ปัจจุบันการส่งต่อข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตนั้นไวมากจ้าวเถี่ยจู้ว่ายน้ำในสระไม่กี่สิบรอบแล้วไปอาบน้ำทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงดี ก็มีคนโทรมาหาเขาแล้ว และแน่นอนว่าต้องเป็มือถือที่เขาใช้ในชีวิตประจำวันไม่ใช่ที่เอาไว้รับงาน
“ฮัลโล สวัสดีค่ะ คุณจ้าวเถี่ยจู้ใช่ไหมคะ” น้ำเสียงหาวๆของหญิงสาวถามขึ้นจากปลายสาย
“ใช่ครับ จากไหนครับ” จ้าวเถี่ยจู้ใช้มือหนึ่งหยิบผ้าเช็ดตัวอีกมือหนึ่งก็ถือมือถือเอาไว้
“ค่ะ ฉันเผอิญเห็นโฆษณาห้องว่างให้เช่าจากในเว็บบอร์ดเลยอยากจะสอบถามว่าเป็บ้านของคุณเองหรือของเอเจนซี่คะ”
“เป็บ้านของผมครับ”
“คุณมีใบอนุญาตให้เช่าใช่ไหมคะ”
“เอ่อ ผมแค่ปล่อยให้เช่าส่วนตัวแค่นั้น”
“คุณสามารถรับรองความปลอดภัยทางด้านทรัพย์สินของผู้เช่าได้ไหมคะ”
“เอ่อคือ....”
“คุณสามารถรับรองความปลอดภัยให้แก่ผู้เช่าได้ไหมคะ”
“เอ่อ....”
“คุณได้ลองตรวจสอบอุปกรณ์ดับเพลิงหรือยังคะ”
“เอ่อ....”
“แล้วคุณมีสามประกันกับหนึ่งกองทุนสำรองให้ด้วยไหมคะ”
“ไม่มีอะไรให้ทั้งนั้นแหละ!” จ้าวเถี่ยจู้พูดอย่างโมโหแล้ววางสาย “ชิ! คนบ้าจากไหนวะเนี่ย” จากนั้นเขาก็เดินไปเปิดโน้ตบุ๊ก เข้าไปในหน้าเว็บบอร์ดที่เคยลงโฆษณาไว้แล้วเขียนข้อความเพิ่มลงไปว่า คนเื่มากและคนสติไม่ดีห้ามเช่าพิมพ์เสร็จเขาก็ปิดโน๊ตบุ๊คแล้วล้มตัวลงนอนหลับไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะดังมาจากหน้าประตูที่ชั้นล่าง
“ใครวะ มากวนตอนหลับ คนกำลังฝันอยู่แท้ๆ ถึงตอนสำคัญด้วย ดันมาปลุกเสียได้” จ้าวเถี่ยจู้บ่นพึมพำพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาเพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าเอง
นอนต่อดีกว่า จะได้ฝันต่อเขาคิดพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวโดยไม่สนใจคนที่รออยู่ด้านนอกสักนิดแค่นี้เขาก็จะได้ฝันถึงสาวสวยต่อแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูยังคงดังไม่หยุดซึ่งคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ยังไม่สนใจเช่นเดิม
ผ่านไปสักพักเสียงเคาะเงียบหายไปทำให้เขาแอบดีใจ ในที่สุดก็ได้นอนต่อแล้ว
โครม!!! เสียงดังมากดังมาจากหน้าประตูแล้วตามมาด้วยเสียงเหมือนสิ่งของโดนทุบทำลาย
“อะไรวะเนี่ย โดนจู่โจมงั้นเหรอ” เขารีบลุกจากที่นอนแล้วออกจากห้องไป
เขาก้มลงไปดูผ่านราวกั้นบันไดก็พบว่าประตูบ้านของตนนั้นโดนใครก็ไม่รู้ทำลายแถมประตูไม้ที่น่าสงสารของเขาก็หักกลายเป็สองท่อนไม่เพียงแค่นั้นเขายังเห็นเงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตูอีกด้วย
“สวัสดี ฉันคือคนที่เมื่อวาน.... เฮ้ย!!” หญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าประตูเมื่อได้ยินเสียงเหมือนมีคนอยู่ข้างบนบ้านจึงเงยหน้าเตรียมจะพูดธุระของตนแต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะต้องเห็นภาพที่แทบจะทนดูไม่ได้แทน
เดี๋ยวพวกเราลองมาย้อนเหตุการณ์ดูหน่อยนะจะเริ่มั้แ่ตอนที่จ้าวเถี่ยจู้ลุกจากที่นอนหรือตอนก่อนที่เขาจะเข้านอนดีล่ะเอาเป็ั้แ่ตอนเข้านอนดีกว่า ตอนที่เขานอนหลับ เขามีความเคยชินอยู่อย่างหนึ่งนั้นก็คือเขาไม่ชอบใส่เสื้อผ้านอน หรือที่เรียกว่าแก้ผ้านอนนั้นแหละเพราะเขาคิดว่าตอนที่นอนร่างกายจะเจริญเติบโตได้ดี ถ้าเขาสวมพวกชั้นในนอนล่ะก็มันก็จะไปยับยั้งการเจริญเติบโตของน้องชายเขาน่ะสิถึงแม้ว่ามันจะฟังดูไม่ค่อยมีเหตุผลและเป็ความเคยชินที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่แต่ั้แ่เล็กจนโตเขาก็แก้ผ้านอนอย่างนี้เป็ประจำ จนมาถึงเช้าวันนี้ เขาถูกเสียงๆหนึ่งปลุกเขาจึงออกมาดูผ่านราวบันไดโดยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองนั้นยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าและก็อย่างที่ทุกคนรู้ ทุกๆ เช้าน้องชายเขาจะต้องยืนตรงเคารพธงชาติแล้วยิ่งเมื่อคืนเขาฝันถึงสาวๆ ด้วยแล้วตอนนี้น้องชายของเขาเลยแทบจะตั้งตรงชี้หน้าผู้หญิงตรงหน้าเลยทีเดียวทำเอาเธอแทบจะกรี๊ดออกมา ก็ไม่รู้ว่าใหรือดีใจ
ขณะที่จ้าวเถี่ยจู้กำลังคิดอยู่นั้นเขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดกับเหตุการณ์ตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย เพราะในความคิดเขา น้องชายของเขาก็เปรียบเหมือนกับผู้หญิงหน้าอกโตๆที่ชอบใส่เสื้อโชว์หน้าอกเพื่อดึงดูดผู้ชายนั้นแหละ โดนคนอื่นมองคนที่โดนมองต่างหากล่ะที่เป็ฝ่ายเสียเปรียบคนที่มองจะบอกว่าตัวเองเสียเปรียบงั้นเหรอ เป็ไปไม่ได้แล้วสมัยนี้ชายหญิงก็เท่าเทียมกันแล้ว เพราะฉะนั้นคนที่เสียเปรียบต้องเป็เขาต่างหาก
จ้าวเถี่ยจู้ลังเลเล็กน้อยว่าจะเดินโชว์สักสามสี่รอบให้ผู้หญิงด้านล่างเห็นถึงรูปร่างอันเพอร์เฟคของเขาดีไหมแล้วยิ่งเขามีอาชีพนักฆ่า ก็ยิ่งต้องฝึกซ้อมร่างกายให้แข็งแรงอยู่สม่ำเสมอไม่นานเขาก็ััได้ถึงรังสีแห่งการฆ่าฟันที่ออกมาจากหญิงสาวที่อยู่ชั้นล่างช่างเป็รังสีที่รุนแรงจริงๆ !
“นี้มันยุคไหนกันแล้วเนี่ย ยังถือปืนเดินไปเดินมาอยู่อีกเหรอ” จ้าวเถี่ยจู้เมื่อเห็นว่าหญิงสาวด้านล่างถือปืนอยู่ในมือก็รีบหาที่หลบในทันทีนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเล่นนะ ถ้าไม่รีบล่ะก็ ไม่ตัวเขาก็น้องชายคงไม่รอดแน่
และในตอนนี้เองที่เขาคิดได้ว่ากำลังยืนอยู่ในบ้านของตัวเองผู้หญิงด้านล่างต่างหากล่ะ ที่ทำลายประตูแล้วเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตคิดได้ดังนั้นเขาก็เพ่งมองไปที่หญิงสาวด้านล่าง เธอสวมเครื่องแบบสีดำบนบ่าประดับดาวอยู่ไม่กี่ดวง ใส่กระโปรงพอดีเข่าและสวมถุงน่องสีเนื้อที่หน้าอกก็มีเข็มยศติดประดับไว้ ส่วนในมือยังคงถือปืนอยู่เช่นเดิมเขามองไปทีใบหน้าของเธอ แม้จะเป็สีหน้าที่ราวกับอยากจะฆ่าใครสักคนให้ตายแต่ก็ยังมีความอายแฝงอยู่
“คุณตำรวจ เก็บปืนก่อนดีไหม มันไม่ใช่ของเล่นนะ ถ้าเกิดลั่นขึ้นมาจะทำยังไงมันไม่ใช่เื่เล่นๆ เลยนะ คุณตำรวจนั่งลงก่อน ดื่มชาสักถ้วย คุยธุระกันแบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอ”จ้าวเถี่ยจู้พยายามพูดเกลี้ยกล่อม
“ไอ้คนลามก รีบไปใส่เสื้อผ้าสิ!” ตำรวจสาวะโสวนขึ้นมา
เมื่อได้ยินเสียงของตำรวจสาว เขาก็รู้สึกคุ้นอย่างไรบอกไม่ถูกเสียงเหมือนคนสติไม่ดีที่โทรมาถามเมื่อวานว่ามีสามประกันหนึ่งกองทุนสำรองไหมเขาพยายามเพ่งมองให้ชัดแต่ก็เห็นเพียงปืนของตำรวจสาวที่เล้งมาทางนี้ทำให้เขาเหงื่อไหลออกมาด้วยความกลัว พร้อมกับรีบทำตามที่อีกฝ่ายบอกทันที “ไปแล้วๆ ”
ไม่กี่นาทีต่อมาจ้าวเถี่ยจู้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยก็เดินออกมาที่ราวบันไดอีกครั้งเมื่อตำรวจสาวเห็นจึงเก็บปืนในมือ
“คุณตำรวจ คุณบุกเข้ามาในบ้านประชาชนแบบนี้มันไม่ถูกนะ ประเทศเรามีขื่อมีแปผมสามารถฟ้องคุณได้เลยนะ” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเก็บปืนแล้วเขาจึงอดพูดต่อว่าไม่ได้
“เหอะ! ฉันกดกริ่งอยู่ตั้งนานไม่มีใครออกมาเปิดประตู ก็นึกว่าคุณโดนลักพาตัวไปแล้วเสียอีกไม่คิดเลยว่าจะทำเื่พรรณนั้นอยู่” ตำรวจสาวมองชายหนุ่ม้าด้วยสายตาดูถูก
“เื่พรรณนั้นอะไร พูดให้มันดีๆ นะ แบบนี้ถือว่าใส่ร้ายกันชัดๆ ผมยังหนุ่มยังแน่นยังแข็งแรงดีน้องชายของผมมันก็ต้องตั้งตรงแบบนี้อยู่แล้ว แฟนคุณไม่เคยบอกหรือไง หรือของแฟนคุณมันเหี่ยวตั้งตรงไม่ได้!” จ้าวเถี่ยจู้พูดอย่างโมโห คนอะไรวะไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
“นาย!! เชื่อไหมว่าฉันสามารถยิงน้องชายนายจนมันไม่ตั้งขึ้นอีกเลย” ตำรวจสาวพูดข่มขู่ “นายลงมานี้ ฉันมีเื่จะถามหน่อย”
“แต่ผมว่าคุยกันแบบนี้ดีกว่า มีธุระอะไรเชิญคุณตำรวจพูดมาได้เลยผมมันพลเมืองดี ต้องให้ความร่วมมือกับคุณตำรวจอยู่แล้ว” จ้าวเถี่ยจู้เอาสะโพกพิงราวบันไดอย่างี้เี
“นายมีห้องให้เช่าใช่ไหม”
“มี แต่ผมให้เช่าเฉพาะสาวโสดที่อายุน้อยเท่านั้น แต่ดูแล้วคุณน่าจะ....” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับใช้สายตามองตำรวจสาวั้แ่หัวจรดเท้าราวกับพิจารณาสิ่งของอะไรสักอย่าง
“อะไร! นายกำลังจะบอกว่าฉันไม่ใช่สาวโสดอายุน้อยงั้นเหรอฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันซูเยี่ยนนี ปีนี้อายุ 24 ปีเพิ่งจบจากโรงเรียนตำรวจ ใช้สายตาถั่วๆ ของนายมองดี ๆสิ”
“จุ๊ๆๆ งั้นผมของมองให้ละเอียดๆ หน่อยนะ” จ้าวเถี่ยจู้ยิ้มพร้อมกับมองไปที่หน้าอกของตำรวจสาวเขาอยากให้ตอนนี้เป็คืนพระจันทร์เต็มดวงเหลือเกินเขาจะได้กลายร่างเป็มนุษย์หมาป่าแล้วกลื่นเธอเข้าไปทั้งตัวเลย
“มองพอหรือยัง” ซูเยี่ยนนี ถามด้วยท่าทีเ็าไม่กี่วันก่อนมีคนแจ้งว่าแถวๆ นี้มีโจรขโมยชุดชั้นในปรากฏตัวขึ้นมันชอบขโมยชุดชั้นในของหญิงสาว ทำให้ผู้คนแถวนี้หวาดกลัวไปตามๆ กันและเมื่อวานนี้เองที่เธอบังเอิญไปเห็นโฆษณาห้องเช่าของชายหนุ่มเข้าซึ่งมันก็บังเอิญเหลือเกินที่ผู้เช่าที่ชายหนุ่ม้านั้นดันเป็สาวโสดอายุน้อยทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าชายหนุ่มนั้นจะใช่โจรขโมยชุดชั้นในที่กำลังออกอาละวาดอยู่ใน่นี้หรือเปล่าแล้วยิ่งเมื่อวานที่เธอโทรหาเธอก็รู้สึกได้ว่าการพูดจาของเ้าของบ้านดูไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ ซึ่งคนแบบนี้แหละมักจะชอบทำเื่ลามกอะไรแบบนี้ได้ ซูเยี่ยนนีคิดพลางชื่นชมสัญชาตญาณของตน เพื่อจับเ้าโจรขโมยชุดชั้นในคนนี้เธอถึงกับยอมใช้ตัวเองเป็เหยื่อล่อโดยการยอมเป็ผู้เช่าเพื่อที่เธอจะได้จับตาดูเ้าของบ้านคนนี้ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ขอเพียงเ้าโจรนี่ลงมืออีกครั้ง เธอมั่นใจว่าจะต้องจับได้แน่
ด้านจ้าวเถี่ยจู้ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าถูกตำรวจสาวสงสัยว่าเป็คนคนเดียวกับโจรขโมยชุดชั้นในเป็ที่เรียบร้อยแล้ว
“ตกลงให้เช่าหรือไม่ให้เช่า” ซูเยี่ยนนีถามพลางคิดว่าถ้าอีกฝ่ายคือโจรขโมยชุดชั้นในจริงๆล่ะก็ จะต้องให้ตนเช่าห้องแน่ๆ ด้วยรูปโฉมที่สวยงามของเธอแล้วยังไงก็ต้องให้เช่าแน่นอน
“เช่าสิ ทำไมจะไม่ล่ะ คุณอยากจะเช่าเหรอ” จ้าวเถี่ยจู้มองพิจารณาหญิงสาวอยู่สักพักจึงพูดขึ้นมา
“แน่นอน ฉันอยากจะเช่าหนึ่งห้อง”
“ง่ายๆ เลยนะ ค่าเช่าเดือนละ 2,000 อยู่สามเดือนจ่ายหนึ่งครั้งค่าน้ำค่าไฟรวมอยู่ในค่าเช่าห้องแล้ว ส่วนค่าโทรศัพท์คิดแยก”
“เดือนละ 2,000 แพงเกินไปไหมนี้มันปล้นกันชัดๆ”
“เดือนละ 2,000 ยังคิดว่าแพงอีกเหรอนี้มันบ้านติดทะเลสาบซีหูนะ อยู่ที่นี่คุณได้สูดกลิ่นอายของทะเลสาบเข้าไปเต็มๆ เลยแล้วในบ้านยังมีสระว่ายน้ำส่วนตัวอีก ค่าเช่า 2,000ถือว่าถูกมากแล้ว” เขาอธิบายพร้อมกับทำท่าราวกับว่าตนนั้นถูกเอารัดเอาเปรียบเสียเหลือเกิน
“ได้ๆ เช่าก็เช่า” ซูเยี่ยนนีพูดอย่างยอมจำนนคอยดูเถอะเข้าคุกเมื่อไหร่ จะดูสิว่ายังพูดโม้แบบนี้ได้อีกหรือเปล่า
“ค่าเช่าสามเดือนเป็ 6,000 ร่วมกับค่าซ่อมประตูก็เป็.... ให้ผมหมื่นหนึ่งก็พอ”
“นาย!!!”
