ฉินเฟิงยังไม่รีบออกจากรถและคอยตรวจสอบรถตู้คันดังกล่าวต่อไป หลังจากรถตู้หยุดไม่ถึงนาที ชายร่างกำยำทั้งสามคนก็นำหยุนเซียวที่กำลังดิ้นออกจากรถตู้และลากเธอไปที่โรงงานร้าง
ถ้าเป็เมื่อก่อนฉินเฟิงคงไม่โง่พอที่จะลุยกับพวกมัน
ในฐานะลูกชายของคนที่รวยที่สุดในเมืองเขาคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะไปด้วยรถหรู และมีคนคุ้มกันมากมาย
ที่สำคัญที่สุดเขาโดนตามใจั้แ่เด็ก ไม่มีแรงแม้กระทั่งจะบีบคอไก่ การที่ไปสู้กับชายสามคนนั้นคงเป็เื่ที่ตลกมาก
แต่ด้วยภารกิจในมือฉินเฟิงจึงแตกต่างจากเมื่อก่อน เขาได้รับเพลงหมัดพยัคฆ์คำรน วิชาต่อสู้นี้ฝังแน่นอยู่ในหัวราวกับฝึกฝนมานับสิบๆปี
เพราะเหตุนี้เขาจึงอยากลองดูว่ามันจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน
และตอนนี้ก็มีคนมาให้ทดสอบอยู่ต่อหน้าแล้ว
“เฮ้ พี่ชายจะทำอะไรกับผู้หญิงคนนี้เหรอ? ดูท่าจะสนุก ขอฉันร่วมแจมด้วยคนสิ”จู่ๆ ฉินเฟิงก็โพล่งออกมา
โรงงานร้างนี้เงียบมากมีแค่เสียงลมให้ได้ยิน พอเสียงฉินเฟิงดังออกมา ก็เบี่ยงเบนความสนใจของชายทั้งสามทันที
เมื่อชายสามคนเห็นฉินเฟิงใบหน้าของพวกมันก็เต็มไปด้วยความใ กระทั่งหยุนเซียวที่กำลังดิ้นอยู่ก็หยุดและมองไปที่ฉินเฟิง
ใครจะคิดว่านายน้อยเ้าสำราญอันดับหนึ่งในเมืองเว่ยเฉิง จะตามพวกเขามาถึงที่นี่
แถมยังจะพูดจาเผยนิสัยเ้าชู้ของตัวเองอีก
...
“ฮ่าๆนายน้อยฉิน พวกเราหวังว่าคุณจะไม่มาสาระแนในเื่นี้นะ”
บรรยากาศแปลกๆเกิดขึ้นมาครู่หนึ่ง ก่อนที่หัวโจกผู้มีแผลเป็บนใบหน้า จะใช้คำพูดทำลายความเงียบลงแผลเป็ที่ยาวั้แ่หางตาลงมาถึงคางทำให้ดูดิบเถื่อน โดยเฉพาะในความมืด
ก่อนหน้านั้นที่สโมสรหวงเจียชายสามคนนี้ไม่พอใจฉินเฟิง แต่เพราะหม่าเต๋อหู่ไม่ได้พูดอะไร พวกเขาจึงไม่กล้าทำอะไรเอะอะเพราะพวกเขายังอยู่ในถิ่นของฉินเฟิง
แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในที่ร้างห่างไกลผู้คนสถานการณ์จึงแตกต่างออกไป
“ฮะๆ พี่ชายอย่าขี้เหนียวนักเลย เพิ่มสักคนสองคนมันก็เหมือนกันนั่นแหละ” ฉินเฟิงหัวเราะ และเดินเข้าไปใกล้ชายทั้งสามคน
เขาแกล้งทำเป็โดนความหื่นบังตาเดินเข้าไปใกล้เพื่อลอบโจมตีกะทันหัน เพื่อไม่ให้พวกมันได้ทันตั้งตัว
“ฉินเฟิง...เ้าสัตว์ไร้ความละอาย!ฉันเป็ครูของนายนะ แต่นายก็ยังมีความคิดน่ารังเกียจเช่นนี้ ฉันจะฆ่านาย!” หยุนเซียวไม่ได้ร้องให้ช่วยแต่เริ่มด่าฉินเฟิงแทน
ฉินเฟิงยิ้มกว้างขึ้นตอนนี้เขาห่างจากชายสามคนไม่ถึงห้าเมตร
“นายน้อยฉินอย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้จะดีกว่า ไม่งั้นอย่าหาว่าเราสามพี่น้องไม่เตือน” ชายหน้าแผลเป็กล่าวด้วยน้ำเสียงเ็าและทุ้มต่ำเหมือนกับรู้ว่าฉินเฟิงพยายามจะทำอะไร
ฉินเฟิงแกล้งทำเป็ไม่ได้ยินและเดินต่อพร้อมรอยยิ้ม เขากำหมัดเพื่อเตรียมพร้อมจะลงมือได้ทุกเมื่อ “ครูหยุนเซียวอันที่จริงผมปรารถนาครูมานานแล้ว”
“ไอ้เดรัจฉาน!ฉินเฟิง นายมันแย่ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานอีก...” หยุนเซียวโกรธมากจนลืมไปว่าตัวเองโดนลักพาตัวมาเธอจ้องฉินเฟิงอย่างเืเย็นด้วยั์ตาคู่งาม ราวกับอยากจะใช้ั์ตาคู่นั้นฆ่าไอ้คนไร้ยางอายด้วยการจ้องมอง
สีหน้าของชายแผลเป็ก็ดำคล้ำลงเขาพูดกับชายหัวล้านข้างๆ ด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ไอ้นี่มันมาคนเดียว ไม่รู้ว่ามันมีแผนอะไรนายน้อยหม่าก็ไม่พอใจมันเหมือนกัน ดังนั้นน้องสามเอ็งไปสอนบทเรียนมันซะ!”
“ได้เลยครับ!”ชายหัวล้านที่ถูกเรียกว่าน้องสามป้องหมัด และเดินเข้าไปหาฉินเฟิงพร้อมกับแสยะยิ้ม
สำหรับคนพวกนี้ฉินเฟิงเป็แค่ลูกคุณหนูที่รู้จักแต่วิธีตกหญิง กับลูกคุณหนูแรงน้อยไร้ความสามารถแบบนี้ชายหัวล้านจึงมีความมั่นใจมาก
“นายน้อยฉินถ้าคุณอยากมาแจมกับเราเพื่อเล่นกับผู้หญิงคนนี้ เดี๋ยวพี่ชายจะช่วยนวดผ่อนคลายกล้ามเนื้อให้จะได้ไม่หมดแรงไปซะก่อน” ชายหัวล้านยิ้มสนุกและมองฉินเฟิงด้วยสายตาดูถูก ในสายตาของเขาฉินเฟิงเป็แค่ลูกแกะ ที่เดินมาหาฝูงหมาป่าเพื่อรอโดนเชือด
“ฮ่าๆๆไม่จำเป็หรอก นายน้อยผู้นี้มีหมอนวดที่เป็นางแบบอยู่แล้ว หากโดนคนหัวล้านมีหนวดมานวดให้คืนนี้คงกลับไปนอนฝันร้ายแน่ๆ” ฉินเฟิงหยอกเล่นราวกับกำลังผ่อนคลาย แต่เขายังคงระมัดระวังและดูเชิงของชายหัวล้านอยู่
ชายหัวล้านก็ไม่ได้กังวลเลยสักนิดเขาเดินไปหาฉินเฟิงทีละก้าวๆ และรอยยิ้มก็กว้างขึ้น “โอ้ นายน้อยฉินหนอนายน้อยฉิน นายนี่ก็ค่อนข้างมีควากล้าเหมือนกันนะเนี่ยนายมาที่นี่ด้วยตัวเองเพื่ออยากเล่นกับผู้หญิงคนนี้กับเรา นี่หัวคุณไปโดนลาดีดกะโหลกมาหรือเปล่าคุณอยากเล่นกับผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ? ก็ได้ คุณจะร่วมด้วยก็ได้แต่ต้องคลานลอดใต้ระหว่างขาพ่อซะก่อน!”
“ฮ่าๆๆ”
ชายหัวล้านแยกขาและยิ้มไปที่ฉินเฟิงเขาชี้ไปที่ระหว่างขาเพื่อบ่งบอกฉินเฟิงว่าจงคลานเข้าไป เมื่อเห็นอย่างนี้แล้ว ชายหน้าแผลเป็และเ้าผมบลอนด์ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
นี้คือฉินเฟิงนายน้อยของตระกูลฉินแห่งเมืองเว่ยเฉิง แต่ตอนนี้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ แค่คิดก็ทำให้ชายทั้งสามรู้สึกสำราญใจ
“พี่อยากให้ฉันคลาน? ก็ได้ เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน ฉันจะคลานแล้ว!” ฉินเฟิงยิ้มเย้ยตามด้วยจิตสังหารแวบขึ้นในดวงตาเขาเดินเข้าไปหาชายหัวล้าน
