"ท่านพ่อ อย่าแกล้งข้า นางมีนามว่าเสิ่นชิง พวกเราบังเอิญเจอกันในป่าสนดำ" เมื่อเห็นท่าทีหยอกล้อของหลี่หยุนเฟิง หลี่ชิงหยุนก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน
"เสิ่นชิงคารวะผู้นำหลี่" หลังจากหายจากอาการเขินอายแล้ว เสิ่นชิงเดินเข้าไปแนะนำตัวกับหลี่หยุนเฟิงทันที
"แม่นางน้อย เ้าแค่เรียกข้าว่าลุงหลี่ก็พอ ไม่จำเป็ต้องเป็ทางการเช่นนี้" หลี่หยุนเฟิงดูเหมือนจะพอใจเสิ่นชิงอย่างมาก
"เช่นนั้น...ข้าขอเรียกท่านว่าลุงหลี่" เสิ่นชิงมีสีหน้าเขินอายที่ทำอะไม่ถูก
"ยอดเยี่ยม ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า" หลี่หยุนเฟิงดูเหมือนจะชอบใจเซินชิงอย่างมากจนหัวเราะเสียงดัง
จู่ๆเขาก็จดจำบางอย่างได้ก่อนจะหันไปหาหลี่ชิงหยุน " จริงสิ หยุนเอ๋อร์ พี่จ้านบอกว่าเ้าไปหาสมุนไพรในป่า เ้าได้มันมาหรือไม่?" จู่ๆหลี่หยุนเฟิงถามอย่างสงสัย
"ท่านพ่อ ข้าได้มันมาแล้วและตอนนี้ข้าก็ฝ่าฟันไปยังระดับถัดไปแล้วเช่นกัน" เมื่อหลี่ชิงหยุนพูดจบ เขาปล่อยออร่าฉีสีเงินออกมาจากร่างกายเขาทันที?
"วู้ม!"
เมื่อตระหนักได้รัศมีที่เปลี่ยนไป หลี่หยุนเฟิงก็ต้องตกตะลึง "หยุนเอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"
ก่อนหน้านี้บุตรชายของเขาอยู่ระดับการรวบรวมลมปราณเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับก้าวข้ามไปหลายระดับในครั้งเดียว!
หลี่ชิงหยุนที่เห็นอาการตกตะลึงของหลี่หยุนเฟิง เขาอธิบายให้ท่านพ่อของเขาฟังทั้งหมดเกี่ยวกับเหตุการณ์ในป่าสนดำ เว้นก็เพียงแต่เื่เจดีย์ปฐมกาล
"ตระกูลหยาน...ดูเหมือนว่าพวกมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว" หลังจากหลี่หยุนเฟิงฟังคำอธิบายของหลี่ชิงหยุน เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"ดูเหมือนว่าตระกูลหยานจะมีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งอยู่เื้ั ท่านพ่อรู้หรือไม่ว่าพวกมันเป็ใคร?" หลี่ชิงหยุนถามความจริงจากพ่อของเขา เพราะเขารู้ว่าไม่มีทางที่ตระกูลหยานจะไม่มีเบื้องลึกเื้ัแอบแฝง
"เื้ัของพวกมัน? หากข้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็ตระกูลขุนนางของเมืองหลวง...ตระกูลเล่ย" หลี่หยุนเฟิงขมวดคิ้วและตอบกลับ
"ตระกูลเล่ย?" เมื่อเสิ่นชิงได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของนางเปลี่ยนไปในทันที
"เสิ่นเชิง เกิดอะไรขึ้น?" เมื่อเห็นการแสดงออกทางสีหน้าของเสิ่นชิง หลี่ชิงหยุนจึงถามนางทันที
"ตระกูลเล่ย คือตระกูลที่ปลูกฝังวิชาชั่วร้ายที่ดูดซับหยินฉีของหญิงสาวเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตนเอง พวกเขายังเป็ตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดและลึกลับที่สุดอีกด้วย" เสิ่นชิงบอกข้อมูลคร่าวๆเกี่ยวกับตระกูลเล่ยให้หลี่ชิงหยุนฟัง
"ถูกต้อง อย่างที่เสิ่นชิงบอก ตระกูลเล่ยมีอาณาเขตมากมายอันเนื่องมาจากพวกมันปล้น ฆ่า และลักพาตัว ทำสิ่งผิดกฏหมายต่างๆเพื่อขยายอาณาเขตและอำนาจของพวกมันไปทั่วทั้งราชวงศ์" หลี่หยุนเฟิงพูดเสริมขึ้นมาเล็กน้อย
"แล้วเหตุใดราชวงศ์โม่จึงไม่เข้าไปแก้ไขเื่นี้เล่า?" หลี่ชิงหยุนรู้สึกสงสัย
ในชีวิตที่แล้วราชวงศ์โม่ถูกล้างบาง ผู้คนในพระราชวังถูกสังหารโดยผู้ฝึกฝนลึกลับที่แข็งแกร่ง ภายในคืนเดียวราชวงศ์โม่ได้หายไปจากหน้าของประวัติศาสตร์ และยังเป็คืนเดียวกับที่ตระกูลหลี่ของเขาถูกสังหารหมู่ด้วยเช่นกัน...
หลี่หยุนเฟิงถอนหายใจยาว "เหตุผลง่ายๆ เพราะพวกมันมีส่วนได้ส่วนเสียในการเงินของเมืองหลวง แค่ตระกูลเล่ยเพียงอย่างเดียว พวกมันก็ธุรกิจขนาดใหญ่ทุกรูปแบบไปกว่าครึ่งแล้ว หากราชวงศ์้าทำลายตระกูลเล่ย พวกเขาจะขาดเงินทุนาขนาดใหญ่ อีกทั้งตระกูลเล่ยยังมีผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งพอๆกับราชวงศ์โม่... ถ้าพวกเขาทั้งคู่เปิดฉากสู้กันเอง ทั้งสองฝ่ายจะต้องสูญเสียกองกำลังอย่างร้ายแรงแน่นอน"
"เมื่อราชวงศ์โม่สูญเสียความแข็งแกร่ง ราชวงศ์อีกสามราชวงศ์ที่เหลืออาจจะมองราชวงศ์โม่เป็แค่ลูกแกะที่รอเชือดในทันที" หลี่หยุนเฟิงอธิบายเหตุผล
ราชวงศ์ในอาณาจักรเซวียนมีทั้งหมด 4 ราชวงศ์ ซึ่งแบ่งตามทิศได้แก่ ราชวงศ์โม่อยู่ทิศเหนือ ราชวงศ์หยุนอยู่ทิศตะวันออก ราชวงศ์เทียนอยู่ทิศตะวันตกและราชวงศ์จีอยู่ทิศใต้
และตลอดเวลาหลายร้อยปีที่ผ่านมา ราชวงศ์โม่เป็ศัตรูกับราชวงศ์หยุนมาอย่างยาวนาน
ทั้งสองฝ่ายต่างก็ทำามาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่ว่าเหตุใดราชวงศ์โม่จึงไม่อยากเสียกองกำลังเพิ่มเติมเพื่อโจมตีตระกูลเล่ย
"ไม่คาดคิดว่าตระกูลหยานเล็กๆ จะมีเื้ัเป็ตระกูลขุนนางเล่ย อีกทั้งตระกูลขุนนางเล่ยยังส่งผลต่อราชวงศ์เช่นนี้" หลี่ชิงหยุนแสดงความคิดเห็นออกมา
นี้เป็เื่ที่ยากลำบาก หากตระกูลหลี่้ากำจัดตระกูลหยาน ตระกูลเล่ยที่อยู่เื้ัจะแก้แค้นให้พวกตระกูลหยานอย่างแน่นอน เห็นได้จากวิธีฝึกฝนที่ดูดซับหยินฉีที่มาจากตระกูลเล่ย พวกมันยังส่งต่อให้กับตระกูลหยาน พวกมันทั้งสองตระกูลต้องมีความเกี่ยวพันธ์กันอย่างใกล้ชิดเป็แน่
สิ่งที่หลี่ชิงหยุนทำได้ในขณะนี้ คือเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุด และจากการคาดเดาของเขา เขามั่นใจว่าตระกูลเล่ยต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของหลี่หยุนเฟิงในชีวิตที่แล้ว เมื่อเป็เช่นนั้นเขาต้องลงมือทำอะไรบางอย่างเพื่อเป็เครื่องรางป้องกันให้กับตระกูลหลี่และท่านพ่อของเขา
"ท่านพ่อ อาการาเ็ท่านเป็อย่างไรบ้าง?" หลี่ชิงหยุนเปิดปากถามหลี่หยุนเฟิง
"หยุนเอ๋อร์ เ้าไม่ต้องกังวลเื่นี้ บิดาของเ้าเป็นักปรุงยา าแแค่นี้ ข้าไม่ตายง่ายๆหรอก" หลี่หยุนเฟิงยิ้มเชื่องช้าพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ
'ดูเหมือนว่าท่านพ่อกำลังปิดบังบางอย่างจากข้าอยู่' หลี่ชิงหยุนพึมพำในใจ ผ่านไปครู่นึงดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"เนตรปฐมกาล!"
หลี่ชิงหยุนเปิดใช้งานเนตรปฐมกาลที่เขาได้รับมาจากเจดีย์ปฐมกาลในทันที
เมื่อหลี่ชิงหยุนมองผ่านเส้นลมปราณและร่างกายของหลี่หยุนเฟิง เขาต้องตกตะลึงในทันที
[ นี่คือ...ทักษะกรงเล็บปิดผนึกัของนิกายัโลหิตแห่งอาณาจักรนภา! ]
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้