ณ ตำหนักเย็น เซียวหยางมี่กุมหน้าท้องไว้แน่น ใบหน้าซีดเผือดดุจหิมะขาว นางรู้ดีว่าสิ่งที่สูญเสียไปในวันนี้ไม่มีวันเรียกกลับคืนมาได้อีกแล้ว    บุตรของนาง... สายเลือดของเขา... นางปกป้องไว้ไม่ได้...    แต่ก่อนที่สติของนางจะดับวูบ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา...