เปรี้ยง!........
เสียงดังดุจสายฟ้าฟาดดังออกมาจากธงโลหิตอย่างต่อเนื่อง คลื่นพลังจากการโจมตีของเจียงเฉินรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แสงสีทองเริ่มสาดแสงออกมาจากธงโลหิต
"ดูนั่นเร็ว! ธงโลหิตสั่นสะท้านอย่างรุนแรง คุณชายเจียงเฉินกำลังจู่โจมใส่ธงโลหิต!"
หนึ่งในาุโตระกูอี้พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ
"คุณชายเจียงเป็ชายแห่งปาฏิหารย์ เขามีพลังหยางอันบริสุทธิ์ เ้าพวกิญญาอาฆาตภายในธงโลหิตไม่อาจทำอะไรเขาได้ แต่ด้วยวิธีการที่คุณชายเจียงใช้ การที่จะทำลายธงโลหิต อาจไม่ใช่เื่ง่าย"
อี้เทียนหรงตกตะลึงเป็อย่างมาก ั้แ่ที่เจียงเฉินสามารถโจมตีจากภายในได้ นั่นก็หมายความว่า ในตอนนี้เขายังคงปลอดภัยดี นับว่าเป็ข่าวดี
"ท่านผู้นำ ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรต่อดีขอรับ? หากว่าคุณชายเจียงไม่อาจทำลายธงโลหิต พวกเราคงไม่สามารถหยุดยั้งพิธีสังเวยโลหิตของราชันย์จันทราโลหิตได้"
าุโตระกูลอี้อีกคนพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็กังวล การต่อสู้เริ่มที่จะยืดเยื้อ ส่วนหวงต้าลงมือสังหารหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตเป็ส่วนใหญ่ ถึงแม้ว่าจะมีปีศาจโลหิตอยู่อีกมาก แต่พวกมันทั้งหมดแค่ระดับแก่นแท้มนุษย์ หวงต้าจึงไม่สนใจพวกมัน
แต่ภัยคุกคามที่แท้จริงยังคงเป็ตัวราชันย์จันทราโลหิต ตราบเท่าที่มันยังมีชีวิตอยู่ มันสามารถสร้างปีศาจโลหิตจำนวนนับไม่ถ้วน ถึงแม้ปีศาจโลหิตทั้งหมดจะถูกฆ่าตาย ราชันย์จันทราโลหิตก็ไม่สนใจใยดีพวกมันแม้แต่น้อย
สถานการณ์ในตอนนี้ได้สร้างความลำบากใจให้แก่การตัดสินใจของอี้เทียนหรงและคนอื่นๆ เ้าพวกปีศาจโลหิตไม่ใช่ภัยคุกคามของพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะหยุดยั้งราชันย์จันทราโลหิตมิให้ทำพิธีสังเวยโลหิตต่อไปได้ เมื่อพิธีเสร็จสิ้นเมื่อไร ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต้องถูกฆ่าตาย พวกเขาต้องตายอย่างน่าสังเวช
สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องทำในตอนนี้คือ พาเด็กสาวทั้งหมดออกห่างจากที่นี่ แต่มันเป็ไปไม่ได้ ราชันย์จันทราโลหิตไม่ยอมให้เื่นี้เกิดขึ้นแน่ ตราบเท่าที่พวกเขาพยายามที่จะทำอะไรสักอย่าง ราชันย์จันทราโลหิตต้องลงมือขัดขวางพวกเขาเป็แน่ ถึงตอนนั้นราชันย์จันทราโลหิตอาจบ้าคลั่ง และสิ่งที่รอคอยพวกเขาหลังจากนั้นคือการฆ่าล้างของราชันย์จันทราโลหิต
"ข้ามีวิธี"
ทันใดนั้นหวงต้าก็พูดออกมา
"วิธีอันใด?"
อี้เทียนหรงหันมองไปยังหวงต้าด้วยท่าทีประหลาดใจ เ้าหมาตัวนี้ลึกลับนัก และในตอนนี้ บางทีมันอาจจะสามารถทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเื่นี้ก็ได้
หวงต้าไม่ได้พูดอะไรออกมา ท่าทีของมันพลันเปลี่ยนเป็จริงจัง เส้นด้ายที่มองไม่เห็นได้พุ่งออกมาจากััเทวะของมัน ััเทวะของหวงต้านั้นน่าอัศจรรย์ยิ่ง มันสามารถเจาะทะลวงเข้าไปยังธงโลหิตส่งไปถึงหูของเจียงเฉิน
"เ้าหนู...เ้าอย่าได้ใช้กำลังเสียเปล่าสิ ด้วยความสามารถของเ้าในตอนนี้ ไม่มีทางที่จะทำลายมันลงได้ ตอนนี้เ้ามีทางเลือกเพียงหนทางเดียว นั่นก็คือตัดการเชื่อมต่อระหว่างธงนี้กับราชันย์จันทราโลหิตลงซะ จากนั้นเ้าก็ยึดครองการควบคุมของธงนี่ให้เร็วที่สุดที่เ้าทำได้ เมื่อราชันย์จันทราโลหิตสูญเสียธงไป มันก็จะได้รับาเ็อย่างมากจากพลังตีกลับ จากนั้นมันก็จะกลายเป็แกะที่รอคอยให้เ้าเชือดอย่างง่ายดาย"
หวงต้าพูด
"เ้ารู้วิธีการตัดการเชื่อมต่อระหว่างธงโลหิตกับราชันย์จันทราโลหิตอย่างนั้นรึ?"
เจียงเฉินรู้สึกตกตะลึง ธงโลหิตถูกราชันย์จันทราโลหิตควบคุมโดยสมบูรณ์ โดยเชื่อมต่อกับแหล่งพลังงานของมัน มันยากยิ่งที่จะตัดการเชื่อมต่อระหว่างพวกมันลงได้
"ให้ข้าลองดูก่อน"
หลังจากพูดจบ หวงต้าอ้าปากกว้าง คายดาบที่แตกหักออกมา ดาบร่วงลงส่วนพื้นและส่งเสียงดัง 'เคร้ง' มันคือดาบที่แตกหักที่มันพบเจอที่พื้นที่รกร้างในเมืองเซียงหยาง
ท่าทีของหวงต้าเปลี่ยนเป็เคร่งขรึม มันพ่นเืออกมา เืนี้เป็แก่นแท้โลหิตกิเลน เมื่อเืได้อาบลงบนดาบที่หัก ดาบที่ดูเหมือนกับเศษเหล็กได้เกิดการสั่นะเื
การสั่นะเืของดาบรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่มันย้อมไปด้วยแก่นโลหิตของหวงต้า ดาบหักที่ดูเหมือนกับผืนดินที่แห้งแล้งที่ได้ถูกชะล้างด้วยสายฝน ทันใดนั้นมันดูเหมือนมีชีวิตขึ้นมา ภายใต้การควบคุมของหวงต้า ดาบที่แตกหักได้พุ่งทะยานขึ้นไปบนฟากฟ้า
โฮกกกก~
หวงต้าได้คำรามออกมาอย่างฉับพลัน จากนั้นมันก็ปลดปล่อยลำแสงจำนวนมากจากร่างกายของมัน หลอมรวมเข้ากับดาบหักนั่น ทันใดนั้น ดาบหักได้ลอยขึ้นและพุ่งทะลวงไปยังแท่นบูชาสีเื
"นั่นมันอะไรกัน? แรงกดดันของมันมหาศาลอะไรขนาดนี้"
"กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์! มันทำให้ข้ารู้สึกราวกับเผชิญหน้ากับเทพเซียนจาก์ ช่างน่าสะพรึงกลัวนัก!"
อี้เทียนหรงและคนอื่นๆต่างมองไปที่ดาบหักสีทองอร่ามพุ่งทะยานสู่ฟากฟ้าด้วยความตกตะลึง กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ได้ทำให้พวกเขา้าที่จะสักการะดาบหักนี่ กลิ่นอายที่แผ่ออกมาสูงส่งนัก ราวกับว่ามันไม่ใช่สิ่งที่อยู่บนโลกใบนี้
เปรี้ยง!
ดาบหักได้สร้างม่านพลังสีทองปกคลุม และพุ่งไปยังแท่นบูชา ท่าทีราชันย์จันทราโลหิตที่อยู่กลางพิธีสังเวยโลหิตเปลี่ยนไปอย่างมาก เห็นถึงดาบหักที่ปกคลุมด้วยม่านพลังสีทอง มันรู้สึกได้ถึงอัตรายอย่างยิ่งยวด
"สมบัตินั่นมันอะไรกัน?!"
ราชันย์จันทราโลหิตประหลาดใจอย่างมาก ทันใดนั้นมันพุ่งตัวไปด้านข้างหลบการโจมตีจากดาบม่านพลัง
"ท่านย่าทวดมันเถอะ! ข้าไม่สามารถปลดปล่อยพลังของมันได้เต็มที่ หากทำได้ ราชันย์จันทราโลหิตคงจะตกตายในทันที แต่นี่มันก็มากพอที่จะตัดการเชื่อมต่อระหว่างธงโลหิตกับราชันย์จันทราโลหิตล่ะนะ"
หวงต้าสบถออกมา ม่านสีทองที่ดาบหักสร้างขึ้น ได้กลายเป็ม่านพลังขวางกันการเชื่อมต่อระหว่างธงโลหิตกับราชันย์จันทราโลหิต
ท่าทีของราชันย์จันทราโลหิตเปลี่ยนไปอีกครั้ง เพราะว่า ตอนนี้มันไม่อาจััได้ถึงการเชื่อมต่อของมันกับธงโลหิตได้แม้แต่น้อย ม่านพลังสีทองเป็พลังงานศักดิ์สิทธิ์ลึกลับราวกับว่ามันเป็ม่านพลังของโลกใบนี้ ในระหว่างที่ม่านสีทองยังอยู่มันได้ตัดการเชื่อมต่อลงทั้งหมด
ภายในธงโลหิต เจียงเฉินสามารถััได้ชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงภายในธงนี้ ความรู้สึกว่ามันถูกใครบางคนควบคุมได้หายไป ด้วยประสบการณ์ของเจียงเฉินเข้าใจได้ในทันทีว่าหวงต้าทำสำเร็จ มันได้ตัดการเชื่อมต่อระหว่างพวกธงโลหิตกับราชันย์จันทราโลหิตลงได้อย่างสมบูรณ์
"เ้าหมานี่ มีความสามารถที่น่าทึ่งนัก ราชันย์จันทราโลหิตเอ๋ย หมดเวลาของเ้าแล้ว! ตอนนี้ธงโลหิตผืนนี้ข้าจะขอรับมันไปจากเ้าล่ะ!"
เจียงเฉินมีวิธีการอยู่มากมาย หากเขามีเวลาเพียงหนึ่งวินาที เขาก็สามารถโค่นศัตรูลงได้ด้วยหนึ่งวินาทีนั่น ด้วยความช่วยเหลือของทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยน เขาก็พบแหล่งกำเนิดพลังของธงโลหิตในทันที ััเทวะของเขาราวกับคมมีด เส้นด้ายเส้นสุดท้ายจากััเทวะของจ้าวจันทราโลหิตได้ขาดสะบั้นลง และแย่งชิงการควบคุมธงโลหิตไป
เป็เื่ง่ายที่เจียงเฉินจะควบคุมธงโลหิต ด้วยความช่วยเหลือจากทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยน การควบคุมยุทธภัณฑ์ก็เป็เื่ที่ง่ายดายนัก นอกจากนี้ิญญาที่ดุร้ายภายในธงต่างหวาดกลัวเจียงเฉิน เมื่อพวกมันหลุดจากการควบคุมของราชันย์จันทราโลหิต พวกมันต่างยอมจำนนแก่เจียงเฉินในทันที
ตุบ!
ในตอนนี้ ม่านพลังสีทองได้เลือนหายไป ดาบหักได้ร่วงหล่นสู่พื้นดินและกลับคืนสภาพเป็เศษเหล็ก ส่วนหวงต้า วิสัยทัศน์ของมันเริ่มพร่ามัวและสลบลงในเวลาเดียวกัน
"หวงต้า!"
อี้จื่อฮันะโออกมาด้วยความตกตะลึง เขารีบวิ่งไปปกป้องหวงต้า
ในตอนนั้นเอง เจียงเฉินได้เดินออกมาจากธงโลหิต ธงโลหิตขนาดใหญ่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาโดยสมบูรณ์ เขาจึงเก็บใส่เข้าไปในแหวนมิติของเขา
"ไม่จริง!"
ราชันย์จันทราโลหิตที่อยู่ในใจกลางพิธีสังเวยโลหิตร้องออกมา การสูญเสียธงโลหิตไม่ใช่สิ่งที่มันสามารถยอมรับได้ รากฐานของทุกสิ่งที่มันได้ทำมา และมันยังเป็อาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของมัน แต่ในวันนี้มันรู้สึกท้อใจ มันได้สูญเสียให้กับใครบางคน
พรวด!
ราชันย์จันทราโลหิตอาเจียนออกมาเป็เื มันใช้มือทั้งสองของมันกุมหัวแล้วกรีดร้องออกมา ใบหน้าของมันแสดงถึงความเ็ป เส้นสีแดงที่น่ากลัวได้ปรากฎขึ้นเต็มทั้งใบหน้า มันได้สูญเสียสองต่อ มันสูญเสียธงโลหิตอีกทั้งพิธีสังเวยโลหิตของมันก็ถูกรบกวน ราชันย์จันทราโลหิตในตอนนี้เสมือนศรที่บินมาจนสุดทาง
"ราชันย์จันทราโลหิต เตรียมตัวตาย!"
เจียงเฉินก้าวไปยังแท่นบูชาทีละก้าวทีละก้าว มือของเขาคว้าไปที่ศีรษะของจ้าวจันทราโลหิต ฝ่ามือของเขาเปล่งแสงสีทองและได้ออกแรงมหาศาล ดึงหัวของราชันย์จันทราโลหิตขาดทันที ในขณะเดียวกัน เขาได้ควักเอาแก่นแท้โลหิตของราชันย์จันทราโลหิตออกมา
"ท่านราชันย์!"
เห็นราชันย์จันทราโลหิตถูกสังหารต่อหน้าต่อตา ปีศาจโลหิตทั้งหมดกรีดร้องออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ สำหรับพวกมัน ราชันย์จันทราโลหิตคือเสาหลักทางจิติญญา เป็ดั่งพระเ้าที่พวกมันสักการะบูชา ในตอนนี้พระเ้าของพวกมันถูกสังหารต่อหน้า พวกมันจะสามารถทนต่อไปได้อย่างไร?
"เ้าพวกปีศาจที่บ้าคลั่งเอ๋ย พวกเ้าไม่ควรมีตัวตนอยู่บนโลก ข้าจะส่งพวกเ้าทั้งหมดไปสำนึกผิดในนรกซะ!"
เจียงเฉินนำธงโลหิตออกมา เมื่อธงโลหิตได้กางออก ราวกับว่ามันเป็ปากของปีศาจขนาดั์ มันได้ปลดปล่อยกระแสลมหนาวเหน็บจำนวนนับไม่ถ้วน กระแสลมเ่าั้ได้ดูดกลืนปีศาจโลหิตทั้งหมดเข้าไปข้างในธง ด้วยระดับการบ่มเพาะของพวกมันคือแก่นแท้มนุษย์ สิ่งที่รอพวกมันภายในธงคือการถูกเจียงเฉินสังหารเท่านั้น
ตอนนี้ ราชันย์จันทราโลหิตได้ตายแล้ว ปีศาจโลหิตทั้งหมดภายในเขตหวงฉีได้ถูกกวาดล้าง ไม่เหลือรอดแม้แต่ตนเดียว
สำหรับราชันย์จันทราโลหิต นี่เป็เื่ที่น่าอับอาย ั้แ่ที่มันได้รับสืบทอดทักษะเฉพาะและความสามารถมาจากหมอผีจันทราโลหิต มันได้วางแผนสร้างหายนะภายในแคว้นฉี ความฝันที่ยิ่งใหญ่ของมันคือการที่มีปีศาจโลหิตอยู่ทั่วทุกมุมโลก แต่น่าเสียดาย ที่มันมาพบกับเจียงเฉิน ไม่เพียงแต่ตัวมันจะถูกสังหาร ธงโลหิตก็ยังได้เปลี่ยนเ้าของอีกด้วย สิ่งที่มันพยายามลงแรงอย่างยากลำบากแต่ท้ายที่สุดทุกอย่างก็ถูกใครบางคน่ชิงมันไป
สำหรับเจียงเฉิน ภารกิจสังหารปีศาจโลหิตในเขตหวงฉีได้สำเร็จลุล่วงด้วยดี ไม่เพียงแค่เขาสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ แค่ธงโลหิตเพียงอย่างเดียวก็คุ้มค่ากับทุกสิ่งที่ทำมาแล้ว แม้ว่าธงนี้จะเป็ของปีศาจ มันก็เป็สิ่งที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ เขาจะเก็บมันไว้เป็ไพ่ตาย
เมื่อความวุ่นวายภายในหุบเขาิญญาเมฆาสงบลง อี้เทียนหรง อี้จื่อฮัน และคนอื่นๆเงยหน้าขึ้นมองไปยังเจียงเฉิน ชุดสีขาวที่สะอาดตา ร่างกายของเจียงเฉินเปล่งแสงสีทองจางๆ ดวงตาที่สุกใส เส้นผมปลิวสไวตามสายลม เขาดูราวกับเทพามาจุติบนโลก ทั่วทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายที่สูงส่งออกมา
ภาพลักษณ์ของเจียงเฉินมีเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดา แม้แต่เหล่าเด็กสาวที่หวาดกลัวยังมองไปที่เขาอย่างเลื่อมใส
เหล่าเด็กสาวทั้งเก้าสิบเก้าคน แปดคนถูกราชันย์จันทราโลหิตสังเวยไป แต่มันก็ไม่มีอะไรจะสมบูรณ์แบบไปได้หมดในชีวิต บางครั้งก็ต้องมีใครบางคนที่ต้องเสียสละ เื่นี้เจียงเฉินได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว
"เขาสังหารราชันย์จันทราโลหิตลงได้ อีกทั้งเขายังสังหารปีศาจโลหิตทั้งหมดอีกด้วย"
หนึ่งในาุโตระกูลอี้พึมพำออกมา
"เขาเป็อัจฉริยะหาที่เปรียบไม่ได้ เขาเกิดมาพร้อมโชคชะตาอันยิ่งใหญ่ เขาเป็ผู้ที่เกิดมาเพื่อเป็จอมราชันย์!"
"ความสำเร็จในอนาคตของเขาไร้ที่สิ้นสุด!จากนี้ไปตระกูลอี้จะน้อมรับใช้คุณชายเจียง พวกเราจะติดตามและเชื่อฟังทุกคำสั่งของท่าน!"
อี้เทียนหรงได้ตัดสินใจ เขาไม่ใช่คนโง่ เขาสามารถบอกได้ถึงศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดของเจียงเฉิน ไม่มีใครสามารถประเมินความสำเร็จในอนาคตของเขาได้ เขาเป็อัจฉริยะไร้ที่เปรียบที่หาพบได้ยากในรอบหมื่นปี
"ตัวข้าอี้จื่อฮันเรียกว่าตนเป็อัจฉริยะ แต่เมื่อเทียบกับเขา ราวกับข้านั้นไม่มีสิ่งใดพิเศษ ข้าเชื่อว่าอีกหนึ่งปีการต่อสู้ระหว่างเขากับหนานเป่ยเฉาต้องสุดยอดเป็แน่!"
อี้จื่อฮันคิดในใจ หลังจากที่ได้ติดตามเจียงเฉินเพียงไม่กี่วัน เขาได้เข้าใจถึงความน่ากลัวของเจียงเฉิน เขาเป็บุรุษแห่งปาฏิหารย์ วันนี้เขาสามารถกำจัดราชันย์จันทราโลหิตได้ ได้สร้างปาฏิหารย์ขึ้น
