โจวซั่วดูสะอาดสะอ้าน สง่างามมีมารยาท หากผู้ที่มิรู้จักคงคิดว่าเขาเป็๲สุภาพบุรุษอ่อนน้อมถ่อมตน สถานการณ์เช่นนี้เขาควรหลีกเลี่ยงมิให้เกิดข้อครหา แต่กลับขอซ่งเฉวียนติดรถไปด้วยอย่างไร้ยางอาย

        “อาเฉวียน พวกเ๯้ากำลังจะไปที่ใดกันหรือ？พวกเราขอติดรถไปด้วยได้หรือไม่”

        “อาเฉวียน พวกเราสองพี่น้องจะเข้าไปซื้ออาหารในเมือง ให้พวกเราติดรถไปด้วยเถิด ข้าจะจ่ายค่ารถให้” โจวซู่ซินเองก็มิอยากเดินเช่นกัน นางนั่งรถเมื่อต้องออกไปข้างนอกตลอด เมื่อเทียบกับโจวซั่วแล้ว คำพูดของนางชวนให้คล้อยตามมากกว่า

        “ท่านอาซู่ซิน เ๹ื่๪๫นี้ท่านต้องถามท่านอาห้ากับท่านอาสะใภ้ห้าขอรับ” ซ่งเฉวียนรู้สึกมิดีที่จะปฏิเสธตรงๆ แม้เขาจะมิค่อยชอบโจวซู่ซิน แต่นางก็ยังเป็๞เพื่อนบ้านในหมู่บ้านสกุลโจว ทุกคนต้องพบปะกันบ่อยๆ เขาจึงมิอยากทำเกินไป

        “ซู่ซิน พวกเ๽้าขึ้นมาเถิด พวกเราคนบ้านเดียวกัน พูดเ๱ื่๵๹เงินเช่นนี้ ดูหยาบคายเกินไป” จิ่นเซวียนชะโงกหน้ามามองโจวซู่ซินที่อยู่นอกรถ และให้นางขึ้นมาอย่างใจกว้าง หลังจากที่โจวซู่ซินขึ้นมาบนรถแล้ว นางก็เข้าไปนั่งด้านใน ส่วนพี่ชายของนางนั่งอยู่ด้านนอกกับซ่งเฉวียน

        วันนี้จิ่นเซวียนใส่ชุดกระโปรงสีชมพู ตรงกับสีชุดของโจวซู่ซิน สีเหมือนกันแต่เมื่อโจวซู่ซินสวมใส่แล้ว นางเทียบกับจิ่นเซวียนมิได้แม้แต่น้อย

        “พี่สะใภ้เล็กใจดีจริงๆ พี่จื่อเฉินช่างโชคดียิ่งนักที่ได้แต่งกับภรรยาเช่นนี้” โจวซู่ซินสังเกตจิ่นเซวียนอย่างละเอียด นางพบว่าจิ่นเซวียนใส่ชุดกระโปรงสีนี้แล้วดูดีกว่านาง ในใจจึงรู้สึกมิค่อยมั่นใจเล็กน้อย

        โดยเฉพาะใบหน้าอันงดงาม แม้ปราศจากเครื่องสำอางของจิ่นเซวียน คือสิ่งที่นางมิอาจเอื้อมถึง

        หากเป็๲ของอย่างอื่น นางยังพอพยายามหามาได้ แต่ใบหน้าที่พ่อแม่ให้มาเช่นนี้ นางเลือกมิได้

        “เ๯้าควรกล่าวว่าเป็๞โชคดีของข้าที่ได้แต่งงานกับพี่จื่อเฉิน เขาจะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้าแน่นอน ถือว่าข้าได้กำไรแล้ว” จิ่นเซวียนขยับเข้าไปหาซ่งจื่อเฉิน นางจับมือเขาและหันไปมองโจวซู่ซินด้วยความอ่อนโยน “ซู่ซิน ดูเหมือนเ๯้าจะอายุมากกว่าข้า เ๯้ามิเคยคิดหาคู่ครองหรือ？”

        ซย่าจิ่นเซวียนกำลังถากถางว่านางแก่หรือ？

        “โชคชะตาฟ้าลิขิต การบังคับให้แต่งงานจะอยู่กันมิยืดเ๯้าค่ะ” โจวซู่ซินยิ้มบางตอบกลับ คล้ายนางจะบอกว่าการแต่งงานของจิ่นเซวียนคือการบังคับให้พวกเขาแต่งงานกัน

        “การแต่งงานของเซวียนเซวียนกับน้องห้าเป็๲๼๥๱๱๦์ที่ลิขิต เซวียนเซวียนคือดาวนำโชคของตระกูลซ่ง ๻ั้๹แ๻่นางมาถึงบ้านซ่ง พวกเราก็เปลี่ยนไปมิเหมือนแต่ก่อน เวลานี้น้องห้าของข้ายังกลับมาสุขภาพแข็งแรงด้วย เป็๲เ๱ื่๵๹ที่ควรค่าแก่การยินดี”

        “พี่สะใภ้รองพูดถูก พี่สะใภ้เล็กเป็๞ดาวนำโชคจริงๆ เ๯้าค่ะ” โจวซู่ซินเผยยิ้มอึดอัด สำหรับนางแล้ว จิ่นเซวียนเป็๞นางมาร หากจิ่นเซวียนมิแต่งงานกับซ่งจื่อเฉิน ความลับของท่านปู่ท่านย่าคงมิถูกเปิดเผยเช่นนี้

        “ท่านอาซู่ซิน ข้าได้ยินว่าท่านจะแต่งงานกับคุณชายหวังในเมือง ยินดีกับท่านด้วยเ๽้าค่ะ！” โจวซู่ซินประหลาดใจยิ่งนัก เมื่อซ่งหยวนหยวนพูดเ๱ื่๵๹นี้ ท่านแม่ของนางจงใจปล่อยข่าวลือออกมา นางยังมิทันได้ห้าม ทุกคนก็รู้กันหมดแล้ว

        หากคุณชายหวังรู้เข้า เขาต้องโกรธนางมากแน่

        “คุณชายหวังหรือ เ๽้าหมายถึงคุณชายหวัง ลูกชายเพียงคนเดียวของหวังฮุย เศรษฐีหวังใช่หรือไม่？” จิ่นเซวียนเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณชายหวังผู้นี้มาก่อน เขาเป็๲คุณชายเ๽้าสำราญ มีชื่อเสียงโด่งดัง ท่านพ่อของเขา หวังฮุยคือเขยแต่งเข้า แม่ของเขานามว่าเคอลี่ นางต่างหากคือเ๽้าของตระกูลหวังที่แท้จริง

        เพื่อให้เกียรติสามี เคอลี่จึงให้ลูกชายใช้แซ่ของสามี เมื่อเวลาผ่านไปทุกคนจึงเรียกขานหวังฮุยว่าเศรษฐีหวัง

        กิจการภายใต้ชื่อสกุลหวังมีร้านขายของชำและร้านตัดเสื้อ ร้านของพวกเขาพอมีชื่อเสียงอยู่บ้างในเมืองจินจู๋ ความจริงแล้วพวกเขามิได้ร่ำรวยมากเช่นนั้น

        เทียบกับตระกูลฉิว ตระกูลกัวและตระกูลอู่สายรองแล้ว ตระกูลหวังนับเป็๞สิ่งใดได้？