เสิ่นเมิ่งเฟยถือแพนเค้กที่เหลืออยู่ครึ่งแผ่นไว้ในมืออย่างทะนุถนอมราวกับถือทองคำแท่ง ความรู้สึกอิ่มเอมใจจากความสำเร็จระลอกแรกค่อยๆ จางลง ถูกแทนที่ด้วยความคิดที่เป็๲เหตุเป็๲ผล

    แม้ว่าเธอจะไม่เคยเป็๞ผู้ประกอบการมาก่อน แต่การได้เห็นธุรกิจสตาร์ทอัพที่เติบโตและล่มสลายมานับไม่ถ้วนในยุคของเธอ ทำให้เธอเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าหัวใจของธุรกิจไม่ใช่แค่ผลิตภัณฑ์ที่ดี แต่คือการบริหารจัดการต้นทุนและกำไรอย่างมีประสิทธิภาพ

    เธอกินแพนเค้กที่เหลือจนหมดในคำเดียว ก่อนจะเดินไปหยิบสมุดบันทึกเก่าๆ กับดินสอทู่ๆ หนึ่งแท่งมาจากกระเป๋าใบเล็กๆ เก่าๆ ที่พกติดตัวมา

    “เอาล่ะ ลองมาคำนวณดูก่อนเถอะ” เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเริ่มขีดเขียนลงบนหน้ากระดาษที่เหลืองกรอบ

    เธอเริ่มจากการวิเคราะห์วัตถุดิบที่ซื้อมาอย่างละเอียด

    แป้งสาลี: 5 กิโลกรัม ราคา 5 หยวน จากประสบการณ์ที่ระบบมอบให้ เธอประเมินว่าแป้ง 1 กิโลกรัมสามารถทำแพนเค้กขนาดพอดีมือได้ประมาณ 20-25 แผ่น ดังนั้นแป้ง 5 กิโลกรัมจะทำได้ราวๆ 100 ถึง 125 แผ่น เธอจึงใช้ตัวเลข 100 เป็๞ฐานในการคำนวณเพื่อความง่ายและเผื่อเหลือเผื่อขาด

    น้ำมันหมู: ครึ่งกิโลกรัม ราคา 2 หยวน สำหรับการทอดแพนเค้ก 100 แผ่นน่าจะเพียงพอและอาจจะเหลือด้วยซ้ำ

    ต้นหอม: 2 กำใหญ่ ราคา 5 เหมา (0.5 หยวน) ปริมาณนี้น่าจะใช้ได้กับแพนเค้กประมาณ 50-60 แผ่น ดังนั้นสำหรับ 100 แผ่น เธอจะต้องใช้ต้นหอมประมาณ 4 กำ ซึ่งคิดเป็๞เงิน 1 หยวน

    เกลือ: 1 ห่อ ราคา 2 เหมา (0.2 หยวน) ใช้เพียงเล็กน้อยต่อครั้ง ห่อหนึ่งน่าจะใช้ได้นานมาก ต้นทุนต่อแผ่นจึงน้อยจนแทบไม่ต้องคิด

    กระดาษไข: 1 ม้วนใหญ่ ราคา 2 หยวน สำหรับห่อให้ลูกค้าน่าจะใช้ได้ประมาณ 100 แผ่นพอดี

    ถ่าน: เธอเหลือบไปมองเตาถ่านเล็กๆ ที่มุมห้อง ถ่านหนึ่งถุงที่เธอซื้อมาพร้อมเตาราคาประมาณ 2 หยวน น่าจะใช้ทอดได้สักสองสามครั้ง เธอจึงประมาณการต้นทุนค่าเชื้อเพลิงไว้ที่ประมาณ 1 หยวนสำหรับ 100 แผ่นแรก

    เสิ่นเมิ่งเฟยบวกรวมตัวเลขทั้งหมดลงในสมุด “ต้นทุนทั้งหมดสำหรับแพนเค้ก 100 แผ่น คือ 11.2 หยวน...”

    เธอคำนวณต่ออย่างรวดเร็ว “เท่ากับว่าต้นทุนต่อแผ่นอยู่ที่ประมาณ 0.112 หยวน หรือประมาณ 1 เหมา 1 เฟิน”

    เมื่อได้ตัวเลขต้นทุนที่ชัดเจนแล้ว ขั้นต่อไปคือการกำหนดราคาขาย

    เธอนึกย้อนไปถึงบะหมี่ชามละ 8 เหมาที่เธอกินไปเมื่อตอนกลางวัน และราคาสินค้าอื่นๆ ที่เห็นในตลาด หมั่นโถวลูกเล็กๆ อาจจะราคา 1-2 เหมา แพนเค้กของเธอมีขนาดใหญ่กว่า อิ่มท้องกว่า และที่สำคัญคืออร่อยกว่ามาก

    ‘ถ้าตั้งราคา 2 เหมา กำไรจะอยู่ที่ประมาณ 1 เหมาต่อแผ่น ขาย 100 แผ่นจะได้กำไร 10 หยวน...น้อยไปหน่อย’

    ‘ถ้าตั้งราคา 4 เหมาล่ะ? กำไร 3 เหมาต่อแผ่น ขาย 100 แผ่นจะได้กำไร 30 หยวน! แต่ราคานี้อาจจะสูงเกินไปสำหรับคนทั่วไป พวกเขาอาจจะเลือกกินอย่างอื่นที่ถูกกว่า’

    แถมแพนเค้กของเธอก็เป็๞แบบที่ธรรมดาที่สุด และยังไม่มีชื่อเสียงแม้แต่น้อย ต่อให้สินค้าจะดีแค่ไหน แต่ถ้าเป็๞ราคาที่คนเอื้อมไม่ถึง มันก็คงจะขายไม่ได้หรอก

    เธอขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเลือกราคาที่อยู่ตรงกลาง

    “3 เหมา ต่อแผ่นเถอะ!” เพิ่มปริมาณและส่วนผสมเข้าไปอีกหน่อย ด้วยราคานี้ มันคงจะไม่ถูกหรือแพงจนเกินไป ค่อนข้างสมเหตุสมผลทีเดียว

    เดิมทีเสิ่นเมิ่งเฟยกังวลว่าหากตรอกลึกเกินไป เหล้าของเธออาจจะขายไม่ได้ เธอเป็๲คนรุ่นใหม่ที่ไม่อยากจะมั่นใจกับสิ่งไหนแบบสุดโต่ง จึงค่อนข้างระมัดระวัง

    แต่หลังจากเปิดกิจการไปสักพัก เธอก็จะได้เข้าใจว่าความกังวลนั้นไม่จำเป็๞เลยแม้แต่น้อย

    เพราะไม่ว่าตรอกจะลึกแค่ไหน ลูกค้าที่หิวโหยก็ยังจะตามกลิ่นเตาของเธอมาเสมอ…

    เมื่อได้ราคาขายแล้ว เธอก็เริ่มคำนวณกำไรที่เป็๞ไปได้อีกครั้ง และครั้งนี้...หัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น

    -กำไรต่อแผ่น: 0.3 หยวน (ราคาขาย) - 0.112 หยวน (ต้นทุน) = 0.188 หยวน (ประมาณ 1 เหมา 9 เฟิน)

    -กำไรต่อวัน (หากขายได้ 100 แผ่น) : 100 แผ่น x 0.188 หยวน = 18.8 หยวน

    “18 หยวน 8 เหมา!” เธออุทานออกมาเบาๆ

    นี่มันบ้าไปแล้ว!

    ในยุค 1990 ที่เงินเดือนเฉลี่ยของคนงานในโรงงานอาจจะอยู่ที่ประมาณ 300-400 หยวนต่อเดือน การทำเงินได้เกือบ 19 หยวนต่อวันนั้นถือเป็๲เ๱ื่๵๹ที่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง

    หากเธอสามารถทำได้ตามเป้าหมายนี้จริงๆ เดือนหนึ่งเธอจะมีรายได้เกือบ 600 หยวน! มากกว่าเงินเดือนของพนักงานประจำเสียอีก!

    นี่ไม่ใช่แค่หนทางรอดอีกต่อไปแล้ว แต่มันคือเส้นทางสู่ความมั่งคั่ง!

    แต่แล้วความจริงจังก็เข้ามาแทนที่ความตื่นเต้นอีกครั้ง 100 แผ่นเป็๞แค่การประเมินคร่าวๆ เท่านั้น บางทีเมื่อถึงสถานการณ์จริง มันก็อาจจะไม่เป็๞ไปตามที่คิดเสียทั้งหมดหรอก

    “ต้องค่อยเป็๲ค่อยไป” เธอเตือนตัวเอง “พรุ่งนี้ลองทำไปขายสัก 30 แผ่นก่อน”

    เพื่อเป็๞การลองตลาด นั่นคือปริมาณที่เธอคิดว่าสมเหตุสมผล หากขายไม่หมด ก็ยังไม่ขาดทุนมากนัก อีกอย่าง เธอยังมีไข้อยู่ ร่างกายก็ทั้งเหนื่อยและอ่อนแอ ด้วยปริมาณเท่านี้เธอจะได้ไม่ต้องฝืนตัวเองมากเกินไป

    เมื่อวางแผนทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอก็ลุกขึ้นอีกครั้ง คราวนี้แววตาของเธอเต็มไปด้วยไฟแห่งการต่อสู้ จากนั้นก็เตรียมแป้งสำหรับวันพรุ่งนี้ทันที