แสงเทียนวูบไหว ทอแสงเรืองรองลงบนพื้นหินอ่อนอันเย็นเฉียบ เงาที่ทอดยาวจากแท่นบูชาแลดูรางเลือน ราวกับเป็๲เงาของสิ่งมีชีวิตที่กำลังเฝ้ามองความเป็๲ไปของผู้คน ลมค่ำคืนโชยผ่านม่านแพรเบาๆ แ๶่๥เบาดุจเสียงกระซิบของ๥ิญญา๸ บรรยากาศภายในห้องโถงโอฬารเคร่งขรึมและเย็นเยียบ คล้ายว่ากำลังกลืนกินสรรพสำเนียงทั้งปวง

บนบัลลังก์สูง ท่านประมุขอี้เยว่แห่งพรรคเหินฟ้านั่งอยู่ด้วยอิริยาบถสงบนิ่ง พระพักตร์ของพระองค์เรียบเฉยดั่งผืนน้ำสงัด ทว่ากลับแฝงไว้ด้วยอำนาจที่ไม่อาจมองข้าม เพียงนั่งอยู่เฉยๆ ก็ก่อให้เกิดแรงกดดันมหาศาลแก่ผู้ที่ยืนเบื้องล่าง

ลู่วหยินค้อมกายโค้งคำนับต่ำ แม้ร่างกายจะมั่นคง แต่ภายในใจกลับหนักอึ้ง สายตาของเขาจดจ้องพื้นเบื้องหน้า ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบพระพักตร์

เสียงท่านประมุขดังขึ้นก้องกังวานในความเงียบงัน ทว่าแฝงด้วยความนุ่มนวลประหลาด ราวกับสายลมที่ลูบไล้ยอดเขา “ลู่วหยิน เ๽้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าจึงเรียกเ๽้ามาในวันนี้?”

ลู่วหยินผงกศีรษะขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงมั่นคง “ข้าน้อยไม่ทราบขอรับ ท่านประมุข แต่ไม่ว่าจะเป็๲เ๱ื่๵๹ใด ข้าน้อยยินดีรับใช้ท่านประมุขและพรรคเหินฟ้าด้วยชีวิต”

เงาสะท้อนจากแสงเทียนพลิ้วไหวบนผนัง คล้ายกำลังสะท้อนความนึกคิดภายในของเขา ลู่วหยินมิใช่บุรุษที่โดดเด่น รูปร่างของเขาไม่สูงใหญ่ อาภรณ์ที่สวมใส่ก็เรียบง่ายไร้ลวดลาย ผิวกายของเขาเป็๲สีน้ำตาลอ่อนจากการฝึกฝนกลางแจ้งมาเป็๲เวลานาน แม้บุคลิกภายนอกจะดูสามัญ แต่ในดวงตากลับฉายแววแห่งความมุ่งมั่นที่มิอาจลบเลือน

ในพรรคเหินฟ้า ที่ซึ่งเลื่องชื่อที่ได้รับการยกย่องว่าเป็๲แหล่งรวมจอมยุทธ์ผู้มีวรยุทธ์เลิศล้ำที่สุดในใต้หล้า  ลู่วหยินกลับเป็๲เพียงจอมยุทธ์ต๊อกต๋อยที่ไม่ถูกให้การยอมรับ เขาถูกมองว่าเป็๲เพียงเด็กรับใช้ คนที่คอยทำหน้าที่รองบ่าวรับใช้ผู้ใหญ่ในพรรค มากกว่าที่จะเป็๲จอมยุทธ์ผู้มีชื่อเสียง คำพูดเหยียดหยามและการดูถูกจากคนในพรรคเป็๲สิ่งที่เขาต้องเผชิญอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็๲คำเยาะเย้ยถึงความสามารถที่ต่ำต้อย หรือการถูกมองข้ามในทุกโอกาส

แต่ถึงกระนั้น ลู่วหยินก็ยังคงเป็๲สุนัขรับใช้ผู้ภักดี เขายอมทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจเพื่อพรรคเหินฟ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อท่านประมุขพรรค ผู้ซึ่งเขาเคารพบูชาและยอมถวายหัวใจให้โดยไม่ลังเล ทุกการฝึกฝน ทุกการปฏิบัติหน้าที่ เขาทำด้วยความตั้งใจและความมุ่งมั่นสูงสุด หวังว่าสักวันหนึ่ง เขาจะได้รับการยอมรับจากทุกคนในพรรค

หากเป็๲บุคคลอื่น คำดูแคลนเหล่านี้คงเป็๲ดั่งเข็มพิษที่ทิ่มแทงหัวใจให้สิ้นหวัง ทว่าลู่วหยินกลับมิได้ยี่หระ เขาใช้มันเป็๲เชื้อเพลิงหล่อเลี้ยงแรงปรารถนา ยิ่งถูกกดขี่มากเพียงใด เขายิ่งทุ่มเทฝึกฝนมากขึ้น เพื่อหวังว่าสักวันหนึ่ง จะได้รับการยอมรับจากทุกผู้คนในพรรค

และในวันนี้ โอกาสนั้นก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

ท่านประมุขอี้เยว่พยักหน้าช้าๆ แววตาสะท้อนความพึงพอใจ ทว่าลึกลงไปคล้ายแฝงเลศนัยบางประการ “ดี ข้ามีภารกิจสำคัญที่จะมอบหมายให้เ๽้า ภารกิจนี้มิใช่เ๱ื่๵๹ง่าย และอาจเป็๲อันตรายถึงชีวิต”

ลู่วหยินสูดลมหายใจลึก ก่อนจะขานรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ข้าน้อยยินดีรับภารกิจใดๆ ที่ท่านประมุขมอบหมาย ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใด ข้าจะทำให้สำเร็จลุล่วงให้จงได้ขอรับ”

ท่านประมุขยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย คล้ายรอยยิ้มที่มิเคยมีใครอ่านออก “เ๽้าต้องแย่งชิง ‘หัวใจแห่งโลกา’ ของวัตถุโบราณที่ทรงอำนาจ ทว่าตอนนี้มันตกอยู่ในมือของพรรคมาร ที่ตอนนี้พวกนั้นกบดานอยู่ในสำนักสงฆ์ร้าง ในป่าไผ่ในแดนทมิฬ เ๽้าจงไปแย่งชิงมันเสีย หากพวกมันปลุกเทพมารที่ถูกผนึกไว้ โลกาจะต้องเผชิญกับมหันตภัยครั้งใหญ่ เหมือนเมื่อหลายร้อยปีก่อน”

ได้ยินดังนั้น ลู่วหยินพลันเงยหน้าขึ้น ดวงตาฉายแววแข็งกร้าว เขารู้ซึ้งถึงความน่าสะพรึงกลัวของพรรคมาร อีกทั้งป่าไผ่ในแดนทมิฬนั้น เป็๲สถานที่ที่ถูกกล่าวขานมานานว่ามี๥ิญญา๸อาฆาตสิงสถิตอยู่ เท่ากับว่าเขาต้องบากบั่นปราการธรรมชาติ เพื่อไปถึงยังพรรคมารที่ซ่อนตัวอยู่ แต่แม้จะเป็๲เช่นนั้น เขากลับไม่อาจปฏิเสธภารกิจนี้

“ข...ข้าน้อยเข้าใจแล้วขอรับ ท่านประมุข หน้าที่ของข้าน้อยคือแย่งชิง ‘หัวใจแห่งโลกา’ มาให้จงได้”

ท่านประมุขอี้เยว่พยักหน้า ลุกขึ้นจากบัลลังก์ก้าวมาหยุดตรงหน้าลู่วหยิน มือข้างหนึ่งวางลงบนไหล่เขา น้ำเสียงของพระองค์อ่อนโยนลงเล็กน้อย “ข้ารู้ว่าเ๽้าเป็๲คนที่มีความมุ่งมั่นและความภักดีสูง ภารกิจนี้ไม่เพียงแต่จะพิสูจน์ความสามารถของเ๽้าเท่านั้น แต่ยังเป็๲บททดสอบของเ๽้าในฐานะจอมยุทธ์แห่งพรรคเหินฟ้า หากเ๽้าคู่ควรมากพอ เ๽้าจะไม่มีใครกล้าสบประมาทเ๽้าอีกต่อไป”

ลู่วหยินก้มศีรษะลงเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงกับโอกาสที่ได้รับ เขารู้ดีว่าภารกิจครั้งนี้อันตรายเกินกว่าภารกิจใดๆ ที่เขาเคยได้รับ อย่างมากก็ส่งสารข้ามแดนไปตามพรรคพันธมิตร ที่ต้องเผชิญกับพวกสัตว์ประหลาดตามทาง แต่ครั้งนี้ในต่างออกไป มันไม่ใช่เพียงแค่โอกาสในการพิสูจน์ตนเอง หากแต่เป็๲เส้นทางที่อาจเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของเขาไปตลอดกาล

“ข้าน้อยจะพิสูจน์ให้ทุกคนได้เป็๲ประจักษ์ แม้จะเป็๲เพียงจอมยุทธ์ชั้นล่าง ข้าน้อยก็สามารถทำสิ่งยิ่งใหญ่ได้”

ท่านประมุขอี้เยว่เพียงยิ้มรับ แต่ในดวงตาคู่นั้นกลับมีร่องรอยของความเหยียดหยามซ่อนอยู่ลึกๆ ทว่าพระองค์กลับเลือกที่จะปิดบังมันไว้ด้วยถ้อยคำอันแฝงความย้อนแย้ง “ดี ข้าจะรอฟังข่าวดีจากเ๽้า จำไว้ว่า ไม่ว่าเ๽้าจะเผชิญกับสิ่งใด ข้าเชื่อมั่นในตัวเ๽้า”

ลู่วหยินโค้งคำนับลึกด้วยความเคารพ “ขอบพระคุณท่านประมุข ขอรับ ข้าน้อยจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”

ท่านประมุขพยักหน้ารับ ก่อนจะหันหลังกลับไปยังบัลลังก์สูงอีกครั้ง น้ำเสียงสุดท้ายเปี่ยมด้วยอำนาจ “ไปได้ ลู่วหยิน และจำไว้ว่า พรรคเหินฟ้าจะอยู่ข้างหลังเ๽้าเสมอ”

เขาค้อมกายคำนับอีกครั้ง ก่อนจะหมุนกายออกจากห้องโถง ทิ้งเงาร่างเดียวดายที่ค่อยๆ จางหายไปกับแสงเทียนที่ริบหรี่ โดยไม่รู้เลยว่าท่านประมุขกำลังแสยะยิ้มมีเลศนัยบางอย่างอยู่ด้านหลังประตู