สองร้อยเมตร...ชุดเกราะสีเทาภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่องประกายไม่ต่างจากชุดเกราะสีเงินที่ทรงพลังให้ความรู้สึกรุนแรงถาโถมเข้าใส่
ดวงตาของฉินโจ้วจ้องเขม็งชุดที่สวมใส่ดูเหมือนจะเป็อุปกรณ์ชุดเซต กองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
ภายในเกมนั้นสำหรับองค์กรที่ยึดครองพื้นที่ได้ การหาอุปกรณ์บางชิ้นนั้นไม่ได้เป็เื่ยากและการจะสร้างอุปกรณ์ชุดเซตได้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวแต่ต้องขึ้นอยู่กับโชคอีกด้วย ซึ่งเหมือนฉินหวังกรุ๊ปของฉินโจ้วนั้นก็ยังสร้างได้เพียงอุปกรณ์ชุดเซตระดับบรอนซ์เท่านั้นในส่วนของระดับเงินนั้นยังไม่สามารถทำได้
เนื่องจากกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตนั้นได้พบพื้นที่ขุมทรัพย์ที่ดรอปอุปกรณ์ชุดเซตระดับเงินซึ่งจำนวนสามร้อยชุดเซตก็ถือว่าเป็จำนวนเงินไม่น้อยเลยทีเดียว
หนึ่งร้อยเมตร...
ทั้งสองฝ่ายต่างมองเห็นกันได้อย่างชัดเจนว่าแต่ละฝ่ายมีจำนวนเท่าไรดวงตาของฉินโจ้วจ้องเขม็ง ก่อนที่จะเริ่มรู้สึกผ่อนคลายโชคยังดีที่อาวุธไม่ได้เป็รูปแบบเดียวกัน มีทั้งมีดและดาบทั้งที่อุปกรณ์ทั้งหมดควรจะเป็หอก เมื่อดูจากพื้นฐานนี้ทหารม้าทั้งสามร้อยคนก็ไม่ได้อยู่เหนือกว่ามาตรฐานสักเท่าไร แต่อย่างไรก็ตามกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตนั้นก็ไม่สามารถนำไปเทียบกับกลุ่มทั่วๆไปได้ และถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสร้างกองทหารม้าสามร้อยนายที่ใช้อาวุธแบบเดียวกันได้ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าไม่ใช่เื่ง่ายดายเลยในการสร้างกองทหารม้าชั้นยอด
มีแสงสีเงินพุ่งผ่านไป ทะลวงผ่านเข้าไปอยู่ใจกลางทหารม้าทั้งสามร้อยนาย
บึ้มม...!
เสียงะเิของะเิปรอทไม่ได้ดังมากนักแต่แสงสีเงินที่ะเิออกมานั้นไม่ต่างจากดอกไม้ไฟที่ะเิขึ้นในยามค่ำคืนอีกทั้งยังส่องประกายเจิดจ้าเป็อย่างมาก เมื่อยืนมองจากที่ห่างไกลจะสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน
ไม่มีใครคาดคิดว่าความเร็วในการกัดกร่อนของะเิปรอทจะรวดเร็วเพียงนี้ซึ่งไม่ต้องพูดถึงเื่การหลบหลีกเลย เพียงครู่เดียวบริเวณนี้ก็กลายเป็ทะเลสีเงินครอบคลุมรัศมี 50 ตารางเมตรซึ่งเป็สีเดียวกับชุดเกราะสีเงิน เมื่ออยู่ในปรอทดูเหมือนว่าจะมีการสูญเสียสีไปบ้างไม่มากนักเหมือนทองบริสุทธิ์กับทองเหลือง ที่สามารถแยกออกได้อย่างชัดเจนถึงแม้ว่าจะมีสีทองเหมือนกัน แต่เมื่อวางอยู่ด้วยกันก็จะเห็นถึงความแตกต่างได้อย่างชัดเจน
เนื่องจากรูปแบบการจัดวางกองกำลังเป็การรวมกลุ่มกันจึงทำให้ทหารม้ามากกว่าสองร้อยนายถูกปกคลุมจากการกัดกร่อนจากะเิปรอทจนกลายเป็รูปปั้นไม่เว้นแม้แต่คนหรือม้าต่างก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แต่เนื่องจากแรงเฉื่อยจึงทำให้พวกเขายังคงเคลื่อนที่ไปด้านหน้าได้อีกเล็กน้อยผลก็คือร่างกายกลายเป็สีเงินวาววับ ก่อนจะแตกกระจายจนจำร่างเดิมไม่ได้ซึ่งมีทหารม้าไม่ต่ำกว่าสองร้อยนายที่หายไป ผลก็คือเกิดช่องว่างสี่เหลี่ยมขึ้นในขบวนทัพ ซึ่งส่งผลกระทบเป็อย่างมากเหลือทิ้งไว้เพียงผู้เล่นที่โชคดีที่สามารถหลบหนีออกมาได้ น่าหวาดกลัวเป็อย่างมากจนต้องรีบกระตุกบังเหียนเพื่อหยุดม้าทันที กระทั่งลืมจุดหมายของการมาในครั้งนี้ไปเสียสิ้น
ฟุ่บ...
เสียงนี้ให้ความรู้สึกเย็นวาบแผ่ซ่านออกมา
ะเิปรอทนั้นไม่ได้จัดอยู่ในประเภทของอาวุธและเวทมนตร์แต่ความรุนแรงของมันนั้นมากกว่าเวทระดับสูงเสียอีกกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตที่กำลังรอกองหนุนอยู่นั้นถึงกับนิ่งงันไปชั่วขณะ เมื่อได้เห็นมันช่างน่าหวาดกลัวอะไรเช่นนี้ เหมือนะเิที่ไม่สามารถหลบหนีไปได้ถ้ามันเกิดขึ้นก็คงจะต้องรอความตายเท่านั้น
เดิมทีนั้นฉินโจ้วเคยใช้มาก่อนหน้านี้แล้วโดยมุ่งเป้าไปที่สมาชิกกลุ่มาุโของกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตจึงทำให้สมาชิกที่อยู่โดยรอบนั้นไม่มีโอกาสได้เห็น รู้เพียงแค่ว่ามีการโจมตีด้านในแต่ไม่รู้เลยว่าเป็การโจมตีแบบใด ใครเป็คนโจมตี คนที่ได้รับข่าวสารก็ได้รับมาจากสมาชิกาุโแต่จากที่ได้รับฟังมานั้นความน่ากลัวช่างห่างไกลจากที่ได้เห็นกับตาตัวเองยิ่งนัก
ทหารม้าที่เหลือต่างมองพื้นว่างเปล่าที่อยู่ตรงกลางและหันไปมองฉินโจ้วที่อยู่ด้านหน้า โดยที่พวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
แคร้ง...!
เสียงของมีดปะทะกันดังกังวานขึ้นพร้อมกับเสียงถอนหายใจด้วยความเ็ปแรงอัดอากาศที่รุนแรงก็ะเิออกมาพร้อมกับฝุ่นที่ปลิวฟุ้งกระจายเป็รัศมีวงกว้างราวห้าเมตรโดยที่มีน้องชายมีดและคุณชายดาวตกอยู่กึ่งกลางภายใน ซึ่งไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปยุ่งแม้แต่น้อย
ผ่านไปชั่วครู่คุณชายดาวตกก็ซวนเซเสียหลักจนต้องถอยออกมา สีหน้าซีดเผือดเห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากมีดที่เหนือกว่าอีกแล้ว หลังจากที่ตั้งหลักได้สีหน้าหมองคล้ำเต็มไปด้วยความโกรธขึ้ง ก่อนจะพูดด้วยเสียงดุดันว่า"ในการต่อสู้ครั้งนี้ ฉันโชคไม่ดี หวังว่าคราวหน้านายจะโชคดี" "หุบปากไปซะ" ยังไม่ทันที่น้องชายมีดจะตอบกลับดาบดาวตกก็ะเิพลังออกมา ทำให้ผู้เล่นของกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตที่ยืนอยู่รายรอบไม่คิดว่าจู่ๆหายนะจะร่วงหล่นมาจากฟ้า และทำให้พวกเขานั้นถูกฆ่าตายโดยคุณชายดาวตกไล่สังหารไปตามทางก่อนจะหลบหนีไปในอีกทิศทางหนึ่ง
ถึงแม้ว่าคุณชายดาวตกจะได้รับาเ็แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นคงมีอยู่ไม่ว่าสมาชิกของกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตหรือจะเป็คนของฉินโจ้วก็ตามทีถ้าตราบใดที่ขวางทางเขาก็จะถูกสังหารทิ้งภายในดาบเดียวเป็่เวลาที่โหดร้ายยิ่งนัก
ผ่านไปเพียงชั่วครู่คุณชายดาวตกก็สังหารผู้เล่นที่อยู่รายรอบ โดยมีน้องชายมีดวิ่งไล่อยู่ ซึ่งน้องชายมีดเองก็รู้ถึงแม้เขาจะเป็ผู้เชี่ยวชาญต่อให้ไล่ตามทันแต่ก็ยังเป็การยากที่จะสังหารเขาด้วยฝีมือของตนเองเมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเลิกไล่ตาม ก่อนจะหันกลับไปไล่สังหารสมาชิกของกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตแทน
ในขณะที่กำลังจะหลบหนีคุณชายดาวตกก็เหลือบตามองมาที่ฉินโจ้ว และทันใดนั้นความแค้นเก่าจากศัตรูคนใหม่ก็ปะทุขึ้นในใจของเขาอีกครั้งทั้งหมดนี้เป็เพราะฉินโจ้วที่บังอาจมาฆ่าคู่หูของเขาและยังทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากเช่นนี้ชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมาถูกทำลายลงจนหมดสิ้นต่อให้ฆ่าฉินโจ้วตายไปก็ยังไม่สามารถดับความโกรธนี้ลงได้ คิดได้ดังนั้นจึงเปลี่ยนเส้นทางหลบหนีทันทีก่อนจะไล่สังหารคนที่ขวางทางเพื่อตรงมาหาฉินโจ้ว
ระยะห่างราวสามสิบเมตรซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แต่สำหรับผู้เชี่ยวชาญเช่นคุณชายดาวตกแล้วสิ่งที่เขากำลังทำอยู่นั้นไม่นับว่าเป็สิ่งที่ผิดมีดที่ลงมือทั้งหนักหน่วงและรุนแรงส่องประกายกะพริบวาบอยู่ตลอดผู้เล่นที่ถูกโจมตีไม่มีผู้ใดาเ็ มีแต่ล้มตายเพียงเท่านั้นไม่ว่าพวกเขาจะป้องกันหรือหลบหลีกแล้วก็ตาม ลงท้ายด้วยผลลัพธ์แบบเดียวกันทั้งสิ้นนั่นก็คือความตาย ซึ่งในกรณีของคุณชายดาวตกเป็การอธิบายให้เห็นได้อย่างชัดเจนถึงช่องว่างระหว่างผู้เล่นทั่วไปกับผู้เชี่ยวชาญ
ยี่สิบเมตร...
สิบเมตร...
"ระวังตัวด้วย..."น้องชายมีดะโขึ้นทันที เมื่อเขาเห็นการกระทำของคุณชายดาวตกก็สามารถเข้าใจเจตนาของคุณชายดาวตกได้เป็อย่างดีแต่เนื่องจากว่าเขานั้นอยู่ห่างเกินไป ไม่สามารถเข้าไปหยุดยั้งได้ทัน จึงทำได้แค่ส่งเสียงเตือนฉินโจ้วเท่านั้น
ห้าเมตร...
"ตายไปซะ... ไอ้หนู" คุณชายดาวตกะโเข้าใส่ประกายแสงดาวเจิดจ้าก่อนจะถีบตัวขึ้นกลางอากาศ สีหน้าเต็มไปด้วยความ้าแก้แค้นต่อให้ฉินโจ้วไม่ตาย แต่เขาเชื่อว่าผลลัพธ์คงไม่ต่างกันเท่าไรนักหลังจากนั้นไม่นานสีหน้าท่าทางของคุณชายดาวตกก็เปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความตกตะลึง
"ว่างเปล่าดับสูญ :เรียกใช้ทักษะได้สำเร็จ"
ราวกับแก้วที่ถูกทุบจนแตกสลายเป็ชิ้นเล็กชิ้นน้อยฉับพลันร่างกายของคุณชายดาวตกก็ปรากฏเส้นสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก่อนที่เส้นสีดำจะขยายออกอย่างรวดเร็วราวกับรอยแยกบนผืนดิน และแบ่งร่างของคุณชายดาวตกออกเป็ชิ้นเล็กๆตามแนวเส้นสีดำ แล้วหายวับไปในอากาศ หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่หลงเหลือสิ่งใดให้เห็นแม้แต่น้อย
ฉินโจ้วทำท่าโบกมือคล้ายกับว่าการจับยุงนั้นเป็เื่ง่ายมากดูเหมือนว่าจะใช้เวลาไม่ถึงสองวินาที ั้แ่ถูก "ดับสูญว่างเปล่า"ไม่รู้ว่าคุณชายดาวตกนั้นสามารถอยู่มาจนถึงวันนี้ได้อย่างไร เขาเพิ่งจะถูกฆ่าตายภายในไม่กี่วินาทีสำหรับผู้เล่นหรือมอนสเตอร์ระดับที่เลเวลสูงกว่าฉินโจ้ว อัตราความสำเร็จของ"ดับสูญว่างเปล่า" นั้นจะลดลงเป็อย่างมาก แต่สำหรับคุณชายดาวตกน่าจะเป็อัตราส่วน 12 : 1 ซึ่งถ้าไม่อคติไม่มีทางที่ระดับเลเวลจะอยู่ห่างกันมาก คงเป็เื่ที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ถึงแม้ว่ายากที่จะยอมรับมันก็ตาม อีกอย่างคงเป็เื่เกี่ยวกับโชคของฉินโจ้วเองด้วย
อืม... น่าแปลกแฮะ
น่าประหลาดที่ไม่มีอะไรดรอปออกมาเลยในขณะที่ฉินโจ้วกำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก่อนจะจ้องมองอย่างเฉยชาว่ามันเกิดสิ่งใดขึ้น ใบหน้าที่เรียบเฉยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ดวงตากวาดมองไปรอบตัวก่อนจะเรียกใช้ทักษะ "ดับสูญว่างเปล่า" ขึ้นในมืออีกครั้ง
ถัดออกไปไม่ไกลนักห่างจากจุดที่คุณชายดาวตกตายประมาณสามเมตร มีร่างหนึ่งกำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่ง ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณชายดาวตก มีแม้กระทั่งทักษะฟื้นคืนชีพทำให้ฉินโจ้วถึงกับอิจฉาในความโชคดี ที่มีทั้งมีดหายากระดับอุปกรณ์ิญญาได้เรียนรู้เทคนิคมีดดาวตก และยังมีทักษะฟื้นคืนชีพอีก ซึ่งหากมีเพียงแค่อย่างใดอย่างหนึ่งก็ทำให้ผู้คนถึงกับคลั่งได้แล้วแต่ชายผู้นี้ได้ไว้ถึงสามอย่าง น่าอิจฉาโดยแท้
"ว่างเปล่าดับสูญ :เรียกใช้ทักษะได้สำเร็จ"
เมื่อคุณชายดาวตกฟื้นขึ้นมาอีกครั้งการโจมตีของฉินโจ้วก็ไปถึงพอดี ดูท่าว่าเขาคงไม่ได้คาดเอาไว้ก่อน
หลังจากที่ฟื้นคืนชีพ จะมี่เวลาสำหรับการฟื้นฟูอยู่ราวๆ หนึ่งวินาทีซึ่งหนึ่งวินาทีนี้ส่วนใหญ่มักจะไม่มีใครใส่ใจแต่สำหรับฉินโจ้วนั้นได้เตรียมการรอไว้อยู่แล้วดังนั้นเพียงแค่หนึ่งวินาทีนี้ก็เพียงพอที่จะตัดสินผลแพ้ชนะได้ซึ่งในเวลานั้นคุณชายดาวตกกำลังอยู่ใน่ปรับตัวจึงทำให้เขายังไม่ทันรับรู้ทิศทางที่อยู่รอบตัวก่อนที่พลังแห่งการทำลายที่รุนแรงและคุ้นเคยจะหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเขาอีกครั้งดูไปก็คล้ายกับการตกอยู่ในหลุมของพายุเวลาและความว่างเปล่าทำให้ร่างของคุณชายดาวตกถูกทำลาย ย่อยสลายกลายเป็โครงสร้างทางโมเลกุลก่อนที่จะหายไปในอากาศโดยก่อนที่เขาจะตายนั้น เขาได้เห็นรอยยิ้มที่เย้ยหยันซึ่งทำให้ความภาคภูมิใจของคุณชายดาวตกแทบจะกระอักออกมาเป็เืในใจคิดหวังไว้เพียง้าฉีกร่างของฉินโจ้วเป็ชิ้นๆ โชคไม่ดีที่โอกาสนั้นมีเพียงแค่ครั้งเดียวและเขาก็ได้สูญเสียมันไปแล้ว คงไม่มีทางหวนกลับคืนมาได้อีก ทันทีที่พื้นที่ว่างเปล่าได้เปลี่ยนไปเขาก็ไปปรากฏตัวที่จุดเซฟเสียแล้ว
คุณชายดาวตกดรอปมีดสั้นระดับทองออกมาแทนที่จะเป็อาวุธระดับอุปกรณ์ิญญาซึ่งทำให้ฉินโจ้วรู้สึกผิดหวังนิดหน่อยก่อนที่เขาจะโยนมีดสั้นเข้าไปเก็บไว้ในแหวนมิติ สำหรับฉินโจ้วในเวลานี้อย่างน้อยมันก็ยังเป็อาวุธ ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
ฟิ้วว...
ฟิ้วว...
ฟิ้วว...
ลูกธนูทั้งสามดอกถูกยิงแหวกอากาศผ่านมาทางด้านข้างของฉินโจ้วผู้ใช้เวททั้งสามคนของกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตที่กำลังซุ่มรอที่จะโจมตีฉินโจ้วร่างก็เกิดะเิขึ้นไม่เหลือแม้แต่กระดูก
ลูกธนูเวท ดูเหมือนว่าแมงมุมสาว ''หลี่เฟย''จะมาถึงแล้ว
เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นจากทั่วทั้งบริเวณแต่บัดนี้ดูเหมือนจะไม่ได้ยินมาสักพักแล้ว ใน่เวลาไม่นานทั่วบริเวณก็เงียบสงบ โดยรอบไม่มีสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตหลงเหลืออยู่เลยหงยี่และทีมแมลงตัวเล็กของเขาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฉินโจ้วก่อนที่ฉินโจ้วจะได้ทันพูดอะไรขึ้นร่างสีแดงร่างหนึ่งก็พุ่งออกมาจากฝูงชนอย่างรีบเร่ง ก่อนจะโผร่างเข้าใส่ฉินโจ้วเมื่อชนกันเข้าร่างของฉินโจ้วก็หยุดลงทันที ลมหายใจที่ร้อนผ่าวถูกพ่นใส่ใบหน้าของฉินโจ้วพร้อมกับกลิ่นหอมจางๆ ที่นุ่มนวล
ฉินโจ้วลดแขนของเขาลงอย่างช้าๆ ก่อนจะจ้องมองไปที่ดวงตาของหลี่เฟยที่เต็มไปด้วยความรักอย่างลึกซึ้งเธอมีทีท่ากระเง้ากระงอดอย่างอดไม่ได้
"ฉินโจ้ว" เธอเรียกชื่อเขาคำพูดหลายพันประสานกันเป็หนึ่งคำ ก่อนที่จะเห็นฉินโจ้ว หลี่เฟยนั้นมีคำพูดอยู่ในใจมากมายแต่พอได้เห็นหน้าแล้ว กลับพบว่าเธอเองไม่รู้จะพูดอะไรดี
"คุณดูผอมลงไปนะ" ฉินโจ้วเอ่ยเพียงคำพูดเดียวซึ่งทำให้หลี่เฟยถึงกับน้ำตารื้น อีกอย่างที่นี่ก็ไม่เหมาะที่ทั้งสองจะมาพูดคุยกันฉินโจ้วจึงไม่ได้พูดอะไรมาก กลับยื่นคันธนูให้พร้อมเอ่ยว่า"นี่เป็ของเธอ"
หลี่เฟยไม่ได้เป็คนที่สุภาพนักแต่หลังจากที่ได้เห็นคันธนู ก็ถึงกับอ้าปากหวอ ก่อนจะอุทานขึ้นเบาๆ "รอยเขี้ยวผีดิบ : คันธนูทอง ระดับดีเลิศ เพิ่มความเร็วในการโจมตี 20%เพิ่มพลังโจมตี 20% เพิ่มความแม่นยำ 20%ทักษะเสริม : สามารถยิงแบบไม่สนใจค่าพลังป้องกัน ระยะเวลาใช้งาน 1ชั่วโมง เฉพาะอาชีพ : นักธนู
เมื่อเทียบกับ ''รอยจูบของผีดิบ'' แล้วธนูของเขาควรจะถูกโยนทิ้งลงถังได้แล้ว
หลี่เฟยไม่ได้กล่าวขอบคุณแต่อย่างใด ซึ่งตัวตนของเธอเป็เช่นนั้นเองปกติแล้วเธอไม่ใช่คนที่สุภาพต่อผู้อื่นเท่าไรนัก ก่อนจะหันหลังกลับแล้วมองตรงไปข้างหน้าทำให้คนเ่าั้ถึงกับอารมณ์เปลี่ยนไปราวกับต้องลมหนาวเย็นในฤดูหนาวเพียงแค่ปลายนิ้วัั ลูกธนูก็เตรียมพร้อมอยู่บนคันธนูเรียบร้อยแล้วซึ่งไม่มีใครเห็นว่าเธอทำเช่นนั้นได้อย่างไร ถัดมาเมื่อพวกเขาเ่าั้ได้ยินเพียงเสียงแห่งความหวาดกลัวจากการสั่นไหวของคันธนูระยะห่างออกไปราวร้อยเมตร สมาชิกของกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตก็ล้มลงเป็จำนวนมากซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่มีผู้รอดชีวิตเลย
เมื่อฉินโจ้วลองนับดูก็ปรากฏว่า เธอสามารถยิงธนูได้ถึงสิบสองลูกภายในหนึ่งวินาทีซึ่งเป็จำนวนที่ค่อนข้างมากเลยทีเดียว
หวังเสี่ยวหยานยืนอยู่ข้างหลังหงยี่มองดูฉินโจ้วมอบของขวัญให้กับหลี่เฟย ก่อนจะเม้มปากสีหน้าของเธอนั้นเปลี่ยนไปมาระหว่างดีใจ โกรธ และอิจฉาแต่แกล้งทำเป็ไม่แสดงออกมาให้เห็น อย่างไรก็ตามท่าทีเหล่านี้นั้นก็ไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้เมื่อรวมทั้งหมดเข้าด้วยกัน ก็กลายเป็ดูมีชีวิตชีวาเป็อย่างมาก
"ธนูดี"หงยี่ชายผู้ดุร้ายถึงกับเอ่ยชื่นชมได้อย่างง่ายดายถึงแม้ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาเหมาะที่จะพูด แต่หงยี่ก็ยังคงต้องยกนิ้วให้กับฉินโจ้วต่อให้ไม่มีคำพูดสนับสนุนเขาก็ตาม เพราะในเวลานี้ทุกคนต่างจ้องมองดูหลี่เฟยที่กำลังแสดงความสามารถที่ยอดเยี่ยมออกมาให้เห็นในการยิงเป้าหมายศัตรูล้มตายลงทีละคน และทุกดอกที่ยิงออกไปจะมีคนล้มตายเสมอ
"เสี่ยวหยานมานี่หน่อยสิ" ฉินโจ้วเห็นว่าไม่มีใครสังเกตจึงโบกมือเรียกให้หวังเสี่ยวหยานเข้ามา
หวังเสี่ยวหยานเพ่งความสนใจไปที่ฉินโจ้วอยู่ตลอดเวลาทันทีที่เขาขยับก็สามารถรับรู้ได้ หลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วขณะ เธอก็เดินตรงเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย และไม่ได้เอ่ยคำพูดใดออกมา
"ชิ้นนี้เป็ของเธอ"ฉินโจ้วหยิบไม้เท้าสวดภาวนาออกมาให้
เมื่อมองดูไม้เท้าสวดภาวนาท่าทางของหวังเสี่ยวหยานก็ถึงกับตกตะลึง มีเพียงแค่นิ้วมือที่ยกขึ้นค้างไว้ ใจหนึ่งก็้าแต่ก็ยังคงลังเลขณะที่กำลังมองดูคุณสมบัติของไม้เท้าสวดภาวนาอยู่นั้น เธอพยายามจะหาเหตุผลขึ้นในใจคิดจะติดสินบนด้วยไม้เท้าอันนี้หรือ แต่ปรากฏว่าเหตุผลเ่าั้พลันหายไปในทันทีพระเ้าช่วย... ไม้เท้านี่มันอะไรกันยังมีไม้เท้าที่ทรงพลังขนาดนี้อยู่ในโลกด้วยหรือนี่
ไม้เท้าสวดภาวนา : ไม้เท้าเวทระดับทองคำ เพิ่มความเร็วของเวทขึ้น15% เพิ่มพลังโจมตีเวทอีก 15% และเพิ่มความเร็วพลังจิตอีก15%, ทักษะเพิ่มเติม 1 ฟื้นฟูแขนขา: สามารถงอกส่วนอื่นๆ ของร่างกายขึ้นใหม่ ยกเว้นศีรษะ ระยะเวลาในการใช้ทักษะ 4ชั่วโมง, ทักษะเพิ่มเติม 2 ฟื้นคืนชีพ : หลังจากเสียชีวิตไม่เกินสามวินาทีสามารถคืนชีพได้ 1 ครั้ง (หมายเหตุ : ทักษะนี้สามารถใช้กับผู้อื่นได้ด้วย)ระยะเวลาในการใช้ทักษะนี้ 8 ชั่วโมง อาชีพที่สามารถใช้ได้ :เมจ, นักบวชเวทธาตุแสง
นี่มันไม้เท้าเวทที่ฉันฝันไว้ว่าสักวันจะได้ใช้ในใจของเธอถึงกับะโก้อง เื่ที่คิดไว้ว่าจะทำก่อนหน้านี้ก็พลันล้มครืนสิ่งที่เคยคิดอยากจะได้ ตอนนี้มากองอยู่หน้าประตูแล้ว ฉันจะทำอย่างไรดีถ้าไม่รับเอาไว้คงน่าเสียดายแย่ อีกอย่างฉันเองก็ถูกเ้านี่เอาเปรียบมาก่อนดังนั้นถือว่าเป็การคิดดอกเบี้ยก็แล้วกัน เมื่อคิดได้ดังนั้นไม้เท้าของฉินโจ้วนั้นดูเบาเกินไประยะห่างไม่เพียงพอที่จะสร้างความเสียหายให้กับเธอ หลังจากที่เกิดการต่อสู้ในจิตใจสุดท้ายก็เพียงแต่ส่งเสียง ''เฮอะ...''ออกมา ก่อนจะยอมรับ ''ไม้เท้าภาวนา'' ด้วยความเต็มใจ แต่ก็ไม่เอ่ยขอบคุณแม้เพียงสักคำ
ข้างๆ ก็คือหลี่เฟย ที่ดูเหมือนจะใจจดใจจ่ออยู่กับการสังหารศัตรูอันที่จริงแล้วทุกการเคลื่อนไหวของหวังเสี่ยวหยานนั้นได้อยู่ในสายตาของเธอทั้งหมดทำให้เธออดที่จะยิ้มขึ้นในใจไม่ได้ คนอื่นอาจไม่รู้จักหวังเสี่ยวหยานดีแต่เธอนั้นรู้จักดีกว่าใคร หวังเสี่ยวหยานไม่้าที่จะเสียหน้าซึ่งอันที่จริงแล้วในใจของเธอนั้นได้ยอมแพ้ไปเรียบร้อยแล้ว
สมาชิกทั้งห้าคนของกลุ่มแมลงตัวเล็กนั้นมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นหลังจากที่ได้ไปดื่มเหล้าฉลองกัน อีกสามคนที่เหลือก็ไม่สามารถที่จะล้มเหลวได้หนึ่งคนต่ออุปกรณ์ระดับทองคำขาวหนึ่งชิ้น อันที่จริงแล้วอุปกรณ์ระดับทองที่อยู่ในมือทั้งสามชิ้นของหงยี่ก็ถือว่าเป็อุปกรณ์ระดับสูงหลังจากที่สามารถจัดการศัตรูไปได้หลายพันคน ดังนั้นอุปกรณ์นี้ก็ไม่ได้ถือว่าแย่นักแต่เมื่อเทียบกับอุปกรณ์ที่ฉินโจ้วนำออกมา ทั้งสามชิ้นนี้ก็เลยดูไม่จืดแต่พวกเขาก็ยินดีที่จะรับอุปกรณ์ดังกล่าวด้วยความเต็มใจ
เมื่อการต่อสู้ดำเนินมาถึงจุดนี้ความพ่ายแพ้ของกองทหารรับจ้างหมาป่าโลหิตก็ไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาดความหวังเดียวที่มีก็คือ กองหนุนที่กำลังจะมา ซึ่งอยู่ห่างออกไปราวหนึ่งลี้
ดูเหมือนว่าระยะทางหนึ่งลี้นี้ จะเป็ตัวตัดสิน
"โจมตีเต็มกำลัง" เวลาดูเหมือนจะไม่คอยท่าอีกแล้วฉินโจ้วรีบออกคำสั่งให้โจมตีทันที ถึงแม้ว่าน้ำเสียงที่พูดจะไม่ดังมาก แต่ก็ได้ยินกันทั่วทั้งบริเวณ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้