“หลินเนี่ยน? คงไม่ใช่ว่าเกี่ยวข้องกับตระกูลหลินของโลกตงฮวงกระมัง?”
ชายหนุ่มะโไปบนกิ่งไม้ และมุ่งหน้าไปทางชายขอบเทือกเขาอย่างรวดเร็ว
พระจันทร์ค่อยๆ ลับไป ดวงอาทิตย์เริ่มปรากฏบนเส้นขอบฟ้า ชายหนุ่มชุดดำผู้หนึ่งยืนอยู่ที่บริเวณชายขอบของเทือกเขาสัตว์อสูร เขาฟื้นฟูปราณแท้ในร่างกายเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งไปทางเมืองอวิ๋นหลิว
สถานการณ์ภายในเมืองอวิ๋นหลิวเรียกได้ว่าพร้อมะเิได้ทุกเมื่อ
หลังจากผู้นำตระกูลตงฟาง ‘ตงฟางป้าเทียน’ เห็นสภาพของตงฟางอวิ๋นเฟยก็เืขึ้นหน้าจนเกือบนำองครักษ์ตระกูลตงฟางไปถามหาคนจากถังจงเวยแล้ว
แต่ผู้าุโใหญ่ของตระกูลตงฟาง ‘ตงฟางป้าหยวน’ คิดว่าที่ถังเหล่ยผยองขนาดนี้อาจได้รับคำสั่งมาจากถังจงเวย และเป็ไปได้สูงว่าพิษในร่างถังจงเวยถูกถอนออกหมดแล้ว ไม่เช่นนั้นตระกูลถังจะใจกล้าเพียงนี้หรือ
เพราะเหตุนี้ตงฟางป้าเทียนจึงไม่ได้โจมตีตระกูลถังทันที แต่ใช่ว่าพวกเขาจะกลืนความโกรธนี้ลง ถังเหล่ยทำร้ายตงฟางอวิ๋นเฟยจนพิการต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนั้น อย่าหวังว่าจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ
ตงฟางป้าเทียนจึงนำองครักษ์มาล้อมจวนตระกูลถังด้วยตัวเอง เขาให้เวลาถังจงเวยเพียงหนึ่งวันในการส่งตัวถังเหล่ยมา ไม่เช่นนั้นจะเปิดศึกเต็มกำลัง
ในเวลาเดียวกันตงฟางป้าเทียนก็ลอบส่งคนออกไปนอกเมือง ถ้าพิษบนร่างถังจงเวยถอนได้แล้วจริงๆ การที่จะต่อกรกับผู้ทรงยุทธ์ขั้นที่สี่ถือเป็เื่ยุ่งยากมาก
บรรยากาศในจวนตระกูลถังหนักอึ้ง
คนที่นั่งอยู่ในห้องโถงตอนนี้ล้วนแต่เป็คนมีหน้ามีตาในตระกูล ถังจงจื๋อกำลังพูดข้อเสียต่างๆ นานาของถังเหล่ยด้วยความโมโห ครั้งนี้ถังเหล่ยได้นำหายนะมาสู่ตระกูล
“ต้องมอบถังเหล่ยให้ตระกูลตงฟาง เขาบ้าบิ่นเกินไป ถึงกับกล้าไปทำร้ายคุณชายใหญ่ของตระกูลตงฟาง ถ้าเ้านั่นไม่ก่อเื่ ป่านนี้ตงฟางอวิ๋นเฟยก็แต่งงานกับเฟยเอ๋อร์ของพวกเราไปแล้ว!”
ถังจงจื๋อกล่าวด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว เขาไม่อยากให้ตระกูลถังกับตระกูลตงฟางเปิดศึกกัน หากทั้งสองตระกูลเปิดศึกกันก็มีเพียงตระกูลเดียวที่เหลือรอด แล้วความฝันในการเป็ผู้นำตระกูลถังของเขาก็จะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์
คนอื่นๆ ในห้องโถงต่างสนทนากัน เื่หลักๆ ก็คือการกระทำของถังเหล่ยในครั้งนี้เกินตัวเกินไป
“อาสี่ เ้าเด็กถังเหล่ยนี่ทำเกินไปก็จริง แต่หลายปีมานี้พวกเราโดนตระกูลตงฟางรังแกมามากจนพวกเราที่เดินในเมืองอวิ๋นหลิวล้วนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ที่ถังเหล่ยทำร้ายตงฟางอวิ๋นเฟยจนพิการ ไม่ถือว่าเป็การระบายอารมณ์ให้กับตระกูลถังของเราหรือ”
“ข้าก็คิดเช่นนั้น หลายปีมานี้ตระกูลถังของเราอดทนกันมาพอแล้ว ออกจากจวนล้วนต้องก้มหน้า ขนาดเด็กๆ ด้านนอกได้ยินเื่ของถังเหล่ยยังตบมือชอบใจ”
ในห้องโถงมีคนไม่น้อยที่คิดว่าเื่ที่ถังเหล่ยทำนั้นดีมาก เขาช่วยให้ตระกูลถังเงยหน้าได้อีกครั้ง
“หน้าตากับชีวิตสิ่งไหนสำคัญกว่ากัน? หรือจะให้ทั้งตระกูลถังตายไปพร้อมกับถังเหล่ย?” ถังจงจื๋อแผดเสียง
ใช่แล้ว หน้าตาหรือชีวิตสำคัญกว่ากัน? นี่เป็ปัญหาจริงๆ
ทุกคนนิ่งเงียบ ในใจล้วนกำลังขบคิด จะยอมเสียชีวิตเพื่อหน้าตา หรือจะยอมเสียหน้าตาเพื่อชีวิต?
ขณะที่ในห้องโถงตกอยู่ในความเงียบงัน อยู่ๆ เสียงหนึ่งดังก้องมาจากด้านนอก
“ชีวิตและหน้าตา ตระกูลถังของเรา้าทั้งหมด!”
ทุกคนสะดุ้ง เมื่อหันไปตามเสียงก็พบร่างของชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตู รอยยิ้มของเขาเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ
มีเพียงคนอ่อนแอเท่านั้นที่ต้องเลือก ผู้แข็งแกร่งย่อมเลือกทุกสิ่ง
“นี่มัน...”
“ถังเหล่ย!”
“ถังเหล่ยกลับมาตอนนี้หรือ?”
……
“ยังกล้ากลับมาอีก!”
ถังจงจื๋อถมึงทึงใส่ชายหนุ่มที่ทำให้เขาเกลียดเข้าไส้ แล้วะเิความโกรธออกมา
ผลัวะ!
ถังจงจื๋อขยับตัวพุ่งไปทางถังเหล่ย ครั้งที่แล้วเขาปล่อยให้ถังเหล่ยหลบได้ ครั้งนี้เขาจะกำจัดถังเหล่ย แล้วมอบหัวให้ตระกูลตงฟาง
แต่ถังเหล่ยไม่ขยับตัวและไม่คิดจะหลบแม้แต่น้อย
ฝ่ามือของถังจงจื๋อแฝงด้วยพลังสายหนึ่ง เขาเล็งไปที่อกของถังเหล่ย นี่คือหนึ่งในทักษะยุทธ์ของตระกูลถัง ‘ฝ่ามือทำลายใจ’
พลังในฝ่ามือนี้จะเข้าไปในร่างของอีกฝ่ายตรงๆ เพื่อทำลายเส้นชีพจรและิญญายุทธ์ของอีกฝ่าย
เห็นได้ชัดแล้วว่าถังจงจื๋อคิดจะลงมือสังหารถังเหล่ย
แต่ถังเหล่ยในวันนี้ไม่เหมือนถังเหล่ยเมื่อวาน แม้จะผ่านไปแค่วันเดียว แต่กลับแตกต่างราวฟ้ากับเหว
แสงสีทองที่ยากจะตรวจสอบได้ปรากฏบนฝ่ามือข้างขวาของถังเหล่ย จากนั้นเขาโคจรปราณแท้ไปทั่วร่าง แล้วปล่อยหมัดต่อยสวนฝ่ามือของถังจงจื๋อ
ปัง!
หลังจากเกิดเสียงดังขึ้น ถังเหล่ยกับถังจงจื๋อต่างถอยหลังกันไปสามก้าว แผ่นหินใต้เท้าปรากฏรอยแตกร้าว
ท่าทางใผุดขึ้นบนใบหน้าของถังจงจื๋อ ในสายตาของเขา ถังเหล่ยกลายเป็สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งไปแล้ว
เขาเป็ถึงผู้ชำนาญยุทธ์ขั้นที่เก้า เพียงแค่พละกำลังอย่างเดียวก็ไม่ต่ำกว่าสามหมื่นจิน อีกทั้งเมื่อครู่ใช่ว่าเขายั้งมือ เขาคิดจะทำให้ถังเหล่ยพิการในฝ่ามือเดียวเสียด้วยซ้ำ
ไยถังเหล่ยถึงรับการโจมตีของเขาตรงๆ ได้ กระทั่งตอนมือกระทบกัน ถังจงจื๋อกลับรู้สึกว่าถังเหล่ยไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขาสักนิด
เขาไม่รู้ว่าถังเหล่ยแอบใช้พลังของิญญายุทธ์รับฝ่ามือที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของเขาได้หรือไม่ แต่จากที่เขาสังเกต เขาเป็ถึงผู้ชำนาญยุทธ์ขั้นที่เก้า แต่กลับจัดการกับคนที่ิญญายุทธ์ถูกทำลายคนหนึ่งไม่ได้ ทั้งเมื่อครู่เขายังใช้ิญญายุทธ์อีก นี่ไม่ถือเป็การเสียหน้าและทำให้คนอื่นต่อต้านง่ายขึ้นอีกหรือ
หากไม่ได้ใช้ิญญายุทธ์ แค่โดนฝ่ามือตบตายก็แล้วไป แต่หากใช้ิญญายุทธ์เช่นนั้นคือตั้งใจสังหาร ไม่แน่ว่าถังจงเวยอาจจะตามมาแก้แค้นทีหลัง แต่ถังจงจื๋อยังคงอึ้งงัน เขาไม่คิดไม่ฝันว่าอีกฝ่ายจะกล้ารับฝ่ามือเขาตรงๆ
ทุกคนในห้องโถงล้วนตกตะลึง เมื่อสามปีก่อนถังเหล่ยถูกทำร้ายาเ็สาหัส ิญญายุทธ์ก็ถูกทำลายจนพลังถดถอยไปถึงระดับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นที่สาม
แต่ทำไมวันนี้กลับรับการโจมตีของถังจงจื๋อตรงๆ ได้เช่นนั้น?
เื่นี้แปลกเกินไปแล้ว
“ฮ่าๆๆ ถังจงจื๋อ พลังของเ้ามีแค่นี้ยังคิดจะชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลอีกหรือ? ปู่ของข้าใช้นิ้วเดียวก็ฆ่าเ้าได้แล้ว วันนี้ตระกูลตงฟางกล้ามาล้อมตระกูลถังของข้า ตระกูลของเราต้องทำให้ตระกูลพวกมันได้ชดใช้อย่างสาสมแน่!”
ถังเหล่ยลั่นเสียงหัวเราะ ก่อนหันหน้าเดินออกไป
ถังจงจื๋อกังวลเกี่ยวกับพลังที่ถังเหล่ยแสดงออกมาเมื่อครู่ ยามนี้เขาพูดอะไรไม่ออก และไม่กล้าไปขวางทางอีกฝ่าย
“หรือว่าจะถอนพิษของถังจงเวยหมดแล้ว? ไม่จริง! ไม่ได้การละ ตอนนี้จะมัวสนใจอะไรมากไม่ได้ ต้องรีบกำจัดถังจงเวยทิ้ง!”
เขาปล่อยให้คนในตระกูลถังถกเถียงกันต่อ แล้วออกจากห้องโถงทันที
อีกด้านหนึ่งถังเหล่ยมาถึงจวนตระกูลถังแล้ว ที่นี่คือที่ที่ถังจงเวยอยู่
“ท่านปู่ ข้ากลับมาแล้ว!”
ถังเหล่ยก้าวเข้าไปในห้อง เขาเห็นถังจงชิง ถังเฟยกับถังจงเวยที่นอนป่วยติดเตียงอยู่ในห้อง
เมื่อทั้งสามคนเห็นถังเหล่ยก็ล้วนยินดีเป็อย่างยิ่ง แต่สักพักก็หุบยิ้มลง
“เหล่ยเอ๋อร์เ้ากลับมาตอนนี้ทำไม คนตระกูลตงฟางกำลังควานหาตัวเ้าอยู่ รีบฉวยโอกาสตอนที่ข้ายังมีชีวิต เ้ารีบพาเฟยเอ๋อร์หนีออกจากเมืองอวิ๋นหลิวซะ!”
ถังจงเวยพยายามลุกขึ้นนั่งบนเตียง พิษในร่างของเขาใกล้จะสะกดไม่อยู่แล้ว อย่างน้อยใช้โอกาสตอนที่เขายังมีชีวิตช่วยให้ถังเหล่ยและถังเฟยมีโอกาสรอดดีกว่า
“ท่านปู่วางใจเถอะ ข้ากับเฟยเอ๋อร์ไม่ไปไหนหรอก คนที่ต้องออกจากเมืองอวิ๋นหลิวคือตระกูลตงฟาง!”
ถังเหล่ยเดินไปนั่งข้างถังจงเวย จากนั้นในมือปรากฏยาสีดำเม็ดหนึ่ง
“เชื่อข้า ขอเพียงกินมัน พิษในร่างของท่านปู่จะหายไป!”
คำพูดของถังเหล่ยทำให้ทั้งสามคนตกตะลึงอีกครั้ง ถังจงเวยไม่เข้าใจว่าเขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน และไม่รู้ว่าเขาไปเอายามาจากที่ใด
แต่เขาเชื่อมั่นในหลานตัวเอง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้