จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นนายเอกนิยายแฟนฟิก
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ณ บริเวณใจกลางของกลุ่มคนมีสามีของไฮยาซินท์กำลังทรุดลงอาเจียนอยู่ที่พื้น ท่าทางทุรนทุราย เป็ภาพที่ไม่น่ามองอย่างมาก
“คุณไฮยาซินท์ คุณชายไม่ได้มีอาการแพ้อาหารใดเป็พิเศษใช่มั้ยครับ” ในขณะที่แขกผู้อื่นถอยห่าง มีแขกผู้หนึ่งที่ยังนั่งเคียงข้างเซฟิรอส คอยดูอาการของเซฟิรอส ไฮยาซินท์จดจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็แพทย์
“ไม่มีนะครับ” ไฮยาซินท์ทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ผู้เป็สามี ั์ตาสีทับทิมเวลานี้วาววับด้วยม่านน้ำตา ประกายความเ็ปพาดผ่าน หยดน้ำตาเม็ดเล็กรื้นออกมาจากหางตา ยามถูกแสงไฟส่องสะท้อนมันก็แวววาวราวเม็ดไข่มุกล้ำค่าที่ประดับอยู่บนใบหน้างาม
ภาพเทพีสักองค์กำลังร่ำไห้และอดสูแก่มนุษย์ทำให้แขกร่วมงานแทบหยุดหายใจ ดอกไม้ที่สวยที่สุดของสวน แม้จะถูกเด็ดไปใส่แจกัน ตัดกิ่งก้านจนไม่อาจแบ่งบานเติบโตใต้แสงตะวันได้อีก ก็ยังคงงดงามจนยากจะหาดอกไม้ใดเปรียบ
[ฮึกโฮ...นี่มันนักแสดงตุ๊กตาทองคำชัด ๆ จากวันแรกที่เข้ามายังโลกแล้วยังอึน ๆ มึน ๆ ในที่สุดท่านจอมมารก็มีวันที่ยอมปรับตัวกับสถานะโอเมก้าอ่อนแอ (TOT)]
“ถ้างั้นเป็ไปได้ว่าอาจจะถูกวางยา แต่คงไม่ใช่พิษร้ายแรงมากครับ ตอนนี้แค่ให้เขาอาเจียนพิษออกมาให้หมด ผมให้คนรับใช้ไปเอาอุปกรณ์การแพทย์ที่รถมาแล้ว”
ลูกนอกสมรสลอเรนโซ่ที่กำลังขึ้นเป็เ้าตระกูลผู้นั้นะโอย่างเกรี้ยวกราด
“ว่าไงนะครับ! คุณหมอพูดแบบนี้นับเป็การปรักปรำนะครับ ผมและเหล่าน้องชายน้องสาวตรวจสอบอาหารมาเป็อย่างดี ไม่มียาพิษอะไรทั้งนั้น!”
ทายาทตระกูลลูเซียโน่ อัลฟ่าหนุ่มรูปงามผู้สูงศักดิ์ แต่เมื่อยามต้องพิษจนเจ็บป่วยก็ยังไม่พ้นสภาพอัปลักษณ์น่าอดสู โก่งคออาเจียนจนน้ำหูน้ำตาไหลลงกระโถน ทว่าก็มีบางส่วนเปรอะเปื้อนออกมา ส่งกลิ่นเน่าเหม็นจนคนในงานต่างเบือนหน้าหนี
[ให้ตาย] ระบบ 666 ไม่มีจมูกแต่มันก็แทบจะรู้สึกพะอืดพะอมตามไปด้วยจากภาพและเสียง [เซฟิรอสคงไม่กล้าออกจากคฤหาสน์ไปอีกสักพัก]
ภรรยาเคยต้องอับอายในงานเลี้ยง สามีก็ควรต้องพบเจอชะตาเดียวกันจึงจะเรียกว่าคู่ชีวิต
ไฮยาซินท์ยังคงรั้งอยู่เคียงข้างสามีอย่างไม่รังเกียจ บนใบหน้าปรากฏเพียงร่องรอยความห่วงใยและสงสาร แพขนตาเปียกชื้นจากคราบน้ำตากำลังสั่นระริกราวปีกผีเสื้อที่ต้องฝืนขยับโบยบินใต้พิรุณ
แล้วในตอนนั้นเองจู่ ๆ ไฮยาซินท์ก็เบิกตากว้าง
“แล้วทำไมถึงปากคล้ำเช่นนี้ครับ” ไฮยาซินท์ขยับเข้าไปจับแขนแพทย์ผู้นั้นอย่างตื่นตระหนก กล่าวเสียงดังให้ได้ยินโดยทั่วกัน “คุณหมอเขาจะไม่เป็อะไรแน่ใช่มั้ย ศพคุณพ่อของฉันก็มีปากสีคล้ำเช่นนี้”
“คุณพี่! นี่มัน…” ลูกนอกสมรสพลันมีใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ ขณะจะะโด่าทอในตอนนั้นก็นึกอะไรออก “อย่าบอกนะครับว่านี่ฝีมือคุณพี่!”
“เกิดอะไรขึ้นครับ” ในที่สุดคนที่ไฮยาซินท์เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองตนแสดงละครด้วยสีหน้าสนุกสนานมาสักพักใหญ่ก็ยอมเดินเข้าฉาก “พี่ชายโดนวางยาหรือครับ”
“ยังบอกไม่ได้ครับ ตอนนี้เราต้องตรวจสอบอาหารที่คุณชายลูเซียโน่รับประทานทั้งหมด โดยเฉพาะอาหารที่แตกต่างจากผู้อื่น” แพทย์ผู้นั้นมองแก้วไวน์ในมือดีเลียน ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองบริเวณเศษแก้วที่ตกแตกมีคราบไวน์แดงที่หกราดบนพื้น
“ไวน์เป็ไวน์ที่เ้าตระกูลลอเรนโซ่เสิร์ฟให้ผมและพี่ชายเป็พิเศษ” ดีเลียนอธิบายด้วยรอยยิ้ม หมุนข้อมือตัวเองเบา ๆ จนไวน์ในแก้วหมุนวนราวกับคลื่นทะเล
“ไวน์งั้นหรือครับ ถ้าอย่างนั้นคุณชายไม่ได้เป็อะไรใช่มั้ยครับ!”
“ไม่เป็ไรครับผมเพียงจิบไปเล็กน้อย แต่พี่ชายของผมคงถูกอกถูกใจอย่างมากถึงได้ดื่มไปเสียยกใหญ่”
เสียงฮือฮาของเหล่าฝูงชนที่รุมมองเื่สนุกดังขึ้น ไม่ว่าใครก็คงไม่คาดคิดว่าในงานเฉลิมฉลองเช่นนี้จะมีการวางยาพิษเกิดขึ้น
“ประมุขแห่งลอเรนโซ่มีอะไรจะกล่าวหรือเปล่าครับ” ดีเลียนหันไปกล่าวกับชายที่ยืนหน้าซีดมองเหตุการณ์วุ่นวาย
“ไม่ใช่ผมนะครับ ผมสาบานได้!” ลูกนอกสมรสตวัดสายตามามองไฮยาซินท์อย่างโกรธแค้น นิ้วชี้ตรงมาทางเขา “ต้องเป็ฝีมือมัน! มันเป็คนเดินไปเอาไวน์แล้วก็แอบใส่ยาพิษ!”
“เหตุใดพี่สะใภ้ต้องวางยาสามีตัวเองด้วยครับ จะโทษว่าเป็คนของลูเซียโน่ที่ก่อความวุ่นวาย?”
ประโยคสุดท้ายที่บ่งบอกว่าไฮยาซินท์เป็คนของลูเซียโน่ มีอานุภาพมากพอจะทำให้ทุกข้อโต้แย้งถูกกลืนหายกลับลงคอ
“คุณพ่อของพี่สะใภ้เองก็มีสภาพปากคล้ำเช่นเดียวกับพี่ชายสินะครับ”
“...”
ใบหน้าที่มักเปื้อนรอยยิ้มบางของอินิกม่าผู้นี้ปรากฏเฉกเช่นเดิม ทว่าดวงตาสีทองเวลานี้กลับดำมืด แม้แต่แสงใดก็มิอาจทำให้ดวงตาคู่นั้นเกิดประกายได้ กลิ่นอายความตายเข้าปกคลุมทั่วทั้งบริเวณนั้นราวกับจะแปรเปลี่ยนทุกหย่อมหญ้าให้กลายเป็ทุ่งสังหาร
“รู้ใช่มั้ยครับว่าถ้าหากตรวจสอบแล้วผลเป็อย่างที่ผมคิด บทลงโทษของคนที่บังอาจมาลบหลู่ลูเซียโน่จะเป็เช่นไร”
ไฮยาซินท์ชื่นชมความรื่นเริงของเหตุการณ์นั้นจนพอใจ สายตาก็ดึงกลับไปมองสามีอัลฟ่าผู้หล่อเหลาทุกครายกเว้นครานี้ด้วยสายตาอดสู
สามีผู้น่าสงสาร ใครใช้ให้ตะกละตะกลามเช่นนั้นเล่า
จดหมายจากสกาลาร์
งานเฉลิมฉลองการขึ้นตำแหน่งของเ้าตระกูลลอเรนโซ่คนใหม่ กลับกลายเป็งานศพที่ฝังกลบเ้าตระกูลคนใหม่นี้ให้ลงหลุม ลูกนอกสมรสจากโคลนตมอุตส่าห์ปีนป่ายไปได้ถึงยอดเขา แต่ก็พลัดตกลงมาโดยที่ครานี้น่ากลัวว่าจะจมอยู่ใต้โคลนตมโดยไม่มีวันกลับ เมื่อจู่ ๆ แขกภายในงานคนสำคัญอย่างเซฟิรอส ลูเซียโน่ ผู้เข้าชิงตำแหน่งทายาทประมุขลูเซียโน่เกิดอาการลงไปชักดิ้นชักงอ อาเจียนออกมายกใหญ่ (บอกได้คำเดียวว่าอัลฟ่าผู้หล่อเหลาของเราสภาพอเนจอนาถ กลายเป็ภาพติดตาแขกในงาน หากได้พบเจอเซฟิรอสตอนนี้กลิ่นอาเจียนคงลอยขึ้นมาจากความทรงจำแขกทุกคน) สืบสาวราวเื่กันไปจึงได้พบว่าที่แท้ภายในไวน์ชั้นเลิศซึ่งเ้าตระกูลลอเรนโซ่คนใหม่เสิร์ฟมีพิษร้ายผสมอยู่ พิษตัวดังกล่าวก็ไม่ได้อยู่ที่ไหนไกล ที่แท้คือดอกไฮยาซินท์ที่ปลูกอยู่หลังคฤหาสน์ลอเรนโซ่! ไม่เพียงเท่านั้นไฮยาซินท์ บุตรชายโอเมก้าคนโตของลอเรนโซ่ดันเผอิญสังเกตอาการสามีว่ามีริมฝีปากดำคล้ำเฉกเช่นเดียวกับศพบิดาของเธอ! สกาลาร์คงไม่ต้องบอกใช่มั้ยคะว่าหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น
สำหรับเพื่อนสมาชิกที่คงมีคำถามเกี่ยวกับดอกไฮยาซินท์ สกาลาร์จะเล่าให้ฟังว่าดอกไม้นี้มีสรรพคุณเป็พิษทุกส่วน ผู้ที่ได้รับพิษจะมีอาการอาเจียน คลื่นไส้ไปจนถึงท้องร่วง (โชคดีที่เซฟิรอสไม่มีอาการอย่างหลังในงาน ไม่เช่นนั้นเราคงได้เจอภาพสยดสยองเสียยิ่งกว่านี้) อาการของเซฟิรอสไม่ได้อันตรายถึงชีวิต แต่เ้าตระกูลลอเรนโซ่คนก่อนที่ชราภาพแถมยังร่างกายอ่อนแอจากโรคภัย เมื่อได้รับพิษนี้ไปแล้วต้องเจออาการจากพิษก็คงไม่อาจประคองชีวิตต่อไปได้จึงเสียชีวิตลง เปิดช่องว่างให้พวกลูกสุนัขที่ถูกเลี้ยงมาอด ๆ อยาก ๆ เข้ามายื้อแย่ง รุมกินมรดกเสียจนไม่เหลือถึงลูกในสมรส หลังจากมีการเปิดโปงเื่ใช้ยาพิษกับเ้าตระกูลลอเรนโซ่คนเก่า ลูกนอกสมรสที่มีส่วนเกี่ยวข้องก็ได้ถูกล้างบางจับเข้าคุกกันไปหมด พินัยกรรมเป็อันต้องรื้อขึ้นมาตรวจสอบใหม่จึงได้พบว่าที่แท้พินัยกรรมฉบับเดิมที่เราได้รับรู้เป็ของปลอม ก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้ตาเฒ่าลอเรนโซ่ที่อยู่บน์จะรู้สึกดีขึ้นเพราะลูกในสมรสได้รับส่วนแบ่งมรดกที่เผลอ ๆ อาจจะมากกว่าพินัยกรรมเนื่องจากไม่มีผู้รับมรดกอื่นเหลือแล้ว หรือจะยิ่งทุกข์ใจเพราะตระกูลลอเรนโซ่ตอนนี้เหลือทายาทแค่โอเมก้า
ป.ล. ทุกคนอาจจะเคลือบแคลงใจว่าเ้าตระกูลที่ไหนจะโง่งมขนาดเอาพิษมาใส่แก้วไวน์ให้ทายาทตระกูลลอเรนโซ่ภายในงานเอิกเกริกเช่นนั้น ตามสายข่าวที่สกาลาร์ได้รับ เ้าตระกูลลอเรนโซ่ที่เป็เพียงลูกนอกสมรสคงอยากจะหาเส้นสายจากทายาทคนเล็กอย่างดีเลียน มีสายข่าวรายงานมาว่าได้เห็นอัลฟ่าทั้งสองคนสนทนากันอย่างรื่นเริงในงานศพของเ้าตระกูลลอเรนโซ่คนก่อน บางทีคงจะเป็เื่สนุกสนานอย่างการกลั่นแกล้งให้พี่ชายใครบางคนต้องอับอายพอขำขัน แต่กลับกลายเป็ว่าคุณหนูไฮยาซินท์ดันความจำดี สังเกตได้ถึงจุดคล้ายคลึงสามีกับบิดา จึงกลับกลายเป็เื่ราวใหญ่โตถึงขั้นฆาตกรรม
วิมานลอย ตอบกลับถึง สกาลาร์
ดิฉันไม่ได้ชอบไฮยาซินท์ ลูเซียโน่นักจากความเย่อหยิ่งที่มีมาั้แ่สมัยเรียน ทว่าก็ต้องยอมรับว่าหล่อนเป็ภรรยาที่ดี ในยามที่สามีอยู่ในสภาพอัปลักษณ์เช่นนั้นก็ยังอยู่เคียงข้างสามีอย่างไม่มีรังเกียจ
โรดันเต้รำลึก ตอบกลับถึง สกาลาร์
ดีเลียนออกหน้าให้สองพี่น้องโอเมก้าลอเรนโซ่เสียใหญ่โต ั้แ่จัดการพวกลูกนอกสมรส ไปจนถึงออกหน้าเื่มรดกและกิจการ หรือว่าจะเป็อีกครั้งที่ลอเรนโซ่ได้แต่งเข้าลูเซียโน่ ลอเรนโซ่ต่อให้สิ้นเนื้อประดาตัวแต่ก็ไม่เคยขาดแคลนโอเมก้าคนงามจริง ๆ
ชู้รักเรือล่ม ตอบกลับถึง สกาลาร์
ดิฉันเองก็อยู่ในงานศพของเ้าตระกูลลอเรนโซ่คนก่อน ขอยืนยันว่าเื่ที่ดีเลียน ลูเซียโน่และบุตรนอกสมรสผู้หวังตะกายดาวนั่นเข้าไปสนทนากันต่อในคฤหาสน์เป็เื่จริง มองจากคนนอกยังรู้ว่าบางทีคนทั้งสองคงมีความสัมพันธ์อันดีกันไม่ใช่น้อย
คาซาบลังกา ตอบกลับถึง สกาลาร์
พิษของดอกไฮยาซินท์เพียงแค่เคยเห็นมันออกฤทธิ์กับพวกสัตว์ป่า นี่เป็ครั้งแรกที่ได้เห็นกับคน ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้ ดอกไม้นั่นไม่ควรมีอยู่ในโนแมนแลนด์ แค่คิดว่าผมหรือคนใกล้ชิดจะมีสภาพเช่นนั้นก็อับอายขายขี้หน้าแล้ว ไม่รู้ว่าบุตรชายคนโตลูเซียโน่จะใช้ชีวิตต่อยังไง หากเป็ผมคงไม่กล้าเหยียบโนแมนแลนด์ตลอดชีวิต
แผนการอันเต็มไปด้วยช่องโหว่กลับได้ผลเป็อย่างดี สร้างคลื่นลมมหาศาลชนิดพลิกเปลี่ยนตระกูลใหญ่อย่างลอเรนโซ่ให้กลับตาลปัตรในชั่วพริบตา
การใส่ยาพิษลงในแก้วไวน์ด้วยตัวเอง อีกทั้งยังต้องถือไปส่งให้กับเหยื่อจากมือ นับเป็แผนที่โง่บัดซบ ทว่าเพราะความคิดนั้นจึงทำให้หลายคนมองข้ามไฮยาซินท์ หากอยากจะลอบวางยา คนลอบวางคงไม่มีทางยื่นพิษด้วยตัวเอง
คนที่ถูกวางยาพิษคือสามีของไฮยาซินท์ สภาพน่าอเนจอนาถ ก่อนหน้านี้คนที่ถูกวางยาพิษก็เป็บิดาของไฮยาซินท์ ใน่เวลาที่ไฮยาซินท์ยังหมกตัวอยู่แต่คฤหาสน์ลูเซียโน่ แถมการตายของบิดายังทำให้ไฮยาซินท์ยิ่งพบกับสถานการณ์ย่ำแย่ ไม่ว่ามองอย่างไรไฮยาซินท์ก็เป็เหยื่อถึงสองครั้งสองครา
โอเมก้าผู้น่าสงสาร
แน่นอนว่าอาจจะมีใครสักคนที่นึกสงสัยเคลือบแคลงขึ้นมา ทว่าบุตรชายคนโตของลูเซียโน่ซึ่งเป็ผู้เสียหายก็ปักใจเชื่อตามข่าวลือแล้วว่า บุตรบุญธรรมของลอเรนโซ่จงใจวางยาพิษตนเองเพื่อเอาอกเอาใจน้องชายต่างมารดา จากข่าวเล่าลือที่ว่าดีเลียนมีความสัมพันธ์อันดีกับว่าที่เ้าตระกูลลอเรนโซ่คนใหม่
เซฟิรอสเก็บตัวเงียบในคฤหาสน์เนื่องมาจากความอับอาย ยางอายของอัลฟ่าผู้นี้นับว่าประหลาดนัก ในขณะที่ถูกแฉว่ามีชู้กลับไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่เพียงเกิดอาการป่วยกลางที่สาธารณะก็อับอายจนไม่กล้าสู้หน้าใคร กระนั้นความโกรธแค้นที่ไม่อาจแตะต้องน้องชายต่างมารดาได้เนื่องจากไม่มีหลักฐานที่เหนือไปกว่าเื่ซุบซิบ จึงทำให้ผลกรรมไปตกอยู่ที่ลูกนอกสมรสผู้ซึ่งตอนนี้แทบจะสิ้นไร้ไม้ตอกแทน
เื่ดังกล่าวกลายเป็เื่ซุบซิบนินทา กลายเป็อาหารตบท้ายให้เหล่าชาวเมืองหลวงทั้งชนชั้นสูงไปจนถึงแรงงานธรรมดาได้เอร็ดอร่อย
ไม่ว่าใครต่างก็ชอบเื่โชคร้ายของผู้อื่น
โดยเฉพาะโชคร้ายของผู้ที่มีสถานะสูงส่งกว่าตนเอง
บุตรที่สังหารหรือมีส่วนร่วมในการสังหารบิดามารดาจะถูกริบสิทธิ์การรับมรดก นั่นคือกฎหมายของโลกนี้ ดังนั้นมรดกจึงถูกแบ่งใหม่โดยอ้างอิงจากพินัยกรรมที่ถูกต้อง ในส่วนของเงินสดถูกจัดสันปันส่วนไปให้ลูกนอกสมรสที่เ้าตระกูลลอเรนโซ่เที่ยวไปวางไข่ บางส่วนอันได้แก่ที่ดินรกร้างว่างเปล่าก็กลับไปเป็ของรัฐ ส่วนมรดกที่เหลืออีกเกือบครึ่งนั้นกลับมาสู่มือทายาท ซึ่งในปัจจุบันเหลือเพียงไฮยาซินท์และโอเลนเดอร์ ที่ไม่ได้เข้าคุกเนื่องจากไม่มีส่วนรู้เห็นในการฆาตกรรม
ลอเรนโซ่เป็ตระกูลเ้าของกิจการสื่อ ทั้งสื่อสิ่งพิมพ์ สื่อโทรทัศน์ และสื่อกระจายเสียง หากเทียบรายได้เป็ตัวเงินอาจจะนับว่าด้อยกว่าลูเซียโน่ไปหลายขุม ทว่าหากนับเื่อิทธิพล ผู้ใดที่สื่อย่อมเรียกว่าโลกไปแล้วทั้งใบ ในอดีตอันรุ่งเรืองลอเรนโซ่เคยกินตลาดส่วนแบ่งธุรกิจสื่อเกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แม้ปัจจุบันจะถูกเหล่าปลาเล็กปลาน้อยรุมกัดกินจนพื้นที่ทางตลาดลดน้อยลง แต่ลอเรนโซ่ยังคงเป็เ้าของโรงพิมพ์เ้าเดียวในเมืองหลวง สำนักงานใดที่อยากพิมพ์หนังสือข่าว พิมพ์งานวรรณกรรมก็ล้วนต้องผ่านมือลอเรนโซ่ที่เป็ผู้ผูกขาดธุรกิจนี้
ด้วยเหตุนั้น ต่อให้ตระกูลลอเรนโซ่จะตกต่ำเพียงใดก็ยังมีธุรกิจที่รับประกันว่า ตระกูลแห่งนี้จะยังคงอยู่ในสังคมชั้นสูงตลอดไป จนกว่าประเทศนี้จะเปลี่ยนฝ่ายปกครอง
ใครหลายคนคาดการณ์ว่ากิจการที่อยู่ในมือสองพี่น้องโอเมก้านั้นคงล่มจมเป็แน่แท้ ทว่ากลับมีตัวแปรสำคัญอย่างดีเลียน ลูเซียโน่ที่ไม่รู้ว่าเป็เพราะปรารถนาดีต่อพี่สะใภ้อย่างแท้จริง จนรับเป็ธุระออกหน้าให้ยิ่งกว่าผู้เป็สามี เพราะกำลังไถ่โทษความผิดที่ไปกลั่นแกล้งสามีของไฮยาซินท์ หรือเพราะเื่รักซุบซิบใต้เตียงเป็จริง ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดอีกฝ่ายก็ช่วยส่งเสริมธุรกิจของลอเรนโซ่
ไฮยาซินท์เองก็อาศัยโอกาส่ที่เซฟิรอสยังเก็บตัวเงียบ ใช้งานพระเอกของเื่อย่างคุ้มค่า แม้จะไม่ได้เชื่อใจเต็มหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะตามเนื้อเื่เดิมวันหนึ่งอีกฝ่ายอาจจะหักหลังเขาไปคบกับเพียวโอเมก้าผู้นั้น แต่ตนไม่ได้มีตัวเลือกมากนัก มีงานมากมายที่จำเป็ต้องใช้สถานะบุตรชายของลูเซียโน่ และสถานะเพศรองอินิกม่าอันแสนสูงส่ง สิ่งที่ไฮยาซินท์ทำได้คือการจับตามอง ตรวจสอบ รวมถึงมองหาช่องโหว่ของอีกฝ่ายอย่างละเอียดเท่าที่ตนจะทำได้
และดีเลียนเองก็รู้ความรู้สึกดังกล่าวของไฮยาซินท์ดี วันหนึ่งขณะที่จอมมารกำลังต่อสู้กับบัญชีตัวเลขทรัพย์สินของลอเรนโซ่ ตอนนั้นตนก็ได้รับกล่องกำมะหยี่ขนาดเท่าฝ่ามือจากอินิกม่าหนุ่ม
“ของขวัญครับ”
ไฮยาซินท์เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างเคลือบแคลงใจ แล้วเมื่อเปิดกล่องนั้นเขาก็ได้พบว่าที่แท้มันคือแพนโดร่าซึ่งบรรจุของล้ำค่าเอาไว้
“น้องสามี” ไฮยาซินท์รักษาสีหน้าสงบนิ่ง แม้ภายในใจกำลังสั่นไหว “นี่กำลังเล่นตลกอะไรกับฉัน”
“พี่สะใภ้เคยพูดว่าสามีภรรยาก็เหมือนคนเดียวกัน อย่างไรในอนาคตคุณก็ต้องเป็คุณนายลูเซียโน่”
สิ่งที่อยู่ในมือของไฮยาซินท์คือตราประทับรูปสิงโตเฉกเช่นเดียวกับลูเซียโน่ ทว่าสิ่งที่แตกต่างคือสิงโตตัวนั้นมีแสงอาทิตย์อุทัยเรืองรองอยู่ด้านหลังศีรษะ
อาณาจักรลูเซียโน่แม้จะมีผู้ปกครองอยู่เพียงไม่กี่คน ทว่าเครือข่ายของธุรกิจนั้นกว้างใหญ่ สิงโตแต่ละตัวจึงมีลักษณะจำเพาะเจาะจงเพื่อให้คนภายนอกรู้ว่าตอนนี้กำลังร่วมธุรกิจกับสิงโตตัวใด
และไฮยาซินท์ก็รู้ดีถึงมูลค่าตราประทับของสิงโตตัวนี้ จดหมายใดที่สิงโตตัวดังกล่าวเหยียบย่างลงไป ย่อมหมายถึงถูกรับรองโดยดีเลียน ลูเซียโน่
“ช่างใจกว้างดั่งมหาสมุทร” ไฮยาซินท์หลุบตา พิจารณาตราประทับในมือ ทุกรายละเอียดล้วนถูกทำมาอย่างละเอียดลออผ่านช่างฝีมือดี ยากที่จะเป็เพียงของเลียนแบบ “หากฉันมีใจคิดคดย้ายฝั่งไปหาเซฟิรอส นายคงตกที่นั่งลำบาก”
“พี่สะใภ้ ผมจริงใจกับคุณจริง ๆ นะครับ”
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามเขา ยกรอยยิ้มที่ไปจนถึงดวงตาสีอำพันคู่นั้นส่งมอบมาให้
“ผมยอมแม้กระทั่งถูกสังคมกล่าวว่าตนเป็น้องชายสารเลว ไปรวมหัวกับคนนอกกลั่นแกล้งพี่ชายตัวเองให้กลายเป็ตัวตลก แค่เท่านี้ยังพิสูจน์ความจริงใจของผมไม่ได้อีกหรือครับ”
“…”
“พี่สะใภ้”
ระยะห่างของคนสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม มีโต๊ะเพียงหนึ่งตัวขวางกั้น ไม่ใกล้พอที่จะเป็ระยะที่ชวนน่าเคลือบแคลงสงสัย ทว่าก็ไม่ไกลเกินว่าจะหลีกหนีฟีโรโมนของอินิกม่าหนุ่ม บนยอดของูเาหิมะไม่เย็นเยียบทว่าอบอุ่นและปลอดโปร่ง คือตัวตนกลิ่นของดีเลียนที่กำลังโอบล้อมรอบตัวเขา อีกฝ่ายกำลังมอมเมา ลักพาตัวไฮยาซินท์ไปซ่อนเร้นยังดินแดนอันห่างไกล
“ดีเลียน ฉันซาบซึ้งในน้ำใจนี้เป็อย่างมาก”
ไฮยาซินท์ผุดรอยยิ้ม ค่อย ๆ บรรจงปิดกล่องแพนโดร่านั้น วางมันลงบนโต๊ะ ลูบััของกำมะหยี่บนฝากล่องอย่างทะนุถนอม
“หากได้หย่าเมื่อไร ดูท่าตอนนั้นคงต้องหาทางตอบแทนให้มากกว่านี้เสียแล้ว”
ประโยคนั้นทำให้ดีเลียนนิ่งอึ้งไป ก่อนที่ในวินาทีถัดมาจะเกิดรอยยิ้มกว้างขึ้น แสงตะวันในดวงตาทั้งสองข้างกำลังทอแสงระยิบระยับ
“ดูท่าว่าคุณจะเก่งในการให้ความหวังผู้ชายใสซื่อสักคนจริง ๆ”
นั่นคือประโยคสุดท้ายก่อนที่อีกฝ่ายจะออกไปจากห้องทำงานของตน ไฮยาซินท์จ้องมองบานประตูที่ปิดลง บนสีหน้าปรากฏความรู้สึกอันหลากหลาย
ช่างเป็ชายหนุ่มที่กระตือรือร้นในการอยากเป็ชู้เมียชาวบ้านเหลือเกิน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
