1

เ๹ื่๪๫ที่ทำให้เกิดอารมณ์เศร้า

    โฮกกก~ToT ร้องไห้ทำไมเนี่ย บ้าเปล่าเรา มันเป็๞อดีตไปแล้ว แกก็รู้ว่าเป็๞ได้แค่น้องสาวพี่เขาเท่านั้น นี่ถ้าไม่ใช่เพราะการบ้านนะ ไม่เขียนหรอกไอ้เ๹ื่๪๫เนี่ย ให้ตายเถอะ เพราะคะแนนหรอกนะ -.,-

    “แตงโมกลับบ้านยัง ขยันอยู่นั่นแหละ ไม่คิดจะกลับบ้านหรือไง การบ้านมีไว้ทำที่บ้านนะไม่ใช่ทำที่โรงเรียนกลับเหอะ อ้าว!? ร้องไห้ทำไมอะเพื่อน O_O!”

    “เปล่า~ แค่ผมมันทิ่มตา”

    ตายหอง >0< ดันเห็นอีกไอ้เพื่อนบ้า อุตส่าห์หลบแล้วนะ แถมยังโกหกเป็๲นางเอกหนังเก่าไปได้ ต้องรีบเอาพรรณนาหลบก่อน เดี๋ยวความลับแตกจบกันพอดี

    “ไหนเอามาดูสิทำการบ้านวิชาอะไรอยู่ จะได้เอาไปลอกบ้าง แหวะ -_-; วรรณศิลป์วิจารณ์ นึกว่าวิชาอะไร งั้นเอามาดูมั่งเดะ เอ๊ะ! เอามานี่ไอ้แตงโม ไม่ให้ใช่มั้ย อย่างนี้มันต้องจี๋~ จี๋ๆ”

    “ไม่ให้... ไม่ให้... ฮ่าๆๆ”

    มันได้ไปแล้ว อ๊ากกก >0<

    “ทำเป็๲หวงไปได้ อ๊ะ! โทษทีเพื่อน แกยังไม่ลืมพี่เขาอีกเหรอ -.-”

    “ลืมแล้วย่ะ ตอนนี้ก็แค่พี่ชายกับน้องสาว ไม่งั้นไม่กล้าเอามาเขียนส่งอาจารย์หรอก -O-”  

    ว่าแหละ แตงไทยอ่านแล้วมันต้องเงียบ เพราะมันเป็๲เพื่อนรักเพื่อนซี้ฉันเอง รู้ซะทุกเ๱ื่๵๹ รวมถึงเ๱ื่๵๹ความรักของฉันที่ไม่สมหวังด้วย มันชื่อเล่นแตงไทย คบกันมาก็เกือบจะตลอดชีวิตที่โตมาเป็๲สาวแหละค่ะ

    “แน่ใจ? ฉันว่าแกยังลืมเขาไม่ได้หรอก เล่นเขียนออกมาซะขนาดนี้ ใครอ่านเขาก็รู้กันหมดแหละ นี่อาจารย์ให้บรรยายหรือพรรณนาความรักนะ ไม่ใช่เขียนความรู้สึกของตัวเอง =_=”

    “ก็พรรณนา... พรรณนาก็คือการเขียนความรู้สึกที่มีไง ผิดหรือที่เขียนความรู้สึกของตัวเอง แล้วก็เอาคืนมาเลย เหลือสามวันต้องส่งแล้ว ของแกล่ะ เสร็จหรือยังเอามาให้ดูมั่งเดะ”

    มันอ่านแล้วรู้เลยเหรอเนี่ยว่าฉันยังไม่ลืมพี่เขา T-T       

    “เสร็จแล้ว แต่คงไม่บอกจนหมดเหมือนของแกหรอก ฉันว่าลองเขียนใหม่ดีกว่านะ ไม่ต้องบรรยายให้ใครรู้หรอกว่ามันเป็๲เ๱ื่๵๹จริงม้ากกกก...มากขนาดนี้ ประโยคที่บอกว่าเมื่อตลอดสามปีเนี่ย เอาออกไปเลย เผื่อได้รางวัลต้องออกไปอ่านโชว์อีก แกไม่อายรึไง -_-”

    “คิดว่าฉันจะได้เหรอ?”    

    “ก็ไม่แน่ เผื่ออาจารย์เกิดปลื้มขึ้นมา เชื่อฉันเหอะ”            

    “โอเค...ก็ได้ ก็ยังไม่ได้ส่งซะหน่อย แค่ลองเขียนเฉยๆ เดี๋ยวค่อยเขียนใหม่ ใครจะไปส่งทั้งอย่างนี้เล่า นึกว่าอยากเขียนนักหรือไง ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์เกิดฮิตอย่างวัยรุ่นตามเดือนแห่งความรัก ฉันไม่ทำหรอกแกก็รู้ -0-”         

    ใช่! เพราะอาจารย์! นึกย้อนกลับไปเมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ ก่อนหมดคาบภาษาไทย อาจารย์ก็สั่งงานว่า~        

    ‘เนื่องจากเดือนนี้เป็๲เดือนกุมภาพันธ์ นักเรียนหลายๆ คน คงจะกระดี๊กระด๊ากันมากเพราะเป็๲เดือนแห่งความรัก และวันที่สิบสี่กุมภาฯ ก็เป็๲วันที่พวกเราๆ คงมีความในใจบอกกับคนที่เรารักใช่ไหมคะ และเนื่องจากทางคณะกรรมการนักเรียนไม่อยากให้นักเรียนแสดงออกถึงความรักแบบผิดๆ อย่างเช่น มอบความบริสุทธิ์ให้คนที่เรารักในวันวาเลนไทน์ ทางคณะกรรมการนักเรียนจึงเสนอให้โรงเรียนจัดงานในวันวาเลนไทน์ขึ้น โดยจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับเพศศึกษาหรือรักในวัยเรียน

ควรทำอย่างไรด้วย เพื่อให้นักเรียนได้แสดงความรักกันอย่างเปิดเผยและถูกต้อง ด้วยเหตุนี้หมวดสาระการเรียนรู้ต่างๆ จึงต้องเข้าร่วมทำกิจกรรมด้วย แน่นอนว่าหมวดสาระการเรียนรู้ภาษาไทยของเราก็เช่นกัน

    เอาล่ะ... อาจารย์ขอสั่งงานพวกเธอให้พรรณนาเกี่ยวกับ ความรัก ซึ่งเพิ่งเรียนจบไปเมื่อวานมาส่ง ความยาวยี่สิบบรรทัดขึ้นไป กำหนดส่งวันที่สิบกุมภาฯ เท่านั้นนะ หรือใครอยากส่งก่อนไม่ว่ากัน งานนี้ถือเป็๲คะแนนสอบกลางภาคนะจ๊ะ สามสิบคะแนนเน้นๆ ส่งทีหลังมีสิทธิ์ได้สิบคะแนน แต่อย่าส่งทีหลังดีกว่า เพราะไม่อย่างนั้นตัดจิตพิสัยสองคะแนนนะคะ แล้วถ้าใครไม่ส่งติดศูนย์ จะรอนะจ๊ะนักเรียน โฮะๆๆ ^O^’ 

    จากนั้นอาจารย์ก็ยิ้มหวานแล้วจากไป -.,-

    แล้วใครจะไม่ส่งได้ล่ะ เป็๞คะแนนสอบกลางภาค! ถ้าไม่ส่งติดศูนย์ยังไงๆ ก็ต้องส่ง ไม่ส่งไม่ได้ บังคับกันชัดๆ โหดจริงๆ อาจารย์ 

    ด้วยเหตุนี้ เราทั้งหลายในโรงเรียน (ทุกระดับชั้น) ต้องปวดกะโหลกไปตามๆ กัน เพราะเราไม่ได้เรียนแค่กลุ่มสาระเพียงกลุ่มเดียวนี่ ไหนจะกลุ่มสาระคณิตศาสตร์ กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ (เคมี ฟิสิกส์ ชีววิทยา) กลุ่มสาระศิลปะ และกลุ่มสาระอื่นๆ อีก แต่ที่หนักใจก็คงเป็๲กลุ่มสาระภาษาไทยนี่แหละ ที่ตอนนี้ต่างพานักเรียนชั้นมอหกทั้งเก้าห้อง ยกเว้นคลาสพิเศษเป็๲ศพไปแล้ว ToT

    โชคยังดีนะที่อาจารย์วิไลวรรณแกเป็๞ที่ปรึกษาห้องเก้านู่น ส่วนห้องสิบที่ฉัน แตงโม หรือ ไอริโม หลงเว่ยหย่ง และ ยัยแตงไทย มีอาจารย์ดำรงค์กับอาจารย์สุนันท์เป็๞อาจารย์ที่ปรึกษา ซึ่งแกสอนวิทย์ฯ แต่ก็ต้องยุ่งอยู่ดี เพราะสายวิทย์ต้องจัดแสดงละครเกี่ยวกับความรัก เพราะถ้าจะเอากิจกรรมวิทย์ฯ มาแสดงความรักคงไม่ดี เพราะไม่มีอันไหนแสดงออกถึงความรักสักอย่าง เลยลำบากพวกมอหกกับคณะกรรมการนักเรียนที่ต้องเตรียมงานแสดง ไหนจะตัวละครต่างๆ ไหนจะเนื้อเ๹ื่๪๫อีกมากมาย โอ๊ยยย~ ยากจะบ้าตาย

    “ไอ้แตงโมนั่งเป็๲ใบ้รับประทานไปเลย ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า?”              

    “เปล่าๆ แค่คิดเ๹ื่๪๫งานวันที่สิบสี่อะ จะบ้าตาย ไหนจะแสดงละคร ไหนจะส่งงาน ปวดหัวอะ อยากฆ่าไอ้ประธานงี่เง่ากับพวกคณะกรรมการนักเรียนจริงๆ คิดได้ไงให้จัดงานนี้ขึ้นมา ทั้งที่เดือนหน้าพวกเราต้องสอบเข้ามหา’ลัยแล้ว เอ่อ...โทษที แกก็เป็๞คณะกรรมนักเรียนคนหนึ่งนี่หว่า~”

+++++++++++++++++++++++++++++++

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ

+++++++++++++++++++++++++++++++