กูเฟยเยี่ยนทราบดีว่าการถูกหานอวี๋เอ๋อร์ให้การยอมรับไม่ได้ช่วยอะไร
นางมองไปที่เ้าหน้าที่ประมูลถังจิ้งพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณหนูถัง อาจารย์แพทย์ที่ท่านหามานั้นเชื่อในการตัดสินใจของข้าแล้ว ตัวท่านเล่า? ”
ขณะนี้เองถังจิ้งก็ได้สติกลับมาจากความตื่นใ นางสงสัยมาโดยตลอดว่าหญิงรับใช้น้อยคนนี้มีความผิดปกติ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าความผิดปกติจะอยู่ที่สมุนไพรจริงๆ แม้ว่านางจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญตัวจริง ทว่าขั้นตอนการวินิจฉัยเมื่อสักครู่นี้มีความชัดเจนมาก ยาสมุนไพรตัวนี้มีปัญหาแน่นอน!
นางตัดสินใจะโเรียกคนรับใช้มาอย่างฉับพลัน “รีบไปรายงานหัวหน้าสนามประมูลกับหัวหน้าอวุโส และตรวจสอบผู้ที่เคยแตะต้องสมุนไพรตัวนี้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็ผู้ที่จัดซื้อ ผู้ที่ทำการวินิจฉัยหรือผู้ที่กำหนดราคา ห้ามตกหล่นแม้แต่จุดเดียว! ”
หลังจากที่นางกำชับเรียบร้อยแล้วก็ก้าวเท้าไปที่หน้าแท่นประมูลด้วยสีหน้าแววตาสุขุม “ผู้าุโ ทุกท่าน โปรดอดทนรอดูสถานการณ์ไปอีกสักครู่ เื่นี้ข้าและสนามประมูลจะต้องสืบหาความจริงแล้วให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่ทุกท่านอย่างแน่นอน! ค่าชดเชยที่ควรมีจะไม่หายไปแม้แต่เหรียญเดียว! ในตอนนี้ ตัวข้าถังจิ้งในนามของสนามประมูลและหุบเขาเสินหนงขอประทานโทษต่อทุกท่าน! การที่เกิดเื่เช่นนี้ถือเป็ความผิดพลาดของสนามประมูล”
นางเอ่ยออกมาพลางตั้งใจโน้มตัวลงเพื่อโค้งคำนับให้กับชายชราและผู้คนด้านล่างทุกคน
ลักษณะท่าทีของถังจิ้งทำให้ผู้คนที่เดิมทีจะส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์ออกมาพากันเงียบลงในทันที พวกเขาเต็มใจที่จะรอฟังผล
เดิมทีกูเฟยเยี่ยนคิดว่าถังจิ้งจะโต้แย้งด้วยเหตุผล และตามหาอาจารย์แพทย์ท่านอื่นมาวินิจฉัย
คิดไม่ถึงเลยว่านางจะมีความเด็ดขาดตรงไปตรงมาขนาดนี้ และคิดไม่ถึงเลยว่านางจะขอโทษก่อน
เื่นี้ไม่เพียงแต่พัวพันไปถึงความน่าเชื่อถือของสนามประมูล แต่ยังพัวพันไปถึงชื่อเสียงของหุบเขาเสินหนงอีกด้วย เื่ใหญ่ถึงเพียงนี้ต่อให้ท่านหัวหน้าสนามประมูลอยู่ที่นี่ เขาก็อาจจะตื่นตระหนกและไม่ยอมรับอย่างง่ายดายแน่!
คุณหนูถังท่านนี้มีความกล้าเสียจริง
กูเฟยเยี่ยนพินิจพิจารณานางใหม่อีกครั้ง ภายในใจเกิดความชื่นชม “วางมาดได้ โน้มตัวได้ มีความเด็ดขาดตรงไปตรงมาไม่แพ้บุรุษเลย”
เมื่อหานอวี๋เอ๋อร์เห็นลักษณะท่าทีของถังจิ้งแล้วใจของนางก็สลายลงไป นางไม่กล้ามองไปด้านล่างและไม่กล้ามองไปที่ผู้คน้า นางอยากจะลงจากแท่นประมูลแล้วหลบหนีไป ทว่านางไปไม่ได้ หากนางไปแล้วมันจะเท่ากับการหนีหนี้สิน! ชื่อเสียงของนางก็จะพังยับเยินทันที
นางยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ที่เดิมและรู้สึกว่าทุกคนล้วนมองมาที่ตนเอง จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยก็มองมาที่นางเช่นกัน นางแทบอยากจะหาร่องตามแนวพื้นแล้วมุดเข้าไปด้านใน
อันที่จริงความคิดของหานอวี๋เอ๋อร์เป็เพียงความหลงตัวเองเท่านั้น
ในขณะนี้ไม่ได้มีคนให้ความสนใจนางมากนัก ความสนใจของทุกคนล้วนตกไปอยู่ที่กูเฟยเยี่ยน ผู้คนจำเป็ต้องพิจารณาหญิงรับใช้น้อยคนนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วนอีกครั้ง
นางเป็ใครกันแน่?
ทักษะยาสมุนไพรของนางเรียนมาจากที่ใดกัน? ก่อนหน้านี้ทันทีที่ชายชรารับยาสมุนไพรมา นางก็สรุปโดยทันทีว่ามีความผิดปกติ! ในขณะนั้นนางยังไม่ได้แตะต้องสมุนไพรตัวนี้เลยไม่ใช่หรือ?
นางมีทักษะยาสมุนไพรมากเพียงใดกัน?
เ้านายของนางเป็ใครกันแน่? ถึงขนาดให้นางที่เชี่ยวชาญทางด้านสมุนไพรมาเป็หญิงรับใช้ แล้วยังให้นางนำบัตรสีดำมาใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายที่สนามประมูลอีก? ไหนจะส่งองครักษ์ลับมาให้ความคุ้มครอง? นี่มันจะไม่แปลกเกินไปหน่อยหรือ?
ผู้คนค่อยๆ ซุบซิบนินทาแสดงความคิดเห็นด้วยความหวาดกลัว เมื่อสักครู่นี้จวินจิ่วเฉินไม่ได้ปรากฏตัว ในขณะนี้ก็จะไม่ปรากฏตัวอีกเช่นเคย เขานั่งอยู่ท่ามกลางผู้คนโดยที่สายตาจ้องมองไปที่ร่างเล็กของกูเฟยเยี่ยน ฟังการคาดเดาของผู้คนรอบข้าง มุมปากแฝงไปด้วยรอยยิ้มอยู่เสมอ
เขาอารมณ์ดีอย่างไม่ต้องสงสัย
ในขณะนี้บนตำแหน่งที่นั่งบุคคลสำคัญอีกด้านหนึ่งก็มีชายชุดม่วงจับจ้องไปที่กูเฟยเยี่ยนเช่นกัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเรียวเป็ประกายของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย เขาพึมพำกับตนเอง “แพทย์หญิงตัวน้อย เ้ามาทำอะไรที่หุบเขาเสินหนง? เ้านายเ้าล่ะ? ” หากบอกว่าจวินจิ่วเฉินเปรียบเสมือนหมาป่าที่โเี้และเ็า ชายชุดม่วงผู้นี้ก็ต้องเป็จิ้งจอกที่เต็มไปด้วยเสน่ห์แห่งความชั่วร้ายและลึกลับ
เมื่อนั่งอยู่ท่ามกลางผู้คน จวินจิ่วเฉินกับเขาล้วนเป็ประเภทที่ไม่จมหายไปในกลุ่มคนตลอดกาล จวินจิ่วเฉินเ็าจนดูเหมือนว่าสร้างโลกเย็นะเืของตนเองขึ้นมาและปฏิเสธผู้คนรอบข้างไม่ให้เข้าใกล้ในระยะพันลี้ แต่เขากลับมีความเหนื่อยหน่ายชอบทำอะไรตามอำเภอใจและมีเสน่ห์ดึงดูดผู้คน ทว่าก็ทำให้ผู้คนไม่กล้าสบตาและไม่กล้าจินตนาการไปไกลเช่นกัน
ผ่านไปไม่นานหัวหน้าสนามประมูลแดนบูรพาก็มาถึง เขาไม่เพียงแต่จะเป็หัวหน้าสนามประมูล แต่ยังเป็อาจารย์แพทย์ของหุบเขาเสินหนงอีกด้วย แม้ว่าเขาจะมีอายุเลยเลขห้ามาแล้วแต่ท่าทางการก้าวเดินยังคล่องแคล่วแข็งแรงและปราดเปรื่อง
เขารีบเดินขึ้นมาบนแท่นประมูลแล้วพูดสองสามประโยคเพื่อแสดงออกว่าจะรับผิดชอบและสืบสวนให้ถึงที่สุด เขาหยิบดอกตงหยิ่นขนาดใหญ่ขึ้นมาพร้อมกับตรวจสอบด้วยความจริงจัง ไม่ช้าเขาก็ได้ข้อสรุปออกมา “ยาสมุนไพรตัวนี้เป็ดอกตงหยิ่นขนาดใหญ่ ทว่าเคยถูกนำมาต้มในน้ำแล้ว ประสิทธิภาพลดลงมากจนไม่ต่างอะไรกับดอกตงหยิ่นทั่วไป! สมุนไพรที่ผ่านการต้มในน้ำแล้วเป็สินค้าต้องห้าม การที่มีคนกล้าทำเื่เช่นนี้ ข้าที่เป็หัวหน้าสนามประมูลแดนบูรพาจะสืบสวนให้ถึงที่สุด! ”
ถึงแม้ทุกคนจะทราบแล้วว่าสมุนไพรตัวนี้มีปัญหา แต่เมื่อได้ฟังข้อสรุปแล้วก็เกิดความใ คิดไม่ถึงเลยว่าสมุนไพรที่ผ่านการต้มแล้วยังจะปลอมแปลงได้ดีถึงเพียงนี้ เ้าของสนามประมูลแดนบูรพากล่าวว่าเป็สินค้าต้องห้าม เกรงว่าจะเป็สิ่งที่ไม่เป็ที่รู้จักใช่ไหม?
หานอวี๋เอ๋อร์คาดไม่ถึงเช่นกัน นางไม่เคยได้ยินถึงเื่นี้มาก่อน! และไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสินค้าต้องห้ามที่หัวหน้าสนามประมูลแดนบูรพาเอ่ยออกมา
นางอดไม่ได้ที่จะมองไปทางกูเฟยเยี่ยน เมื่อเห็นว่าท่าทีของกูเฟยเยี่ยนสงบนิ่งก็ตระหนักได้ว่ากูเฟยเยี่ยนรู้ว่าสินค้าต้องห้ามคืออะไร แม้ว่าจะไม่เต็มใจยอมรับ ทว่าหานอวี๋เอ๋อร์ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าตนเองประเมินกูเฟยเยี่ยนต่ำไป นางประมาทศัตรู!
ในเวลานี้ผู้ที่ตื่นเต้นมากที่สุดก็คือชายชรา
ต้องรู้ไว้ว่าดอกตงหยิ่นทั่วไปที่มีปริมาณสองร้อยห้าสิบกรัมจะมีราคาประมาณสิบเหรียญทอง ในส่วนของดอกตงหยิ่นขนาดใหญ่หนึ่งต้นถูกประมูลในราคาหนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญทอง ทั้งสองมีประสิทธิภาพเหมือนกัน หากไม่ใช่การหลอกลวงแล้วจะเป็อะไรได้อีก?
ชายชราะโขึ้นมาด้วยความร้อนรน “พวกเ้า พวกเ้า…พวกเ้าคืนเงินข้ามานะ! คืนเงินข้ามา! ”
เมื่อกูเฟยเยี่ยนเห็นเช่นนี้จึงจะขึ้นไปประคอง แต่ถังจิ้งแย่งไปปลอบขวัญแทน ชายชราจึงสงบสติอารมณ์ลง
หัวหน้าสนามประมูลแดนบูรพาพูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยความหมายที่คล้ายคลึงกับคำพูดของถังจิ้งเมื่อสักครู่นี้
ั้แ่การจัดซื้อสมุนไพรตัวนี้เข้าคลังเก็บของไปจนถึงการนำออกมาประมูล กระบวนการทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับบุคลากรมากมายจึงไม่สามารถสืบหาความชัดเจนได้ในเวลาอันสั้น การที่หัวหน้าสนามประมูลแดนบูรพามาที่นี่ ประการแรกคือไม่้าพูดถึงเื่ราวของสินค้าต้องห้าม ประการที่สองคือ้ารักษาเกียรติยศ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้มาก
หลังจากที่เขาพูดจบก็สั่งคนไปนำเงินจำนวนหนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญทองมาคืนให้กับชายชรา ในขณะเดียวกันก็ชดเชยให้สิบเท่าตามกฎระเบียบ และให้คำมั่นสัญญาว่าภายในสามวันจะหาดอกตงหยิ่นขนาดใหญ่ที่สมบูรณ์แบบมามอบให้ชายชราโดยไม่คิดเงิน
จำนวนเงินที่ต้องชดเชยนั้นมากมายมหาศาล แต่พวกเขาก็มีความจริงใจมากทีเดียว สำหรับผลลัพธ์เช่นนี้ทุกคนล้วนพึงพอใจและให้การชื่นชมเป็อย่างมาก
สามารถกล่าวได้ว่าชายชราซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหล คนที่เขารู้สึกขอบคุณมากที่สุดคือกูเฟยเยี่ยน เขาเดินไปหากูเฟยเยี่ยนแล้วนำตั๋วเงินชดเชยยัดใส่ในมือของกูเฟยเยี่ยน
“สาวน้อย เ้าช่วยชีวิตครอบครัวของข้าเอาไว้! ข้าไม่มีอะไรจะตอบแทน เงินชดเชยทั้งหมดนี่ล้วนยกให้เ้า ให้เ้าหมดเลย! ”
กูเฟยเยี่ยนรีบคืนมันกลับไป “ท่านลุงาุโ นี่เป็สิ่งที่ท่านควรได้รับ! ยาสมุนไพรนี้หากไม่ได้เปิดโปงั้แ่แรก เมื่อท่านนำกลับไปใช้แล้ว ก็จะพบความผิดปกติอยู่ดี สนามประมูลก็จะชดเชยให้ท่านเช่นกัน”
ชายชราสะอื้นไห้ด้วยความดีใจ “สาวน้อย ชีวิตของลูกสาวข้าแขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้ว ข้าไปกลับหนึ่งรอบต้องใช้ระยะเวลาถึงสามเดือน หากยาสมุนไพรนี้ถูกข้านำกลับไปแล้วจริงๆ เกรงว่าลูกสาวข้าคง…คงจะไม่มีชีวิตรอดแล้ว! ”
ครั้นกูเฟยเยี่ยนได้ยินเช่นนี้หัวใจก็ปวดร้าวขึ้นมา
หุบเขาเสินหนงที่มีอำนาจและบารมีขนาดนี้ยังพบเจอกับปัญหาความผิดปกติของสมุนไพร แล้วที่อื่นเล่า ร้านขายยาเ่าั้ รวมไปถึงตลาดสมุนไพร เกรงว่าคงจะมีสมุนไพรปลอมและสินค้าที่ไม่ได้มาตรฐานมากมายแน่นอน มีผู้บริสุทธิ์มากมายที่ได้เสียชีวิตลงเพราะชะตาชีวิต และเสียชีวิตลงเพราะภัยพิบัติที่มนุษย์สร้างขึ้น!
ชายชรานำตั๋วเงินยัดมาอีกครั้งกูเฟยเยี่ยนจึงได้สติกลับมา นางคืนตั๋วเงินกลับไปแล้วพูดด้วยความยิ้มแย้ม “ท่านลุงาุโ เอาอย่างนี้แล้วกัน เงินชดเชยก้อนนี้ท่านเก็บเอาไว้ดีๆ เงินชดเชยอีกก้อนนับเป็ของข้า ข้าจะไม่เกรงใจท่านแล้วนะ! ”
เงินชดเชยอีกก้อน?
ในขณะนี้เองทุกคนก็นึกถึงหานอวี๋เอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้าง ต่อให้หานอวี๋เอ๋อร์ฆ่าตัวตายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี…