนักมารที่น่ากลัวมาก ได้ยินมาว่าในตำหนักโยวินั้นมีวิชามารที่ชั่วร้ายมาก มันชื่อว่าเคล็ดวิชาแดนนรก ใครก็ตามที่ฝึกมัน จะต้องหาเด็กทารกมาสามคนแล้วฆ่าพวกเขาทิ้ง! แล้วเอาเืของเด็กทารกสามคนนั้นมาดื่ม ถึงจะสามารถฝึกเคล็ดวิชาแดนนรกได้!”
เด็กทารก เป็สถานะแรกเริ่มของมนุษย์ และเด็กทารกก็มีจิติญญาแล้ว เมื่อพวกเขาถูกฆ่ามันก็จะมีความแค้นอย่างมหาศาล!
เคล็ดวิชาแดนนรกต้องดูดทั้งพลังความแค้นและเืสดๆ เพื่อทำการฝึก ทุกครั้งที่พวกเขาฆ่าคนก็จะต้องแบกรับความแค้นของพวกเขาเ่าั้เอาไว้ด้วย เมื่อดูดเืจนหมดมันก็จะหลอมรวมเข้าไปในจิตและความคิด โดยจะสลายกลายเป็พลังด้วยเคล็ดวิชาแดนนรก!
ยิ่งฝึกลึกไปเรื่อยๆ พลังความชั่วร้ายของผู้ฝึกก็จะรุนแรงขึ้น ความสามารถก็จะยิ่งแข็งแกร่ง แค่ลมปราณที่ปล่อยออกมาก็จะทำให้ทุกคนหวาดกลัวได้
มันคือวิถีแห่งมารที่แท้จริง!
ดังนั้น ถึงแม้ตำหนักโยวิจะมีผู้กล้าจำนวนมาก แต่ราชวงศ์ต้าิก็ไม่ได้ไปเชื่อมสัมพันธ์ มิหนำซ้ำยังส่งคนไปจับคนของตำหนักโยวิด้วย!
“มีเื่โเี้ขนาดนี้เลยหรือ?” ท่าทางของิอวี่นิ่งลง ตรงนี้มีกันถึงสิบคน นั่นก็หมายความว่า แค่สิบคนนี้ก็สังหารทารกน้อยไปแล้วถึงสามสิบคน!
พอคิดได้แบบนี้ อารมณ์ของิอวี่ก็แย่มาก
ในตอนที่รู้ว่าพวกหลัวชงเป็คนของตำหนักโยวิ ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เจ็ดคนหนึ่งก็หันหลังวิ่งออกห่างจากพวกของหลัวชงไปเลยห้าสิบเมตร
แต่หลัวชงกลับยิ้มแสยะ “ฮึฮึ ... ในเมื่อรู้ว่าข้าเป็คนของตำหนักโยวิ ก็ทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่ ช่วยข้าฝึกวิชาก็แล้วกันนะ”
พูดจบ มือของหลัวชงก็ปรากฏดาบยาวสามฉือ*ขึ้นมาเล่มหนึ่ง ลมปราณสีดำอมม่วงของเขาพลุ่งพล่านขึ้นมา จากนั้นเขาก็พุ่งออกไปไล่ล่าผู้ชายคนนั้นแล้วฟันดาบเข้าใส่ในทันที
(*1 ฉือ เท่ากับ 10 นิ้ว)
ดาบนั้นราวกับเงา ฟันลงไปแล้วกลับไร้ร่องรอย!
หัวของชายคนนั้นขาดกระเด็นทันที ร่างที่ไร้หัวอ่อนตัวและทรุดลง เืที่คอของเขาพุ่งออกมาไม่หยุด!
“นี่!”
ผู้กล้าสามสิบกว่าคนที่เดิมยังรู้สึกว่ามีความหวัง แต่พอเห็นหลัวชงสังหารชายคนนั้นอย่างเหี้ยมโหดพวกเขาก็รู้ทันทีว่า พวกของหลัวชงจะต้องสังหารหมู่พวกเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน!
หลัวชงยิ้มอย่างเหยียดหยาม เขาไปถึงขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่แปดั้แ่เมื่อสามปีที่แล้ว ตอนนั้นเขามีพลังเทียบเท่าราชสีห์สองพันกว่าตัวเท่านั้นเอง
แต่เพราะเคล็ดวิชาแดนนรก เขาได้สังหารคนไปจำนวนมากในระยะเวลาสามปี พลังของเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก มีพลังเทียบเท่าราชสีห์สี่พันสามร้อยตัว คนที่อยู่ตรงหน้าก็แค่ฝูงมดฝูงหนึ่งเท่านั้น!
เมื่อครู่ เขาใช้แผนการหลอกเอาทรัพย์สินของเหล่าผู้กล้าก็เพราะอยู่เมื่อข้างนอกเขาจะชิงเอามาแบบเปิดเผยไม่ได้ แต่เมื่อเข้ามายังดินแดนอสูรว่านโซ่วแล้ว เขาสามารถอาศัยฝูงอสูรสังหารคนได้
แต่ในตอนนี้เหมือนว่าคนพวกนี้จะมารนหาที่ตายเอง
“ล้อมพวกเขาเอาไว้!”
จากนั้น หลัวชงก็หันไปสั่งให้พี่น้องในตำหนักโยวิอีกเก้าคนล้อมพวกเขาเอาไว้ โดยไม่คิดให้พวกเขาได้มีโอกาสหนีไปได้เลย
“ตัวสั่น หวาดกลัว เ็ป ว้าว ... ของดี ๆ ทั้งนั้นเลยน่ะเนี่ย ฮึฮึฮึฮึ ... เราทุกคนมาสนุกกับงานเลี้ยงนองเืสดๆ แบบนี้กันดีกว่า!”
น้ำเสียงของหลัวชงเต็มไปด้วยความอิ่มเอม แต่คนที่ได้ฟังมันเหมือนเสียงแห่งความตาย!
“ปล่อยพวกเขาไป” แต่ในเวลานี้เองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น น้ำเสียงนั้นเย็นะเือย่างมาก มันเข้ากับบรรยากาศอันน่าสะพรึงนี้เลยทีเดียว
ทุกคนมองไปที่ิอวี่ด้วยความตกตะลึงมากรวมไปถึงหลัวชงด้วย ใครจะคิดว่าจะมีคนออกหน้า?
หลัวชงคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่กล้าพูดแทรกขึ้นมาแบบนี้จะเป็คนที่ไร้น้ำยาคนหนึ่ง เขายิ้มอย่างโเี้ “อีกเดี๋ยวเ้าก็จะได้รู้แล้วว่า อะไรคือการตายทั้งเป็”
“ข้าจะพูดอีกครั้ง ปล่อยพวกเขาไป” ิอวี่จ้องไปที่หลัวชง มันเป็การออกคำสั่งอย่างไม่ต้องสงสัย
“ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้กับข้ามานานมากแล้ว” หลัวชงยิ้มกว้างขึ้น
ส่วนคนอื่นเมื่อมองไปที่ิอวี่แล้วสีหน้าก็แย่ลง เพราะชายหนุ่มคนนี้นี่แหละที่บอกว่าจะเอายาจูหยวนตันสามสิบเม็ดกลับมา หากไม่ใช่เพราะเขานำทางมา พวกเขาก็ไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องถูกล้อมจากพวกหลัวชง พวกเขาก็ไม่ต้องมาตาย
พูดได้เลยว่า ิอวี่เป็คนพาพวกเขามาตาย!
“ทุกอย่าง มันเป็เพราะเ้า!”
“ใช่! ทำไมเ้าต้องบอกให้พวกเรามาที่นี่ด้วย แล้วตอนนี้เป็อย่างไร ทุกคนหนีไม่รอดกันหมดแล้ว เ้ายังจะเอาหน้าอีกหรือ? เ้าอยากตาย ทำไมต้องลากเราไปตายกับเ้าด้วย!”