ภายในห้องหมอแพทพอตื่นขึ้นมาก็ลุกขึ้นและอุ้มพลอยนรินเดินเข้าไปในห้องน้ำ พลอยนรินก็ตื่นขึ้นเหมือนกันเพราะหมอแพทลุก
“พี่แพท วางพลอยลง พลอยอาบเองได้”
“อย่าดื้อ อาบด้วยกันนี่แหละเสียเวลาเดียวสายเธอต้องไปงานแต่งของเพื่อนพี่”
“ไม่เอา พลอยไม่ไป จะให้ไปในฐานะอะไรละคะ”
“เมีย ไม่ต้องถามมาก อาบน้ำ ถ้าไม่ยอมอาบดีๆ เอาแต่ดิ้นแบบนี้ ข้างล่างของพี่มันจะทนไม่ไหวเอานะ”
เธอที่ััได้ถึงการถูกเสียดสีของ่ล่างของกันทำให้เธอมีความรู้สึกไม่น้อยและรับรู้ได้ว่าหมอแพทเองก็รู้สึกและเริ่มแข็งตัวขึ้นเรื่อยๆ เพราะหมอแพทหื่นได้ทุกที่และพร้อมจะร่วมเพศกับเธอได้ทุกที่เหมือนที่บอกไว้จริง
“พี่แพทจ๋า สงบลงนะ ไปคะ พลอยยอมไปงานแต่งด้วยแล้ว อย่าใส่มันเข้ามาอีกนะ เดียวพลอยก็สลบไปอีกหรอก”
“อื้ออออ...นะ น้องพลอยจ๋า อีกรอบนะ เธอดิ้นจนมันตื่นแล้ว พี่ปวดร้าวไปหมดแล้ว ครั้งเดียวจริงๆ พี่แพทสัญญา”
“อ้ะ!....พ..พี่แพท” ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบอะไรหมอแพทก็จับสะโพกของเธอยกขึ้นมาและสอดใส่เข้าไปจนมิดลำอีกรอบ
“อื้อออออ เสียวที่สุดเลยคนดีของพี่แพท อย่าเกร็งนะมันจะเจ็บเอา”
“อื้ออออ เบาๆ ตรงนั้นของพลอยมันแทบจะฉีกแล้ว พลอยยังแสบข้างในอยู่เลย”
“ค่ะ พี่แพทขอโทษนะ คนสวยของพี่ที่รุกรานน้องพลอยจนาเ็”
“อร๊างงงงงง พี่แพทจ๋า” หมอแพทที่ทนแรงตอดรัดของเธอไม่ไหว ก็กระแทกเข้าออกอย่างช้าๆ และถนอมเธออย่างที่หมอแพทบอกจริงๆ เพราะหมอแพทไม่อยากทำรุนแรงกับเธออีก ถึงภายในใจลึกๆ เขาจะยังเจ็บและเสียใจกับการมีชู้ของเธอ แต่เขาก็อภัยให้เพื่อลูก และเพื่อตัวเองที่ยังรักเมียอยู่เสมอ
หมอแพทก้มลงไปจูบเธออย่างลึกซึ้งและเชื้อเชิญให้เธอสนองกลับด้วยการแลกลิ้นกันจนเกิดเสียงดังขึ้นทั้ง่บนและ่ล่าง ทำเอาเธอเสียวซ่านไปทั้งตัวด้วยความรู้สึกดีจนลืมความเจ็บและแสบภายในช่องทางรักของเธอ
“อื้อออออออ” เธอครางประท้วงเขาที่ไม่ยอมปล่อยให้เธอได้หายใจด้วยการจูบที่เร้าร้อนจนเธอต้องผละดันไหล่ของเขาให้ออกจากเธอ เพื่อให้ปากของเธอเป็อิสระ เธอหายใจเข้าไปสุดแรงเพราะเขาแทบทำให้เธอหน้ามืด
“อร้างงงงงง พี่แพท พลอยเสียววว มันลึกไปแล้ว อ้า..... พี่แพทจ๋า...เมียรู้สึกดีจังจะไม่ไหวแล้ว”
หมอแพทพอได้ยินเมียรักพูดแบบนั้น พร้อมทั้งเริ่มมีอาการสั่นและกระตุกเกร็งเล็กน้อยทำให้หมอแพทเร่งความเร็วทำเอาเธอร้องครวญครางดังลั่นภายในห้องน้ำจนแสบหู หมอแพทก็ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ
“น่ารักจัง มีความสุขมั้ยคะ”
“อื้อออออ พลอยจะไม่ไหวแล้ว มีความสุขที่สุดเลย อร๊างงงงงงง”
หมอแพทกะชับกอดเธอเอาไว้แน่น คนทั้งสองก็หอบเหนื่อยพร้อมกันด้วยความสุขสมที่หมอแพทมอบให้กันด้วยความรู้สึกที่ออกมาจากหัวใจของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่อยากจะร่วมเพศด้วยเฉยๆ อย่างที่เคยบอกเธอมาตลอด 1 เดือนกว่า
พลอยนรินกอดรัดหมอแพทไว้แน่นด้วยความสุขและยังเสียวอยู่ไม่น้อยเพราะดูเหมือนหมอแพทจะไม่ยอมทำตามที่บอก เพราะสามีของเธอยังคงคาแท่งสวาทของตัวเองไว้ภายในช่องทางรักของเธอไม่ยอมถอดออกไป
“พี่แพทจ๋า น้องพลอยเสียวไปหมดแล้ว เอามันออกไปจากน้องสาวของพลอยก่อนได้มั้ย อย่าทำให้พลอยหวาดเสียวไปมากกว่านี้เลย”
หมอแพทยิ้มก่อนที่จะกระแทกเข้าไปอีกครั้งเพื่อยั่วยวนเธอให้แสดงความรู้สึกออกมาเหมือนตอนที่เคยอยู่ด้วยกัน
“อ๊ะ!...พี่แพท ครั้งเดียวไม่ใช่หรือคะ อร๊างงงง...พี่แพทจ๋า”
หมอแพทก้มลงไปดูดนมของเธออย่างเอาแต่ใจและปรารถนาในร่างกายของเธอไปทุกส่วน ทำเอาพลอยนรินเสียวซ่านไม่หยุดด้วยเสียงครวญครางอีกรอบที่หมอแพทะเิมันออกมาจาก่ล่างที่กระแทกใส่ช่องรักของเธอด้วยความเกรงใจและยั้งแรงอย่างที่สุด แต่เขาก็ยัง้าอยู่ ในเมื่อแท่งสวาทของหมอแพทมันยังไม่สงบจึงไม่ยอมถอดออกจากช่องทางรักของเธอ
“อื้ออออ เสียว พี่แพทจ๋า สงบได้แล้วนะ พลอยจะเป็ลมอยู่แล้ว”
“อ้า....พี่ก็เสียวมากน้องพลอยของพี่แพท อดทนหน่อยนะ”
หมอแพทจากที่เบาแรงก็เริ่มเร่งความเร็วขึ้นทำให้เธอกริดร้องออกมาด้วยความเสียว กอดรัดหมอแพทเอาไว้แน่นเพราะกลัวหน้ามืด ตอนนี้ภายในหัวของเธอมันขาวโพลนไปหมด
“อ้ะ....พี่แพท พลอยไม่ไหวแล้ว อื้ออออ”
หมอแพทตอนนี้เอาแต่ใจมากที่สุดและรู้ว่าเธอไม่เคยขัดใจสักครั้งก็ยิ่งหลงเธอมากขึ้น จึงกระหน่ำใส่ไม่หยุด จนร่างกายของเธอและหมอแพทกระตุกเกร็งสุดแรงพร้อมกัน ทำให้หมอแพทสงบลงได้เมื่อได้ปลดปล่อยน้ำเชื้อของตัวเองออกไปจนหมดภายในมดลุกของเธออย่างที่หวังเอาไว้ที่จะเป็เ้าของเพียงคนเดียวในท้องของเธอ โดยสร้างลูกของหมอแพทและพลอยนรินเอาไว้ข้างใน เมื่อหมอแพทมั่นใจว่า่นี้เธอตกไข่แน่นอน ถ้าเขาจำไม่ผิด หมอแพทจะต้องได้ลูกอีกคนจากเธอในไม่ช้า
“มีความสุขมั้ยคะ อย่าทิ้งพี่ไปไหนอีกแล้วนะน้องพลอย พี่จะทำให้เธอมีความสุขทุกคืน”
“อือ อาบน้ำให้หน่อย พลอยไม่มีแรงแล้ว ไหนบอกครั้งเดียว พี่แพทหลอกพลอย เอาจนพลอยขาสั่นไปหมดแล้ว เอาออกไปสักที สงบแล้วไม่ใช่หรือคะ”
หมอแพทยิ้มและคราวนี้ก็ยอมถอดออกตามที่เมียบอก ก่อนที่จะพาเธอลงไปแช่ภายในอ่างอาบน้ำพร้อมกันและไม่ได้รุกรานเธออีกตามสัญญา เมื่อร่างกายของเธอผ่อนคลายและเนื้อตัวหายสั่น หมอแพทก็พาเธอขึ้นจากอ่างอาบน้ำและอุ้มเธอไปแต่งตัว ซึ่งหมอแพทได้ซื้อชุดไว้ให้เธอมากมาย ั้แ่วันที่หมอแพทเริ่มกลับไปมีความสัมพันธ์ทางกายกับพลอยนรินอีกครั้ง
แต่พลอยนรินหันกลับมามองหน้าหมอแพทและค้อนใส่ด้วยความงอลเพราะคิดว่าชุดพวกนี้เป็ของผู้หญิงคนอื่นที่เขาพามามั่วด้วย
“พลอยไม่ใส่ชุดของคนอื่น เอาชุดของพี่แพทมาให้พลอยใส่ก็ได้ ถ้าอยากให้พลอยไปด้วย”
หมอแพท อดขำไม่ได้ที่เมียตัวเองกำลังหึง และคิดว่าชุดพวกนั้นเป็ของคนอื่น
“พี่แพทจะมั่วกลับใคร พลอยไม่สนใจ แต่ตอนนี้พลอยกลับมาแล้ว ชุดพวกนี้ก็ไม่ควรอยู่ในห้องของเราพลอยไม่ชอบ ถ้าจะมั่วก็ไปมั่วกันที่อื่น ไม่ใช่ในห้องนี้”
“ทำไม หึงหรือคะ”
“ปล่าว ไม่ได้หึง แค่ไม่ชอบให้ใครมาทับรอย พลอยหวงพื้นที่ส่วนตัว”
หมอแพทก้มลงไปมองหน้าพลอยนรินแล้วดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้
“นี่หรือไม่หึง อย่าลืมสิเราคบกันมาเกิบ10ปีนะ พี่จะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอหึง พลอยจ๋า พี่แพทไม่เคยมั่วกับใคร มีแต่พลอยนี่แหละที่พี่จะมั่วด้วย ของทุกอย่างในห้องนี้คือของใหม่และมันก็เป็ของเมียพี่แพทคนเดียว คงไม่ต้องบอกนะว่าหมายถึงใคร ถ้าต้องบอกพี่จะไม่จบง่ายๆ แล้วนะ เธอจะเดือดร้อนน้องสาวของเธออีกนะ ครั้งนี้พี่ไม่สงบให้ง่ายๆ นะคะ จะเชื่อหรือยัง”
“อ้ะ!....อย..อย่านะเอามันออกไป อ้า....” หมอแพทไม่ยอมทำตามคำพูดอีกครั้ง เพียงแค่ได้ััเธอเพียงเล็กน้อย ก็กระหน่ำใส่เธอแบบไม่ยั้งอีกรอบ
“อร๊างงงง พี่แพทจะฆ่าพลอยหรือคะ พลอยบอกว่าเชื่อแล้ว จะใส่เข้ามาทำไมอีก อ้าๆๆๆๆ พี่แพท”
หมอแพทดันเธอลงไปนอนบนเตียงอย่างเร็วก่อนที่จะสอดใส่กลับเข้าไปอีกรอบพร้อมทั้งออกแรงกระแทกด้วยความปรารถนาที่อัดแน่น
“อื้อออ พลอยจ๋า เธอสวยที่สุดเลย พี่อยากกินเธอแบบนี่ไม่อยากปล่อยไปไหน”
“อร๊างงงงง เบาหน่อย พลอยเสียวมาก”
“อ้าๆๆๆ เด็กดี เสียวที่สุดเลยตอดแรงจังที่รักของพี่แพท”
“อ้าๆๆๆ พลอยบอกให้เบาไงคะ เราต้องไปงานกันต่อนะคะ อยากให้พลอยสลบหรือไง อร้างงงง”
หมอแพทไม่ฟังที่เธอบ่นอีก ประกบจูบลงไปด้วยความเร้าร้อนตวัดปลายลิ้นให้เธอมาแลกลิ้นกันไปมา ทำให้พลอยนรินยิ่งเสียวซ่านยิ่งกว่าเดิม และหมอแพทเองก็ไม่ต่างกัน ยิ่งนัวเนียแนบชิดกันมากเท่าไหร่มันยิ่งกระตุ้นเขาให้รู้สึกมากขึ้น จนหมอแพททำให้เธอครางออกมาเสียงหวานด้วยความสุขที่เขามอบให้อีกครั้ง และคราวนี้เธอก็โมโหเขาที่เอาแต่ใจตลอดรุกรานเธอไม่หยุด ยิ่งกว่าตอนอยู่โรงพยาบาล
“โอ้ย พี่เจ็บนะ กัดทำไมคะ”
“เอามันออกไปนะ ถ้าไม่อยากให้พลอยกัดอีก พลอยเป็เมียพี่แพทไม่ใช่หรือคะ หรือพลอยเข้าใจผิด ถ้าพลอยเข้าใจผิดก็ไม่ต้องเอาออก อยากจะโทรมพลอยจนลุกไม่ไหวก็ทำต่อเลย พลอยจะนอนอ้าขาให้”
“โอ๋ๆ อย่าพูดแบบนั้นสิน้องพลอย กัดพี่อีกก็ได้นะ แต่อย่าคิดว่าพี่จะโทรมสิคะ พี่มีความรู้สึกแบบนี้แค่กับน้องพลอยคนเดียวนะ อยากกอดแบบนี้ไม่ปล่อย เราแยกกันตั้ง 3 ปี พี่อดทนมา 3 ปีเลยนะ”
“แล้วไงคะ พลอยก็อยู่คนเดียวมา 3 ปีเหมือนกัน แต่พลอยก็ไม่เอาพี่แพทขนาดนี้”
“หือ เอาพี่หรือ ไหนคะ จะเอาพี่ยังไง ให้พี่นอนลงบนเตียงเลยมั้ย”
“หยุดเลยคะ พลอยรับมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว ทั้งปวดทั้งแสบไปหมดแล้ว ให้พลอยพักได้แล้วนะพี่แพท ถ้าคิดว่าพลอยเป็เมียของพี่แพทจริงๆ เอามันออกไปนะ สงบมันให้ได้นะ”
เมื่อโดนเมียขอร้องกันขนาดนี้ หมอแพทที่ยังไม่อยากสงบก็ต้องถอดออกแล้วลุกขึ้นจากตัวของเธออย่างเร็วก่อนที่จะจับเธอกระแทกอีกครั้ง
“แต่งตัวเถอะคะ ชดพวกนั้นพี่ซื้อไว้ให้น้องพลอยทั้งหมด เมียเพียงคนเดียวของหมอแพทมีแต่พลอยนรินเมียแต่งเพียงคนเดียว”
พลอยนรินลงจากที่นอนและไปกอดหมอแพทไว้จากด้านหลัง
“ขอบคุณคะ พลอยจะชดเชยเวลา 3 ปีของพวกเราที่เสียไปให้ดีที่สุดนะคะ พลอยจะไม่ทิ้งพี่แพทไปไหนอีกแล้วนะ พลอยกลับมาแล้ว”
“สัญญานะ อย่าทิ้งให้พี่กลับไปเ็ปต้องทนอยู่คนเดียวแบบไม่มีเธออีก เรามีลูกด้วยกันแล้ว อย่าทำให้ลูกไม่มีพ่ออีกต่อไปเลยนะน้องพลอย”
“คะ พลอยจะทำเพื่อลูก และทำเพื่อพี่แพท”
ภายในงานแต่งงานของอริสากับเ้าขา ที่โต๊ะด้านหน้าที่จัดไว้สำหรับญาติสนิทและเพื่อนสนิท หมอแพทเดินจับมือพลอยนรินเดินเข้าไปหาอริสา
“เจอกันอีกแล้วนะ น้องพลอย กลับมาแล้วหรือ ตอนเธอไม่อยู่ แพทมันเหมือนหมาบ้า ไล้กัดคนอื่นไปทั่ว กลับมาก็ดีแล้ว ไม่ไปไหนอีกแล้วนะคะ คนสวยของพวกพี่”
“ยินดีด้วยนะคะพี่ริสา เ้าสาวของพี่สวยมาก ไม่ได้พรากผู้เยาว์เหมือนคนแถวนี้ใช่มั้ยคะ”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เดียวเมียพี่ก็เข้าใจผิดพอดี ยิ่งขี้หึงอยู่ด้วย”
“เ้าขา นี่หมอแพทและนั่นพลอยนริน ภรรยาของหมอแพท”
“ยินดีที่ได้รู้จักคะน้องเ้าขา” หมอแพททำท่าจะเอามือไปจับมือเ้าขา แต่ทั้งอริสาและ พลอยนรินก็ดึงคนของตัวเองกลับ อริสาดึงเ้าขาเข้ามากอด พลอยนรินก็ดึงมือหมอแพทกลับ
“ให้ทำความรู้จัก ไม่ได้ให้แตะต้องตัวเ้าขา ไอ้หื่น ดูที่คอเมียแกก่อนมั้ยเธอ ดูดไปซะขนาดนั้นกลัวคนไม่รู้หรือว่าหลงเมียเด็ก”
พอพลอยนรินได้ยินอริสาพูดแบบนั้นถึงกับอายม้วนไปหลบอยู่ด้านหลังหมอแพทอย่างเร็ว อริสาก็อดขำไม่ได้
“อายไปเลยน้องพลอย ตามมาไอ้หมอ เอินมันบอกว่าถ้าแกมาให้พาไปหา”
หมอแพทเดินตาม อริสากับเ้าขาไปยังโต๊ะเพื่อนสนิทที่มีเพียงอริสา เ้าขา และหมอแพทนั่งโต๊ะนั้น อริสากับเ้าขานั่งลงข้างๆ อรจิรา
“คุณเอิน ริสาพาหมอแพทมาให้แล้วนะ”
อรจิราจับมืออริสาเอาไว้และส่งสายตา บอกรักเธอตลอดเวลา ั้แ่เกินเลยกันครั้งนั้น อรจิราก็ลืมอริสาไม่ได้จริงๆ อรจิรายิ้มหวานและพูดเบาๆ
“ฉันรักคุณ” อริสายิ้มและตอบกลับ “เราก็รักคุณ” อรจิราเอามือของเธอมาจูบและเอาไปจับแก้มของตัวเองเอาไว้ แต่ก็ยังดีที่เ้าขาไม่ได้สนใจเพราะกำลังคุยกับพลอยนรินอย่างถูกคอ อริสาที่เริ่มอึดอัดก็ลุกขึ้นและบอกเ้าขาว่าไปเข้าห้องน้ำ อรจิราก็ดื่มไปไม่น้อยก็ลุกขึ้นตามไป อริสาก็รู้ว่าอรจิราคงตามเธอมา จึงอยากคุยให้รู้เื่ จึงเดินไปหลบมุมอยู่ที่บาร์ตรงสระน้ำ
อรจิราที่เดินตามเธอออกมาจริงๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีคนและพื้นที่ก็ส่วนตัวมาก เพราะไม่มีแขกคนไหนเข้ามาได้นอกจากเ้าของพื้นที่ อรจิราเดินตรงเข้าไปกอดอริสาเอาไว้ และซุกไซ้ไปตามซอกคอเรียวของเธอด้วยความโหยหาบวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล
“คิดถึงคุณที่สุดเลย เอินรักคุณมากริสา”
“อื้อออออ คุณเอินน พ..พอนะ ริสาแต่งงานแล้วนะ อย่าทำแบบนี้”
“อีกครั้งได้มั้ยแล้วเอินสัญญา เอินจะไม่กลับมาให้คุณเห็นหน้าอีก จนกวาคุณจะติดต่อเอินไปเอง เมื่อนั้นเอินจะรีบมาหาคุณ นะคะริสา ให้เอินได้กอดคุณเป็ครั้งสุดท้าย ได้โปรด”
“สาบานได้มั้ยคุณเอิน ครั้งสุดท้ายจริงๆ นะ ถ้าผิดคำพูด ริสาจะไม่ขอเจอคุณอีกเลยตลอดชีวิต”
“เอินสาบาน เป็เมียให้เอินอีกครั้งนะ”
“อือ หลังจากนี้ คุณเอินต้องทำใจให้ได้ แล้วกลับมาเป็เพื่อนที่ดีของริสาแบบเดิมนะ ริสาไม่อยากเสียเพื่อนแบบคุณเอินไป ทีมของเราก็มีกันแค่สามคน”
“เอินจะพยายาม เอินก็ไม่อยากเสียคุณไป เมียคนสวยของอรจิรา”
เมื่ออริสาอนุญาตอรจิราก็อุ้มอริสาขึ้นมาและเดินหายเข้าไปในห้องเก็บไวน์หลังเคาเตอร์บาร์และความสัมพันธ์นี้ หมอแพทก็เห็นกับตา ก็ใไม่น้อยที่เพื่อนรักสองคนกล้าทำแบบนี้ในงานแต่งของตัวเอง แต่หมอแพทก็ไม่คิดจะบอกใคร เพราะถ้าคนทั้งสองแอบเอากันแบบนี้ ก็คงไม่มีใครรู้เื่
สักพักใหญ่ อริสาก็เดินกลับเข้ามาแต่อรจิรายังคงนั่งอยู่ที่เคาเตอร์ริมสระน้ำ หมอแพทจึงเดินเข้าไปจับมืออริสาและบอกเ้าขากับพลอยนริน
“เ้าขา น้องพลอย พี่ขอคุยกับเพื่อนพี่ทั้งสองคนเป็การส่วนตัวหน่อยนะ พวกเธอสองคนนั่งคุยกันตรงนี้อย่าไปไหนละ เดียวพวกพี่กลับมา”
“อย่าให้พี่ริสากินไวน์มากนะคะ เ้าไม่อยากเดือดร้อนทั้งคืน”
ที่สระน้ำ “มีอะไรจะเล่าให้ฟังมั้ย ริสา เอิน ั้แ่เมื่อไหร แล้วน้องเ้าขารู้มั้ย”
“แกพูดถึงเื่อะไร แล้วเ้าขาต้องรู้อะไร”
“อย่ามาเนียน ไหนสัญญากันตอนสมัยเรียนว่าจะไม่ร่วมเพศกันเองไง แต่ทำไมพวกแกสองคนถึงทำ แถมยังทำในงานแต่งงานของตัวเองอีกริสา ไม่สงสารน้องเ้าขาบ้างหรือไงริสา”
อริสามองสบตาอรจิรา อรจิราถึงกับลุกขึ้นเดินตรงมาที่หมอแพท ยืนประจันหน้ากัน
“แล้วแกจะเอายังไง จะไปบอกน้องเ้าขา ให้อริสาต้องเ็ปหรือไง แกทำได้หรือไง อย่าบอกว่าแกไม่เคยรักอริสา”
“เอ่อ เคยรัก แต่ก่อนที่จะเจอน้องพลอย แต่พอเจอคนของตัวเอง เราก็ไม่ได้รักริสาแบบนั้นอีก”
“แล้วไง เรามันผิดเอง แต่คิดหรือไงว่าเราตั้งใจ ถ้าไม่เพราะอรเอยพรากความบริสุทธิ์ของริสา เรากับริสาก็ไม่ก้าวมาถึงขั้นนี้หรอก เราพยายามหักห้ามใจแล้ว ตลอด 3 ปี เราพยายามลืมแล้ว แต่เราลบภาพคืนนั้นไม่ได้จริงๆ วันนี้ถึงมาและขอร้องริสาให้เราได้กอดอีกครั้ง แล้วเราจะหายออกไปจากชีวิตริสาตลอดไป เราผิดอะไรวะ เราไม่ได้คิดจะแย่งริสามาจากน้องเ้าขาซะหน่อย เราผิดอะไรที่เราอยากจะกอดเมียของตัวเองเป็ครั้งสุดท้าย เรากอดริสาก่อนที่ริสาจะเจอน้องเ้าขาซะอีก”
อรจิราลุกลงไปนั่งกับพื้น หมอแพทก็ตามลงไปกอดปลอบใจเพื่อน
“เราไม่ได้จะเอาอะไรทั้งนั้น แต่อยากจะเตือนสติพวกแก อริสาแต่งงานแล้ว ถึงแกจะรักริสามากแค่ไหน ก็ต้องตัดใจแลปล่อยริสาไป ริสามันเลือกคนของมันแล้ว ถึงริสาจะเคยเป็เมียของแก แต่แกก็เสียโอกาสไปแล้ว เพราะแกไม่ตามจีบริสามันเอง ถ้าแกกล้าพอที่จะจีบริสาั้แ่วันที่แกได้ริสาเป็เมีย แกคิดหรือว่าริสามันจะไม่ใจอ่อน ถ้ามันยอมให้แกนอนกอดได้ถึงขนาดร่วมเพศที่มันห่วงแหน แต่แกก็ได้ นั่นมันก็เปิดทางให้แกไปครึ่งหนึ่งแล้ว แต่แกมันดูไม่ออกเอง ตอนนี้ก็ได้แต่ตัดใจ ริสาไม่ใช่เมียของแกอีก ยุติมันซะ อย่าเข้าไปทำลายชีวิตคู่ของผู้หญิงที่แกคิดว่าคือเมีย เหมือนที่เราไม่เคยเข้าไปยุ่งชีวิตคู่ของน้องพลอยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา”
“อรจิรามองสบตาอริสาและถามอย่างหาความจริง
“จริงหรือคุณริสา คุณเปิดทางให้เอินจริงหรือคะ หลังจากวันนั้นที่เรามีอะไรกัน”
อริสานั่งลงไปและจูบอรจิราด้วยตัวเองด้วยความลึกซึ้ง “รู้คำตอบหรือยังคะ แต่ตอนนี้ทำตามคำสาบานของคุณด้วยนะคุณเอิน คุณเคยมีโอกาสแต่คุณกลับไม่พยายาม และเลือกที่จะเชื่อคำพูดของริสาที่ให้คุณลืมความสัมพันธ์ คุณก็ปล่อยมือริสาไปจริงๆ”
อรจิราผละออกจากหมอแพท และกอดอริสาเอาไว้แน่น
“เรามันโง่ เราพลาดไปแล้วจริงๆ ที่ยอมปล่อยคุณไปง่ายๆ ทั้งๆ ที่รักคุณมากขนาดนั้น ทั้งๆ ที่คุณเป็เมียของเอินแล้ว เอินก็ยังปล่อยมือคุณไม่คิดจะตามจีบคุณต่อ เอินขอโทษนะริสา ที่ทำเหมือนได้คุณแล้วทิ้งคุณไป”
“อือ เราไม่เคยโกรธคุณเลย เพราะเราสั่งคุณเอง ว่าห้ามผูกมัดเรา คุณก็ทำตามสัญญา มันก็ดีนะ ทำให้ริสาเจอคนที่ริสารักได้อย่างหมดใจอย่างเ้าขา ตลอดเวลาก่อนที่จะเจอเ้าขา ริสาต้องหาเด็กสาวมานอนด้วยทุกคืนเพื่อที่จะลืมการััของคุณ แต่ริสาก็ไม่เคยลึกซึ้งกับใครเท่าคุณ คุณเป็คนเดียวที่ริสายอมอ้าขาให้หลังจากที่โดนน้องของคุณบังคับอ้าขา”
“เอินขอโทษ เมียคนดีของเอิน เอินจะรักษาคำพูดนับั้แ่วันนี้ เอินจะไม่มาเจอคุณอีก แต่เอินจะไม่บอกลาคุณ เพราะเอินทำไม่ได้จริงๆ สักวันเอินจะกลับมาหาคุณทันที ที่คุณเรียกเอิน”
“ขอบคุณนะ คนดีของริสา สามีเพียงคนเดียวของอริสา ริสารักคุณนะ คุณเอิน แต่ริสาขออิสระคืนจากคุณ เพื่อเ้าขาที่ริสารักสุดหัวใจ”
“เอินก็รักคุณสุดหัวใจ ยอดรักของเอิน เอินจะไม่ยึดติดกับคุณอีกแล้ว คุณจะเป็คนของน้องเ้าขาเพียงคนเดียว”
อรจิราจูบอริสาอย่างลึกซึ้งอีกครั้งและเธอก็ตอบรับเป็ครั้งสุดท้ายก่อนที่จะลุกขึ้น แต่การกระทำเ่าั้กลับอยู่ในสายตาเ้าขามาตลอด แต่เ้าขาก็ยังคงเข้มแข็งและเชื่อใจสามีของตัวเอง จึงเดินออกไป นั่งลงกอดอริสาเอาไว้จากด้านหลัง
“มันจบแล้วใช่มั้ยคะพี่ริสา ไม่ไปต่อแล้วใช่มั้ย เราแต่งงานกันแล้ว เ้ายังเชื่อใจสามีตัวเองได้อยู่ใช่มั้ยคะ”
อริสาหันกลับไปทางเ้าขาและอริสาก็ต้องยอมรับว่ากลัวไม่น้อย กลัวจะเสียเธอไป อริสากอดรัดเ้าขาเอาไว้แน่นและเอาหน้าซบลงไปที่ไหล่เล็กๆ ของคนรัก
“จบแล้วคะ เ้าขายังเชื่อใจพี่ได้เหมือนเดิม พี่รักเ้าขาเพียงคนเดียวสุดหัวใจ พี่ตามจีบเธอมาขนาดนั้น พี่ยังพิสูจน์ตัวเองไม่มากพอหรือไงคะ”
“พอคะ เ้าแค่กลัว กลัวจะเสียพี่ริสากลับไปให้คุณเอิน เ้าจะทำเป็ไม่รู้เื่อะไรภายในห้องนั้นก็ได้ แต่เ้าจะยอมแค่ครั้งเดียว พวกพี่สาบานว่าจะไม่นอนด้วยกันอีก อย่าทำอะไรลับหลังเ้าอีก จะได้มั้ย”
“พี่สาบานคะน้องเ้าขา พี่จะไม่แตะต้องคนรักของเธอเป็ครั้งที่ 3” อรจิราตอบ
“สองครั้งเลยหรือคะ”
“คะ แต่มันจบแล้วจริงๆ พี่ไม่พรากริสาไปจากเธอแน่นอนน้องเ้าขา”
“คะ เ้าจะเชื่อใจพวกพี่สักครั้ง เ้าเองก็คงทนไม่ได้ถ้าต้องเสียพี่ริสาไป” อรจิราตอบ
เ้าขาดึงมืออริสาให้ลุกขึ้นและเดินตามกัน กลับเข้าไปในงาน เหลือแค่หมอแพทกับอรจิรา
“ตั้งสติได้หรือยัง ลืมััเมื่อกี้ออกไปจากสมองด้วย อย่าทำลายชีวิตคู่ของริสา”
“อืม มีอะไรก็ว่ามา ถึงโทรมาหาฉัน”
“ปรับใจได้แล้วแน่นะ จะได้บอกเื่ของเราให้ฟัง”
“เอ่อ ว่ามา”
“ช่วยสืบให้ที่ว่าตลอดเวลาที่น้องพลอยกลับเมืองไทย เคยแต่งงานใหม่หรือป่าว”
“หางานยากมาให้เราอีก เอ่อจลองหาให้ละกัน”
“ขอบใจ น้องพลอยคือแม่เลี้ยงพลอยนรินเ้าของไร่ทับตะวันกับโรงผลิตไวน์ที่แก่ถลุงกินไปอยู่นั่นแหละ”
“เื่ของฉัน แกกลับไปหาเมียแกเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว”
“ให้เราช่วยมั้ย แกจะได้ลืม”
“ไม่ต้อง ลืมเองได้”
“เอ่อ อย่าเมาจนไปมั่วกับใครเข้าละ เดียวจะท้องไม่รู้ตัว”
“แค่ไม่ท้องเพราะแกก็พอ”
“พูดแบบนี้ เดียวก็ยัดเยียดลูกใส่ท้องให้ดีมั้ย”
“ก็ลองทำสิ ไม่ต้องมาคบกันอีก แค่เื่ริสาเราก็แทบแย่ละ ถ้าแม้แต่แกยังมานอนกับเราอีก เราคงรับไม่ไหว”
“เอ่อเรารู้ เราไม่คิดจะกอดแกหรอก ถ้าคิดคงกอดไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้โสดจนกลับมาเจอน้องพลอยอีกครั้งหรอก”
“ไปซะ เราจะอยู่คนเดียว”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้