“อะไรนะ?” สำหรับเซียวหยุนเหว่ยแล้ว นี่คือข่าวที่ดีสำหรับเขาที่สุด เกรงว่าตอนนี้คนตระกูลหลงกำลังถูกทรมานอยู่กระมัง
เกิดเื่ผิดคาดเล็กน้อย เซียวหยุนเหว่ยรวบรวมพลังปราณไว้ที่ฝ่ามืออีกครั้ง
“ไอ้หนุ่ม เมื่อครู่ข้าใช้วิชาฝ่ามือเก้าราชันได้ไม่เต็มที่ จากนี้ข้าจะทำให้เ้ารู้จักพลังที่แท้จริงของมัน วิชาระดับมายานั้นไม่ใช่ระดับที่เ้าจะััได้”
บนตัวของเซียวหยุนเหว่ยมีรังสีที่น่ากลัวเดิมเพิ่มขึ้นมา หลงเหยียนััได้ถึงกลิ่นอายที่ทะลุทะลวง ขณะที่ฝ่ามือกำลังจะส่งออกไป เวลานี้ฝนตกหนัก เสื้อผ้าของพวกเขาทุกคนเปียกชื้น ในสภาพอากาศเช่นนี้ การต่อสู้ก็ยังคงดำเนินต่อไป และพลังการต่อสู้จากทั้งสองฝ่ายยังรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
ราชสีห์หิรัณย์ตาแดงก่ำ ตอนนี้มันจ้องอู่หยาแห่งสำนักบงกชมารตาไม่กะพริบ…
“สะท้านปฐีไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ ในเมื่อเป็อย่างนี้ เช่นนั้นข้าจะปล่อยพลังสะท้านปฐีออกไปทั้งหมด คิดว่าเซียวหยุนเหว่ยต้องตะลึงมากกว่านี้แน่”
ผ้าแนบลงไปตามลำตัว ทั้งสองขับเคลื่อนพลังปราณ เสียงคำรามดังสนั่น เสื้อผ้าโดนความร้อนแรงทำให้แห้ง เซียวหยุนเหว่ยมองหลงเหยียนด้วยความใ นึกไม่ถึงว่าหลงเหยียนจะมีพลังปราณมากเพียงนี้
“ไม่ว่าอย่างไรเ้าก็ต้องตาย…”
ขณะที่เซียวหยุนเหว่ยเคลื่อนไหว หลงเหยียนก็เคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน จากนั้นราชสีห์หิรัณย์และอู่หยาแห่งสำนักบงกชมารก็พุ่งเข้ามาปะทะกัน
หลงเหยียนขับเคลื่อนพลังทั้งหมดของเขา นี่เป็การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้ ความแค้นทั้งหมดขึ้นอยู่กับการปะทะครั้งนี้แล้ว หากไม่อาจล้มเซียวหยุนเหว่ยได้ เช่นนั้นหลงเหยียนคงไร้โอกาสพลิกผันแล้ว ทว่าดูเหมือนทางด้านท่านปู่จะเพิ่มแรงกดดันขึ้นมาก หากเป็ไปได้ ตายเพื่อตระกูลหลงก็หาใช่ความน่ากลัวไม่
ชีพัขั้นที่เจ็ดสูงสุดรับมือชีพัขั้นที่เก้าสูงสุด เซียวหยุนเหว่ยฝึกวิชาฝ่ามือเก้าราชันระดับมายาสำเร็จ ส่วนหลงเหยียนก็ประสานพลังกระบี่เข้ากับวิชาสะท้านปฐีสำเร็จ กระบี่สังหารัเป็กระบี่ที่สร้างจากเหล็กกล้าสมัยโบราณเป็ตัวแทนของความกล้าหาญ ไม่เคยยอมให้ผู้ใดมาก่อน เซียวหยุนเหว่ยไม่อาจจำกระบี่เล่มนี้ได้ในเวลากระชั้นชิด
ทว่าเสียงคำรามของัเมื่อครู่ทำให้เขาเดาได้แล้วว่านั่นคือกระบี่สังหารั
“ไอ้หนุ่ม ในมือเ้าคือกระบี่สังหารัที่หายสาบสูญไปนาน…”
“ข้าคือบิดาเ้า…” หลงเหยียนไม่อยากเสียเวลาคุยกับเขา จึงลงมือทันที
หลงเหยียนรู้ดีว่าเขาอยากรู้เื่ของกระบี่สังหารั ตอนนั้นปู่ของเขาชิงกระบี่เล่มนี้มาจากมือของผู้าุโแห่งตระกูลเซียว แล้วมีหรือที่หลงเหยียนจะยอมให้เขารู้เื่ของกระบี่สังหารั! นอกเสียจากว่าจะส่งเขาไปนรกก่อน เมื่อเขาไม่สามารถขัดขืนได้แล้ว หลงเหยียนค่อยบอกความจริงกับเขา เชื่อว่าตอนนั้นเขาต้องใมากแน่
พลังปราณเพิ่มขึ้นสิบเท่า โลหิตที่อยู่ในหินวิเศษส่งพลังปราณมาให้หลงเหยียนอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งพลังปราณที่เขาใช้เป็แค่หนึ่งในยี่สิบส่วนของโลหิตทั้งหมดที่มี หลงเหยียนมีิญญาัที่แข็งแกร่ง มีหรือที่จะกลัวเซียวหยุนเหว่ย รวมกับพลังิญญาทำให้สามารถรู้ทุกการเคลื่อนไหวและทุกกระบวนท่าของฝ่ายตรงข้าม ทันใดนั้น หลงเหยียนเห็นภาพการเคลื่อนไหวของเขาแล้ว
ความสำเร็จทั้งหมดที่เกิดขึ้นกลายเป็ตำนานที่หลงเหยียนไม่ยอมพ่ายแพ้ ต่อจากนี้เซียวหยุนเหว่ยจะปล่อยฝ่ามือเก้าราชันออกมาทั้งหมด พลังสะท้านปฐีที่แข็งแกร่งของหลงเหยียนนั้น เมื่อพลังกระบี่ถูกปล่อยออกมา พลังสะท้านปฐีเก้าพันระลอกก็พุ่งออกไปผสานเข้ากับพลังกระบี่ ทำให้พละกำลังของหลงเหยียนะเิออกไปพร้อมกัน
ในด้านรังสีพลัง พลังการโจมตีของหลงเหยียนไม่พ่ายให้กับฝ่ามือเก้าราชันเลย ไกลออกไปมีหลงอีผู้เป็บิดามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขาอ้าปากค้างมองไปทางหลงเหยียน ครั้งนี้เขาไม่ได้ตื่นตระหนกเหมือนเมื่อครู่แล้ว ราวกับว่าเขาเห็นหลงเหยียนที่ไม่มีวันพ่ายศึก คล้ายเป็ความหวังของตระกูลหลง…
เมื่อเห็นรังสีพลังที่แข็งแกร่งของเงาสะท้านปฐี หลงอีกลับคลี่ยิ้มคล้ายรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะเวลานี้ เขาที่เป็บิดาของหลงเหยียนรู้สึกภาคภูมิใจจนอธิบายไม่ถูก
“เว่ยเวย! เ้าเห็นหรือไม่ นี่ละลูกชายของเรา…” ฝนเปียกชื้นไปทั่วตัว
หลงอวี่ซีและหลงหยุนฉีมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความใ แผ่นหลังของชายหนุ่มที่ปกป้องตระกูลอย่างสุดชีวิต กลับลืมช่วยบิดาที่ถูกเถาวัลย์มัดอยู่บนต้นไม้!
เซียวเทียนอวี่และเซียวเทียนเซี่ยวใอย่างเปรียบไม่ได้ ตอนที่อยู่ตลาดอู่จี้ฟาง พละกำลังของหลงเหยียนไม่ต่างจากพวกเขาเท่าไรเลย ภายในระยะเวลาสั้นๆ เพียงครึ่งเดือน พละกำลังของเขาก้าวหน้าจนสามารถเทียบเท่าผู้นำตระกูลของพวกเขาแล้ว!
“เหนืุ์ชัดๆ!”
“ไอ้หมอนั่นเป็คนแรกที่พลังเลื่อนเร็วสุดเท่าที่ข้าเคยเจอ”
เวลานี้ ทุกคนแทบหยุดการต่อสู้ของตนไปมองการโจมตีครั้งสุดท้ายของหลงเหยียนและเซียวหยุนเหว่ย พวกเขาอยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้ใดจะเป็ฝ่ายชนะ
ตอนนั้นถูกคนหยามศักดิ์ศรี ถูกมองว่าเป็คนไร้ิญญายุทธ์ เขาเติบโตจนมีทุกวันนี้ คาดว่าคงไม่มีใครนึกถึงแน่ ไม่รู้ั้แ่เมื่อไรที่หลงเหยียนเป็แถวหน้าของคนที่แข็งแกร่ง การต่อสู้ในวันนี้ หากล้มเซียวหยุนเหว่ยสำเร็จ เขาจะกลายเป็ตำนานในเมืองัจริงๆ
เพราะหลงเหยียนในตอนนี้อายุสิบหกปีเท่านั้น เขายืนยันคำสุภาษิตหนึ่งได้แล้ว อย่าดูถูกความยากจนของคนในวัยเด็ก…
ผู้าุโแห่งตระกูลหลงมองทั้งสองที่ปลดปล่อยพลังสูงสุดออกมา ฝ่ายหนึ่งประสานวิชาสะท้านปฐีเข้ากับพลังกระบี่ ส่วนอีกฝ่ายก็ใช้วิชาฝ่ามือเก้าราชันซึ่งเป็วิชาระดับมายา นั่นคือการโจมตีขั้นสูงสุดของทั้งคู่ และเวลานี้เองก็ถึงเวลาที่จะเห็นผลลัพธ์ของการต่อสู้แล้ว
ทุกคนตื่นเต้นมาก ทว่าคนที่ตื่นเต้นสุดกลับเป็เซียวหยุนเหว่ย เพราะหากครั้งนี้เขายังล้มหลงเหยียนไม่ได้ หรืออาจพ่ายให้กับหลงเหยียนคงเป็ความขายหน้าของตระกูล เป็ความน่าอับอายในเมืองั
เป็ถึงผู้นำตระกูลเซียว จะยอมขายหน้าไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้นตระกูลเซียวคงไม่มีโอกาสพลิกชะตาแล้ว!
แววตาเซียวหยุนเหว่ยประกายความเยือกเย็น ร่างกระตุกวูบ ครั้งนี้เขาเร่งความเร็วพุ่งเข้าไปหาหลงเหยียน รวบรวมพลังปราณที่ฝ่ามือ ฝ่ามือเก้าราชันปล่อยรังสีพลังที่น่ากลัว ปล่อยพลังออกมาขณะที่พุ่งขึ้นหน้า พลังระลอกหนึ่งทะยานขึ้นฟ้า กำแพงชั้นอากาศ… วินาทีนี้เอง เมฆสีดำที่อยู่บนท้องฟ้าถูกพลังกวาดเรียบ มีรอยแตกของชั้นอากาศจำนวนนับไม่ถ้วน พื้นสั่นะเืราวกับโลกกำลังจะถล่มแล้ว
ครั้งนี้ ผู้าุโของตระกูล หลงห่าวเทียน หลงเซวี่ยซาง หลงอวี่ซี และหลงหยุนฉี หรือต่อให้จะเป็ราชสีห์หิรัณย์ที่มีประสบการณ์โชกโชนยังต้องอ้าปากค้าง เพราะพลังที่ปรากฏควรถูกปล่อยออกมาจากยอดฝีมือระดับชีพเทพเท่านั้น การโจมตีที่แข็งแกร่งนี้ หลงเหยียนจะรับได้หรือ?
ทุกคนแทบหยุดหายใจ ส่วนหลงหยุนฉีน้ำตานองหน้า แม้นางเชื่อมั่นว่าสุดท้ายหลงเหยียนต้องเป็ฝ่ายชนะ ในใจของทุกคนนั้น หลงเหยียนเป็เหมือนเทพนักรบที่ไร้พ่าย ทว่าเวลานี้ ตรงหน้าเขาคือพลังการโจมตีที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้า แล้วเขา…
ทั้งหมดเป็เพียงความคิดเท่านั้น ความเป็จริงยังต้องรอจากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า…
“ฮึ! วันนี้ข้า หลงเหยียนจะกำหนดให้เ้าไร้กำลังไปชั่วกาล” หลงเหยียนสบถเสียงดัง ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ขณะเดียวกัน ภายในร่างกายก็มีเสียงคำรามของัดังสนั่น!
“โฮก!” พลังปราณมหาศาลที่อยู่ในร่างกายหลงเหยียนถูกะเิออกมาทั้งหมด พลังจากวิชาสะท้านปฐีเองก็ประสานเข้ากับพลังกระบี่ทั้งหมด ิญญาัที่มีจิตในกระบี่สังหารั คล้ายกำลังทะลุออกมาจากกระบี่แล้วเช่นนั้น ทันใดนั้น ิญญากระบี่กลายร่างเป็เงาัขนาดใหญ่
--------------------